مطالب
آشنایی با CLR: قسمت هفدهم
در مقاله قبلی در مورد افزودن منابع به اسمبلی صحبت‌هایی کردم که قسمتی از این منابع مربوط به اطلاعات نسخه بندی بود. در این مقاله قصد داریم این مسئله را بازتر کرده و در مورد نحوه‌ی نسخه بندی بیشتر صحبت کنیم.
در مقاله‌ی قبلی وقتی نسخه‌ی یک اسمبلی را مشخص می‌کردیم، از 4 عدد که با نقطه از هم جدا شده بودند، استفاه کردیم که در جدول زیر این 4 نامگذاری را مشاهده می‌کنید:

 شماره بازبینی Revision Number

شماره ساخت Build Number
شماره جزئی Minor Number
شماره اصلی Major Number
 2 719
5
2

اسمبلی بالا به ورژن یا نسخه‌ی 2.5.719.2 اشاره دارد که دو شماره‌ی اول (2.5) مثل تمامی برنامه‌ها به میزان تغییرات کارکردی یک اسمبلی اشاره دارد و عموم مردم هم نسخه یک نرم افزار را به همین دو عدد میشناسند. عدد سوم به این اشاره دارد که در شرکت، این ورژن از اسمبلی چندبار build شده است و شما باید به ازای هر Build این عدد را افزایش دهید. عدد آخری به این اشاره دارد که در طول روز انتشار، این چندمین Build بوده است. اگر در زمان ارائه‌ی این اسمبلی باگ مهمی در آن یافت شود، با هر بار Build آن در یک روز، باید این عدد افزایش یابد و برای روزهای آتی این مقدار مجددا آغاز می‌شود. مایکروسافت از این سیستم نسخه بندی استفاده می‌کند و بسیار توصیه می‌شود که توسعه دهندگان هم از این روش تبعیت کنند.

در جدول سابق شما متوجه شدید که سه نسخه بندی را می‌توان روی یک اسمبلی اعمال کرد که به شرح زیر است:

AssemblyFileVersion: این شماره نسخه در منابع اطلاعاتی Win32 ذخیره می‌گردد و کاربرد آن تنها جهت نمایش این اطلاعات است و CLR هیچ گونه ارجاع یا استفاده‌ای از آن ندارد. در حالت عادی، شما باید دو شماره اولی را جهت نمایش عمومی مشخص کنید. سپس با هر بار Build کردن، شماره‌های ساخت و بازبینی را هم به همان ترتیب افزایش می‌دهید. حالت ایده‌آل این است که ابزار AL یا CSC به طور خودکار با هر بار Build شدن، با توجه به زمان سیستم، به طور خودکار این دو شماره آخر را مشخص کنند ولی متاسفانه واقعیت این است که چنین کاری صورت نمی‌گیرد. این اعداد جهت نمایش و شناسایی اسمبلی برای اشکال زدایی مشکلات اسمبلی به کار می‌رود.

AssemblyInformationalVersion: این شماره نسخه هم در منابع اطلاعاتی Win32 ذخیره می‌گردد و تنها هدف اطلاعاتی دارد. مجددا اینکه CLR هیچ گونه اهمیتی به آن نمی‌دهد. این شماره نسخه به محصولی اشاره می‌کند که شامل این اسمبلی است.

به عنوان مثال ورژن 2 یک نرم افزار ممکن است شامل چند اسمبلی باشد که ورژن یکی از این اسمبلی‌ها یک است و دلیلش هم این است که این اسمبلی از نسخه‌ی 2 به بعد اضافه شده و در نسخه‌ی یک نرم افزار وجود نداشته است. به همین دلیل در این مدل از نسخه بندی شما دو شماره اول را به نسخه خود نرم افزار مقداردهی کرده و سپس مابقی اعداد را با هر بار پکیج شدن کل نرم افزار با توجه به زمان افزایش می‌دهید.

AssemblyVersion: این شماره نسخه در جدول متادیتای AssemblyDef ذخیره می‌گردد. CLR از این شماره نسخه جهت اتصال نام قوی Strongly Named به اسمبلی استفاده می‌کند (این مورد در فصل سه کتاب  توضیح داده شده است). این شماره نسخه بسیار مهم بوده و به عنوان شناسه‌ی یکتا برای اسمبلی استفاده می‌شود.

موقعیکه شما شروع به توسعه‌ی یک اسمبلی می‌کنید، باید هر 4 شماره نسخه را مقداردهی کرده و تا زمانیکه توسعه‌ی نسخه بعدی آن اسمبلی را آغاز نکرده‌اید، نباید آن را تغییر دهید. علت اصلی آن این است که موقعیکه اسمبلی «الف» با یک نام قوی به اسمبلی «ب» ارجاع می‌کند، نسخه‌ی اسمبلی «ب» در ورودی جدول AssemblyRef  اسمبلی «الف» قرار گرفته است. این مورد باعث می‌شود زمانیکه CLR به بارگزاری اسمبلی «ب» احتیاج دارد، دقیقا می‌داند که چه نسخه‌ای با اسمبلی «الف» ساخته و تست شده است . البته این احتمال وجود دارد که CLR نسخه‌ای متفاوت از اسمبلی را با Binding Redirect بار کند که ادامه‌ی این مباحث در فصل سوم دنبال می‌شود.

