- یک مثال از پیاده سازی اینترفیس IWizard:
Creating custom project template with wizard for Visual Studio
- مثلا پروژه sharp-architecture از همین روش استفاده میکنه.
ASP.NET MVC #18
مثال 1: نام تمام کاربران را با قالب 'Surname, Firstname' نمایش دهید.
var members = context.Members .Select(member => new { Name = member.Surname + ", " + member.FirstName }) .ToList();
با این خروجی:
مثال 2: تمام امکاناتی را که با Tennis شروع میشوند، لیست کنید.
این گزارش به همراه تمام ستونهای جدول است.
var facilities = context.Facilities .Where(facility => facility.Name.StartsWith("Tennis")) .ToList();
با این خروجی:
مثال 3: تمام امکاناتی را که با tennis شروع میشوند، لیست کنید. این جستجو باید غیرحساس به بزرگی و کوچکی حروف باشد.
این گزارش به همراه تمام ستونهای جدول است.
نیازی به انجام مجزای این تمرین نیست؛ چون پاسخ آن همان پاسخ مثال 2 است. Collation پیشفرض در SQL Server، غیرحساس به بزرگی و کوچکی حروف است. بنابراین چه tennis را جستجو کنیم و یا TeNnis را، تفاوتی نمیکند.
مثال 4: شماره تلفنهای دارای پرانتز را لیست کنید.
این گزارش باید به همراه ستونهای memid, telephone باشد.
روش اول: در اینجا دوبار از متد Contains استفاده شدهاست:
var members = context.Members .Select(member => new { member.MemId, member.Telephone }) .Where(member => member.Telephone.Contains("(") && member.Telephone.Contains(")")) .ToList();
روش دوم: اگر میخواهیم کنترل بیشتری را بر روی خروجی نهایی LIKE تولیدی داشته باشیم، میتوان از متد سفارشی استاندارد EF.Functions.Like استفاده کرد که از حروف wild cards نیز پشتیبانی میکند:
members = context.Members .Select(member => new { member.MemId, member.Telephone }) .Where(member => EF.Functions.Like(member.Telephone, "%[()]%")) .ToList();
مثال 5: کد پستیها 5 رقمی هستند. گزارشی را تهیه کنید که در آن اگر کدپستی کمتر از 5 رقم بود، ابتدای آن با صفر شروع شود.
هدف اصلی از این مثال، اعمال متد PadLeft(5, '0') به خاصیت member.ZipCode است.
روش اول: EF-Core فعلا قابلیت ترجمهی PadLeft(5, '0') را به معادل SQL آنرا ندارد. به همین جهت مجبور هستیم ابتدا ZipCodeها را به صورت رشتهای بازگشت دهیم که در اینجا استفادهی از Convert.ToString مجاز است.
با این خروجی:
SELECT CONVERT (NVARCHAR (MAX), [m].[ZipCode]) AS [Zip] FROM [Members] AS [m] ORDER BY CONVERT (NVARCHAR (MAX), [m].[ZipCode]);
var members = context.Members .Select(member => new { ZipCode = Convert.ToString(member.ZipCode) }) .OrderBy(m => m.ZipCode) .ToList(); // Now using LINQ to Objects members = members.Select(member => new { ZipCode = member.ZipCode.PadLeft(5, '0') }) .OrderBy(m => m.ZipCode) .ToList();
روش دوم: SQL Server به همراه تابع استانداردی به نام Replicate است که از آن میتوان برای شبیه سازی PadLeft، بدون متوسل شدن به LINQ to Objects، استفاده کرد. اما چون این تابع هنوز به EF-Core معرفی نشدهاست، نیاز است خودمان اینکار را انجام دهیم. در این روش، از متد SqlDbFunctionsExtensions.SqlReplicate استفاده میشود. روش تعریف این نوع متدها را در مطلب «امکان تعریف توابع خاص بانکهای اطلاعاتی در EF Core» پیشتر بررسی کردهایم که برای مثال در اینجا چنین شکلی را پیدا میکند:
namespace EFCorePgExercises.Utils { public static class SqlDbFunctionsExtensions { public static string SqlReplicate(string expression, int count) => throw new InvalidOperationException($"{nameof(SqlReplicate)} method cannot be called from the client side."); private static readonly MethodInfo _sqlReplicateMethodInfo = typeof(SqlDbFunctionsExtensions) .GetRuntimeMethod( nameof(SqlDbFunctionsExtensions.SqlReplicate), new[] { typeof(string), typeof(int) } ); public static void AddCustomSqlFunctions(this ModelBuilder modelBuilder) { modelBuilder.HasDbFunction(_sqlReplicateMethodInfo) .HasTranslation(args => { return SqlFunctionExpression.Create("REPLICATE", args, _sqlReplicateMethodInfo.ReturnType, typeMapping: null); }); } } }
namespace EFCorePgExercises.DataLayer { public class ApplicationDbContext : DbContext { // ... protected override void OnModelCreating(ModelBuilder modelBuilder) { // ... modelBuilder.AddCustomSqlFunctions(); // ... } } }
var newMembers = context.Members .Select(member => new { ZipCode = SqlDbFunctionsExtensions.SqlReplicate( "0", 5 - Convert.ToString(member.ZipCode).Length) + member.ZipCode }) .OrderBy(m => m.ZipCode) .ToList();
مثال 6: اولین حرف نام خانوادگی کاربران در کل ردیفهای جدول چندبار تکرار شدهاست؟
این گزارش باید به همراه ستونهای letter, count باشد.
var members = context.Members .Select(member => new { Letter = member.Surname.Substring(0, 1) }) .GroupBy(m => m.Letter) .Select(g => new { Letter = g.Key, Count = g.Count() }) .OrderBy(r => r.Letter) .ToList();
با این خروجی:
مثال 7: حروف '-','(',')', ' ' را از شماره تلفنها حذف کنید.
این گزارش باید به همراه ستونهای memid, telephone باشد.
بانک اطلاعاتی PostgreSQL به همراه تابع استاندارد regexp_replace است و میتوان از آن برای حل یک چنین مسایلی استفاده کرد:
select memid, regexp_replace(telephone, '[^0-9]', '', 'g') as telephone from members order by memid;
var members = context.Members .Select(member => new { member.MemId, Telephone = member.Telephone.Replace("-", "") .Replace("(", "") .Replace(")", "") .Replace(" ", "") }) .OrderBy(r => r.MemId) .ToList();
کدهای کامل این قسمت را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
در این بلاگ میتوان:
- یک مطلب جدید را ارسال کرد.
- مطالب قابل ویرایش و یا حذف هستند.
- مطالب بلاگ قسمت ارسال نظرات دارند.
