اشتراک‌ها
پادکست های منتخب آقای Jesseliberty

If you are like me, when you start a podcast, you rarely go back to find old ones, which may be out of date.  However, some of Yet Another Podcast is worth a listen even now.  Here are some of the best that are still relevant. 

پادکست های منتخب آقای Jesseliberty
نظرات مطالب
بازسازی جدول MigrationHistory با کد نویسی در EF Code first
در خط
 var scaffolder = new MigrationScaffolder(configuration);
با خطای زیر مواجه شد:
The Entity Framework provider type 'System.Data.Entity.SqlServer.SqlProviderServices, EntityFramework.SqlServer, Version=6.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089' for the 'System.Data.SqlClient' ADO.NET provider could not be loaded. Make sure the provider assembly is available to the running application. See http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkId=260882 for more information.

ضمنا آیا اسمبلی مربوط به EF6 را نمی‌توان بجز نیوگت از روش دیگری بدست آورد.؟
همچنین EF Power Tools  مربوط به EF6 را از کجا می‌توان تهیه کرد؟
اشتراک‌ها
قاعده 50/72

The first line of your commit message must be maximum 50 characters long. No more, and (ideally), no less. 

قاعده 50/72
نظرات مطالب
نمایش ساختارهای درختی توسط jqGrid
- آیا در این ساختار سلسله مراتبی adjacency می‌شود inline edit انجام داد؟
در صفحه‌ی ویکی پلاگین، این خط در قسمت محدودیت‌های adjacency نوشته شده و سپس خط خورده. 
  • Currently it is not recommended to combine inline editing and form editing with treegrid, or the expanded column will not be editable. 
آیا راه حلی هست؟
- در ادامه سوال بالا، فرض بفرمایید یک سری دسته بندی و یک سری محصول داریم. می‌خواهیم این دسته بندی‌ها با عمق نامحدود را باز کنیم و وقتی به یک محصولی رسید، بتواند inline edit کند. این مدل رو با کدام حالت باید پیاده کرد؟ گروه بندی grouping  یا سلسله مراتبی treemode ؟ نامحدود بودن عمق گروه‌های محصولات را هم در نظر بگیرید.
مطالب
شروع کار با Apache Cordova در ویژوال استودیو #4
در قسمت قبل یک مثال ساده را کار کردیم. در این قسمت با jQuery Mobile آشنا شده و در پروژه‌ی خود استفاده خواهیم کرد.

توضیح تکمیلی در مورد ساختار فایل‌های پروژه
همان طور که در قسمتها قبل گفته شد، تگ اسکریپت زیر 
<script src="cordova.js"></script>
از استاندارد‌های Cordova است؛ وجود خارجی ندارد و بخشی از فرآیند ساخت برنامه است.
اگر توجه کنید فایلی با نام platformOverrides.js در فولدر scripts موجود در ریشه، خالی است اما در فولدر merges موجود در ریشه‌ی پروژه مربوط به هر پلتفرم و همنام آن پلتفرم قرار دارد. برای مثال برای android، یک چنین دایرکتوری merges/android/scripts وجود دارد که درون آن فایلی به‌نام  platformOverrides.js دیده می‌شود و اگر دقت کنید، همنام فایل موجود در فولدر scripts موجود در ریشه پروژه است که درون خود فایلی بنام  android2.3-jscompat.js را فراخوانی می‌کند. (برای کمک به سازگاری کتابخانه‌های ثالث)
در زمان build ، تمام فایل‌های موجود در "merges/"platformname ، در فولدر‌های هم نامی در شاخه‌ی ریشه‌ی پروژه کپی شده و جایگزین فایل‌های قبلی خواهند شد.

 مثال برای اندروید 
در زمان ساخت (build) فایل scripts/platformOverrides.js با فایل merges/windows/scripts/platformoverrides.js جایگزین خواهد شد. این امکان برای فلدر‌های css, images و بقیه‌ی آنها نیز امکان پذیر است.
توجه داشته باشید این ادغام در سطح فایل‌ها و نه در سطح محتوای فایل‌ها انجام می‌شود.

نکته 
برای محتوای موجود در فولدر res، قضیه فرق می‌کند. زیرا محتوای این resource‌ها برای اپلیکیشن پکیچ ضروریست؛ پیش از آن که کد‌های ما درون WebView یا host رندر شوند. باید توجه کرد که این فولدر به جهت اینکه منابع اصلی را (با توجه به پلتفرم باید از فایل‌های مشخص آن برای تشخیص ساختار فولدر‌های اپلیکیشن پکیچ استفاده کند) در بر دارد و این منابع باید در زمان ساخت پروژه تشخیص داده شوند.


