در یک فایل متنی ساده ثبت کنید، متد application_start چندبار در طول روز فراخوانی شده یا حتی در طول یک ساعت (هر بار که این متد فراخوانی میشود، جایی آنرا ثبت کنید). استفاده از ELMAH هم برای اینکار مفید است. ممکن است برنامه بیش از حد ریاستارت میشود.
نظرات مطالب
افزودن و اعتبارسنجی خودکار Anti-Forgery Tokens در برنامههای Angular مبتنی بر ASP.NET Core
یک چنین پیاده سازی خواهد داشت:
using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Net; using System.Net.Http; using System.Web; using System.Web.Helpers; using System.Web.Http.Controllers; using System.Web.Http.Filters; using System.Web.Mvc; using ActionFilterAttribute = System.Web.Http.Filters.ActionFilterAttribute; namespace NgxAntiforgeryWebApi.Providers { public class XsrfCookieGeneratorAttribute : ActionFilterAttribute { public override void OnActionExecuted(HttpActionExecutedContext actionExecutedContext) { var xsrfTokenCookie = new HttpCookie("XSRF-TOKEN") { Value = ComputeXsrfTokenValue(), HttpOnly = false // Now JavaScript is able to read the cookie }; HttpContext.Current.Response.AppendCookie(xsrfTokenCookie); } private string ComputeXsrfTokenValue() { string cookieToken, formToken; AntiForgery.GetTokens(null, out cookieToken, out formToken); return $"{cookieToken}:{formToken}"; } } public class XsrfTokensValidationAttribute : ActionFilterAttribute { public override void OnActionExecuting(HttpActionContext actionContext) { IEnumerable<string> headerValues; if (!actionContext.Request.Headers.TryGetValues("X-XSRF-TOKEN", out headerValues)) { actionContext.Response = new HttpResponseMessage(HttpStatusCode.BadRequest) { ReasonPhrase = "X-XSRF-TOKEN header is missing." }; return; } if (headerValues == null) { actionContext.Response = new HttpResponseMessage(HttpStatusCode.BadRequest) { ReasonPhrase = "X-XSRF-TOKEN header value is empty." }; return; } var xsrfTokensValue = headerValues.FirstOrDefault(); if (string.IsNullOrEmpty(xsrfTokensValue) || !xsrfTokensValue.Contains(":")) { actionContext.Response = new HttpResponseMessage(HttpStatusCode.BadRequest) { ReasonPhrase = "X-XSRF-TOKEN header value is null." }; return; } var values = xsrfTokensValue.Split(':'); if (values.Length != 2) { actionContext.Response = new HttpResponseMessage(HttpStatusCode.BadRequest) { ReasonPhrase = "X-XSRF-TOKEN header value is malformed." }; return; } var cookieToken = values[0]; var formToken = values[1]; try { AntiForgery.Validate(cookieToken, formToken); } catch (HttpAntiForgeryException ex) { actionContext.Response = new HttpResponseMessage(HttpStatusCode.BadRequest) { ReasonPhrase = ex.Message }; } } } }
در این مطلب قصد داریم کتابخانهای با قابلیت استفادهی مجدد را جهت بکارگیری «PersianDatePicker یک DatePicker شمسی به زبان JavaScript که از تاریخ سرور استفاده میکند» ارائه دهیم. نکات ارائه شدهی در آنرا میتوان جهت تبدیل و استفادهی از تمام DatePickerهای مشابه نیز بکاربرد.
نیازهای یک ورودی تاریخ سازگار با EditForm
- باید قابلیت استفادهی مجدد را داشته باشد. یعنی باید به صورت یک کامپوننت مجزا و یا به صورت یک کتابخانهی مجزا ارائه شود.
- باید با سیستم اعتبارسنجی EditForm یکپارچه باشد.
- باید جنریک باشد. یعنی باید بتوان در صورت نیاز DateTime ، DateTimeOffset و DateOnly و نمونههای nullable آنهارا توسط این کامپوننت دریافت کرد و ورودی و خروجی آن رشتهای نباشد.
نیاز به ارثبری از <InputBase<T جهت ارائهی کامپوننتهایی سازگار با EditForm
تقریبا تمام کامپوننتهای استاندارد EditForm ارائه شدهی توسط Blazor، از کامپوننت پایهای به نام <InputBase<T مشتق میشوند. این کلاس، یک کلاس abstract است که قابلیتهای بیشتری را نسبت به یک input سادهی HTML ای مانند اعتبارسنجی سازگار با EditForm ارائه میدهد. به همین جهت توصیه میشود تا اگر خواستید یک کامپوننت ورودی را برای استفادهی در Blazor و EditForm آن طراحی کنید، با ارثبری از این کلاس شروع کنید و صرفا کار را با یک input ساده، شروع نکنید.
برای استفادهی از آن، ابتدای کامپوننت Blazor ما به این صورت شروع خواهد شد:
که دو متد را برای بازنویسی در اختیار ما قرار میدهد:
علت وجود این دو متد، این است که مرورگرها، رشتهها را در اختیار ما قرار میدهند و ما باید راهی را برای تبدیل T به یک رشته و عکس آن را ارائه دهیم. با بازنویسی متد TryParseValueFromString، میتوان رشتهی دریافتی از کاربر را تبدیل به T کرد و اگر این تبدیل میسر نبود، با مقدار دهی validationErrorMessage، مشکل را به کاربر، با یک پیام شکست اعتبارسنجی، اعلام کرد. کار متد FormatValueAsString، تبدیل T به یک رشتهاست تا در input واقع در صفحه، نمایش داده شود. در اینجا میتوان فرمت خاصی را به شیء دریافتی اعمال و نمایش داد.
