اشتراکها
یکی از روشهای متداول نام گذاری متدها در سی شارپ به این صورت است که متدهای خصوصی با حروف کوچک شروع شوند یا lower camel case و متدهای عمومی با حرف بزرگ.
ReSharper 4.5 که جزو ابزارهای واجب کاری است، گزینه Naming style را نیز اضافه کرده و اگر شما از اصول نامگذاری متدها، کلاسها ، متغیرها و غیره پیروی نکنید، علایم راهنمایی را به شما ارائه خواهد کرد. در این نگارش تمامی متدها به یک صورت در نظر گرفته میشوند: Upper camel case .
برای اصلاح آن میتوان به برگه گزینههای آن مراجعه کرده و در قسمت naming style بر روی دکمه add مربوط به user defined naming rules کلیک و تغییر زیر را اعمال نمود:
پس از اعمال آن اگر یک متد خصوصی را با حرف بزرگ شروع کنید، تصویر زیر نمایش داده خواهد شد:
نظرات مطالب
انجام اعمال ریاضی بر روی Generics
c++ احتیاجی به این نوع پیاده سازیهای دشوار با استفاده از روشهای غیرمعمول رو نداره. هرچند خودم هم یکی از طرفدارهای پروپا قرص c# هستم ولی genericهای c# در مقابل templateهای c++ کمبود دارند. هرچند همیشه عاشق c# بودم ولی generic های c# هیچوقت انتظارات منو برآورده نکرد.
اشتراکها
خلاصه اولین جلسه طراحی زبان C# 7
Highlights:
- Representing data better in code (tuples, object destructuring, pattern matching, record types, array slices)
- Metaprogramming (virtual extension methods, default interface implementations, enhanced generic constraints, mixins/traits, delegation)
- Immutable values (readonly var x ~ val x ~ let x)
- Asynchronous enumeration and streams
- Code contract language integrations
- Structural typing (think implicit interfaces in Go)
- Explicit lambda capture handling (pass by value or reference semantics explicitly)
- Solve null reference problem (Non-nullable references, Option type)
روش کار پیش فرض با EF Core همان روش Code First است. ابتدا کلاسها و روابط بین آنها را تنظیم میکنید. سپس با استفاده از ابزارهای Migrations، بانک اطلاعاتی متناظری تولید خواهد شد. این ابزارها به همراه روشی برای مهندسی معکوس ساختار یک بانک اطلاعاتی از پیش موجود، به روش Code First نیز هستند که در ادامه جزئیات آنرا بررسی خواهیم کرد. بنابراین اگر به دنبال روش کاری Database first با EF Core هستید، در اینجا نیز امکان آن وجود دارد.
تهیه یک بانک اطلاعاتی نمونه
برای نمایش امکانات کار با روش Database first، نیاز است یک بانک اطلاعاتی را به صورت مستقل و متداولی ایجاد کنیم. به همین جهت اسکریپت SQL ذیل را توسط Management studio اجرا کنید تا بانک اطلاعاتی BloggingCore2016، به همراه دو جدول به هم وابسته، در آن ایجاد شوند:
پیشنیازهای مهندسی معکوس ساختار بانک اطلاعاتی در EF Core
در قسمت اول در حین بررسی «برپایی تنظیمات اولیهی EF Core 1.0 در یک برنامهی ASP.NET Core 1.0»، چهار مدخل جدید را به فایل project.json برنامه اضافه کردیم. مدخل جدید Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools که به قسمت tools آن اضافه شد، پیشنیاز اصلی کار با EF Core Migrations است. همچنین وجود مدخل Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer.Design برای تدارک امکانات مهندسی معکوس ساختار یک بانک اطلاعاتی SQL Server ضروری است.
تبدیل ساختار دیتابیس BloggingCore2016 به کدهای معادل EF Core آن
پس از فعال سازی ابزارهای خط فرمان EF Core، به پوشهی اصلی پروژه مراجعه کرده، کلید shift را نگه دارید. سپس کلیک راست کرده و گزینهی Open command window here را انتخاب کنید تا خط فرمان از این پوشه آغاز شود. در ادامه دستور ذیل را صادر کنید:
اجرا این دستور سبب اتصال به رشتهی اتصالی ذکر شده که به بانک اطلاعاتی BloggingCore2016 اشاره میکند، میشود. سپس پروایدر مدنظر ذکر شدهاست. سوئیچ o محل درج فایلهای نهایی را مشخص میکند. برای مثال در اینجا فایلهای نهایی مهندسی معکوس شده در پوشهی Entities درج میشوند (تصویر فوق). همچنین در اینجا امکان ذکر فایل context تولیدی نیز وجود دارد. اگر علاقمند باشید تا تمام ریز جزئیات این عملیات را نیز مشاهده کنید، میتوانید پارامتر اختیاری verbose را نیز به انتهای دستور اضافه نمائید.