مطالب
آموزش PouchDB : قسمت اول (معرفی)

آموزش PouchDB : معرفی

هدف این مقاله بر این است که شما را با دیتابیس PouchDB  آشنا سازد .

در مطلب اول هدف فقط آشنایی و نحوه نصب  PouchDB قرار خوهد داشت و در مطالب بعدی نحوه آشنایی با نحوه کدنویسی و استفاده به صورت آفلاین یا آنلاین بررسی خواهد شد .

فهرست مطالب :

  • بخش اول : معرفی PouchDB
  • شروع به کار با PouchDB
  • نحوه استفاده از API ها
  • سوالات متداول در مورد PouchDB
  • خطاهای احتمالی
  • پروژه‌ها و پلاگین های PouchDB


PouchDB یک دیتابیس NoSQL می‌باشد که به وسیله Javascript نوشته شده و هدف آن این است که برنامه نویس‌ها بتوانند برنامه‌هایی را توسعه و ارائه کنند که بتواند هم به صورت آفلاین و هم آنلاین سرویس دهی داشته باشند.
برنامه اطلاعات خودش را به صورت آفلاین ذخیره می‌کند و کاربر می‌تواند زمانیکه به اینترنت متصل نیست، از آنها استفاده کند. اما به محض اتصال به اینترنت، دیتابیس خودش را با دیتابیس آنلاین همگام (Sync) می‌کند. اینجاست که قدرت اصلی PouchDB مشخص می‌شود.
بزرگترین برتری  PouchDB همین است. دیتابیسی است که به صورت توکار قابلیت‌های همگام سازی را دارا می‌باشد و به صورت اتوماتیک این کار را انجام می‌دهد.
PouchDB یک پروژه‌ی اوپن سورس است که توسط  این افراد به روز می‌شود. البته باید گفت که PouchDB  از CouchDB الهام گرفته شده است. اگر شما هم قصد همکاری در این پروژه را دارید بهتر است که  راهنمای همکاری  را مطالعه کنید .



پشتیبانی مرورگرها

PouchDB پیش زمینه‌های مختلفی دارد که به آن این امکان را می‌دهد تا روی همه مرورگر‌ها و صد البته روی NodeJs کار کند. از IndexedDB بر روی Firefox/Chrome/Opera/IE و WebSql بر روی Safari و همچنین LevelDB بر روی NodeJs استفاده می‌کند.
در حال حاظر PouchDB  بر روی مرورگرهای زیر تست شده است:
  • فایرفاکس 12 و بالاتر
  • گوگل کروم 19 و بالاتر
  • اپرا 12 و بالاتر
  • سافاری 5 و بالاتر
  • اینترنت اکسپلورر 10 و بالاتر
  • NodeJs 0.10 و بالاتر
  • و به صورت شگفت انگیزی در Apache Cordova
برای اطلاعات بیشتر در مورد مرورگرهایی که IndexdDB و WebSql را پشتیبانی می‌کنند به لینک‌های زیر مراجعه کنید:
نکته : در صورتی که برنامه شما نیاز دارد تا از اینترنت اکسپلورر نسخه پایینتر از 10 استفاده کند می‌توانید از دیتابیس‌های آنلاین استفاده کنید، که البته دیگر قابلیت استفاده آفلاین را نخواهد داشت.



وضعیت فعلی PouchDB

PouchDB برای مرورگر، فعلا در وضعیت بتا به سر می‌برد و به صورت فعالی در حال گذراندن تست هایی می‌باشد تا باگ‌های آن برطرف شود و به صورت پایدار (Stable ) ارائه گردد. البته فقط ممکن است که شما باگی را در قسمت Api‌ها پیدا کنید که البته Api‌ها هم در حال حاضر پایدار هستند و گزارشی مبنی بر باگ در آن‌ها موجود نیست. اگر هم باگی پیدا بشود شما می‌توانید PouchDB  را بدون ریسک از دست رفتن اطلاعات آپگرید کنید.
PouchDB برای NodeJs فعلا در وضعیت آلفا است و آپگرید کردن ممکن است به اطلاعات شما آسیب بزند. البته با آپدیت به صورت دستی خطری شما را تهدید نخواهد کرد .