ایجاد یک کتابخانهی جدید برای محصور سازی DatePicker جاوااسکریپتی
چون قصد استفادهی مجدد از این کامپوننت جدید را در پروژههای مختلف داریم، بهتر است آنرا تبدیل به یک «کتابخانهی Blazor» کنیم. به همین جهت کتابخانهی فرضی BlazorPersianJavaScriptDatePicker.Lib را در اینجا ایجاد کردهایم.
در ابتدا دو فایل PersianDatePicker.js و PersianDatePicker.css موجود و مدنظر را در پوشههای js و css پوشهی wwwroot این کتابخانه کپی میکنیم. بنابراین استفاده کنندهی از آن، مانند پروژهی blazor wasm جدیدی به نام BlazorPersianJavaScriptDatePicker، باید ارجاعاتی را به آنها به صورت زیر اضافه کند:
همچنین در فایل Imports.razor_ آن نیز بهتر است فضای نام این کتابخانه، ذکر شود تا به سادگی بتوان از کامپوننت PersianDatePicker در آن استفاده کرد:
شروع به پیاده سازی کامپوننت PersianDatePicker
در ادامه کامپوننت جدید PersianDatePicker.razor را به پروژهی کتابخانه اضافه میکنیم. قسمت razor آن به صورت زیر است:
همانطور که مشاهده میکنید، کار با جنریک تعریف کردن و ارثبری از InputBase شروع میشود.
در اینجا با کلیک بر روی دکمهی 📅، کار فراخوانی متد PersianDatePicker.Show مربوط به datePicker جاوا اسکریپتی صورت میگیرد. همچنین هر طراحی را که در اینجا ارائه دهیم، قالب UI پیشفرض InputBase را بازنویسی میکند.
نیاز به دریافت تاریخ تنظیم شدهی توسط کدهای جاوااسکریپتی در کامپوننت Blazor
کتابخانههای جاوااسکریپتی با مقداردهی مستقیم textbox.value سبب تغییر مقدار آن میشوند. نکتهی مهم اینجا است که نه فقط Blazor این تغییرات را ردیابی نمیکند، بلکه اگر با استفاده از متد استاندارد جاوااسکریپتی addEventListener به تغییرات این input گوش فرا دهیم، هیچ رخدادی را مشاهده نخواهیم کرد. به همین جهت نیاز است اندکی کدهای PersianDatePicker.js را تغییر دهیم (و این مورد جهت تمام کتابخانههای مشابه یکسان است):
در اینجا پس از تغییر خاصیت value، باید به صورت دستی سبب بروز رخداد change شد تا addEventListenerها بتوانند این رخداد را ردیابی کنند. به همین جهت فایل مجزایی را به نام wwwroot\js\activateDatePicker.js به کتابخانهی blazor اضافه میکنیم:
هدف از این کدها این است که جهت element یا همان datePicker جاری، بتوان رخداد change را ثبت کرد و به تغییرات آن گوش فرا داد تا هر زمانیکه کدهای جاوا اسکریپتی datePicker سبب تغییری در خاصیت value شدند، بتوان آنرا به کامپوننت Blazor ارسال کرد. وهلهای از این کامپوننت توسط objectReference در اینجا دریافت شده و سپس متد OnInputFieldChanged کامپوننت را با مقدار جدید وارد شده، فراخوانی میکند.
بنابراین این فایل جدید نیز باید به index.html مصرف کننده اضافه شود:
فعالسازی DatePicker در اولین بار نمایش کامپوننت Blazor
تا اینجا زیرساخت دریافت مقدار تنظیمی توسط کاربر را در کامپوننت Blazor فراهم کردیم. اکنون نوبت به استفادهی از آن است:
- اگر دقت کرده باشید در تعاریف razor کامپوننت، "ref="ElementReference@ وجود دارد که یک ElementReference است و توسط آن میتوان در متد OnAfterRenderAsync، ارجاعی را به المان جاری، به کدهای جاوااسکریپتی متد enableDatePicker ارسال کرد.
- همچنین چون نمیخواهیم متد OnInputFieldChanged را به صورت static تعریف کنیم، نیاز است تا یک DotNetObjectReference را ایجاد و به متد enableDatePicker ارسال کرد تا توسط آن بتوان به یک instance method کلاس جاری دسترسی یافت و به سادگی مقادیر کامپوننت را تغییر داد:
- در پایان کار کامپوننت، باید این DotNetObjectReference را Dispose کرد.
نیاز به تبدیل T به تاریخ رشتهای و برعکس
زیر ساخت تبدیلات جنریک تاریخ میلادی به شمسی در کتابخانهی « DNTPersianUtils.Core » پیشبینی شدهاست و فقط کافی است از آن استفاده کنیم. با وجود این زیرساخت، تهیهی کامپوننتهای جنریک تاریخ شمسی بسیار ساده میشود:
در اینجا قسمت نهایی و تکمیلی کامپوننت محصور کنندهی DatePicker را مشاهده میکنید که بسیار سادهاست:
- InputBase به همراه یک خاصیت عمومی دوطرفهی Value است که امکان تعریفی مانند bind-Value@ را میسر میکند.
- این Value به همراه یک خاصیت متناظر رشتهای به نام CurrentValueAsString نیز هست که در اینجا از آن استفاده میکنیم و کار با آن، بایندینگ دوطرفه و همچنین اعتبارسنجی خودکار و فعالسازی متدهای بازنویسی شدهی InputBase را میسر میکند.