رویداد‌های بومی
در زیر تعدادی از رخدادهایی که در Cordova گنجانده شده‌اند تا اپلیکیشن ما از رخداد‌های دستگاه با خبر شوند، نشان داده شده است. برای تست آنها به راحتی بعد از اجرای برنامه توسط شبیه ساز Ripple می‌توانید از قسمت Events، رخداد مورد نظر را شبیه سازی کنید:
(function () {
    "use strict";

    document.addEventListener( 'deviceready', onDeviceReady.bind( this ), false );

    function onDeviceReady() {
        // Handle the Cordova pause and resume events
        document.addEventListener( 'pause', onPause.bind( this ), false );
        document.addEventListener('resume', onResume.bind(this), false);
        document.addEventListener('menubutton', onMenuButton.bind(this), false);
        document.addEventListener('backbutton', onBackButton.bind(this), false);
        //document.addEventListener('searchbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('endcallbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('offline', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('online', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('startcallbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('volumedownbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('volumeupbutton', onResume.bind(this), false);
        
        // TODO: Cordova has been loaded. Perform any initialization that requires Cordova here.
    };

    function onPause() {
        // TODO: This application has been suspended. Save application state here.
        alert("paused");
    };

    function onResume() {
        alert("resume");
    };
    function onMenuButton() {
        alert("menu");
    };

    function onBackButton() {
        alert("back button");
    };
   

} )();

.در مقالات آینده از افزونه‌های موجود، برای مدیریت رخداد‌های باتری سیستم استفاده خواهیم کرد



jQuery Mobile
جی کوئری موبایل، یک فریمورک (UI Framework) جدید با قابلیت استفاده‌ی آسان برای ساخت اپلیکیشن‌های چند سکویی موبایل است. با استفاده از این فریمورک شما قادر خواهید بود اپلیکیشن‌های موبایل بهینه شده برای اجرا بر روی تمام تلفن‌ها، دسکتاپ و تبلت‌ها را بسازید. علاوه بر این، جی کوئری موبایل می‌تواند یک فریمورک ایده آل برای توسعه دهند گان و طراحان وب که قصد ساخت اپلیکیشن‌های غنی وب برای موبایل را دارند، باشد.

 Supported Devices

  Phones/Tablets 
  Android 1.6+ 
  BlackBerry 5+ 
  iOS 3+ 
  Windows Phone 7 
  WebOS 1.4+ 
  Symbian (Nokia S60) 
  Firefox Mobile Opera Mobile 11+ 
  Opera Mini 5+ 
  Desktop browsers 
  Chrome 11+ 
  Firefox 3.6+ 
  Internet Explorer 7+ 
  Safari   


برای نصب jQuery Mobile کافی است دستورات  زیر را در package manager console ویژوال استودیو استفاده کنید:

PM>install-package jquery

PM>install-package jquery.mobile.rtl

بعد از دانلود فایل‌های مورد نظر خود، فولدری بنام jquery.mobile.rtl در ریشه پروژه ایجاد خواهد شد. به ترتیب فایل های rtl.jquery.mobile-1.4.0.css و rtl.jquery.mobile-1.4.0.js موجود در زیر شاخه‌های فلدر مذکور را به head و آخر body فایل index.html اضافه کنید.

<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <title>CordovaApp01</title>

    <!-- CordovaApp01 references -->
    <link href="css/index.css" rel="stylesheet" />
    <link href="jquery.mobile.rtl/css/themes/default/rtl.jquery.mobile-1.4.0.css" rel="stylesheet" />
</head>
<body>
    <div data-role="page" id="page1">
        <div data-role="header">
            <h1>اولین برنامه</h1>
        </div>
        <div data-role="content">
            <p>سلام من محتوای اولین برنامه هستم</p>
        </div>
        <div data-role="footer">
            <h1>من فوتر هستم</h1>
        </div>
    </div>
<!-- Cordova reference, this is added to your app when it's built. -->
<script src="scripts/jquery-2.1.3.min.js"></script>
    <script src="cordova.js"></script>
    <script src="scripts/platformOverrides.js"></script>
    <script src="scripts/index.js"></script>

    <script src="jquery.mobile.rtl/js/rtl.jquery.mobile-1.4.0.js"></script>
</body>
</html>
در تکه کد بالا ما یکی از ویجت‌های jQuery Mobile را استفاده کردیم و با استفاده از ویژگی data-role که برای div اصلی با page مقدار دهی شده است، یک  کانتینر (page container) برای ویجت page جی کوئری موبایل تعریف شده‌است.

نتیجه‌ی نهایی به شکل زیر خواهد بود:

در مقاله‌ی بعد به استفاده از plugin‌ها خواهیم پرداخت.