نحوه‌ی نصب PouchDB

PouchDB به صورت یک کتابخانه‌ی کوچک و جمع و جور طراحی شده است تا بتواند همه نیاز‌ها را برطرف و روی همه نوع Device اعم از موبایل، تبلت، مرورگر و کلا هر چیزی که جاوا اسکریپت را ساپورت می‌کند کار خود را به خوبی انجام بدهد.
برای استفاده از PouchDB میبایست این فایل را با حجم فوق العاده 97 کیلوبایت دانلود کنید  و آن را به یک صفحه وب اضافه کنید :
<script src="pouchdb-2.1.0.min.js"></script>

آخرین نسخه و بهترین نسخه : pouchdb-2.1.0.min.js
برای اطلاع از آخرین آپدیتها و نسخه‌ها به این صفحه در گیت هاب مراجعه کنید .
برای کسانی هم که از NodeJS استفاده می‌کنند نحوه نصب به این صورت است :
$ npm install pouchdb

مطالب
یافتن اکشن متد‌های به اشتباه کش شده در ASP.NET MVC
مرسوم است برای کش کردن خروجی یک اکشن متد در ASP.NET MVC از ویژگی OutputCache استفاده شود. نکته‌ی مهمی که در مورد نحوه پیاده سازی آن وجود دارد، استفاده از OutputCacheModule استاندارد ASP.NET است. در این حالت پس از فراخوانی ابتدایی اکشن متد و کش شدن محتوای حاصل از آن، در دفعه‌ی بعد فراخوانی این آدرس خاص، اصلا چرخه کاری یک کنترلر روی نداده و تمام مسایل توسط OutputCacheModule به صورت مستقل و پیش از رسیدن آن به کنترلر، مدیریت می‌شوند.
خوب، تا اینجا ممکن است مشکلی به نظر نرسد و هدف از کش کردن اطلاعات یک اکشن متد نیز همین مورد است. اما اگر این اکشن متد کش شده، به اشتباه در یک کنترلر مزین شده با ویژگی Authorize قرار گیرد، چه خواهد شد؟ مثلا این کنترلر امن، برای ارائه فایل‌ها یا حتی نمایش قسمتی از صفحه یا کل صفحه، از کش استفاده کرده است. در بار اول دریافت فایل، بدیهی است که تمام مسایل اعتبارسنجی باید مطابق طول عمر یک کنترلر روی دهند. اما در بار دوم فراخوانی آدرس دریافت صفحه یا فایل، اصلا کار به فراخوانی کنترلر نمی‌رسد. به عبارتی کلیه کاربران سایت (اعم از لاگین شده، نشده، دارای دسترسی مشاهده صفحه یا آدرس امن و یا بدون دسترسی)، به این محتوای خاص بدون مشکلی دسترسی خواهند داشت (فقط کافی است که از آدرس نهایی به نحوی مطلع شوند).

سؤال: چگونه می‌توان کلیه اکشن متدهای یک پروژه ASP.NET MVC را که دارای ویژگی OutputCache در یک کنترلر امن هستند، یافت؟

using System;
using System.Linq;
using System.Reflection;
// Add a ref. to \Program Files\Microsoft ASP.NET\ASP.NET MVC 4\Assemblies\System.Web.Mvc.dll
using System.Web.Mvc;
// Add a ref. to System.Web
using System.Web.UI;

namespace FindOutputCaches
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            var path = @"D:\site\bin\Web.dll";
            var asmTarget = Assembly.LoadFrom(path);

            checkSecuredControllers(asmTarget);

            Console.WriteLine("Press a key...");
            Console.Read();
        }

        private static void checkSecuredControllers(Assembly asmTarget)
        {
            // یافتن کلیه کنترلرهایی که فیلتر اوتورایز دارند
            var securedControllers = asmTarget.GetTypes()
                                              .Where(type => typeof(IController).IsAssignableFrom(type) &&
                                                             Attribute.IsDefined(type, typeof(AuthorizeAttribute)) &&
                                                             !type.Name.StartsWith("T4MVC"))
                                              .ToList();

            foreach (var controller in securedControllers)
            {
                // یافتن کلیه اکشن متدهای کنترلر جاری
                var actionMethods = controller.GetMethods(BindingFlags.Public | BindingFlags.Instance | BindingFlags.DeclaredOnly)
                                              .Where(method => typeof(ActionResult).IsAssignableFrom(method.ReturnType))
                                              .ToList();

                foreach (var method in actionMethods)
                {
                    // یافتن متدهایی که دارای آوت پوت کش هستند
                    var attributes = method.GetCustomAttributes(typeof(OutputCacheAttribute), true);
                    if (attributes == null || !attributes.Any())
                        continue;

                    var outputCache = (OutputCacheAttribute)attributes[0]; // AllowMultiple = false
                    if (outputCache.Location == OutputCacheLocation.None)
                        continue; //سبب عدم کش شدن شده است؛ مثلا برای کارهای ای‌جکسی

