همانطور که در قسمت اول گفته شد، اجزای رابط کاربری (تگهای HTML) در کتابخانهی React به عنوان کامپوننتها (مؤلفههای جزء) شناخته میشوند. React تگها را به عنوان اجزایی مستقل و با وضعیتی مشخص در حافظه میشناسد. دلایل ارزشمند بودن این روش در ادامه بررسی میشود.
خوانایی بهتر (Readability)
React میتواند تگهای یگانه یا مخلوطی از تگهای به هم مرتبط را در پس زمینه ساخته و با یک نام واحد (کامپوننت) به HTML DOM ارسال کند. یعنی اگر جایی یک کامپوننت صدا زده شود، تگ یا تگهای مرتبط به آن کامپوننت را به عنوان خروجی خواهیم داشت. همانطور که میشود تگهای مختلف را به صورت تو در تو استفاده کرد، کامپوننتها را هم میشود به همین روش فراخوانی کرد. در مثال زیر روش صدا زدن چند کامپوننت و تگهایی را که ارائه میدهد، داریم.
// Components in a JavaScript file. <clickableImage href="http://google.com" src="google.png" /> <LinksContainer> <LinksList> <clickableImage href="http://yahoo.com" src="yahoo.png" /> </LinksList> </LinksContainer> <!--Output in HTML DOM--> <a href="http://google.com"> <img src="google.png" /> </a> <div> <div> <ul> <li> <a href="http://google.com"> <img src="google.png" /> </a> </li> </ul> </div> </div>
در قسمت کامپوننتها میبینیم که چطور کامپوننتها یکبار به صورت تکی و یک بار به صورت تو در تو اجرا میشوند. خروجی در قسمت Output واضح است که با نام کامپوننتها هماهنگی دارد. با این مثال چند مورد مشخص میشود.
- به هر کامپوننت قبلا گفته شده چه تگهایی را باید ایجاد کند. در نتیجه با هر بار فراخوانی در هر مکان، تگ یا تگهایی که به آن معرفی شده را میسازد.
- هر کامپوننت میتواند مقادیری را به عنوان ورودی دریافت کند و آنها را به تگها در خروجی اعمال کند. در مثال بالا href و src در فراخوانیهای مختلف، مقادیر متفاوتی را به خروجی میفرستند.
- با انتخاب نام مناسب برای کامپوننتها، بدون آنکه بدانیم چطور ساخته شدهاند میتوانیم حدس بزنیم چه تگهایی را خواهند ساخت و این دلیلی است که خوانایی برنامه افزایش میابد.
- دلیل دیگر که باعث خوانایی برنامه میشود، این است که هر یک از این کامپوننتها میتوانند تگهای زیادی را یک جا بسازند که این کار منجر به کم شدن مقدار کد برنامه میشود. برنامه هر چه کم کدتر، با خوانایی بیشتر!
قابلیت استفاده مجدد
در ادامه وقتی با روش ساخت کامپوننتها آشنا شدیم، متوجه میشویم که کامپوننتها چیزی بیشتر از یک تابع نیستند. وقتی نام یک کامپوننت را فراخوانی کنیم در واقع یک تابع را اجرا میکنیم، به آن پارامتر ورودی را میدهیم و از آن خروجی میگیریم. میدانیم که توابع را میشود یکبار ساخت و چندبار استفاده کرد. بخصوص اگر این توابع به متغیرهای سراسری و سایر توابع وابسته نباشند و به صورت مستقل عمل کنند، میشود آنها را به برنامههای دیگر هم انتقال داد.
نحوه ساخت یک کامپوننت در React
در React به سه روش میشود کامپوننتها را ایجاد کرد. در روش اول توضیحات زیاد خواهند بود، اما در دو روش بعدی فقط نکات کلیدی گفته خواهد شد.