- پیاده سازی متدهای بازنویسی شدهی جنریک TryParseValueFromString و FormatValueAsString، با استفاده از دو متد TryParsePersianDateToDateTimeOrDateTimeOffset و FormatDateToShortPersianDate کتابخانهی « DNTPersianUtils.Core » انجام شدهاند و اصل کار تهیهی یک کامپوننت جنریک تاریخ شمسی را انجام میدهند.
استفادهی از کامپوننت Blazor تهیه شده
یک کامپوننت تاریخ شمسی باید بتواند تمام حالات و نوعهای زیر را پوشش دهد که به لطف جنریک بودن کامپوننت تهیه شده، این امر میسر است:
سپس از این کامپوننت، در صفحهی Index مثال پیوست به صورت زیر استفاده شدهاست:
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: BlazorPersianJavaScriptDatePicker.zip
نیازهای یک ورودی تاریخ سازگار با EditForm
- باید قابلیت استفادهی مجدد را داشته باشد. یعنی باید به صورت یک کامپوننت مجزا و یا به صورت یک کتابخانهی مجزا ارائه شود.
- باید با سیستم اعتبارسنجی EditForm یکپارچه باشد.
- باید جنریک باشد. یعنی باید بتوان در صورت نیاز DateTime ، DateTimeOffset و DateOnly و نمونههای nullable آنهارا توسط این کامپوننت دریافت کرد و ورودی و خروجی آن رشتهای نباشد.
نیاز به ارثبری از <InputBase<T جهت ارائهی کامپوننتهایی سازگار با EditForm
تقریبا تمام کامپوننتهای استاندارد EditForm ارائه شدهی توسط Blazor، از کامپوننت پایهای به نام <InputBase<T مشتق میشوند. این کلاس، یک کلاس abstract است که قابلیتهای بیشتری را نسبت به یک input سادهی HTML ای مانند اعتبارسنجی سازگار با EditForm ارائه میدهد. به همین جهت توصیه میشود تا اگر خواستید یک کامپوننت ورودی را برای استفادهی در Blazor و EditForm آن طراحی کنید، با ارثبری از این کلاس شروع کنید و صرفا کار را با یک input ساده، شروع نکنید.
برای استفادهی از آن، ابتدای کامپوننت Blazor ما به این صورت شروع خواهد شد:
@typeparam T @inherits InputBase<T>
protected override bool TryParseValueFromString( string? value, [MaybeNullWhen(false)] out T result, [NotNullWhen(false)] out string? validationErrorMessage) { // ... } protected override string FormatValueAsString(T? value) { // ... }
ایجاد یک کتابخانهی جدید برای محصور سازی DatePicker جاوااسکریپتی
چون قصد استفادهی مجدد از این کامپوننت جدید را در پروژههای مختلف داریم، بهتر است آنرا تبدیل به یک «کتابخانهی Blazor» کنیم. به همین جهت کتابخانهی فرضی BlazorPersianJavaScriptDatePicker.Lib را در اینجا ایجاد کردهایم.
در ابتدا دو فایل PersianDatePicker.js و PersianDatePicker.css موجود و مدنظر را در پوشههای js و css پوشهی wwwroot این کتابخانه کپی میکنیم. بنابراین استفاده کنندهی از آن، مانند پروژهی blazor wasm جدیدی به نام BlazorPersianJavaScriptDatePicker، باید ارجاعاتی را به آنها به صورت زیر اضافه کند:
<link href="_content/BlazorPersianJavaScriptDatePicker.Lib/css/PersianDatePicker.css" rel="stylesheet"/> <script src="_content/BlazorPersianJavaScriptDatePicker.Lib/js/PersianDatePicker.js?v=1"></script>
@using BlazorPersianJavaScriptDatePicker.Lib
شروع به پیاده سازی کامپوننت PersianDatePicker
در ادامه کامپوننت جدید PersianDatePicker.razor را به پروژهی کتابخانه اضافه میکنیم. قسمت razor آن به صورت زیر است:
@typeparam T @inherits InputBase<T> <div> <span style="cursor:pointer" onclick="PersianDatePicker.Show(document.getElementById('@ElementId'), '@Today')"> 📅 </span> <input @attributes="@AdditionalAttributes" type="text" dir="ltr" @ref="ElementReference" name="@ElementId" id="@ElementId" autocapitalize="off" autocorrect="off" autocomplete="off" value="@EnteredValue" @oninput="OnInput"/> @if (ValueExpression is not null) { <ValidationMessage For="@ValueExpression"/> } </div>
در اینجا با کلیک بر روی دکمهی 📅، کار فراخوانی متد PersianDatePicker.Show مربوط به datePicker جاوا اسکریپتی صورت میگیرد. همچنین هر طراحی را که در اینجا ارائه دهیم، قالب UI پیشفرض InputBase را بازنویسی میکند.