                    Console.WriteLine("Detected incorrect usage of OutputCache in:\n {0}-->{1}",
                                           controller.FullName, method.Name);
                }
            }
        }
    }
}
کدهای کامل این بررسی را در اینجا ملاحظه می‌کنید.
ابتدا مسیر اسمبلی کامپایل شده پروژه ASP.NET MVC که حاوی کنترلرهای برنامه است، باید مشخص گردد.
سپس در این اسمبلی کلیه نوع‌های تعریف شده، یافت گردیده و آن‌هایی که پیاده سازی کننده IController هستند (یعنی کلاس‌های کنترلر واقعی برنامه) و همچنین دارای ویژگی AuthorizeAttribute نیز می‌باشند، جدا خواهند شد.
در ادامه، در هر کنترلر امن یافت شده، متدهایی را بررسی خواهیم کرد که دارای خروجی از نوع ActionResult باشند (فقط اکشن متدها مدنظر هستند). اگر این اکشن متد یافت شده دارای ویژگی OutputCacheAttribute بود و همچنین Location آن به None تنظیم نشده بود ... یعنی مشکل امنیتی وجود دارد که باید برطرف شود.

البته برای تکمیل این مطلب باید دو حالت زیر هم پیاده سازی و بررسی شوند:
- کلیه Viewهای برنامه بررسی شوند. اگر در View خاصی که متعلق است به یک کنترلر یا حتی اکشن متد امن، ارجاعی به اکشن متدی کش شده در کنترلری دیگر وجود داشت، این مورد هم یک باگ امنیتی است.
- کلیه کنترلرهای عمومی که دارای اکشن متدی امن هستند نیز باید جهت یافتن OutputCache بررسی شوند.
مطالب
پردازش فایل‌های XML با استفاده از jQuery

فرض کنید مثال دریافت اطلاعات API فیدبرنر را بخواهیم با استفاده از jQuery پیاده سازی کنیم، یعنی امکان برنامه نویسی سمت سرور را نداریم و می‌خواهیم با استفاده از جاوا اسکریپت، تعداد مشترکین فید یک سایت را نمایش دهیم.
برای مثال آدرس دریافت اطلاعات مربوط به API فیدبرنر وبلاگ جاری به صورت زیر است:

و در حالت کلی :
http://api.feedburner.com/awareness/1.0/GetFeedData?uri=<feeduri>

که حاصل آن برای مثال یک فایل XML با فرمت زیر می‌باشد:

<rsp stat="ok">
<feed id="fhphjt61bueu08k93ehujpu234" uri="vahidnasiri">
<entry date="2009-01-23" circulation="153" hits="276" reach="10"/>
</feed>
</rsp>

همانطور که مطلع هستید چند روزی است که jQuery 1.3.1 ارائه شده است. جهت استفاده از آخرین نگارش موجود آن تا این زمان، می‌توان از گوگل به عنوان هاست این کتابخانه به صورت زیر استفاده کرد:

<script src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.3.1/jquery.min.js' type='text/javascript'></script>

نحوه خواندن مقدار circulation فایل xml ذخیره شده بر روی کامپیوتر:
<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
<html>
<head>
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8">
<title>FeedBurner API</title>
<script src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.3.1/jquery.min.js' type='text/javascript'>
</script>
<script type="text/javascript">
function parseXml(xml){
//find every entry and print the circulation
$(xml).find("entry").each(function(){
$("#output").append($(this).attr("circulation"));
});
}

$(document).ready(function(){
$.ajax({
type: "GET",
url: "GetFeedData_local.xml",
dataType: "xml",
success: parseXml
});
});
</script>
</head>
<body>
<div dir="rtl" style="font-family:tahoma; font-size:12px;">
تعداد مشترکین تغذیه خبری سایت:
<div id="output">
</div>
</div>
</body>
</html>

با استفاده از قابلیت Ajax کتابخانه jQuery ، اطلاعات فایل محلی GetFeedData_local.xml دریافت شده و محتوای آن به تابع parseXml پاس می‌شود (توسط قسمت success). سپس در این تابع تمام تگ‌های entry یافت شده و مقدار circulation آن‌ها به یک div با ID معادل output اضافه می‌شود.
مثال فوق در مورد خواندن اطلاعات از یک فایل xml می‌تواند برای مثال این کاربرد را در یک سایت داشته باشد:
نمایش اتفاقی سخن روز یا سخن بزرگان و امثال آن بدون برنامه نویسی سمت سرور جهت انجام این کار از یک فایل xml تهیه شده، بدون نیاز به استفاده از دیتابیس خاصی.