- امکان گزارشگیری از آخرین نظرات ارسالی وجود دارد.
- سایت صفحات درباره و تماس با ما را نیز دارا است.
ساختار پوشههای برنامه
در تصویر ذیل، ساختار پوشههای برنامه بلاگ را ملاحظه میکنید. چون قسمت سمت کلاینت این برنامه کاملا جاوا اسکریپتی است، پوشههای App، Controllers، Libs، Models، Routes و Templates آن در پوشهی Scripts تعریف شدهاند و به این ترتیب میتوان تفکیک بهتری را بین اجزای تشکیل دهندهی یک برنامهی تک صفحهای وب Emeber.js پدید آورد.
فایل CSS بوت استرپ نیز به پوشهی Content اضافه شدهاست.
دریافت پیشنیازهای سمت کاربر برنامه
در ساختار پوشههای فوق، از پوشهی Libs برای قرار دادن کتابخانههای پایه برنامه مانند jQuery و Ember.js استفاده خواهیم کرد. به این ترتیب:
- نیاز به آخرین نگارشهای Ember.js و همچنین افزونهی Ember-Data آن برای کار سادهتر با دادهها و سرور وجود دارد. این فایلها را از آدرس ذیل میتوانید دریافت کنید (نسخههای نیوگت به دلیل قدیمی بودن و به روز نشدن مداوم آنها توصیه نمیشوند):
http://emberjs.com/builds/#/beta
برای حالت آزمایش برنامه، استفاده از فایلهای دیباگ آن توصیه میشوند (فایلهایی با نام اصلی و بدون پسوند prod یا min). زیرا این فایلها خطاها و اطلاعات بسیار مفصلی را از اشکالات رخ داده، در کنسول وب مرورگرها، فایرباگ و یا Developer tools آنها نمایش میدهند. نسخهی min برای حالت ارائهی نهایی برنامه است. نسخهی prod همان نسخهی دیباگ است با حذف اطلاعات دیباگ (نسخهی production فشرده نشده). نسخهی فشرده شدهی prod آن، فایل min نهایی را تشکیل میدهد.
- دریافت جیکوئری
- آخرین نگارش handlebars.js را از سایت رسمی آن دریافت کنید: http://handlebarsjs.com
- Ember Handlebars Loader: https://github.com/michaelrkn/ember-handlebars-loader
- Ember Data Local Storage Adapter: https://github.com/kurko/ember-localstorage-adapter
ترتیب تعریف و قرارگیری این فایلها را پس از دریافت، در فایل index.html قرار گرفته در ریشهی سایت، در کدهای ذیل مشاهده میکنید:
<!DOCTYPE html> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head> <title>Ember Blog</title> <link href="Content/bootstrap.css" rel="stylesheet" /> <link href="Content/bootstrap-theme.css" rel="stylesheet" /> <link href="Content/styles.css" rel="stylesheet" /> <script src="Scripts/Libs/jquery-2.1.1.min.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/Libs/bootstrap.min.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/Libs/handlebars-v2.0.0.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/Libs/ember.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/Libs/ember-handlebars-loader-0.0.1.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/Libs/ember-data.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/Libs/localstorage_adapter.js" type="text/javascript"></script> </head> <body> </body> </html>
اصلاح فایل ember-handlebars-loader-0.0.1.js
اگر به فایل ember-handlebars-loader-0.0.1.js مراجعه کنید، مسیر فایلهای قالب handlebars قسمتهای مختلف برنامه را از پوشهی templates واقع در ریشهی سایت میخواند. با توجه به تصویر ساختار پوشهی پروژهی جاری، پوشهی template به داخل پوشهی Scripts منتقل شدهاست و نیاز به یک چنین اصلاحی دارد:
url: "Scripts/Templates/" + name + ".hbs",
<system.webServer> <staticContent> <mimeMap fileExtension=".hbs" mimeType="text/x-handlebars-template" /> </staticContent> </system.webServer>
مزیت استفاده از نسخهی دیباگ ember.js در حین توسعهی برنامه
نسخهی دیباگ ember.js علاوه بر به همراه داشتن خطاهای بسیار جامع و توضیح علل مشکلات، مواردی را که در آینده منسوخ خواهند شد نیز توضیح میدهد:
برای مثال در اینجا عنوان شدهاست که دیگر از linkTo استفاده نکنید و آنرا به link-to تغییر دهید.
همچنین اگر از مرورگر کروم استفاده میکنید، افزونهی Ember Inspector را نیز میتوانید نصب کنید تا اطلاعات بیشتری را از جزئیات مسیریابیهای تعریف شده و قالبهای Ember.js بتوان مشاهده کرد. این افزونه به صورت یک برگهی جدید در Developer tools آن ظاهر میشود.
ایجاد شیء Application
همانطور که در قسمتهای پیشین نیز عنوان شد (^ و ^ )، یک برنامهی Ember.js با تعریف وهلهای از شیء Application آن آغاز میشود. برای این منظور به پوشهی App مراجعه کرده و فایل جدید Scripts\App\blogger.js را اضافه کنید؛ با این محتوا:
Blogger = Ember.Application.create();
<script src="Scripts/App/blogger.js" type="text/javascript"></script>
تعاریف مسیریابی و قالبها
اکنون در ادامه قصد داریم لیستی از عناوین مطالب ارسالی را نمایش دهیم. در ابتدا این عناوین را از یک آرایهی ثابت جاوا اسکریپتی دریافت خواهیم کرد و پس از آن از یک Web API کنترلر، جهت دریافت اطلاعات از سرور کمک خواهیم گرفت.
کار router در Ember.js، نگاشت آدرس درخواستی توسط کاربر، به یک route یا مسیریابی تعریف شدهاست. به این ترتیب مدل، کنترلر و قالب آن route به صورت خودکار بارگذاری و پردازش خواهند.
با مراجعه به ریشهی سایت، فایل index.html بارگذاری میشود.