نیاز به دریافت تاریخ تنظیم شدهی توسط کدهای جاوااسکریپتی در کامپوننت Blazor
کتابخانههای جاوااسکریپتی با مقداردهی مستقیم textbox.value سبب تغییر مقدار آن میشوند. نکتهی مهم اینجا است که نه فقط Blazor این تغییرات را ردیابی نمیکند، بلکه اگر با استفاده از متد استاندارد جاوااسکریپتی addEventListener به تغییرات این input گوش فرا دهیم، هیچ رخدادی را مشاهده نخواهیم کرد. به همین جهت نیاز است اندکی کدهای PersianDatePicker.js را تغییر دهیم (و این مورد جهت تمام کتابخانههای مشابه یکسان است):
function setValue(date) { _textBox.value = date; // NOTE: To notify the addEventListener('change', fn) _textBox.dispatchEvent(new Event('change')); _textBox.focus(); hide(); try { _textBox.onchange(); }catch(ex) {} }
window.activateDatePicker = { enableDatePicker: function (element, objectReference) { element.addEventListener('change', function (evt) { objectReference.invokeMethodAsync("OnInputFieldChanged", this.value); }); } };
بنابراین این فایل جدید نیز باید به index.html مصرف کننده اضافه شود:
<script src="_content/BlazorPersianJavaScriptDatePicker.Lib/js/activateDatePicker.js?v=1"></script>
فعالسازی DatePicker در اولین بار نمایش کامپوننت Blazor
تا اینجا زیرساخت دریافت مقدار تنظیمی توسط کاربر را در کامپوننت Blazor فراهم کردیم. اکنون نوبت به استفادهی از آن است:
public partial class PersianDatePicker<T> : IDisposable { private bool _isDisposed; private DotNetObjectReference<PersianDatePicker<T>>? _objectReference; private string ElementId { get; } = Guid.NewGuid().ToString("N"); private ElementReference? ElementReference { set; get; } private string Today { get; } = DateTime.Now.ToShortPersianDateString(); [Inject] private IJSRuntime JsRuntime { set; get; } = default!; public void Dispose() { Dispose(true); GC.SuppressFinalize(this); } protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender) { if (firstRender) { _objectReference = DotNetObjectReference.Create(this); await JsRuntime.InvokeVoidAsync("activateDatePicker.enableDatePicker", ElementReference, _objectReference); EnteredValue = CurrentValueAsString; StateHasChanged(); } } protected override void Dispose(bool disposing) { base.Dispose(disposing); if (!_isDisposed) { try { _objectReference?.Dispose(); } finally { _isDisposed = true; } } } }
- همچنین چون نمیخواهیم متد OnInputFieldChanged را به صورت static تعریف کنیم، نیاز است تا یک DotNetObjectReference را ایجاد و به متد enableDatePicker ارسال کرد تا توسط آن بتوان به یک instance method کلاس جاری دسترسی یافت و به سادگی مقادیر کامپوننت را تغییر داد:
[JSInvokable] public void OnInputFieldChanged(string? value)
نیاز به تبدیل T به تاریخ رشتهای و برعکس
زیر ساخت تبدیلات جنریک تاریخ میلادی به شمسی در کتابخانهی « DNTPersianUtils.Core » پیشبینی شدهاست و فقط کافی است از آن استفاده کنیم. با وجود این زیرساخت، تهیهی کامپوننتهای جنریک تاریخ شمسی بسیار ساده میشود:
public partial class PersianDatePicker<T> : IDisposable { private string? _enteredValue; private string? EnteredValue { set => _enteredValue = value; get => UsePersianNumbers ? _enteredValue.ToPersianNumbers() : _enteredValue; } [Parameter] public bool UsePersianNumbers { set; get; } [Parameter] public string ParsingErrorMessage { get; set; } = "لطفا در ورودی {0} تاریخ شمسی معتبری را وارد نمائید."; [Parameter] public int BeginningOfCentury { set; get; } = 1400; private void OnInput(ChangeEventArgs e) { SetCurrentValue(e.Value as string); } private void SetCurrentValue(string? value) { EnteredValue = value; CurrentValueAsString = value; } [JSInvokable] public void OnInputFieldChanged(string? value) { SetCurrentValue(value); } protected override void OnInitialized() { base.OnInitialized(); SanityCheck(); } protected override bool TryParseValueFromString( string? value, [MaybeNullWhen(false)] out T result, [NotNullWhen(false)] out string? validationErrorMessage) { validationErrorMessage = string.Format(CultureInfo.InvariantCulture, ParsingErrorMessage, DisplayName); if (!value.TryParsePersianDateToDateTimeOrDateTimeOffset(out result, BeginningOfCentury)) { return false; } if (result is null) { throw new InvalidOperationException(validationErrorMessage); } validationErrorMessage = null; return true; } protected override string FormatValueAsString(T? value) { return !string.IsNullOrWhiteSpace(EnteredValue) ? EnteredValue : value.FormatDateToShortPersianDate(); } private void SanityCheck() { if (!Value.IsDateTimeOrDateTimeOffsetType()) { throw new InvalidOperationException( "The `Value` type is not a supported `date` type. DateTime, DateTime?, DateTimeOffset and DateTimeOffset? are supported."); } } // ... }
- InputBase به همراه یک خاصیت عمومی دوطرفهی Value است که امکان تعریفی مانند bind-Value@ را میسر میکند.
- این Value به همراه یک خاصیت متناظر رشتهای به نام CurrentValueAsString نیز هست که در اینجا از آن استفاده میکنیم و کار با آن، بایندینگ دوطرفه و همچنین اعتبارسنجی خودکار و فعالسازی متدهای بازنویسی شدهی InputBase را میسر میکند.
- پیاده سازی متدهای بازنویسی شدهی جنریک TryParseValueFromString و FormatValueAsString، با استفاده از دو متد TryParsePersianDateToDateTimeOrDateTimeOffset و FormatDateToShortPersianDate کتابخانهی « DNTPersianUtils.Core » انجام شدهاند و اصل کار تهیهی یک کامپوننت جنریک تاریخ شمسی را انجام میدهند.
