در انواع استخدام‌های کنونی که عمدتاً هیچ‌کدام استخدام رسمی  به‌حساب نمی‌آید، این حرف خیلی جایگاهی ندارد. ضمن اینکه این یک حرف منفعت‌طلبانۀ یک‌طرفه است و حتی معمولاً به نفع صاحب‌کار  هم(معمولاً شرکتهای خصوصی) نیست. چرا که جلورفت یک پروژه توسط نیروی متخصص که در مدت پروژه بتواند به نحو مناسب همکاری کند از همه مهمتر است. با این حساب خیلی از افرادی که مثلاً امریه دارند و نصف روز آزاد هستند یا در پایان دورۀ دانشجویی، واحد اندکی دارند، علیرغم تخصص خوبشان قادر به کارکردن نیستند.
نکته جالب‌تر آنکه اگر کسی مراحل تحصیلی را بدون وقفه طی کند، هیچ‌گاه تا پایان دوره دکترای خود به فضای کسب‌وکار جدی وارد نمی‌شود و این یک ضعف اساسی محسوب می‌شود.