در اینجا تصویری از صفحهی آغازین بلاگ را مشاهده میکنید. در آن صفحهی posts همان ریشهی سایت نیز میباشد. بنابراین نیاز است ابتدا مسیریابی آنرا تعریف کرد. برای این منظور، فایل جدید Scripts\App\router.js را به پوشهی App اضافه کنید؛ با این محتوا:
Blogger.Router.map(function () { this.resource('posts', { path: '/' }); });
همچنین مدخل آنرا نیز در فایل index.html تعریف نمائید:
<script src="Scripts/App/blogger.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/App/router.js" type="text/javascript"></script>
افزودن مسیریابی و قالب posts
در ادامه فایل جدید Scripts\Templates\posts.hbs را اضافه کنید. به این ترتیب قالب خالی مطالب به پوشهی templates اضافه میشود. محتوای این فایل را به نحو ذیل تنظیم کنید:
<div class="container"> <h1>Emeber.js blog</h1> <ul> <li>Item 1</li> <li>Item 2</li> <li>Item 3</li> </ul> </div>
برای بارگذاری این قالب نیاز است آنرا به template loader توضیح داده شده در ابتدای بحث، در فایل index.html اضافه کنیم:
<script> EmberHandlebarsLoader.loadTemplates([ 'posts' ]); </script>
افزودن مسیریابی و قالب about
در ادامه قصد داریم صفحهی about را اضافه کنیم. مجددا با افزودن مسیریابی آن به فایل Scripts\App\router.js شروع میکنیم:
Blogger.Router.map(function () { this.resource('posts', { path: '/' }); this.resource('about'); });
<h1>About Ember Blog</h1> <p>Bla bla bla!</p>
<script> EmberHandlebarsLoader.loadTemplates([ 'posts', 'about' ]); </script>
<script type="text/x-handlebars" data-template-name="about"> </script>
برای آزمایش این مسیر و قالب جدید آن، آدرس http://localhost/#/about را بررسی کنید.
اضافه کردن منوی ثابت بالای سایت
روش اول این است که به ابتدای هر دو قالب about.hbs و posts.hbs، تعاریف منو را اضافه کنیم. مشکل اینکار، تکرار کدها و پایین آمدن قابلیت نگهداری برنامه است. روش بهتر، افزودن کدهای مشترک بین صفحات، در قالب application برنامه است. نمونهی آنرا در مثال قسمت قبل مشاهده کردهاید. در اینجا چون قصد نداریم به صورت دستی قالبها را به صفحه اضافه کنیم و همچنین برای ساده شدن نگهداری برنامه، قالبها را در فایلهای مجزایی قرار دادهایم، تنها کافی است فایل جدید Scripts\Templates\application.hbs را به پوشهی قالبهای برنامه اضافه کنیم؛ با این محتوا:
<div class='container'> <nav class='navbar navbar-default' role='navigation'> <ul class='nav navbar-nav'> <li>{{#link-to 'posts'}}Posts{{/link-to}}</li> <li>{{#link-to 'about'}}About{{/link-to}}</li> </ul> </nav> {{outlet}} </div>
<script> EmberHandlebarsLoader.loadTemplates([ 'posts', 'about', 'application' ]); </script>
افزودن مسیریابی و قالب contact
برای افزودن صفحهی تماس با مای سایت، ابتدا مسیریابی آنرا در فایل Scripts\App\router.js تعریف میکنیم:
Blogger.Router.map(function () { this.resource('posts', { path: '/' }); this.resource('about'); this.resource('contact'); });
<h1>Contact</h1> <ul> <li>Phone: ...</li> <li>Email: ...</li> </ul>
<script> EmberHandlebarsLoader.loadTemplates([ 'posts', 'about', 'application', 'contact' ]); </script>
<div class='container'> <nav class='navbar navbar-default' role='navigation'> <ul class='nav navbar-nav'> <li>{{#link-to 'posts'}}Posts{{/link-to}}</li> <li>{{#link-to 'about'}}About{{/link-to}}</li> <li>{{#link-to 'contact'}}Contact{{/link-to}}</li> </ul> </nav> {{outlet}} </div>
تعریف مسیریابی تو در تو در صفحهی contact
در حال حاضر صفحهی Contact، ایمیل و شماره تماس را در همان بار اول نمایش میدهد. میخواهیم این دو را تبدیل به دو لینک جدید کنیم که با کلیک بر روی هر کدام، محتوای مرتبط، در قسمتی از همان صفحه بارگذاری شده و نمایش داده شود.
برای اینکار نیاز است مسیریابی را تو در تو تعریف کنیم:
Blogger.Router.map(function () { this.resource('posts', { path: '/' }); this.resource('about'); this.resource('contact', function () { this.resource('email'); this.resource('phone'); }); });
پس از آن دو فایل قالب جدید Scripts\Templates\email.hbs را با محتوای:
<h2>Email</h2> <p> <span></span> Email name@site.com. </p>
<h2>Phone</h2> <p> <span></span> Call 12345678. </p>
<script> EmberHandlebarsLoader.loadTemplates([ 'posts', 'about', 'application', 'contact', 'email', 'phone' ]); </script>
<h1>Contact</h1> <div class="row"> <div class="col-md-6"> <p> Want to get in touch? <ul> <li>{{#link-to 'phone'}}Phone{{/link-to}}</li> <li>{{#link-to 'email'}}Email{{/link-to}}</li> </ul> </p> </div> <div class="col-md-6"> {{outlet}} </div> </div>
در اینجا نحوهی پردازش مسیریابی contact را ملاحظه میکنید. ابتدا درخواستی جهت مشاهدهی آدرس http://localhost/#/contact دریافت میشود. سپس router این درخواست را به مسیریابی همنامی منتقل میکند. این مسیریابی ابتدا قالب عمومی application را رندر کرده و سپس قالب اصلی و همنام مسیریابی جاری یا همان contact.hbs را رندر میکند. در این صفحه چون مسیریابی تو در تویی تعریف شدهاست، اگر درخواستی برای مشاهدهی http://localhost/#/contact/phone دریافت شود، محتوای آنرا در {{outlet}} قالب contact.hbs جاری رندر میکند.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
EmberJS03_01.zip
فرض کنید میخواهیم مطمئن شویم که موجودیتی که توسط یک کلاینت WCF تغییر کرده است، تنها در صورتی بروز رسانی شود که شناسه (token) همزمانی آن تغییر نکرده باشد. به بیان دیگر شناسه ای که هنگام دریافت موجودیت بدست میآید، هنگام بروز رسانی باید مقداری یکسان داشته باشد.
مدل زیر را در نظر بگیرید.
میخواهیم یک سفارش (order) را توسط یک سرویس WCF بروز رسانی کنیم در حالی که اطمینان حاصل میکنیم موجودیت سفارش از زمانی که دریافت شده تغییری نکرده است. برای مدیریت این وضعیت دو رویکرد تقریبا متفاوت را بررسی میکنیم. در هر دو رویکرد از یک ستون همزمانی استفاده میکنیم، در این مثال فیلد TimeStamp.
- در ویژوال استودیو پروژه جدیدی از نوع WCF Service Library بسازید و نام آن را به Recipe6 تغییر دهید.