استفادهی از کامپوننت Blazor تهیه شده
یک کامپوننت تاریخ شمسی باید بتواند تمام حالات و نوعهای زیر را پوشش دهد که به لطف جنریک بودن کامپوننت تهیه شده، این امر میسر است:
using System.ComponentModel.DataAnnotations; namespace BlazorPersianJavaScriptDatePicker.ViewModels; public class InputPersianDateViewModel { [Required] public string Name { set; get; } = default!; [Required] public DateTime BirthDayGregorian { set; get; } = DateTime.Now.AddYears(-40); public DateTime? LoginAt { set; get; } = DateTime.Now.AddMinutes(-2); [Required] public DateTimeOffset LogoutAt { set; get; } public DateTimeOffset? RegisterAt { set; get; } = DateTimeOffset.Now.AddMinutes(-10); }
<EditForm Model="Model" OnValidSubmit="DoSave"> <DataAnnotationsValidator/> <div> <label>تاریخ تولد</label> <div> <PersianDatePicker @bind-Value="Model.BirthDayGregorian" UsePersianNumbers="false" /> </div> </div> <button type="submit">ارسال</button> </EditForm>
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: BlazorPersianJavaScriptDatePicker.zip
هر از چندگاهی یک چنین آدرسهای یافت نشدی را در لاگهای سایت مشاهده میکنم:
روش متداول مدیریت این نوع آدرسها، هدایت خودکار به صفحهی 404 است. اما شاید بهتر باشد بجای اینکار، کاربران به صورت خودکار به صفحهی جستجوی سایت هدایت شوند. در ادامه مراحل اینکار را بررسی خواهیم کرد.
الف) ساختار کنترلر جستجوی سایت
فرض کنید جستجوی سایت در کنترلری به نام Search و توسط اکشن متد پیش فرضی با فرمت زیر مدیریت میشود:
ب) مدیریت کنترلرهای یافت نشد
اگر از یک IoC Container در برنامهی ASP.NET MVC خود مانند StructureMap استفاده میکنید، نوشتن کد متداول زیر کافی نیست:
از این جهت که اگر کاربر آدرس https://www.dntips.ir/test را وارد کند، controllerType درخواستی نال خواهد بود؛ چون جزو کنترلرهای سایت نیست. به همین جهت نیاز است موارد نال را هم مدیریت کرد:
کاری که در اینجا انجام شده، هدایت خودکار کلیه کنترلرهای یافت نشد برنامه، به کنترلر Search است. اما در این بین نیاز است سه مورد را نیز اصلاح کرد. در RouteData.Values جاری، نام کنترلر باید به نام کنترلر Search تغییر کند. زیرا مقدار پیش فرض آن، همان عبارتی است که کاربر وارد کرده. همچنین باید مقدار action را نیز اصلاح کرد، چون اگر آدرس وارد شده برای مثال https://www.dntips.ir/mvc/test بود، مقدار پیش فرض action همان test میباشد. بنابراین صرف بازگشت وهلهای از SearchController تمام موارد را پوشش نمیدهد و نیاز است دقیقا جزئیات سیستم مسیریابی نیز اصلاح شوند. همچنین پارامتر term اکشن متد index را هم در اینجا میشود مقدار دهی کرد. برای مثال در اینجا عبارت وارد شده اندکی تمیز شده (مطابق روش متد تولید Slug) و سپس به عنوان مقدار term تنظیم میشود.
ج) مدیریت آدرسهای یافت نشد پسوند دار
تنظیمات فوق کلیه آدرسهای بدون پسوند را مدیریت میکند. اما اگر درخواست رسیده به شکل https://www.dntips.ir/mvc/test/file.aspx بود، خیر. در اینجا حداقل سه مرحله را باید جهت مدیریت و هدایت خودکار آن به صفحهی جستجو انجام داد
- باید فایلهای پسوند دار را وارد سیستم مسیریابی کرد:
- در ادامه نیاز است مسیریابی Catch all اضافه شود:
پس از مسیریابی پیش فرض سایت (نه قبل از آن)، مسیریابی ذیل باید اضافه شود:
مسیریابی پیش فرض، تمام آدرسهای سازگار با ساختار MVC را میتواند مدیریت کند. فقط حالتی از آن عبور میکند که پسوند داشته باشد. با قرار دادن این مسیریابی جدید پس از آن، کلیه آدرسهای مدیریت نشده به کنترلر Search و اکشن متد Index آن هدایت میشوند.
مشکل! نیاز است پارامتر term را به صورت پویا مقدار دهی کنیم. برای اینکار میتوان یک RouteConstraint سفارشی نوشت:
UrlConstraint مطابق تنظیم CatchAllRoute فقط زمانی فراخوانی خواهد شد که برنامه به این مسیریابی خاص برسد (و نه در سایر حالات متداول کار با کنترلر جستجو). در اینجا فرصت خواهیم داشت تا مقدار term را به RouteValueDictionary آن اضافه کنیم.