بقیه مراحل کار با این فایلهای تولید شده، با نکاتی که تاکنون عنوان شدهاند یکی است. برای مثال اگر میخواهید رشتهی اتصالی پیش فرض را از این Context تولید شده خارج کنید:
روش کار دقیقا همانی است که در مطلب «شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 1 - برپایی تنظیمات اولیه» بررسی شد.
بررسی پارامترهای دیگر ابزار مهندسی معکوس به Code First
اگر دستور dotnet ef dbcontext scaffold --help را صادر کنیم، خروجی راهنمای ذیل را میتوان مشاهده کرد:
نکات تکمیلی مهمی را که از آن میتوان استخراج کرد به این شرح هستند:
- حالت پیش فرض تنظیمات روابط مدلها در این روش، حالت استفاده از Fluent API است. اگر میخواهید آنرا به حالت استفادهی از Data Annotations تغییر دهید، پارامتر a- و یا data-annotations-- را در دستور نهایی ذکر کنید.
- حالت پیش فرض تولید فایلهای نهایی این روش، عدم بازنویسی فایلهای موجود است. اگر میخواهید پس از تغییر بانک اطلاعاتی، مجددا این فایلها را از صفر تولید کنید، پارامتر f- و یا force- را در دستور نهایی ذکر کنید.
بنابراین اگر میخواهید هربار فایلهای نهایی را بازنویسی کنید و همچنین روش کار با Data Annotations را ترجیح میدهید، دستور نهایی، شکل زیر را پیدا خواهد کرد:
کار با یک بانک اطلاعاتی موجود، با روش مهاجرتهای Code First
فرض کنید میخواهید از یک بانک اطلاعاتی از پیش موجود EF 6.x (یا هر بانک اطلاعاتی از پیش موجود دیگری)، به روش پیش فرض EF Core استفاده کنید. برای این منظور:
- ابتدا جدول migration history قدیمی آنرا حذف کنید؛ چون ساختار آن با EF Core یکی نیست.
- سپس با استفاده از دستور dotnet ef dbcontext scaffold فوق، معادل کلاسها، روابط و Context سازگار با EF Core آنرا تولید کنید.
- در ادامه رشتهی اتصالی پیش فرض آنرا از کلاس Context تولیدی خارج کرده و از یکی از روشهای مطرح شدهی در مطلب «شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 1 - برپایی تنظیمات اولیه» استفاده کنید.
- سپس نیاز است این Context جدید را توسط متد services.AddDbContext به لیست سرویسهای برنامه اضافه کنید. این مورد نیز در قسمت اول بررسی شدهاست.
- مرحلهی بعد، افزودن جدول __EFMigrationsHistory جدید EF Core، به این بانک اطلاعاتی است. برای این منظور به روش متداول فعال کردن مهاجرتها، دستور ذیل را صادر کنید:
تا اینجا کلاس آغازین مهاجرتها تولید میشود. فایل آنرا گشوده و محتوای متدهای Up و Down آنرا خالی کنید:
متدهای up و down را از این جهت خالی میکنیم که علاقمند نیستیم تا ساختاری در بانک اطلاعاتی تشکیل شود و یا تغییر کند (چون این ساختار هم اکنون موجود است).
سپس دستور به روز رسانی بانک اطلاعاتی را صادر کنید:
کار این دستور در اینجا با توجه به خالی بودن متدهای up و down، صرفا ساخت جدول مخصوص __EFMigrationsHistory در بانک اطلاعاتی است؛ بدون تغییری در جداول موجود آن.