تا اینجای کار مشکلی نیست. اما همانطور که در مطلب مقابله با حملات CSRF نیز ذکر شد، مرورگرهای جدید امکان ارسال یا دریافت اطلاعات به صورت Ajax را بین سایت‌ها ممنوع کرده‌اند (ماجرا هم از آنجا شروع شد که یکبار جی‌میل این باگ امنیتی را داشته است). بنابراین اگر شما بجای url قسمت Ajax فوق، آدرس سایت فید برنر را قرار دهید با خطای زیر متوقف خواهید شد:

Access to restricted URI denied

تمام موارد دیگری هم که در jQuery برای دریافت اطلاعات از یک فایل یا url موجود است (مثلا تابع load یا get و امثال آن) فقط به سایت جاری و دومین جاری باید ختم شوند در غیر اینصورت توسط مرورگرهای جدید متوقف خواهند شد.

نظرات مطالب
بررسی روش آپلود فایل‌ها از طریق یک برنامه‌ی Angular به یک برنامه‌ی ASP.NET Core
یک نکته‌ی تکمیلی: به روز رسانی مثال مطلب جاری جهت گزارش درصد پیشرفت آپلود فایل‌ها توسط HTTP Client جدید Angular

در اینجا می‌خواهیم بدون استفاده از هیچگونه کامپوننت ثالثی، صرفا بر اساس قابلیت‌های جدید ماژول HttpClient ارائه شده‌ی در Angular 4.3، درصد پیشرفت آپلود را نیز نمایش دهیم. تغییرات مورد نیاز برای این منظور به شرح زیر هستند:

1) تغییر سرویس برنامه جهت استفاده از HTTP Client و گزارش درصد پیشرفت

  postTicket(ticket: Ticket, filesList: FileList): Observable<HttpEvent<any>> {

    //… the same as before

    const headers = new HttpHeaders().set("Accept", "application/json");
    return this.http
      .post(`${this.baseUrl}/SaveTicket`, formData, {
        headers: headers,
        reportProgress: true,
        observe: "events"
      })
      .map(response => response || {})
      .catch((error: HttpErrorResponse) => {
        console.error("observable error: ", error);
        return Observable.throw(error.statusText);
      });
  }
در اینجا متد postTicket، به این صورت تغییر کرده‌است:
الف) خروجی متد آن یک Observable از نوع HttpEvent تعیین شده‌است. به این ترتیب مشترکین به آن قادر خواهند شد به رخ‌دادهای HTTP Client گوش فرا دهند:
 postTicket(ticket: Ticket, filesList: FileList): Observable<HttpEvent<any>> {

ب) به قسمت options متد post، گزینه‌ها‌ی "observe: "events و reportProgress: true اضافه شده‌اند:
{
  headers: headers,
  reportProgress: true,
  observe: "events"
}
به این ترتیب، رخ‌دادها به همراه گزارش درصد پیشرفت آپلود و دانلود، به مشترکین این متد ارسال خواهند شد.

2) تغییر متد submitForm کامپوننت جهت گزارش و اعمال تغییرات به قالب برنامه

  queueProgress: number;
  isUploading: boolean;
  uploadTimeRemaining: number;
  uploadTimeElapsed: number;
  uploadSpeed: number;

  submitForm(form: NgForm) {
    const fileInput: HTMLInputElement = this.screenshotInput.nativeElement;
    this.queueProgress = 0;
    this.isUploading = true;
    let startTime = Date.now();

    this.uploadService.postTicket(this.model, fileInput.files).subscribe(
      (event: HttpEvent<any>) => {
        switch (event.type) {
          case HttpEventType.Sent:
            startTime = Date.now();
            console.log("Request sent!");
            break;
          case HttpEventType.DownloadProgress:
          case HttpEventType.UploadProgress:
            if (event.total) {
              this.queueProgress = Math.round(event.loaded / event.total * 100);

              const timeElapsed = Date.now() - startTime;
              const uploadSpeed = event.loaded / (timeElapsed / 1000);
              this.uploadTimeRemaining = Math.ceil(
                (event.total - event.loaded) / uploadSpeed
              );
              this.uploadTimeElapsed = Math.ceil(timeElapsed / 1000);
              this.uploadSpeed = uploadSpeed / 1024 / 1024;
            }
            break;
          case HttpEventType.Response:
            this.queueProgress = 100;
            this.isUploading = false;
            console.log("Done! ResponseBody:", event.body);
            break;
        }
      },
      (error: HttpErrorResponse) => {
        this.isUploading = false;
        console.log(error);
      }
    );
  }
پس از اینکه خروجی متد سرویس ارسال فایل‌ها را از نوع <<Observable<HttpEvent<any تعیین کردیم، اکنون پس از subscribe به آن، اینبار event: HttpEvent را بجای data متداول دریافت می‌کنیم. سپس بر اساس event.type می‌توان در مورد رخ‌داد گزارش داده شده، تصمیم‌گیری کرد:
- HttpEventType.Sent شروع عملیات است. برای مثال از آن می‌توان جهت تعیین زمان شروع به آپلود استفاده کرد. سپس این زمان را با زمان جاری، در رخ‌داد آپلود به سرور مقایسه و گزارش سرعت آپلود، زمان‌های صرف شده و باقیمانده را محاسبه کرد.
- HttpEventType.DownloadProgress و HttpEventType.UploadProgress گزارش درصد آپلود را مشخص می‌کنند. در اینجا event.total حجم کلی است و event.loaded حجم ارسالی کلی به سمت سرور می‌باشد. به همین جهت از این اطلاعات می‌توان برای نمایش درصد کل آپلود استفاده کرد.
- HttpEventType.Response در پایان عملیات رخ‌خواهد داد. در اینجا event.body همان بدنه‌ی response دریافتی از سمت سرور است.