https://www.dntips.ir/jquery https://www.dntips.ir/mvc https://www.dntips.ir/برنامه
الف) ساختار کنترلر جستجوی سایت
فرض کنید جستجوی سایت در کنترلری به نام Search و توسط اکشن متد پیش فرضی با فرمت زیر مدیریت میشود:
[ValidateInput(false)] //برنامه نویسها نیاز دارند تگها را جستجو کنند public virtual ActionResult Index(string term) {
ب) مدیریت کنترلرهای یافت نشد
اگر از یک IoC Container در برنامهی ASP.NET MVC خود مانند StructureMap استفاده میکنید، نوشتن کد متداول زیر کافی نیست:
public class StructureMapControllerFactory : DefaultControllerFactory { protected override IController GetControllerInstance(RequestContext requestContext, Type controllerType) { return ObjectFactory.GetInstance(controllerType) as Controller; } }
public class StructureMapControllerFactory : DefaultControllerFactory { protected override IController GetControllerInstance(RequestContext requestContext, Type controllerType) { if (controllerType == null) { var url = requestContext.HttpContext.Request.RawUrl; //string.Format("Page not found: {0}", url).LogException(); requestContext.RouteData.Values["controller"] = MVC.Search.Name; requestContext.RouteData.Values["action"] = MVC.Search.ActionNames.Index; requestContext.RouteData.Values["term"] = url.GetPostSlug().Replace("-", " "); return ObjectFactory.GetInstance(typeof(SearchController)) as Controller; } return ObjectFactory.GetInstance(controllerType) as Controller; } }
ج) مدیریت آدرسهای یافت نشد پسوند دار
تنظیمات فوق کلیه آدرسهای بدون پسوند را مدیریت میکند. اما اگر درخواست رسیده به شکل https://www.dntips.ir/mvc/test/file.aspx بود، خیر. در اینجا حداقل سه مرحله را باید جهت مدیریت و هدایت خودکار آن به صفحهی جستجو انجام داد
- باید فایلهای پسوند دار را وارد سیستم مسیریابی کرد:
routes.RouteExistingFiles = true; //نیاز هست دانلود عمومی فایلها تحت کنترل قرار گیرد
پس از مسیریابی پیش فرض سایت (نه قبل از آن)، مسیریابی ذیل باید اضافه شود:
routes.MapRoute( "CatchAllRoute", // Route name "{*url}", // URL with parameters new { controller = "Search", action = "Index", term = UrlParameter.Optional, area = "" }, // Parameter defaults new { term = new UrlConstraint() } );
مشکل! نیاز است پارامتر term را به صورت پویا مقدار دهی کنیم. برای اینکار میتوان یک RouteConstraint سفارشی نوشت:
public class UrlConstraint : IRouteConstraint { public bool Match(System.Web.HttpContextBase httpContext, Route route, string parameterName, RouteValueDictionary values, RouteDirection routeDirection) { var url = httpContext.Request.RawUrl; //string.Format("Page not found: {0}", url).LogException(); values["term"] = url.GetPostSlug().Replace("-", " "); return true; } }
نظرات مطالب
ساخت ربات تلگرامی با #C
سلام . دو تا مشکل دارم :
1. اینکه نمیدونم چرا برخی از پیامهای دریافتی null هستش و بخاطر همین نال بودن rs.message برنامه میفته تو catch . چطوری نال رو رد کنم ؟
2. وقتی از متد آپدیت استفاده میکنم وقتی داخل یک حلقه قرارش میدم همینطوری هر بار که حلقه شروع میشه میاد هرچی پیام قبلا توسط کاربر به بات فرستاده شده رو میگیره در آرایه ش میریزه و باز پاسخ میده و وقتی هم که پیام جدید واسش میاد نمیتونه به لیستش اضافه کنه .
protected void Page_Load(object sender, EventArgs e) { long offset = 0; var Bot = new Telegram.Bot.TelegramBotClient("Token"); int whilecount = 0; while (true) { WebRequest req = WebRequest.Create("https://api.telegram.org/bot" + "Token" + "/getUpdates"); req.UseDefaultCredentials = true; WebResponse resp = req.GetResponse(); Stream stream = resp.GetResponseStream(); StreamReader sr = new StreamReader(stream); string s = sr.ReadToEnd(); sr.Close(); var jobject = Newtonsoft.Json.Linq.JObject.Parse(s); mydata gg = JsonConvert.DeserializeObject<mydata>(jobject.ToString()); List<result> results = new List<result>(); foreach (result rs in gg.result) { try { //Debug.Assert(message != null, "message != null"); //if ((BotTelegramWeb.TaktopBot.message.Equals(rs, null))!= true) if (rs.update_id != 547758883 && rs.update_id !=547758886) { results.Add(rs); SendMessage(rs.update_id.ToString(), "hello " + rs.message.chat.first_name); } else { continue; } } catch (Exception ex) { throw; } } } } }
همواره در تکنولوژی EF CodeFirst، چه در ASP.NET MVC و چه در ASP.NET Core، استفاده از امکانات بومی پایگاههای داده با محدودیتهایی مواجه بودهاست. یکی از این اشکالات، عدم توانایی این تکنولوژی در گرفتن لیستی از اطلاعات که منطبق بر بیشتر از یک مدل میباشد، هست. در این مقاله تمرکز بر روی رفع این اشکال، بدون نیاز به اضافه کردن مدخل جدیدی به پروژه میباشد. بنابراین پیشنیاز ضروری این مبحث، مطالعه «شروع به کار با EF Core 1.0» ، مخصوصا «استفاده از امکانات بومی بانکهای اطلاعاتی» است.
Stored Procedure چیست ؟
Stored Procedure یا SP یا به زبان فارسی «رویههای ذخیره شده» اشیایی اجرا پذیر در بانک اطلاعاتی SQL Server هستند که شامل یک یا چندین دستور SQL میشوند. این رویهها میتوانند پارامترهای ورودی و خروجی داشته باشند؛ همچنین میتوانند لیستی از موجودیتها را نیز برگردانند و یا میتوان داخل این رویهها به زبان T-SQL برنامه نویسی کرد.
مهمترین کاربر این رویهها، ذخیره کردن دستورات Select , Insert , Update , Delete هست و یا ترکیبی از اینها .