ادامه دارد...

نظرات مطالب
چک لیست تهیه یک برنامه ASP.NET MVC
- بله. کار اصولی انجام دادن نیاز به کدنویسی بیشتری داره. اما در دراز مدت نگهداری ساده‌تری خواهد داشت چون حد و مرزها مشخص است و تغییرات سیستم جزئی‌تر خواهند بود با به هم ریختن حداقل قسمت‌های دیگر که به آن گره نخورده‌اند.
- ViewModel تغذیه کننده لایه UI است و نه اینکه با آن یکی باشد. اگر علاقمند هستید که وابستگی به UI رو بدونید مراجعه کنید به Web formها و جائیکه ارجاع مستقیمی از یک TextBox داخل کدهای برنامه (code behind) است. به این وابستگی می‌گن و نه حالت دیگری.
- در مورد محل قرارگیری Models و ViewModels در ابتدای متن فوق توضیح داده شده.
مطالب
استراتژی‌های کش کردن اطلاعات - قسمت 1
یکی از مواردی که می‌تواند بهبود سرعت یک نرم‌افزار را تضمین کند، caching می‌باشد. cache یکی از مواردی است که شاید در توسعه یک نرم افزار خیلی کمتر برای آن وقت میگذاریم و زیاد مورد توجه قرار نمی‌گیرد.  لازم به ذکر است که داشتن یک سیستم cache برای نرم افزارهای در مقایس بزرگ، نیازی ضروری به حساب می‌آید تا بتوان با سرعتی بهتر و قابل قبول‌تر (به نسبت سیستم بدون cache) به درخواست‌های کاربران جواب داد و یک حس خوب از نرم افزار را به کاربران منتقل کرد.
قبل از شروع به پیاده سازی یک سیستم caching، ابتدا نیاز است با روش‌های مختلف آن آشنا شویم و سپس اقدام به پیاده سازی و یا استفاده از یک سیستم cache کنیم. بدون شک انتخاب روشی مناسب، تاثیر چشم گیری را بر روی نتیجه‌ی خروجی خواهد داشت.
 
سوال: چرا باید از cache استفاده کنیم؟
پایین آوردن زمان پاسخ  (Response Time) به درخواست‌های ارسالی کاربران و پایین آوردن بار ترافیکی بر روی دیتابیس.
استراتژی‌های مختلفی که در ادامه در مورد آنها صحبت خواهیم کرد، وابستگی به نوع data و چگونگی دسترسی به آنها دارد؛ برای مثال اطلاعات چگونه ذخیره و خوانده می‌شوند که میتوان به چند مثال زیر اشاره کرد :
- آیا نرم افزار مورد نظر، اطلاعات زیادی را در دیتابیس ذخیره میکند و به نسبت آن، کمتر واکشی (read) اطلاعات را داریم؟ (مانند ثبت وقایع )
- آیا اطلاعات، یک بار نوشته خواهند شد و به کرّات واکشی می‌شوند؟ (مانند پرفایل کاربران یا اطلاعات یک کالا در یک فروشگاه اینترنتی)

Cache-Aside 


می‌توان این روش را یکی از متداول‌ترین و یا آشنا‌ترین روش‌های caching دانست و شاید حداقل یک بار، کارکردن با آن را تجربه کرده‌ایم.
در این رویکرد، برنامه به صورت مستقیم هم با دیتابیس اصلی کار میکند و هم cache.



نحوه‌ی کار به این صورت می‌باشد که:

1- برنامه ابتدا cache را بررسی می‌کند میکند و اگر اطلاعات مورد نظر در cache یافت شود، اطلاعات به کاربر برگشت داده می‌شوند.

2- اگر اطلاعات مورد نظر در cache یافت نشود، برنامه همان درخواست را به دیتابیس می‌فرستد و اطلاعات را به کاربر برمیگرداند؛ همچنین موظف است اطلاعات دریافتی از دیتابیس را در cache ذخیره کند تا در دفعات بعدی آن‌را از cache، واکشی کند.

مزایا و معایب
-  اگر cache به هر دلیلی از کار بیفتد، سیستم می‌تواند به کار خود ادامه دهد.
- اگر در نرم افزار شما درخواست‌های خواندن اطلاعات، بیشتر است و اطلاعات حالت استاتیک (به ندرت تغییر میکنند) را دارند، این مدل می‌تواند راه حل خوبی باشد. موارد پیشنهادی برای این حالت، Redis و Memcached هستند.
- یکی از معایبی که به این روش گرفته می‌شود، تا حدودی افزایش پیچیدگی کار برنامه می‌باشد؛ از این نظر که موظف است با دیتابیس و cache کار کند.