3) تغییر رابط کاربری برنامه (قالب کامپوننت) جهت گزارش درصد پیشرفت کلی آپلود
    <div *ngIf="queueProgress > 0">
      <table class="table">
        <thead>
          <tr>
            <th width="15%">Event</th>
            <th>Status</th>
          </tr>
        </thead>
        <tbody>
          <tr>
            <td><strong>Elapsed time</strong></td>
            <td nowrap>{{uploadTimeElapsed | number:'.1'}} second(s)</td>
          </tr>
          <tr>
            <td><strong>Remaining time</strong></td>
            <td nowrap>{{uploadTimeRemaining | number:'.1'}} second(s)</td>
          </tr>
          <tr>
            <td><strong>Upload speed</strong></td>
            <td nowrap>{{uploadSpeed | number:'.3'}} MB/s</td>
          </tr>
          <tr>
            <td><strong>Queue progress</strong></td>
            <td>
              <div class="progress-bar progress-bar-info progress-bar-striped" role="progressbar"
                aria-valuemin="0" aria-valuemax="100" [attr.aria-valuenow]="queueProgress"
                [ngStyle]="{ 'width': queueProgress + '%' }">
                {{queueProgress}}%
              </div>
            </td>
          </tr>
        </tbody>
      </table>
    </div>

    <button class="btn btn-primary" [disabled]="form.invalid || isUploading" type="submit">Submit</button>
در اینجا کار نمایش زمان صرف شده، زمان باقیمانده، سرعت آپلود و همچنین درصد میزان پیشرفت آپلود انجام شده‌اند. درصد محاسبه شده به ngStyle متصل شده‌است تا سبب حرکت progressbar بوت استرپ شود.
همچنین در طی مدت آپلود، خاصیت isUploading به true تنظیم می‌شود تا دکمه‌ی ارسال را غیرفعال کند. این خاصیت در صورت بروز خطایی و یا تکمیل شدن عملیات، false می‌شود.



یک نکته: اگر می‌خواهید درصد پیشرفت آپلود را در حالت آزمایش local بهتر مشاهده کنید، دربرگه‌ی network، سرعت را بر روی 3G تنظیم کنید:



کدهای کامل این تغییرات را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
نظرات مطالب
مباحث تکمیلی مدل‌های خود ارجاع دهنده در EF Code first
ممنون ولی مشکلی  با سمت کلاینت ندارم مشکل من شرطی هست که بدون واکشی کل سطرها ، خود ارجاعی رو تا هر سطحی که هست پیمایش کنه.
فکر کنم سوالم رو اینجوری مطرح کنم بهتر باشه، ما تعدادی کارمند داریم که عضو گروههای زیر هستند.گروه بندی خود ارجاع دهنده هست.
GroupRoot {id=1, Name="گروه اصلی",ParentId=null}
Group2 {id=2, Name="بازرگانی",ParentId=1}
Group3 {id=3, Name="فروش",ParentId=2}
Group4 {id=4, Name="فروش قطعات",ParentId=3}
Group5 {id=5, Name="خدمات",ParentId=1}
person1 {name="Ali",  GroupId=2}//بازرگانی
person2 {name="reza", GroupId=3}//فروش
person3 {name="iman", GroupId=3}//فروش
person4 {name="hamid",GroupId=4}//فروش قطعات
person5 {name="hasan",GroupId=4}//فروش قطعات
person6 {name="Ahmad",GroupId=5}//خدمات
person7 {name="vahid",GroupId=1}//گروه اصلی

گزارش 1: نمایش گروه بازگانی شناسه 2 به همراه زیر مجموعه هاش ؟{بازرگانی،فروش،فروش قطعات}
گزارش 2 : نمایس پرسنل گروه فروش و زیر مجموعه‌های گروه فروش؟{reza,iman,hamid,hasan}
 