اشکال راه حلهای پیش فرض مبتنی بر Context
برای استفاده از راه حلهای پیش فرض مبتنی بر Context، همانطور که در مقاله «استفاده از امکانات بومی بانکهای اطلاعاتی» به آن پرداخته شده، سه روش کلی برای استفاده از Stored Procedure پیشنهاد شدهاست:
- روش اول استفاده از متد fromsql است. اشکال این متد، محدودیت استفاده برای یک موجودیت برنامه است و به زبان ساده نمیتوان در کوئری پایگاه داده از join استفاده کرد.
- روش دوم استفاده از متد ExecuteSqlCommand موجود در context برنامه است . اشکال این متد void بودن آن است که باعث میشود بازگشتی از پایگاه داده حاصل نشود.
- روش سوم استفاده از متد ExecuteScalar موجود در Context برنامه است. اشکالی که به این متد گرفته میشود، Scalar بودن مقدار بازگشتی از آن است که باعث میشود نتوانیم لیستی از موجودیتها را به ViewModel مورد نظر نگاشت کنیم.
راه حل این مشکل
برای حل این مشکلات که بسیار هم مهم هستند، اول باید قطعه کد زیر را به Context برنامه اضافه نمود:
سپس در اینترفیس IUnitOfWork که در مطلب «لایه بندی و تزریق وابستگیها» در مورد آن بحث شده، متد OpenConnection و Command را اضافه میکنیم:
حال کلاس و اینترفیس جدیدی را برای پیاده سازی سرویس اتصال به Stored Procedure ایجاد کرده و در کلاس آغازین برنامه، بهصورت AddScopped این سرویس را برای استفاده از تزریق وابستگی توکار ASP.NET Core معرفی میکنیم:
سپس در سازنده کلاس این سرویس، اینترفیس IUnitOfWork را تزریق کرده تا بتوانیم از متدهای نوشته شده در Context استفاده کنیم. حال اقدام به پیاده سازی متد GetFromSp بصورت زیر میکنیم :
در این متد، اول با استفاده از OpenConnection، اتصالی را به پایگاه داده، باز کرده سپس شیئ از DbCommand را میسازیم و نام Stored Procedure و نوع کوئری ارسالی را معین میکنیم. حال با استفاده از حلقه for، نام و مقدار پارامترهای ارسال شده به متد را به شیئ cmd اضافه میکنیم. در مرحله بعد، لیستی را از کلاس مدلی که باید مقادیر بازگشتی به آن نگاشت شوند و بعنوان کلاس جنریک به متد ارسال شده است، میسازیم. با متد ExecuteReader که در شیئ ساخته شده از Command موجود میباشد، اقدام به خواندن اطلاعات از Stored Procedure کرده و در شیئ Reader نگه داری میکنیم و سپس اطلاعات خوانده شده را با استفاده از Dictionary و متد Add به لیست ساخته شده اضافه میکنیم. در آخر لیست ساخته شده در حلقه While را بعنوان نتیجه متد باز میگردانیم.
همچنین میتوان برای استفاده این متد برای رویههای بدون پارامتر ورودی، از OverLoad این متد، با حذف قطعات کد زیر:
و حذف آرایه string[,] Parameter از ورودی متد، استفاده نمود .
روش استفاده از این متد
برای استفاده از این متد، لازم است چند نکته رعایت شوند:
1- خروجی Stored Procedure دقیقا منطبق بر ViewModel ارسالی به متد جهت تشکیل لیست باشد.
2- لیست پارامترها باید بصورت آرایه دوبعدی باشد که اندازه بعد اول، تعداد پارامترها و اندازه بعد دوم 2 باشد.
3- در ماتریسی که از این پارامترها ساخته میشود، ستون اول نام پارامتر و ستون دوم مقدار پارامتر ست میشود.
بطور مثال Stored Procedure زیر حاوی سه پارامتر است :
برای دسترسی به این رویه ابتدا در سرویس استفاده کننده، ISpReader را تزریق میکنیم و سپس بصورت زیر مقدمات استفاده از این سرویس را فراهم میکنیم:
بدین ترتیب با استفاده از این متد توانستیم لیستی از ViewModel منطبق بر خروجی Stored Procedure را بدست آوریم.
Stored Procedure چیست ؟
Stored Procedure یا SP یا به زبان فارسی «رویههای ذخیره شده» اشیایی اجرا پذیر در بانک اطلاعاتی SQL Server هستند که شامل یک یا چندین دستور SQL میشوند. این رویهها میتوانند پارامترهای ورودی و خروجی داشته باشند؛ همچنین میتوانند لیستی از موجودیتها را نیز برگردانند و یا میتوان داخل این رویهها به زبان T-SQL برنامه نویسی کرد.
مهمترین کاربر این رویهها، ذخیره کردن دستورات Select , Insert , Update , Delete هست و یا ترکیبی از اینها .
اشکال راه حلهای پیش فرض مبتنی بر Context
برای استفاده از راه حلهای پیش فرض مبتنی بر Context، همانطور که در مقاله «استفاده از امکانات بومی بانکهای اطلاعاتی» به آن پرداخته شده، سه روش کلی برای استفاده از Stored Procedure پیشنهاد شدهاست:
- روش اول استفاده از متد fromsql است. اشکال این متد، محدودیت استفاده برای یک موجودیت برنامه است و به زبان ساده نمیتوان در کوئری پایگاه داده از join استفاده کرد.
- روش دوم استفاده از متد ExecuteSqlCommand موجود در context برنامه است . اشکال این متد void بودن آن است که باعث میشود بازگشتی از پایگاه داده حاصل نشود.
- روش سوم استفاده از متد ExecuteScalar موجود در Context برنامه است. اشکالی که به این متد گرفته میشود، Scalar بودن مقدار بازگشتی از آن است که باعث میشود نتوانیم لیستی از موجودیتها را به ViewModel مورد نظر نگاشت کنیم.