- روی نام پروژه کلیک راست کنید و گزینه Add New Item را انتخاب کنید. سپس گزینههای Data -> Entity Data Model را برگزینید. از ویزارد ویژوال استودیو برای اضافه کردن مدل جاری و جدول Orders استفاده کنید. در EF Designer روی فیلد TimeStamp کلیک راست کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید. سپس مقدار CuncurrencyMode آنرا به Fixed تغییر دهید.
- فایل IService1.cs را باز کنید و تعریف سرویس را مطابق لیست زیر بروز رسانی کنید.
[ServiceContract] public interface IService1 { [OperationContract] Order InsertOrder(); [OperationContract] void UpdateOrderWithoutRetrieving(Order order); [OperationContract] void UpdateOrderByRetrieving(Order order); }
- فایل Service1.cs را باز کنید و پیاده سازی سرویس را مطابق لیست زیر تکمیل کنید.
public class Service1 : IService1 { public Order InsertOrder() { using (var context = new EFRecipesEntities()) { // remove previous test data context.Database.ExecuteSqlCommand("delete from [orders]"); var order = new Order { Product = "Camping Tent", Quantity = 3, Status = "Received" }; context.Orders.Add(order); context.SaveChanges(); return order; } } public void UpdateOrderWithoutRetrieving(Order order) { using (var context = new EFRecipesEntities()) { try { context.Orders.Attach(order); if (order.Status == "Received") { context.Entry(order).Property(x => x.Quantity).IsModified = true; context.SaveChanges(); } } catch (OptimisticConcurrencyException ex) { // Handle OptimisticConcurrencyException } } } public void UpdateOrderByRetrieving(Order order) { using (var context = new EFRecipesEntities()) { // fetch current entity from database var dbOrder = context.Orders .Single(o => o.OrderId == order.OrderId); if (dbOrder != null && // execute concurrency check StructuralComparisons.StructuralEqualityComparer.Equals(order.TimeStamp, dbOrder.TimeStamp)) { dbOrder.Quantity = order.Quantity; context.SaveChanges(); } else { // Add code to handle concurrency issue } } } }
- برای تست این سرویس به یک کلاینت نیاز داریم. پروژه جدیدی از نوع Console Application به راه حل جاری اضافه کنید و کد آن را مطابق لیست زیر تکمیل کنید. با کلیک راست روی نام پروژه و انتخاب گزینه Add Service Reference سرویس پروژه را هم ارجاع کنید. دقت کنید که ممکن است پیش از آنکه بتوانید سرویس را ارجاع کنید نیاز باشد روی آن کلیک راست کرده و از منوی Debug گزینه Start Instance را انتخاب کنید تا وهله از سرویس به اجرا در بیاید.
class Program { static void Main(string[] args) { var service = new Service1Client(); var order = service.InsertOrder(); order.Quantity = 5; service.UpdateOrderWithoutRetrieving(order); order = service.InsertOrder(); order.Quantity = 3; service.UpdateOrderByRetrieving(order); } }
شرح مثال جاری
متد ()InsertOrder دادههای پیشین را حذف میکند، سفارش جدیدی میسازد و آن را در دیتابیس ثبت میکند. در آخر موجودیت جدید به کلاینت باز میگردد. موجودیت بازگشتی هر دو مقدار OrderId و TimeStamp را دارا است که توسط دیتابیس تولید شده اند. سپس در کلاینت از دو رویکرد نسبتا متفاوت برای بروز رسانی موجودیت استفاده میکنیم.
در رویکرد نخست، متد ()UpdateOrderWithoutRetrieving موجودیت دریافت شده از کلاینت را Attach میکند و چک میکند که مقدار فیلد Status چیست. اگر مقدار این فیلد "Received" باشد، فیلد Quantity را با EntityState.Modified علامت گذاری میکنیم و متد ()SaveChanges را فراخوانی میکنیم. EF دستورات لازم برای بروز رسانی را تولید میکند، که فیلد quantity را مقدار دهی کرده و یک عبارت where هم دارد که فیلدهای OrderId و TimeStamp را چک میکند. اگر مقدار TimeStamp توسط یک دستور بروز رسانی تغییر کرده باشد، بروز رسانی جاری با خطا مواجه خواهد شد. برای مدیریت این خطا ما بدنه کد را در یک بلاک try/catch قرار میدهیم، و استثنای OptimisticConcurrencyException را مهار میکنیم. این کار باعث میشود اطمینان داشته باشیم که موجودیت Order دریافت شده از متد ()InsertOrder تاکنون تغییری نکرده است. دقت کنید که در مثال جاری تمام خواص موجودیت بروز رسانی میشوند، صرفنظر از اینکه تغییر کرده باشند یا خیر.
رویکرد دوم نشان میدهد که چگونه میتوان وضعیت همزمانی موجودیت را پیش از بروز رسانی مشخصا دریافت و بررسی کرد. در اینجا میتوانید مقدار TimeStamp موجودیت را از دیتابیس بگیرید و آن را با مقدار موجودیت کلاینت مقایسه کنید تا وجود تغییرات مشخص شود. این رویکرد در متد ()UpdateOrderByRetrieving نمایش داده شده است. گرچه این رویکرد برای تشخیص تغییرات خواص موجودیتها و یا روابط شان مفید و کارآمد است، اما بهترین روش هم نیست. مثلا ممکن است از زمانی که موجودیت را از دیتابیس دریافت میکنید، تا زمانی که مقدار TimeStamp آن را مقایسه میکنید و نهایتا متد ()SaveChanges را صدا میزنید، موجودیت شما توسط کلاینت دیگری بروز رسانی شده باشد.
مسلما رویکرد دوم هزینه برتر از رویکرد اولی است، چرا که برای مقایسه مقادیر همزمانی موجودیت ها، یکبار موجودیت را از دیتابیس دریافت میکنید. اما این رویکرد در مواقعی که Object graphهای بزرگ یا پیچیده (complex) دارید بهتر است، چون پیش از ارسال موجودیتها به context در صورت برابر نبودن مقادیر همزمانی پروسس را لغو میکنید.
context.Chapters.Add(new Chapter { Title = "آزمایش متن فارسی", Text = "برای نمونه تهیه شدهاست", User = user1.Entity });
کامپایل افزونهی spell fix1
افزونهی spell fix، به همراه هیچکدام از توزیعهای باینری SQLite ارائه نمیشود. ارائهی آن فقط به صورت سورس کد است و باید خودتان آنرا کامپایل کنید!
برای این منظور ابتدا به آدرس https://www.sqlite.org/src/dir?ci=99749d4fd4930ccf&name=ext/misc مراجعه کرده و فایل ext/misc/spellfix.c آنرا دریافت کنید. اگر بر روی لینک spellfix.c کلیک کنید، در نوار ابزار بالای صفحهی بعدی، لینک download آن هم وجود دارد.