مطالب
حل مشکل عدم شناسایی منابع خارجی Intellisense در Xaml
همانطور که اطلاع دارید که طراح xaml و Intellisense در Visual Studio، توانایی شناسایی Resources هایی را که از Library‌های خارجی می‌آیند، ندارد. یعنی اگر شما بخواهید از StaticResource‌ها یا DynamicResource‌ها استفاده کنید، با یک لیست خالی در Intellisense مواجه خواهید شد و مجبور هستید تا نام Resource را خودتان بطور کامل تایپ کنید. این مشکل بیشتر بخاطر ساختار MergedDictionary‌ها و تعداد بالای فایل‌های Resource پیش می‌آید. برای حل این مشکل چندین راه کار وجود دارد:
  1. این مشکل توسط اینجانب به تیم توسعه گزارش شد و در نسخه 16.4 پیش نمایش 3 ویژوال استودیو مرتفع گردیده‌است. اما همچنان مشکل کوچکی دارد که گزارش شده و در حال بررسی می‌باشد.
  2. تمامی استایل‌ها و منابع خود را در یک فایل xaml قرار دهید و از ایجاد چندین فایل جدا، خودداری کنید. جهت جلوگیری از به‌هم ریختگی و سردرگمی، میتوانید از Region بندی کدها استفاده کنید.
  3. با استفاده از این روش میتوانید منابع را در حالت طراحی، شناسایی کنید. اما روش پایدار و قابل اطمینانی نیست.
- ابتدا در پروژه خود یک ResourceDictionary را ایجاد کنید و نام آن را DesignTimeResources.xaml قرار دهید.
- این فایل را به پوشه Properties پروژه منتقل کنید.
- پروژه را Unload کنید و سپس راست کلیک کرده و گزینه Edit CsProj را بزنید و کدهای زیر را جایگزین کدهای DesignTimeResources قبلی کنید.
<ItemGroup>
  <Page Include="Properties\DesignTimeResources.xaml">
    <SubType>Designer</SubType>
    <Generator>MSBuild:Compile</Generator>
    <ContainsDesignTimeResources>true</ContainsDesignTimeResources>
  </Page>
</ItemGroup>
- پروژه را ذخیره کنید و دوباره Reload کنید.
- فایل دیکشنری  DesignTimeResources .xaml را باز کنید و محتوای آن را به این صورت تغییر دهید.
<ResourceDictionary xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
  xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" >  
   <ResourceDictionary.MergedDictionaries> 
     <ResourceDictionary Source="/MyAssembly;component/Presentation/Common/Resources/Main.xaml"/> 
    </ResourceDictionary.MergedDictionaries> 
</ResourceDictionary>
دقت کنید که به جای خط زیر
<ResourceDictionary Source="/MyAssembly;component/Presentation/Common/Resources/Main.xaml"/>
باید آدرس منابع خود را وارد کنید.
حالا به‌راحتی میتوانید منابع را در کل پروژه شناسایی کنید.  
مطالب
first chance exception چیست؟
چند سال قبل یک datapicker تقویم شمسی را برای سیلورلایت تهیه کردم. بعد از آن نسخه‌ی WPF آن هم به پروژه اضافه شد. تا اینکه مدتی قبل مشکل عدم کار کردن آن در یک صفحه‌ی دیالوگ جدید در ویندوز 8 گزارش شد. در حین برطرف کردن این مشکل، مدام سطر ذیل در پنجره‌ی output ویژوال استودیو نمایش داده می‌شد:
 A first chance exception of type 'System.ArgumentOutOfRangeException' occurred in mscorlib.dll
البته برنامه بدون مشکل کار می‌کرد و صفحه‌ی نمایش Exception در VS.NET ظاهر نمی‌شد.


سؤال: first chance exception چیست؟

وقتی استثنایی در یک برنامه رخ می‌دهد، به آن یک first chance exception می‌گویند. این اولین شانسی است که سیستم به شما می‌دهد تا استثنای رخ داده را مدیریت کنید. اگر کدهای برنامه یا ابزاری (یک try/catch یا دیباگر) این اولین شانس را ندید بگیرند، یک second chance exception رخ می‌دهد. این‌جا است که برنامه به احتمال زیاد خاتمه خواهد یافت.
مشاهده‌ی پیام‌های A first chance exception در پنجره‌ی output ویژوال استودیو به این معنا است که استثنایی رخ داده، اما توسط یک استثناءگردان مدیریت شده‌است. بنابراین در اکثر موارد، موضوع خاصی نیست و می‌توان از آن صرفنظر کرد.


سؤال: چگونه می‌توان منشاء اصلی پیام رخ‌دادن یک first chance exception را یافت؟

ویژوال استودیو در پنجره‌ی output، مدام پیام رخ‌دادن first chance exception را نمایش می‌دهد؛ اما واقعا کدام قطعه از کدهای برنامه سبب بروز آن شده‌اند؟ به صورت پیش فرض صفحه‌ی نمایش استثناءها در VS.NET زمانی نمایان می‌شود که استثنای رخ داده، مدیریت نشده باشد. برای فعال سازی نمایش استثناهای مدیریت شده باید تنظیمات ذیل را اعمال کرد:
- به منوی Debug | Exceptions مراجعه کنید.
- گره Common Language Runtime Exceptions را باز کنید.
- سپس گروه System آن‌را نیز باز کنید.
- در اینجا بر اساس نوع استثنایی که در پنجره‌ی output نمایش داده می‌شود، آن استثناء را یافته و Thrown آن‌را انتخاب کنید.