Stateless function components
میخواهیم یک منو از نوشیدنیها را با استفاده از کامپوننتها نمایش دهیم. در یک فایل جاوااسکریپت کدهای زیر را وارد کنید. در ادامه هر بخش توضیح داده خواهد شد.
var hotDrinks = [ { item: "Tea", price: "7000" }, { item: "Espresso", price: "10000" }, { item: "Hot Chocolate", price: "12000" } ]; var MenuItem = function (props) { return ( <li className="list-group-item"> <span className="badge">{props.price}</span> <p>{props.item}</p> </li> ) }; var Menu = function (props) { return ( <div className="row"> <div className="col-md-4"> <ul className="list-group"> {props.data.map(item => <MenuItem {...item} />)} </ul> </div> </div> ) }; ReactDOM.render( <Menu data={hotDrinks} />, document.getElementById("reactTestContainer") )
- فرض میکنیم که لیست نوشیدنیها و قیمت آنها را به فرمتی که میبینید از سرور دریافت کردهایم. (hotDrinks)
- شیء MenuItem یک تابع بدون نام را اجرا میکند. از دیدگاه React این تابع یک کامپوننت است. کامپوننت با هر بار فراخوانی مقادیری را برای یک نوشیدنی و قیمت آن، دریافت میکند.کامپوننت به عنوان خروجی یک تگ <li>، پر شده با مقادیر ورودی را بازگشت میدهد.
- شیء Menu یک تابع بدون نام را اجرا میکند. از دید React این تابع یک کامپوننت است. کامپوننت با هر بار فراخوانی، مجموعهای از نوشیدنیها و قیمت آنها را دریافت میکند. متد map به کمک یک Arrow Function آرایهای از کامپوننت MenuItem ایجاد میکند که به ازای هر عضو ایجاد شده، یکبار MenuItem اجرا میشود. هر عضو (item) دارای یک نام نوشیدنی و قیمت آن است. سه نقطه در {…item} برای پر کردن جای خالی نیست! این عبارت یعنی اینکه مقادیر نام و قیمت را به صورت جداگانه (یعنی دو پارامتر مجزا) به کامپوننت MenuItem ارسال میکند. کامپوننت، به عنوان خروجی یک تگ <ul>، پر شده با آرایهای از کامپوننت MenuItem را بازگشت میدهد.
- متد render از شیء ReactDOM وظیفه ساخت تگهای JSX واقع در کامپوننتها را در HTML DOM به عهده دارد. پارامتر اول render، کامپوننت Menu است با ورودی دادههای گرفته شده از سرور. همانطور که شرح داده شد، کامپوننت Menu با فراخوانی و به کمک دادههای ورودی، کامپوننت MenuItem را پیادهسازی خواهد کرد. پارامتر دوم render، محلی است که تگها باید در آن ساخته شوند. مثلا یک تگ <div>
- در هر کدام از کامپوننتها و در قسمت ReactDOM.render میشود از کامپوننتهای دیگر به صورت تو در تو استفاده کرد.
React.createClass
React یک API درونی برای ایجاد کامپوننتها، به نام createClass دارد. این تابع باید یک شیء پیکربندی درون خود داشته باشد که در آن و بین دو آکولاد {} خواص و متدها تعریف میشوند. تابع createClass برای کار حداقل باید یک متد به نام render داشته باشد که در آن تگهای JSX را قرار میدهیم. کامپوننت MenuItem را که به صورت Stateless ساختیم، دوباره با createClass ایجاد میکنیم.
var MenuItem = React.createClass({ render: function () { return ( <li className="list-group-item"> <span className="badge">{this.props.price}</span> <p>{this.props.item}</p> </li> ) } });
برای خواندن مقادیر ورودی در این روش باید از this استفاده کنیم. بر اساس قواعد شیء گراییِ، MenuItem و Menu کلاس هستند و هر بار در ReactDOM.render کامپوننت Menu را به HTML DOM ارسال میکنیم. یک نمونه از این کلاس ساخته میشود و کلاس Menu، نمونههایی از کلاس MenuItem را میسازد. this به نمونهی ساخته شده از یک کلاس اشاره دارد.
React.Component
در روش آخر با استفاده از extend، از کلاس React.Component ارث بری میکنیم و کامپوننت را میسازیم. مفاهیم کلاس و ارث بری در جاوااسکریپ را میشود از اینجا یاد گرفت. مجددا MenuItem را با این روش ایجاد میکنیم.
class MenuItem extends React.Component { render() { return ( <li className="list-group-item"> <span className="badge">{this.props.price}</span> <p>{this.props.item}</p> </li> ); } }
همانطور که میبینید بین دو روش React.Component و React.createClass تفاوتی جز در syntax آنها نیست. در اینجا از سایر امکانات کلاس در جاوااسکریپت مثل سازنده کلاس میشود استفاده کرد. کامپوننتها در React میتوانند کاری بیشتر از ساخت تگها در HTML DOM را انجام دهند. در قسمت بعد به قابلیت مهم حفظ و دنبال کردن تغییرات در وضعیت کامپوننتها میپردازیم.