سپس به صفحهی دریافت اصلی SQLite یعنی https://www.sqlite.org/download.html مراجعه کرده و بستهی amalgamation آنرا دریافت کنید. این بسته به همراه کدهای اصلی SQLite است که باید در کنار افزونههای آن قرار گیرند تا بتوان این افزونهها را کامپایل کرد. بنابراین پس از دریافت بستهی amalgamation و گشودن آن، فایل spellfix.c را به داخل پوشهی آن کپی کنید:
اکنون نوبت به کامپایل فایل spellfix.c و تبدیل آن به یک dll است تا بتوان آنرا به صورت یک افزونه در برنامه بارگذاری کرد. برای این منظور از هر کامپایلر ++C ای میتوانید استفاده کنید. برای نمونه به آدرس http://www.codeblocks.org/downloads/binaries مراجعه کرده و بستهی codeblocks-20.03mingw-setup.exe را دریافت کنید (بستهای که به همراه mingw است). پس از نصب آن، در مسیر C:\Program Files (x86)\CodeBlocks\MinGW\bin میتوانید کامپایلر چندسکویی gcc را مشاهده کنید. توسط آن میتوان با اجرای دستور زیر، سبب تولید فایل spellfix1.dll شد:
"C:\Program Files (x86)\CodeBlocks\MinGW\bin\gcc.exe" -g -shared -fPIC -Wall D:\path\to\sqlite-amalgamation-3310100\spellfix.c -o spellfix1.dll
روش معرفی افزونههای SQLite به Microsoft.Data.Sqlite
EF Core، از بستهی Microsoft.Data.Sqlite در پشت صحنه برای کار با SQLite استفاده میکند و در اینجا هم برای معرفی افزونهی کامپایل شده، باید ابتدا آنرا به اتصال برقرار شده، معرفی کرد. خود Sqlite در ویندوز، افزونههایش را بر اساس معرفی مستقیم مسیر فایل dll آنها بارگذاری نمیکند. بلکه path ویندوز را برای جستجوی آنها بررسی کرده و در صورتیکه فایل dll ای را افزونه تشخیص داد، آنرا بارگذاری میکند. بنابراین یا باید به صورت دستی مسیر فایل dll تولید شده را به متغیر محیطی path ویندوز اضافه کرد و یا میتوان توسط قطعه کد زیر، آنرا به صورت پویایی معرفی کرد:
using System; using System.Collections.Generic; using System.IO; using System.Runtime.InteropServices; namespace EFCoreSQLiteFTS.DataLayer { public static class LoadSqliteExtensions { public static void AddToSystemPath(string extensionsDirectory) { if (!RuntimeInformation.IsOSPlatform(OSPlatform.Windows)) { throw new NotSupportedException("Modifying the path at runtime only works on Windows. On Linux and Mac, set LD_LIBRARY_PATH or DYLD_LIBRARY_PATH before running the app."); } var path = new HashSet<string>(Environment.GetEnvironmentVariable("PATH").Split(Path.PathSeparator)); if (path.Add(extensionsDirectory)) { Environment.SetEnvironmentVariable("PATH", string.Join(Path.PathSeparator, path)); } } } }
در ادامه پیش از معرفی services.AddDbContext، باید مسیر پوشهی افزونهها را ثبت کرد و سپس UseSqlite را به همراه اتصالی استفاده کرد که توسط متد LoadExtension آن، افزونهی spellfix1 به آن معرفی شدهاست:
LoadSqliteExtensions.AddToSystemPath("path to .dll file"); services.AddDbContext<ApplicationDbContext>((serviceProvider, optionsBuilder) => { var connection = new SqliteConnection(connectionString); connection.Open(); connection.LoadExtension("spellfix1"); // Passing in an already open connection will keep the connection open between requests. optionsBuilder.UseSqlite(connection); });
ایجاد جداول ویژهی spell fix در برنامه
در قسمت اول، با متد createFtsTables آشنا شدیم. اکنون این متد را برای ایجاد جداول کمکی مرتبط با افزونهی spell fix به صورت زیر تکمیل میکنیم:
private static void createFtsTables(ApplicationDbContext context) { // For SQLite FTS // Note: This can be added to the `protected override void Up(MigrationBuilder migrationBuilder)` method too. context.Database.ExecuteSqlRaw(@"CREATE VIRTUAL TABLE IF NOT EXISTS ""Chapters_FTS"" USING fts5(""Text"", ""Title"", content=""Chapters"", content_rowid=""Id"");"); // 'SQLite Error 1: 'no such module: spellfix1'.' --> must be loaded ... // EditCost for unicode support context.Database.ExecuteSqlRaw("CREATE VIRTUAL TABLE IF NOT EXISTS Chapters_FTS_Vocab USING fts5vocab('Chapters_FTS', 'row');"); context.Database.ExecuteSqlRaw("CREATE TABLE IF NOT EXISTS Chapters_FTS_SpellFix_EditCost(iLang INT, cFrom TEXT, cTo TEXT, iCost INT);"); context.Database.ExecuteSqlRaw("CREATE VIRTUAL TABLE IF NOT EXISTS Chapters_FTS_SpellFix USING spellfix1(edit_cost_table=Chapters_FTS_SpellFix_EditCost);"); }
- همانطور که مشاهده میکنید، ابتدا بر اساس Chapters_FTS یا همان جدول مجازی FTS برنامه، یک جدول مجازی از نوع fts5vocab ایجاد میشود. کار آن استخراج توکنهای FTS و آماده سازی آنها برای استفاده در غلط یاب املایی هستند.
- سپس جدول ویژهی EditCost را مشاهده میکنید. نام آن مهم نیست، اما ساختار آن باید دقیقا به همین صورت باشد. اگر این جدول اختیاری را تهیه کنیم، الگوریتم spellfix1 به utf8 سوئیچ خواهد کرد و برای پردازش متون یونیکد، بدون مشکل کار میکند. بدون آن، جستجوهای فارسی نتایج مطلوبی را به همراه نخواهند داشت.
- در آخر جدول مجازی مرتبط با spellfix1 که از جدول cost_table معرفی شده استفاده میکند، ایجاد شدهاست.