در این حالت بعد از به روزرسانی اطلاعات در دیتابیس، برای جلوگیری از ناسازگاری داده‌ها (inconsistent)  دو رویکرد برای همان اطلاعات در cache موجود است: 
1- برای رفع این مشکل از TTL  (Time to Live) استفاده می‌شود که بعد از مدت زمانی مشخص، اطلاعات در cache به صورت خودکار پاک خواهند شد. لازم به ذکر است باید در مقدار تعیین شده‌ی برای TTL، حداکثر دقت را انجام داد. تنظیم آن با مقدار کم می‌تواند باعث بالابردن درخواست‌های به دیتابیس شود.
2- بعد از به روزرسانی اطلاعات در دیتابیس، با استفاده از key مربوط به آن رکورد، اطلاعات موجود در cache، به حالت نامعتبر تبدیل شوند.
نمونه‌ای از کارکرد این روش می‌تواند شبیه به کد زیر باشد:
public  object GetMyEntity(int key)
{    
  // Try to get the entity from the cache.
  var value =  cache.StringGet(key);
  
  if (value == null) // Cache miss
  {
    // If there's a cache miss, get the entity from the original store and cache it.
    value = db.StringGet(key);

    // Avoid caching a null value.
    if (value != null)
    {
      // Put the item in the cache with a custom expiration time that 
       cache.StringSetAsync(key, JsonConvert.SerializeObject(value));
    }
  }
 return value;
}

Read-Through Cache 


در این حالت دیتابیس و cache به صورت پشت سر هم (in-line) قرار دارند و نحوه کار به این صورت است که همیشه درخواست‌ها در ابتدا به cache ارسال می‌شوند. تنها تفاوت این روش با روش قبل این است که برنامه‌ی ما همیشه با cache صحبت میکند.



مزایا و معایب
- یکی از مزایای این روش، کاهش پیچیدگی برنامه است؛ به این صورت که برنامه همیشه فقط با سیستم cache در ارتباط است.
- یکی از معایب این روش، اولین درخواست است. همیشه برای اولین درخواست‌ها چون اطلاعاتی در cache موجود نیست، باعث یک افزایش زمان پاسخ خواهد شد. برای رفع این مشکل از اصطلاحی تحت عنوان گرم کردن (warming) استفاده می‌شود. در اینجا برنامه نویس به صورت دستی درخواست‌هایی و یا کوئری‌هایی را اجرا خواهد کرد، صرفا به این دلیل که اطلاعات در cache قرار گیرند.

Write-Through Cache 

در این حالت اطلاعات ابتدا در cache ذخیره خواهند شد و بعد از آن در دیتابیس قرار خواهند گرفت. همچنین همانند روش Read-Through، برنامه همیشه با cache صحبت میکند.


این روش همه‌ی مزایای روش Read-Through را دارد به علاوه رفع معایب آن از جمله:
- ناسازگاری داده‌ها نمی‌توانند اتفاق بیفتند؛ زیرا اطلاعات همیشه ابتدا در cache نوشته خواهند شد و بعد در دیتابیس؛ به همین خاطر اطلاعات در هر دو نسخه یکسان هستند.
- بعد از درج اطلاعات جدید، نیازی به warming نیست. به این دلیل که در ابتدا در cache ذخیره خواهند شد.
مطالب
آشنایی با CLR: قسمت بیست و یکم

آغاز فصل سوم:

در فصل گذشته در مورد بسته بندی و توزیع اسمبلی‌ها، بررسی‌هایی را انجام دادیم. در این نوع توزیع، فرض ما بر این بود که دسترسی به اسمبلی‌ها، از طریق دایرکتوری خود اپلیکیشن می‌باشد؛ ولی برای اسمبلی‌های عمومی، صحبتی به میان نیاوردیم. در این فصل، ما تمرکز خود را برای توزیع اسمبلی‌های عمومی می‌گذاریم. اسمبلی‌های عمومی این قابلیت را می‌دهند که از طریق چند اپلیکیشن قابل دسترسی باشند. ساده‌ترین و قابل دسترس‌ترین نمونه‌ی این اسمبلی‌ها، اسمبلی‌های خود دات نت فریم ورک هستند؛ یا نمونه‌ی دیگر، شرکت‌های ثالثی مثل تلریک، که برای استفاده‌ی دیگر برنامه نویسان اسمبلی می‌سازند.