اینبار اگر برنامه را اجرا کنید، دقیقا محلی که سبب بروز استثنای ArgumentOutOfRangeException شده در VS.NET گزارش داده خواهد شد.
مطالب
SFDown

چند روز قبل جهت دریافت فایل‌های تنظیم سطح دوم کش NHibernate به سایت سورس فورج مراجعه کردم و ... آه از نهادم برخاست! نه از این جهت که این سایت مدت مدیدی است ما رو تحریم کرده، به این دلیل که سورس فورج حتی با IP غیر ایرانی تونسته بود موقعیت من رو شناسایی کنه. شبیه به همین مورد مدتی است توسط گوگل نیز بکارگرفته میشه. به نظر میرسه این وسط جایی نشتی وجود داره. برای مثال در فایرفاکس امکان گزارش Geo Location به صورت پیش فرض فعال است. هر چند در مستندات آن صراحتا عنوان شده که ... خیر ... ما این اطلاعات را بدون تائید شما بروز نمی‌دهیم؛ ولی سؤال اینجا است که چطور تونستند از روی IP غیرایرانی، موقعیت من رو تشخیص دهند؟!
غیر فعال کردن این مورد هم ساده است. مطابق تصویر زیر عمل کنید:



به عبارتی در نوار آدرس فایرفاکس عبارت about:config را تایپ کرده، سپس عبارت geo.enabled را یافته و غیرفعال کنید. اکنون نیاز است یکبار مرورگر را بسته و باز کنید.
و ... IP ایی که سوخت ... تا یکی دو هفته عمل نخواهند کرد و بعد از لیست سیاه پاک خواهد شد.

برای رفع این نقیصه و ساده‌تر کردن دریافت فایل‌ها از سورج فورج، برنامه‌ی کوچکی را تهیه کرده‌ام که با گرفتن آدرس یک پروژه سورس فورج، لینک مستقیم قابل دریافت فایل‌های آن‌را در اختیار شما قرار می‌دهد. این برنامه بر اساس Mirror های سورس فورج عمل می‌کند و به صورت خودکار تمام آن‌ها را بررسی کرده و مورد قابل استفاده را گزارش خواهد داد. یا می‌توانید توسط خود برنامه فایل نهایی را دریافت کنید یا امکان کپی کردن یا ذخیره کردن لینک‌های مستقیم نهایی یافت شده، در برنامه پیش بینی شده است (جهت دریافت توسط برنامه download manager مورد علاقه شما).




پروژه‌ها
برنامه IRIS PDF Editor
IRIS PDF Editor، برنامه ای تهیه شده با WPF هست. این برنامه در تکمیل سیستم مدیریت محتوای IRIS هست. یکی از موارد استفاده این سیستم برای من، قرار دادن فایل‌های PDF هست. فایل‌های PDF برای قرار گرفتن روی سایت، احتیاج به حذف لینک‌های سایت‌های دیگر و افزودن فوتر به فایل و همچنین تهیه‌ی عکس از کاور فایل ،داشتند.
این عمل تکراری عموما با نرم افزار‌های تجاری انجام می‌گرفت تا این که با توجه به نیاز‌های شخصی خود آن را نوشتم.
قابلیت‌های این نرم افزار:
- حذف متن دلخواه از فایل
- قرار دان متن دلخواه به عنوان فوتر
- تهیه‌ی عکس از صفحه‌ی اول فایل

این امکانات عمده‌ی نرم افزار هست. ویرایش فایل pdf به کمک کتابخانه‌ی iTextSharp و تهیه‌ی عکس از فایل‌های PDF، به کمک کتابخانه‌ی GhostryScript که به صورت Native هست، امکان پذیر شده است.
امکان تهیه‌ی عکس از فایل PDF این پروژه می‌تواند بسیار مفید باشد. در بعضی مواقع که هنگام اعمال گزارش گیری به فرم PDF، نرم افزار خاصی برای آن تدارک دیده نشده، می‌توان گزارش مورد نظر را به عکس تبدیل کرده و سپس آن را به کاربر نمایش داد.
این نرم افزار همچنین drag and drop چندین فایل را نیز پشتیبانی می‌کند.
کار اصلی تهیه‌ی wrapper برای GhostScript، توسط Richard Moss صورت گرفته، بنده نیز آن را کمی ویرایش و اصلاح و با کتابخانه‌ی iTextSharp ترکیب کردم.
برای راه اندازی پروژه از این مقاله کمک بگیرید.