اجرای این دستورات، جداول زیر را ایجاد میکنند (که ساختار آنها استاندارد است و باید مطابق فرمولهای مستندات آنها باشد):
به روز رسانی جدول واژه نامهی غلط یابی برنامه
آخرین جدولی را که ایجاد کردیم، Chapters_FTS_SpellFix است که اطلاعات خودش را از Chapters_FTS_Vocab دریافت میکند:
هر بار که بانک اطلاعاتی را به روز میکنیم، نیاز است اطلاعات این جدول را نیز توسط دستور زیر به روز کرد:
database.ExecuteSqlRaw(@"INSERT INTO Chapters_FTS_SpellFix(word, rank) SELECT term, cnt FROM Chapters_FTS_Vocab WHERE term not in (SELECT word from Chapters_FTS_SpellFix_vocab)");
database.ExecuteSqlRaw("INSERT INTO Chapters_FTS_SpellFix(command) VALUES(\"reset\");");
کوئری گرفتن از جدول مجازی Chapters_FTS_SpellFix
تا اینجا افزونهی spellfix1 را کامپایل و به سیستم معرفی کردیم. سپس جداول واژه نامهی آنرا نیز تشکیل دادیم، اکنون نوبت به کوئری گرفتن از آن است. به همین جهت یک موجودیت بدون کلید دیگر را بر اساس ساختار خروجی کوئریهای آن ایجاد کرده:
namespace EFCoreSQLiteFTS.Entities { public class SpellCheck { public string Word { get; set; } public decimal Rank { get; set; } public decimal Distance { get; set; } public decimal Score { get; set; } public decimal Matchlen { get; set; } } }
namespace EFCoreSQLiteFTS.DataLayer { public class ApplicationDbContext : DbContext { //... protected override void OnModelCreating(ModelBuilder builder) { base.OnModelCreating(builder); builder.Entity<SpellCheck>().HasNoKey().ToView(null); } //... } }
در آخر، کوئری گرفتن از این جدول، ساختار زیر را دارد:
foreach (var item in context.Set<SpellCheck>().FromSqlRaw( @"SELECT word, rank, distance, score, matchlen FROM Chapters_FTS_SpellFix WHERE word MATCH {0} and top=6", "فارشی")) { Console.WriteLine($"Word: {item.Word}"); Console.WriteLine($"Distance: {item.Distance}"); }
top=6 در این کوئری خاص یعنی 6 رکورد را بازگشت بده.
یک نکته: اگر میخواهید کوئری فوق را توسط برنامهی «DB Browser for SQLite» اجرا کنید، باید از منوی tools آن، گزینهی load extension را انتخاب کرده و فایل dll افزونه را به برنامه معرفی کنید.
کدهای کامل این سری را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
ASP.NET MVC #14
آشنایی با نحوه معرفی تعاریف طرحبندی سایت به کمک Razor
ممکن است یک سری از اصطلاحات را در قسمتهای قبل مانند master page در لابلای توضیحات ارائه شده، مشاهده کرده باشید. این نوع مفاهیم برای برنامه نویسهای ASP.NET Web forms آشنا است (و اگر با Web forms view engine در ASP.NET MVC کار کنید، دقیقا یکی است؛ البته با این تفاوت که فایل code behind آنها حذف شده است). به همین جهت در این قسمت برای تکمیل بحث، مروری خواهیم داشت بر نحوهی معرفی جدید آنها توسط Razor.
در یک پروژه جدید ASP.NET MVC و در پوشه Views\Shared\_Layout.cshtml آن، فایل Layout آن، مفهوم master page را دارد. در این نوع فایلها، زیر ساخت مشترک تمام صفحات سایت قرار میگیرند:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
<title>@ViewBag.Title</title>
<link href="@Url.Content("~/Content/Site.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.5.1.min.js")" type="text/javascript"></script>
</head>
<body>
@RenderBody()
</body>
</html>
اگر دقت کرده باشید، در هیچکدام از فایلهای Viewایی که تا این قسمت به پروژههای مختلف اضافه کردیم، تگهایی مانند body، title و امثال آن وجود نداشتند. در ASP.NET مرسوم است کلیه اطلاعات تکراری صفحات مختلف سایت را مانند تگهای یاد شده به همراه منویی که باید در تمام صفحات قرار گیرد یا footer مشترک بین تمام صفحات سایت، به یک فایل اصلی به نام master page که در اینجا layout نام گرفته، Refactor کنند. به این ترتیب حجم کدها و markup تکراری که باید در تمام Viewهای سایت قرار گیرند به حداقل خواهد رسید.
برای مثال محل قرار گیری تعاریف Content-Type تمام صفحات و همچنین favicon سایت، بهتر است در فایل layout باشد و نه در تک تک Viewهای تعریف شده:
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8" />
<link rel="shortcut icon" href="@Url.Content("~/favicon.ico")" type="image/x-icon" />
در کدهای فوق یک نمونه پیش فرض فایل layout را مشاهده میکنید. در اینجا توسط متد RenderBody، محتوای رندر شده یک View درخواستی، به داخل تگ body تزریق خواهد شد.
تا اینجا در تمام مثالهای قبلی این سری، فایل layout در Viewهای اضافه شده معرفی نشد. اما اگر برنامه را اجرا کنیم باز هم به نظر میرسد که فایل layout اعمال شده است. علت این است که در صورت عدم تعریف صریح layout در یک View، این تعریف از فایل Views\_ViewStart.cshtml دریافت میگردد:
@{
Layout = "~/Views/Shared/_Layout.cshtml";
}
فایل ViewStart، محل تعریف کدهای تکراری است که باید پیش از اجرای هر View مقدار دهی یا اجرا شوند. برای مثال در اینجا میشود بر اساس نوع مرورگر، layout خاصی را به تمام Viewها اعمال کرد. مثلا یک layout ویژه برای مرورگرهای موبایلها و layout ایی دیگر برای مرورگرهای معمولی. امکان دسترسی به متغیرهای تعریف شده در یک View در فایل ViewStart از طریق ViewContext.ViewData میسر است.
ضمن اینکه باید درنظر داشت که میتوان فایل ViewStart را در زیر پوشههای پوشه اصلی View نیز قرار داد. مثلا اگر فایل ViewStart ایی در پوشه Views/Home قرار گرفت، این فایل محتوای ViewStart اصلی قرار گرفته در ریشه پوشه Views را بازنویسی خواهد کرد.
برای معرفی صریح فایل layout، تنها کافی است مسیر کامل فایل layout را در یک View مشخص کنیم:
@{
ViewBag.Title = "Index";
Layout = "~/Views/Shared/_Layout.cshtml";
}
<h2>Index</h2>
اهمیت این مساله هم در اینجا است که یک سایت میتواند چندین layout یا master page داشته باشد. برای نمونه یک layout برای صفحات ورود اطلاعات؛ یک layout خاص هم مثلا برای صفحات گزارش گیری نهایی سایت.
همانطور که پیشتر نیز ذکر شد، در ASP.NET حرف ~ به معنای ریشه سایت است که در اینجا ابتدای محل جستجوی فایل layout را مشخص میکند.