مشکلی که در توزیع اسمبلی‌های عمومی وجود دارد این است که شما باید این اطمینان را کسب کنید که اسمبلی شما، همیشه همان اسمبلی خواهد بود و تغییری در آن رخ نخواهد داد. فرض کنید که شما از یک اسمبلی که توسط شرکت تلریک تهیه شده است استفاده کرده‌اید و برنامه‌ی شما به خوبی با آن کار می‌کند. ولی چه اتفاقی می‌افتد که اگر برنامه‌ی دیگری بعد از شما نصب شود و از همان اسمبلی، منتها از نسخه‌ی دیگر آن استفاده می‌کند؟ بله برنامه‌ی شما احتمال زیادی دارد که در این حالت به مشکل بر بخورد یا اینکه شخص دیگری یک اسمبلی دیگری همنام اسمبلی و هم نسخه‌ی اسمبلی شما تولید می‌کند. برای رفع این مشکلات مایکروسافت تمهیداتی را اندیشیده است که ما به آن می‌گوییم «اسمبلی با نام قوی Strong Name Assembly».

اسمبلی‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: اسمبلی‌های با نام قوی و اسمبلی هایی با نام ضعیف ( این مورد در مستندات مایکروسافت نیست و توسط نویسنده‌ی کتاب، این اصطلاح ایجاد شده است).

در قسمت دوم گفتیم که اسمبلی‌ها از قسمت‌هایی چون جداول مانیفست، هدرها، متادیتاها و ... تشکیل می‌شوند. اسمبلی‌های نام قوی هم به همین شکل هستند. فقط توسط جفت کلید عمومی و خصوصی محافظت و امضا می‌شوند که برای ناشر، یک کلید منحصر به فرد را ایجاد می‌کنند و به ناشر این اطمینان را می‌دهند که اگر جفت کلیدی را که در دست شما است، به کسی ندهید، هیچ کس دیگری نمی‌تواند اسمبلی را با مشخصات اسمبلی شما امضاء کند.

حال یک اسمبلی نام قوی، دارای چهار خصوصیت است: نام اسمبلی بدون پسوند، نگارش، فرهنگ (Culture) و کلید عمومی.

از آنجا که خود کلید عمومی بسیار بزرگ می‌باشد، ما برای استفاده‌ی راحت‌تر، از توکن کلید عمومی استفاده می‌کنیم که طول کمتری دارد. توکن کلید عمومی، یک مقدار هش شده است که از کلید عمومی به دست می‌آید:

"MyTypes, Version=1.0.8123.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089"
"MyTypes, Version=1.0.8123.0, Culture="en­US", PublicKeyToken=b77a5c561934e089" 
"MyTypes, Version=2.0.1234.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089"
"MyTypes, Version=1.0.8123.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b03f5f7f11d50a3a"

استفاده از فضای نام

System.Reflection.AssemblyName

به شما اجازه‌ی ساخت و دریافت اطلاعاتی را از اسمبلی‌ها می‌دهد؛ هر نوع اطلاعاتی را که شامل 4 خصوصیت بالا می‌شود، به شما می‌دهد.

از آنجا که مطالب مربوطه به  امضاء کردن اسمبلی، در سایت جاری موجود می‌باشند، این مباحث را می‌توانید از طریق این مقاله "نام قوی" دنبال کنید تا در این باره گزافه گویی نکرده باشیم .

مکانیزم اعمال این امضاء بدین شکل است که بعد از ساخت فایل PE که شامل مانیفست است، کل محتویات آن ( به جز امضاهای شناسایی و هدر (Checksum) و اطلاعات مربوط به نام قوی) هش می‌شوند و سپس این مقدا هش شده توسط کلید خصوصی امضاء می‌شود و در همان PE، در بخش هش نشده‌ای به نام Reserved Section ذخیره می‌گردند و در نهایت CLR Header برای ارتباط با این بخش آپدیت می‌شود. 

تصویر زیر توضیح بند بالا را نشان می‌دهد:

 

مختصری در مورد GAC

اگر مقاله‌ی بالا را خوانده باشید، الان باید بدانید که GAC، وظیفه‌ی رجیستر و توزیع اسمبلی نام قوی را بر عهده دارد؛ ولی چرا باید اینکار را به GAC، واگذار کنیم؟ فرض کنید دو اسمبلی با نام‌های dotnettips.dll وجود دارند. اگر قرار باشد هر دو داخل یک دایرکتوری قرار بگیرند، مسلما اسمبلی دوم بر روی اسمبلی اولی overwrite خواهد شد. درنتیجه کاری که GAC انجام می‌دهد، جلوگیری از این اتفاق است و GAC مدیریت می‌کند که در داخل مسیر
%SystemRoot%\Microsoft.NET\Assembly
زیرشاخه هایی ایجاد شوند و اسمبلی‌ها در آن‌ها قرار بگیرند.