پس از این مرحله، روش کار، Code first خواهد بود. برای مثال خاصیتی را به کلاسی اضافه میکنید و سپس دو دستور ذیل را صادر خواهید کرد که در آن v2 یک نام دلخواه است:
تهیه یک بانک اطلاعاتی نمونه
برای نمایش امکانات کار با روش Database first، نیاز است یک بانک اطلاعاتی را به صورت مستقل و متداولی ایجاد کنیم. به همین جهت اسکریپت SQL ذیل را توسط Management studio اجرا کنید تا بانک اطلاعاتی BloggingCore2016، به همراه دو جدول به هم وابسته، در آن ایجاد شوند:
CREATE DATABASE [BloggingCore2016] GO USE [BloggingCore2016] GO CREATE TABLE [Blog] ( [BlogId] int NOT NULL IDENTITY, [Url] nvarchar(max) NOT NULL, CONSTRAINT [PK_Blog] PRIMARY KEY ([BlogId]) ); GO CREATE TABLE [Post] ( [PostId] int NOT NULL IDENTITY, [BlogId] int NOT NULL, [Content] nvarchar(max), [Title] nvarchar(max), CONSTRAINT [PK_Post] PRIMARY KEY ([PostId]), CONSTRAINT [FK_Post_Blog_BlogId] FOREIGN KEY ([BlogId]) REFERENCES [Blog] ([BlogId]) ON DELETE CASCADE ); GO INSERT INTO [Blog] (Url) VALUES ('https://www.dntips.ir/'), ('http://blogs.msdn.com/dotnet'), ('http://blogs.msdn.com/webdev'), ('http://blogs.msdn.com/visualstudio') GO
پیشنیازهای مهندسی معکوس ساختار بانک اطلاعاتی در EF Core
در قسمت اول در حین بررسی «برپایی تنظیمات اولیهی EF Core 1.0 در یک برنامهی ASP.NET Core 1.0»، چهار مدخل جدید را به فایل project.json برنامه اضافه کردیم. مدخل جدید Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools که به قسمت tools آن اضافه شد، پیشنیاز اصلی کار با EF Core Migrations است. همچنین وجود مدخل Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer.Design برای تدارک امکانات مهندسی معکوس ساختار یک بانک اطلاعاتی SQL Server ضروری است.
تبدیل ساختار دیتابیس BloggingCore2016 به کدهای معادل EF Core آن
پس از فعال سازی ابزارهای خط فرمان EF Core، به پوشهی اصلی پروژه مراجعه کرده، کلید shift را نگه دارید. سپس کلیک راست کرده و گزینهی Open command window here را انتخاب کنید تا خط فرمان از این پوشه آغاز شود. در ادامه دستور ذیل را صادر کنید:
dotnet ef dbcontext scaffold "Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true" Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer -o Entities --context MyDBDataContext --verbose
اجرا این دستور سبب اتصال به رشتهی اتصالی ذکر شده که به بانک اطلاعاتی BloggingCore2016 اشاره میکند، میشود. سپس پروایدر مدنظر ذکر شدهاست. سوئیچ o محل درج فایلهای نهایی را مشخص میکند. برای مثال در اینجا فایلهای نهایی مهندسی معکوس شده در پوشهی Entities درج میشوند (تصویر فوق). همچنین در اینجا امکان ذکر فایل context تولیدی نیز وجود دارد. اگر علاقمند باشید تا تمام ریز جزئیات این عملیات را نیز مشاهده کنید، میتوانید پارامتر اختیاری verbose را نیز به انتهای دستور اضافه نمائید.
بقیه مراحل کار با این فایلهای تولید شده، با نکاتی که تاکنون عنوان شدهاند یکی است. برای مثال اگر میخواهید رشتهی اتصالی پیش فرض را از این Context تولید شده خارج کنید:
public partial class MyDBDataContext : DbContext { protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder) { optionsBuilder.UseSqlServer(@"Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true"); }
بررسی پارامترهای دیگر ابزار مهندسی معکوس به Code First
اگر دستور dotnet ef dbcontext scaffold --help را صادر کنیم، خروجی راهنمای ذیل را میتوان مشاهده کرد:
Usage: dotnet ef dbcontext scaffold [arguments] [options] Arguments: [connection] The connection string of the database [provider] The provider to use. For example, Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer Options: -a|--data-annotations Use DataAnnotation attributes to configure the model where possible. If omitted, the output code will use only the fluent API. -c|--context <name> Name of the generated DbContext class. -f|--force Force scaffolding to overwrite existing files. Otherwise, the code will only proceed if no output files would be overwritten. -o|--output-dir <path> Directory of the project where the classes should be output. If omitted, the top-level project directory is used. --schema <schema> Selects a schema for which to generate classes. -t|--table <schema.table> Selects a table for which to generate classes. -e|--environment <environment> The environment to use. If omitted, "Development" is used. -h|--help Show help information -v|--verbose Enable verbose output
- حالت پیش فرض تنظیمات روابط مدلها در این روش، حالت استفاده از Fluent API است. اگر میخواهید آنرا به حالت استفادهی از Data Annotations تغییر دهید، پارامتر a- و یا data-annotations-- را در دستور نهایی ذکر کنید.
- حالت پیش فرض تولید فایلهای نهایی این روش، عدم بازنویسی فایلهای موجود است. اگر میخواهید پس از تغییر بانک اطلاعاتی، مجددا این فایلها را از صفر تولید کنید، پارامتر f- و یا force- را در دستور نهایی ذکر کنید.