به این ترتیب زمانیکه یک کنترلر، View خاصی را فراخوانی میکند، کار از فایل Views\Shared\_Layout.cshtml شروع خواهد شد. سپس View درخواستی پردازش شده و محتوای نهایی آن، جایی که متد RenderBody قرار دارد، تزریق خواهد شد.
همچنین مقدار ViewBag.Title ایی که در فایل View تعریف شده، در فایل layout جهت رندر مقدار تگ title استفاده میشود (انتقال یک متغیر از View به یک فایل master page؛ کلاس layout، مدل View ایی را که قرار است رندر کند به ارث میبرد).
یک نکته:
در نگارش سوم ASP.NET MVC امکان بکارگیری حرف ~ به صورت مستقیم در حین تعریف یک فایل js یا css وجود ندارد و حتما باید از متد سمت سرور Url.Content کمک گرفت. در نگارش چهارم ASP.NET MVC، این محدودیت برطرف شده و دقیقا همانند متغیر Layout ایی که در بالا مشاهده میکنید، میتوان بدون نیاز به متد Url.Content، مستقیما از حرف ~ کمک گرفت و به صورت خودکار پردازش خواهد شد.
تزریق نواحی ویژه یک View در فایل layout
توسط متد RenderBody، کل محتوای View درخواستی در موقعیت تعریف شده آن در فایل Layout، رندر میشود. این ویژگی به نحو یکسانی به تمام Viewها اعمال میشود. اما اگر نیاز باشد تا view بتواند محتوای markup قسمت ویژهای از master page را مقدار دهی کند، میتوان از مفهومی به نام Sections استفاده کرد:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
<title>@ViewBag.Title</title>
<link href="@Url.Content("~/Content/Site.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.5.1.min.js")" type="text/javascript"></script>
</head>
<body>
<div id="menu">
@if (IsSectionDefined("Menu"))
{
RenderSection("Menu", required: false);
}
else
{
<span>This is the default ...!</span>
}
</div>
<div id="body">
@RenderBody()
</div>
</body>
</html>
در اینجا ابتدا بررسی میشود که آیا قسمتی به نام Menu در View جاری که باید رندر شود وجود دارد یا خیر. اگر بله، توسط متد RenderSection، آن قسمت نمایش داده خواهد شد. در غیراینصورت، محتوای پیش فرضی را در صفحه قرار میدهد. البته اگر از متد RenderSection با آرگومان required: false استفاده شود، درصورتیکه View جاری حاوی قسمتی به نام مثلا menu نباشد، تنها چیزی نمایش داده نخواهد شد. اگر این آرگومان را حذف کنیم، یک استثنای عدم یافت شدن ناحیه یا قسمت مورد نظر صادر میگردد.
نحوهی تعریف یک Section در Viewهای برنامه به شکل زیر است:
@{
ViewBag.Title = "Index";
//Layout = null;
Layout = "~/Views/Shared/_Layout.cshtml";
}
<h2>
Index</h2>
@section Menu{
<ul>
<li>item 1</li>
<li>item 2</li>
</ul>
}
برای مثال فرض کنید که یکی از Viewهای شما نیاز به دو فایل اضافی جاوا اسکریپت برای اجرای صحیح خود دارد. میتوان تعاریف الحاق این دو فایل را در قسمت header فایل layout قرار داد تا در تمام Viewها به صورت خودکار لحاظ شوند. یا اینکه یک section سفارشی را به نحو زیر در آن View خاص تعریف میکنیم:
@section JavaScript
{
<script type="text/javascript" src="@Url.Content("~/Scripts/SomeScript.js")" />;
<script type="text/javascript" src="@Url.Content("~/Scripts/AnotherScript.js")" />;
}
سپس کافی است جهت تزریق این کدها به header تعریف شده در master page مورد نظر، یک سطر زیر را اضافه کرد:
@RenderSection("JavaScript", required: false)
به این ترتیب، اگر view ایی حاوی تعریف قسمت JavaScript نبود، به صورت خودکار شامل تعاریف الحاق اسکریپتهای یاد شده نیز نخواهد گردید. در نتیجه دارای حجمی کمتر و سرعت بارگذاری بالاتری نیز خواهد بود.
مدیریت بهتر فایلها و پوشههای یک برنامه ASP.NET MVC به کمک Areas
به کمک قابلیتی به نام Areas میتوان یک برنامه بزرگ را به چندین قسمت کوچکتر تقسیم کرد. هر کدام از این نواحی، دارای تعاریف مسیریابی، کنترلرها و Viewهای خاص خودشان هستند. به این ترتیب دیگر به یک برنامهی از کنترل خارج شده ASP.NET MVC که دارای یک پوشه Views به همراه صدها زیر پوشه است، نخواهیم رسید و کنترل این نوع برنامههای بزرگ سادهتر خواهد شد.
برای مثال یک برنامه بزرگ را درنظر بگیرید که به کمک قابلیت Areas، به نواحی ویژهای مانند گزارشگیری، قسمت ویژه مدیریتی، قسمت کاربران، ناحیه بلاگ سایت، ناحیه انجمن سایت و غیره، تقسیم شده است. به علاوه هر کدام از این نواحی نیز هنوز میتوانند از اطلاعات ناحیه اصلی برنامه مانند master page آن استفاده کنند. البته باید درنظر داشت که فایل viewStart به پوشه جاری و زیر پوشههای آن اعمال میشود. اگر نیاز باشد تا اطلاعات این فایل به کل برنامه اعمال شود، فقط کافی است آنرا به یک سطح بالاتر، یعنی ریشه سایت منتقل کرد.
نحوه افزودن نواحی جدید
افزودن یک Area جدید هم بسیار ساده است. بر روی نام پروژه در VS.NET کلیک راست کرده و سپس گزینه Add|Area را انتخاب کنید. سپس در صفحه باز شده، نام دلخواهی را وارد نمائید. مثلا نام Reporting را وارد نمائید تا ناحیه گزارشگیری برنامه از قسمتهای دیگر آن مستقل شود. پس از افزودن یک Area جدید، به صورت خودکار پوشه جدیدی به نام Areas به ریشه سایت اضافه میشود. سپس داخل آن، پوشهی دیگری به نام Reporting اضافه خواهد شد. پوشه reporting اضافه شده هم دارای پوشههای Model، Views و Controllers خاص خود میباشد.
اکنون که پوشه Areas به ریشه سایت اضافه شده است، با کلیک راست بر روی این پوشه نیز گزینهی Add|Area در دسترس میباشد. برای نمونه یک ناحیه جدید دیگر را به نام Admin به سایت اضافه کنید تا بتوان امکانات مدیریتی سایت را از سایر قسمتهای آن مستقل کرد.