هر اسمبلی را که توزیع می‌کنید، حتما حداقل به یک اسمبلی نام قوی ارجاع خواهد داشت؛ دلیل این گفته هم وجود فضای نام system.object در اسمبلی mscorlib است. برای همین، موقعیکه شما با csc، کامپایل می‌کنید، از سوئیچ reference استفاده می‌شود تا ارجاعی را به نام اسمبلی مورد نظر داشته باشد. اگر نام اسمبلی به طور کامل به همراه مسیر ذکر شود که مستقیما از همانجا فراخوانی می‌شود؛ در غیر این صورت مسیرهای زیر مورد بررسی قرار می‌گیرند:
  1. مسیر پوشه‌ی کاری برنامه
  2. مسیر کامپایلر CSC
  3. هر مسیری که با سوئیچ lib به کامپایلر معرفی کرده باشید.
  4. هر مسیری که با متغیرهای Lib Environment مشخص شده باشند.
بنابراین اگر شما مثلا از یک اسمبلی مانند system.drawing استفاده کرده باشید، کمپایلر به طور خودکار دستور زیر را صادر می‌کند:
/reference:System.Drawing.dll
و همانطور که گفته شد، کامپایلر شروع به اسکن دایرکتوری‌ها می‌کند و در نهایت آن را در مسیر خود کامپایلر، یعنی مورد 2 پیدا می‌کند. برنامه کمپایل می‌شود، ولی این اسمبلی همان اسمبلی نیست که برنامه در زمان اجرا، مورد استفاده قرار می‌دهد؛ چون این اسمبلی یک اسمبلی نام قوی است و انتظار می‌رود تا در مسیر مورد تایید GAC یافت شود. به همین دلیل است که موقع نصب دات نت فریم ورک، از هر اسمبلی، دو نسخه بر روی سیستم کپی می‌شود. یکی در مسیر کامپایل و دیگری برای GAC.
در ضمن اسمبلی‌های موجود در مسیر کامپایلر به هیچ عنوان اهمیتی به نوع ماشین نمی‌دهند؛ چون متادیتاهای اسمبلی آن‌ها اهمیت دارند نه کد IL آن‌ها. کد IL فقط در زمان اجرا، برای ما اهمیت دارد و در زمان کامپایل، همان متادیتا کفایت می‌کند و در نهایت برنامه موقع اجرا، با توجه به نوع ماشین x86,x36,ARM، اسمبلی مورد نیاز خود را از طریق GAC فراهم می‌کند که هر یک از اسمبلی‌های مخصوص هر ماشین، توسط GAC، در داخل زیر شاخه‌های مخصوص خود قرار گرفته‌اند.
مطالب
نحوه نمایش فیلدهای تصویری و همچنین بارگذاری تصاویر از مسیری مشخص در PdfReport
عموما برای نمایش تصاویر در گزارشات، یکی از دو حالت زیر وجود دارد:
الف) مسیر تصاویر موجود در فایل سیستم، در بانک اطلاعاتی ذخیره شده‌اند و قرار است گزارش نهایی در ستونی مشخص شامل این تصاویر باشد.
ب) محتوای بایناری تصاویر در خود بانک اطلاعاتی ذخیره شده‌اند و نیاز است آن‌ها را در گزارشات نمایش دهیم.

هر دو حالت فوق در PdfReport پشتیبانی می‌شوند و در ادامه نحوه انجام این موارد را بررسی خواهیم کرد.

الف) بارگذاری تصاویر از فایل سیستم

ابتدا مدل زیر را در نظر بگیرید:
namespace PdfReportSamples.Models
{
    public class ImageRecord
    {
        public int Id { set; get; }
        public string ImagePath { set; get; }
        public string Name { set; get; }
    }
}
توسط آن تعدادی رکورد را که ImagePath آن‌ها فایل‌هایی بر روی سیستم هستند، خواهیم ساخت:
using System;
using System.Collections.Generic;
using iTextSharp.text.pdf;
using PdfReportSamples.Models;
using PdfRpt.Core.Contracts;
using PdfRpt.FluentInterface;