بنابراین اگر میخواهید هربار فایلهای نهایی را بازنویسی کنید و همچنین روش کار با Data Annotations را ترجیح میدهید، دستور نهایی، شکل زیر را پیدا خواهد کرد:
dotnet ef dbcontext scaffold "Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true" Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer -o Entities --context MyDBDataContext --verbose --force --data-annotations
کار با یک بانک اطلاعاتی موجود، با روش مهاجرتهای Code First
فرض کنید میخواهید از یک بانک اطلاعاتی از پیش موجود EF 6.x (یا هر بانک اطلاعاتی از پیش موجود دیگری)، به روش پیش فرض EF Core استفاده کنید. برای این منظور:
- ابتدا جدول migration history قدیمی آنرا حذف کنید؛ چون ساختار آن با EF Core یکی نیست.
- سپس با استفاده از دستور dotnet ef dbcontext scaffold فوق، معادل کلاسها، روابط و Context سازگار با EF Core آنرا تولید کنید.
- در ادامه رشتهی اتصالی پیش فرض آنرا از کلاس Context تولیدی خارج کرده و از یکی از روشهای مطرح شدهی در مطلب «شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 1 - برپایی تنظیمات اولیه» استفاده کنید.
- سپس نیاز است این Context جدید را توسط متد services.AddDbContext به لیست سرویسهای برنامه اضافه کنید. این مورد نیز در قسمت اول بررسی شدهاست.
- مرحلهی بعد، افزودن جدول __EFMigrationsHistory جدید EF Core، به این بانک اطلاعاتی است. برای این منظور به روش متداول فعال کردن مهاجرتها، دستور ذیل را صادر کنید:
dotnet ef migrations add InitialDatabase
using Microsoft.EntityFrameworkCore.Migrations; namespace Core1RtmEmptyTest.DataLayer.Migrations { public partial class InitialDatabase : Migration { protected override void Up(MigrationBuilder migrationBuilder) { } protected override void Down(MigrationBuilder migrationBuilder) { } } }
سپس دستور به روز رسانی بانک اطلاعاتی را صادر کنید:
dotnet ef database update
پس از این مرحله، روش کار، Code first خواهد بود. برای مثال خاصیتی را به کلاسی اضافه میکنید و سپس دو دستور ذیل را صادر خواهید کرد که در آن v2 یک نام دلخواه است:
dotnet ef migrations add v2 dotnet ef database update
اشتراکها
CShell یک IDE سورس باز سی شارپ
برای استفاده از کلاسهای Entity که در نوشتار پیشین ایجاد کردیم در WCF باید آن کلاسها را دستکاری کنیم. متن کلاس tblNews را در نظر بگیرید: مشاهده میکنید که برای تعریف کلاسها از کلمه کلیدی partial استفاده شده است. استفاده از کلمه کلیدی partial به شما اجازه میدهد که یک کلاس را در چندین فایل جداگانه تعریف کنید. به عنوان مثال میتوانید فیلدها، ویژگی ها و سازندهها را در یک فایل و متدها را در فایل دیگر قرار دهید.
با انجام کد بالا از بابت مدل کارمان تمام شده است. ولی فرض کنید در اینجا تصمیم به تغییری در پایگاه داده میگیرید. برای نمونه میخواهید ویژگی Allow Nulls فیلد IsDeleted را نیز False کنیم و مقدار پیشگزیده به این فیلد بدهید. برای این کار باید دستور زیر را در SQL Server اجرا کنیم:
پس از آن مدل Entity Framework را باز کنید و در جایی از صفحه راستکلیک کرده و از منوی بازشده گزینه Update Model from Database را انتخاب کنید. سپس در پنجره بازشده، چون هیچ جدول، نما یا روالی به پایگاه دادهها نیفزوده ایم؛ دگمهی Finish را کلیک کنید. دوباره کلاس tblNews را بازکنید. متوجه خواهید شد که همهی DataContractها و DataMemberها را حذف شده است. ممکن است بگویید میتوانستیم کلاس یا مدل را تغییر دهیم و به وسیلهی Generate Database from Model بههنگام کنیم. ولی در نظر بگیرید که نیاز به ایجاد چندین جدول دیگر داریم و مدلی با دهها Entity دارید. در این صورت همهی تغییراتی که در کلاس داده ایم زدوده خواهد شد.
namespace MyNewsWCFLibrary { using System; using System.Collections.Generic; public partial class tblNews { public int tblNewsId { get; set; } public int tblCategoryId { get; set; } public string Title { get; set; } public string Description { get; set; } public System.DateTime RegDate { get; set; } public Nullable<bool> IsDeleted { get; set; } public virtual tblCategory tblCategory { get; set; } } }
به صورت خودکار کلیهی ویژگیها به توجه به پایگاه داده ساخته شده اند. برای نمونه ما برای فیلد IsDeleted در SQL Server ستون Allow Nulls را کلیک کرده بودیم که در نتیجه در اینجا عبارت Nullable پیش از نوع فیلد نشان داده شده است. برای استفاده از این کلاس در WCF باید صفت DataContract را به کلاس داد. این قرارداد به ما اجازه استفاده از ویژگیهایی که صفت DataMember را میگیرند را میدهد.