نحوه معرفی تعاریف مسیریابی نواحی تعریف شده
پس از اینکه کار با Areas را آغاز کردیم، نیاز است تا با نحوهی مسیریابی آنها نیز آشنا شویم. برای این منظور فایل Global.asax.cs قرار گرفته در ریشه اصلی برنامه را باز کنید. در متد Application_Start، متدی به نام AreaRegistration.RegisterAllAreas، کار ثبت و معرفی تمام نواحی ثبت شده را به فریم ورک، به عهده دارد. کاری که در پشت صحنه انجام خواهد شد این است که به کمک Reflection تمام کلاسهای مشتق شده از کلاس پایه AreaRegistration به صورت خودکار یافت شده و پردازش خواهند شد. این کلاسها هم به صورت پیش فرض به نام SomeNameAreaRegistration.cs در ریشه اصلی هر Area توسط VS.NET تولید میشوند. برای نمونه فایل ReportingAreaRegistration.cs تولید شده، حاوی اطلاعات زیر است:
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication11.Areas.Reporting
{
public class ReportingAreaRegistration : AreaRegistration
{
public override string AreaName
{
get
{
return "Reporting";
}
}
public override void RegisterArea(AreaRegistrationContext context)
{
context.MapRoute(
"Reporting_default",
"Reporting/{controller}/{action}/{id}",
new { action = "Index", id = UrlParameter.Optional }
);
}
}
}
توسط AreaName، یک نام منحصربفرد در اختیار فریم ورک قرار خواهد گرفت. همچنین از این نام برای ایجاد پیوند بین نواحی مختلف نیز استفاده میشود.
سپس در قسمت RegisterArea، یک مسیریابی ویژه خاص ناحیه جاری مشخص گردیده است. برای مثال تمام آدرسهای ناحیه گزارشگیری سایت باید با http://localhost/reporting آغاز شوند تا مورد پردازش قرارگیرند. سایر مباحث آن هم مانند قبل است. برای مثال در اینجا نام اکشن متد پیش فرض، index تعریف شده و همچنین ذکر قسمت id نیز اختیاری است.
همانطور که ملاحظه میکنید، تعاریف مسیریابی و اطلاعات پیش فرض آن منطقی هستند و آنچنان نیازی به دستکاری و تغییر ندارند. البته اگر دقت کرده باشید مقدار نام controller پیش فرض، مشخص نشده است. بنابراین بد نیست که مثلا نام Home یا هر نام مورد نظر دیگری را به عنوان نام کنترلر پیش فرض در اینجا اضافه کرد.
تعاریف کنترلرهای هم نام در نواحی مختلف
در ادامه مثال جاری که دو ناحیه Admin و Reporting به آن اضافه شده، به پوشههای Controllers هر کدام، یک کنترلر جدید را به نام HomeController اضافه کنید. همچنین این HomeController را در ناحیه اصلی و ریشه سایت نیز اضافه نمائید. سپس برای متد پیش فرض Index هر کدام هم یک View جدید را با کلیک راست بر روی نام متد و انتخاب گزینه Add view، اضافه کنید. اکنون برنامه را به همین نحو اجرا نمائید. اجرای برنامه با خطای زیر متوقف خواهد شد:
Multiple types were found that match the controller named 'Home'. This can happen if the route that services this
request ('{controller}/{action}/{id}') does not specify namespaces to search for a controller that matches the request.
If this is the case, register this route by calling an overload of the 'MapRoute' method that takes a 'namespaces' parameter.
The request for 'Home' has found the following matching controllers:
MvcApplication11.Areas.Admin.Controllers.HomeController
MvcApplication11.Controllers.HomeController
فوق العاده خطای کاملی است و راه حل را هم ارائه داده است! برای اینکه مشکل ابهام یافتن HomeController برطرف شود، باید این جستجو را به فضاهای نام هر قسمت از نواحی برنامه محدود کرد (چون به صورت پیش فرض فضای نامی برای آن مشخص نشده، کل ناحیه ریشه سایت و زیر مجموعههای آنرا جستجو خواهد کرد). به همین جهت فایل Global.asax.cs را گشوده و متد RegisterRoutes آنرا مثلا به نحو زیر اصلاح نمائید:
public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
{
routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
routes.MapRoute(
"Default", // Route name
"{controller}/{action}/{id}", // URL with parameters
new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional } // Parameter defaults
, namespaces: new[] { "MvcApplication11.Controllers" }
);
}
آرگومان چهارم معرفی شده، آرایهای از نامهای فضاهای نام مورد نظر را جهت یافتن کنترلرهایی که باید توسط این مسیریابی یافت شوند، تعریف میکند.
اکنون اگر مجددا برنامه را اجرا کنیم، بدون مشکل View متناظر با متد Index کنترلر Home نمایش داده خواهد شد.
البته این مشکل با نواحی ویژه و غیر اصلی سایت وجود ندارد؛ چون جستجوی پیش فرض کنترلرها بر اساس ناحیه است.
در ادامه مسیر http://localhost/Admin/Home را نیز در مرورگر وارد کنید. سپس بر روی صفحه در مروگر کلیک راست کرده و سورس صفحه را بررسی کنید. مشاهده خواهید کرد که master page یا فایل layout ایی به آن اعمال نشده است. علت را هم در ابتدای بحث Areas مطالعه کردید. فایل Views\_ViewStart.cshtml در سطحی که قرار دارد به ناحیه Admin اعمال نمیشود. آنرا به ریشه سایت منتقل کنید تا layout اصلی سایت نیز به این قسمت اعمال گردد. البته بدیهی است که هر ناحیه میتواند layout خاص خودش را داشته باشد یا حتی میتوان با مقدار دهی خاصیت Layout نیز در هر view، فایل master page ویژهای را انتخاب و معرفی کرد.
نحوه ایجاد پیوند بین نواحی مختلف سایت
زمانیکه پیوندی را به شکل زیر تعریف میکنیم:
@Html.ActionLink(linkText: "Home", actionName: "Index", controllerName: "Home")
یعنی ایجاد لینکی در ناحیه جاری. برای اینکه پیوند تعریف شده به ناحیهای خارج از ناحیه جاری اشاره کند باید نام Area را صریحا ذکر کرد:
@Html.ActionLink(linkText: "Home", actionName: "Index", controllerName: "Home",
routeValues: new { Area = "Admin" } , htmlAttributes: null)
همین نکته را باید حین کار با متد RedirectToAction نیز درنظر داشت:
public ActionResult Index()
{
return RedirectToAction("Index", "Home", new { Area = "Admin" });
}