namespace PdfReportSamples.ImageFilePath
{
    public class ImageFilePathPdfReport
    {
        public IPdfReportData CreatePdfReport()
        {
            return new PdfReport().DocumentPreferences(doc =>
            {
                doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft);
                doc.Orientation(PageOrientation.Portrait);
                doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" });
            })
            .DefaultFonts(fonts =>
            {
                fonts.Path(AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf",
                                  Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf");
            })
            .PagesFooter(footer =>
            {
                footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy"));
            })
            .PagesHeader(header =>
            {
                header.DefaultHeader(defaultHeader =>
                {
                    defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png");
                    defaultHeader.Message("گزارش جدید ما");
                });
            })
            .MainTableTemplate(template =>
            {
                template.BasicTemplate(BasicTemplate.SnowyPineTemplate);
            })
            .MainTablePreferences(table =>
            {
                table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative);
            })
            .MainTableDataSource(dataSource =>
            {
                var listOfRows = new List<ImageRecord>
                                             {
                                                 new ImageRecord
                                                     {
                                                         Id=1,
                                                         ImagePath =  AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png",
                                                         Name = "Rnd"
                                                     },
                                                 new ImageRecord
                                                     {
                                                         Id=2,
                                                         ImagePath =  AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\02.png",
                                                         Name = "Bug"
                                                     },
                                                 new ImageRecord
                                                     {
                                                         Id=3,
                                                         ImagePath =  AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\03.png",
                                                         Name = "Stuff"
                                                     },
                                                 new ImageRecord
                                                     {
                                                         Id=4,
                                                         ImagePath =  AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\04.png",
                                                         Name = "Sun"
                                                     }
                                             };
                dataSource.StronglyTypedList(listOfRows);
            })
            .MainTableColumns(columns =>
            {
                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName("rowNo");
                    column.IsRowNumber(true);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(0);
                    column.Width(1);
                    column.HeaderCell("ردیف");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<ImageRecord>(x => x.Id);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(1);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("شماره");
                    column.ColumnItemsTemplate(t => t.Barcode(new Barcode39()));
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<ImageRecord>(x => x.ImagePath);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(2);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("تصویر");
                    column.ColumnItemsTemplate(t => t.ImageFilePath(defaultImageFilePath: string.Empty, fitImages: false));
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<ImageRecord>(x => x.Name);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(3);
                    column.Width(2);
                    column.HeaderCell("نام");
                });
            })
            .MainTableEvents(events =>
            {
                events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display.");
            })
            .Export(export =>
            {
                export.ToExcel();
                export.ToXml();
            })
            .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\RptImageFilePathSample.pdf"));
        }
    }
}

توضیحات:
- در متد MainTableDataSource، یک سری رکورد دلخواه را بر اساس تعدادی تصویر مشخص ایجاد کرده‌ایم. این تصاویر در پوشه bin\images مثال‌های PdfReport قرار دارند. سپس آن‌ها را توسط متد dataSource.StronglyTypedList، در اختیار PdfReport قرار داده‌ایم.
- در مرحله بعد، توسط متد MainTableColumns، ستون‌های دلخواه گزارش را ایجاد کرده‌ایم.
دو نکته در اینجا مهم هستند:
الف) برای نمایش یک تصویر از فایل سیستم، فقط کافی است از ColumnItemsTemplate متناظر با آن استفاده کرد (حالت پیش فرض، نمایش متنی اطلاعات است). برای نمونه قالب پیش فرض ImageFilePath به نحو زیر قابل استفاده است:
 column.ColumnItemsTemplate(t => t.ImageFilePath(defaultImageFilePath: string.Empty, fitImages: false));
در اینجا در آرگومان اول آن می‌توان مسیر تصویری را مشخص کرد که در صورت موجود نبودن تصویر مشخص شده در منبع داده، بهتر است نمایش داده شود. اگر string.Empty وارد شد، از این مورد صرفنظر خواهد شد. آرگومان دوم آن مشخص می‌کند که آیا تصویر نمایش داده شده باید با ابعاد سلول متناظر با آن هماهنگ شده و نمایش داده شود یا خیر.
ب) در کتابخانه iTextSharp که پایه PdfReport است، امکان تهیه بارکد هم وجود دارد. برای مثال این بارکدها توسط قالب زیر، قابل استفاده خواهند شد:
 column.ColumnItemsTemplate(t => t.Barcode(new Barcode39()));
تصویری از حاصل این گزارش را در ذیل مشاهده می‌کنید:


ب) بارگذاری محتوای تصاویر از بانک اطلاعاتی

ابتدا کدهای کامل این مثال را در نظر بگیرید:
using System;
using PdfRpt.Core.Contracts;
using PdfRpt.FluentInterface;