کلاس بالا را به شکل زیر بازنویسی کنید:
using System.Runtime.Serialization; namespace MyNewsWCFLibrary { using System; using System.Collections.Generic; [DataContract] public partial class tblNews { [DataMember] public int tblNewsId { get; set; } [DataMember] public int tblCategoryId { get; set; } [DataMember] public string Title { get; set; } [DataMember] public string Description { get; set; } [DataMember] public System.DateTime RegDate { get; set; } [DataMember] public Nullable<bool> IsDeleted { get; set; } public virtual tblCategory tblCategory { get; set; } } }
همچنین کلاس tblCategory را به صورت زیر تغییر دهید:
namespace MyNewsWCFLibrary { using System; using System.Collections.Generic; using System.Runtime.Serialization; [DataContract] public partial class tblCategory { public tblCategory() { this.tblNews = new HashSet<tblNews>(); } [DataMember] public int tblCategoryId { get; set; } [DataMember] public string CatName { get; set; } [DataMember] public bool IsDeleted { get; set; } public virtual ICollection<tblNews> tblNews { get; set; } } }
BEGIN TRANSACTION GO ALTER TABLE dbo.tblNews DROP CONSTRAINT FK_tblNews_tblCategory GO ALTER TABLE dbo.tblCategory SET (LOCK_ESCALATION = TABLE) GO COMMIT BEGIN TRANSACTION GO CREATE TABLE dbo.Tmp_tblNews ( tblNewsId int NOT NULL IDENTITY (1, 1), tblCategoryId int NOT NULL, Title nvarchar(50) NOT NULL, Description nvarchar(MAX) NOT NULL, RegDate datetime NOT NULL, IsDeleted bit NOT NULL ) ON [PRIMARY] TEXTIMAGE_ON [PRIMARY] GO ALTER TABLE dbo.Tmp_tblNews SET (LOCK_ESCALATION = TABLE) GO ALTER TABLE dbo.Tmp_tblNews ADD CONSTRAINT DF_tblNews_IsDeleted DEFAULT 0 FOR IsDeleted GO SET IDENTITY_INSERT dbo.Tmp_tblNews ON GO IF EXISTS(SELECT * FROM dbo.tblNews) EXEC('INSERT INTO dbo.Tmp_tblNews (tblNewsId, tblCategoryId, Title, Description, RegDate, IsDeleted) SELECT tblNewsId, tblCategoryId, Title, Description, RegDate, IsDeleted FROM dbo.tblNews WITH (HOLDLOCK TABLOCKX)') GO SET IDENTITY_INSERT dbo.Tmp_tblNews OFF GO DROP TABLE dbo.tblNews GO EXECUTE sp_rename N'dbo.Tmp_tblNews', N'tblNews', 'OBJECT' GO ALTER TABLE dbo.tblNews ADD CONSTRAINT PK_tblNews PRIMARY KEY CLUSTERED ( tblNewsId ) WITH( STATISTICS_NORECOMPUTE = OFF, IGNORE_DUP_KEY = OFF, ALLOW_ROW_LOCKS = ON, ALLOW_PAGE_LOCKS = ON) ON [PRIMARY] GO ALTER TABLE dbo.tblNews ADD CONSTRAINT FK_tblNews_tblCategory FOREIGN KEY ( tblCategoryId ) REFERENCES dbo.tblCategory ( tblCategoryId ) ON UPDATE NO ACTION ON DELETE NO ACTION GO COMMIT
در بخش پسین، دربارهی اینکه چه کنیم که عبارتهایی که به کلاسها میافزاییم حذف نشود؛ خواهم نوشت.
اشتراکها
Null propagation برای قبل از C#6
C#6 will support null propagation (https://github.com/dotnet/roslyn/wiki/Languages-features-in-C%23-6-and-VB-14). Result.OrDefault is simple null propagation for pre-C#6.
روش دیگری در اینجا: «Strongly-Typed ID References to Razor-Generated Fields»