namespace PdfReportSamples.DbImage
{
    public class DbImagePdfReport
    {
        public IPdfReportData CreatePdfReport()
        {
            return new PdfReport().DocumentPreferences(doc =>
            {
                doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft);
                doc.Orientation(PageOrientation.Portrait);
                doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" });
            })
             .DefaultFonts(fonts =>
             {
                 fonts.Path(AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf",
                            Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf");
             })
             .PagesFooter(footer =>
             {
                 footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy"));
             })
             .PagesHeader(header =>
             {
                 header.DefaultHeader(defaultHeader =>
                 {
                     defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png");
                     defaultHeader.Message("گزارش جدید ما");
                 });
             })
             .MainTableTemplate(template =>
             {
                 template.BasicTemplate(BasicTemplate.AutumnTemplate);
             })
             .MainTablePreferences(table =>
             {
                 table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.FitToContent);
             })
             .MainTableDataSource(dataSource =>
             {
                 dataSource.GenericDataReader(
                   providerName: "System.Data.SQLite",
                   connectionString: "Data Source=" + AppPath.ApplicationPath + "\\data\\blogs.sqlite",
                   sql: @"SELECT [url], [name], [NumberOfPosts], [AddDate], [thumbnail]
                               FROM [tblBlogs]
                               WHERE [NumberOfPosts]>=@p1",
                   parametersValues: new object[] { 10 }
               );
             })
             .MainTableEvents(events =>
             {
                 events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display.");
             })
             .MainTableSummarySettings(summary =>
             {
                 summary.OverallSummarySettings("جمع کل");
                 summary.PreviousPageSummarySettings("نقل از صفحه قبل");
             })
             .MainTableColumns(columns =>
             {
                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("rowNo");
                     column.IsRowNumber(true);
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(0);
                     column.HeaderCell("ردیف");
                 });

                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("url");
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(1);
                     column.HeaderCell("آدرس");
                 });

                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("name");
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(2);
                     column.HeaderCell("نام");
                 });

                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("NumberOfPosts");
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(3);
                     column.HeaderCell("تعداد پست");
                     column.ColumnItemsTemplate(template =>
                     {
                         template.TextBlock();
                         template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                     });
                     column.AggregateFunction(aggregateFunction =>
                     {
                         aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum);
                         aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                     });
                 });

                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("AddDate");
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(4);
                     column.HeaderCell("تاریخ ثبت");
                     column.ColumnItemsTemplate(template =>
                     {
                         template.TextBlock();
                         template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : ((DateTime)obj).ToString("dd/MM/yyyy HH:mm"));
                     });
                 });

                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("thumbnail");
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(5);
                     column.HeaderCell("تصویر");
                     column.ColumnItemsTemplate(t => t.ByteArrayImage(defaultImageFilePath: string.Empty, fitImages: false));
                 });
             })
             .Export(export =>
             {
                 export.ToXml();
                 export.ToExcel();
             })
             .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\RptDbImageSample.pdf"));
        }
    }
}

توضیحات:
بانک اطلاعاتی SQLite موجود در پوشه bin\data سورس PdfReport، حاوی فیلدی است به نام thumbnail که در آن محتوای یک سری تصویر ذخیره شده‌اند.
در اینجا توسط کوئری زیر قصد داریم این اطلاعات را خوانده و نمایش دهیم:
SELECT [url], [name], [NumberOfPosts], [AddDate], [thumbnail]
FROM [tblBlogs]
WHERE [NumberOfPosts]>=@p1
همانطور که ملاحظه می‌کنید، در اینجا نیز تنها کافی است قالب ستون مرتبطی را انتخاب کنیم:
column.ColumnItemsTemplate(t => t.ByteArrayImage(defaultImageFilePath: string.Empty, fitImages: false));
قالب ByteArrayImage، اطلاعات باینری فیلد thumbnail را خوانده و تبدیل به تصاویر قرار داده شده در فایل گزارش نهایی می‌کند. پارامترهای آن، با پارامترهای قالب ImageFilePath که پیشتر توضیح داده شد، یکی هستند. 
نظرات مطالب
EF Code First #1
در مورد کانکشن استرینگ، ایجاد بانک اطلاعاتی و غیره در قسمت‌های بعدی بیشتر توضیح داده شده. اگر تعاریف رشته اتصالی شما به این نحو باشد:
<connectionStrings>
    <clear/>
    <add
       name="ProductContext"
       connectionString="Data Source=(local);Initial Catalog=testdb2012;Integrated Security = true"
       providerName="System.Data.SqlClient"
      />
</connectionStrings>
به این معنا است که کلاس Context شما به نحو زیر تعریف شده است:
public class ProductContext : DbContext
بنابراین جزو قرار دادهای توکار EF Code first است که name ذکر شده در قسمت تعریف رشته اتصالی در فایل کانفیگ، با نام کلاس مشتق شده از DbContext یکی باشد.
با این تعاریف باید برنامه کار کند (البته بر اساس نام کلاس‌های برنامه شما).
ضمنا login failed به این معنا است که رشته اتصالی اشتباه تعریف شده است. رشته فوق به یک بانک اطلاعاتی sql server و به وهله پیش فرض آن اشاره می‌کند و از نوع windows authentication است. این موارد را باید بر اساس تنظیمات سیستم خودتون تغییر بدید.