راه حل این مشکل
برای حل این مشکلات که بسیار هم مهم هستند، اول باید قطعه کد زیر را به Context برنامه اضافه نمود:
public void OpenConnection() { Database.OpenConnection(); } public DbCommand Command() { DbCommand cmd = Database.GetDbConnection().CreateCommand(); return cmd; }
void OpenConnection(); DbCommand Command();
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddScoped<IUnitOfWork, ApplicationDbContext>(); services.AddScoped<ISpReader, SpReader>(); }
public List<ViewModel> GetFromSp <ViewModel>(string[,] Parametr, string NameSp) where ViewModel : new()
{ _uow.OpenConnection(); DbCommand cmd = _uow.Command(); cmd.CommandText = NameSp; cmd.CommandType = CommandType.StoredProcedure; var countParametr = Parametr.GetLength(0); for (int i = 0; i < countParame tr; i++) { cmd.Parameters.Add(new SqlParameter { ParameterName = Parametr[i, 0], Value = Parametr[i, 1] }); } List<ViewModel> list = new List<ViewModel >(); using (var reader = cmd.ExecuteReader()) { if (reader != null && reader.HasRows) { var entity = typeof(ViewModel); var propDict = new Dictionary<string, PropertyInfo>(); var props = entity.GetProperties (BindingFlags.Instance | BindingFlags.Public); propDict = props.ToDictionary(p => p.Name.ToUpper(), p => p); while (reader.Read()) { ViewModel newobject = new ViewModel (); for (int index = 0; index < reader.FieldCount; index++) { if (propDict.ContainsKey(reader.GetName(index).ToUpper())) { var info = propDict[reader.GetName(index).ToUpper()]; if ((info != null) && info.CanWrite) { var val = reader.GetValue(index); info.SetValue(newobject, (val == DBNull.Value) ? null : val, null); } } } list.Add(newobject); } } return list; }
همچنین میتوان برای استفاده این متد برای رویههای بدون پارامتر ورودی، از OverLoad این متد، با حذف قطعات کد زیر:
var countParametr = Parametr.GetLength(0); for (int i = 0; i < countParametr; i++) { cmd.Parameters.Add(new SqlParameter { ParameterName = Parametr[i, 0], Value = Parametr[i, 1] }); }
روش استفاده از این متد
برای استفاده از این متد، لازم است چند نکته رعایت شوند:
1- خروجی Stored Procedure دقیقا منطبق بر ViewModel ارسالی به متد جهت تشکیل لیست باشد.
2- لیست پارامترها باید بصورت آرایه دوبعدی باشد که اندازه بعد اول، تعداد پارامترها و اندازه بعد دوم 2 باشد.
3- در ماتریسی که از این پارامترها ساخته میشود، ستون اول نام پارامتر و ستون دوم مقدار پارامتر ست میشود.
بطور مثال Stored Procedure زیر حاوی سه پارامتر است :
CREATE PROCEDURE [dbo].[isRelation]( @TableName as varchar(50), @FieldOfRelation as varchar(70), @ValueOfField as int)
public class EntityServices : IEntityService { private ISpreader _Reader; public EntityServices( ISpreader reader) { _Reader = reader; } public List<StoreProcedureResultViewModel> IsRelation(string tableName , int keyValue, string keyFieldName) { List<StoreProcedureResultViewModel> IsContact; try { string[,] Parametr = new string[3, 2]; Parametr[0, 0] = "@TableName"; Parametr[0, 1] = tableName ; Parametr[1, 0] = "@ValueOfField"; Parametr[1, 1] = keyValue.ToString().Trim(); Parametr[2, 0] = "@FieldOfRelation"; Parametr[2, 1] = keyFieldName.Trim(); IsContact = _Reader.GetSp<StoreProcedureResultViewModel>(Parametr, "IsRelation"); return IsContact; } catch (Exception ex) { } } }
"این آزمایشات رو اگر در هر سیستم دیگر با هر Config اجرا کنید نتیجه کلی تغییر نخواهد کرد و فقط از نظر زمان اجرا تفاوت خواهیم داشت نه در نتیجه کلی."
این مطلب لزوما صحیح نیست. یک بنچمارک میتونه تو مجموعه سخت افزارهای مختلف، نتایج کاملا متفاوتی داشته باشه. مثلا سوالی در همین زمینه آقای شهروز جعفری تو StackOverflow پرسیدن که در جوابش دو نفر نتایج متفاوتی ارائه دادن.
معمولا برای بیان نتایج تستهای بنچمارک ابتدا مشخصات سخت افزاری ارائه میشه مخصوصا وقتیکه نتایج دقیق (و نه کلی) نشون داده میشه. مثل همین نتایج دقیق زمانهای اجرای حلقهها.
نکته ای که من درکامنتم اشاره کردم صرفا درباره تست "سرعت اجرای" انواع حلقهها بود که ممکنه با تست کارایی حلقهها در اجرای یک کد خاص فرق داشته باشه.
نکته دیگه هم اینکه نمیدونم که آیا شما از همون متد Console.WriteLine در حلقهها برای اجرای تستون استفاده کردین یا نه. فقط باید بگم که به خاطر مسائل و مشکلات مختلفی که استفاده از این متد به همراه داره، به نظر من بکارگیری اون تو این جور تستها اصلا مناسب نیست و باعث دور شدن زیاد نتایج از واقعیت میشه. مثلا من تست کردم و هر دفعه یه نتیجهای میداد که نمیشه بر اساس اون نتیجهگیری کرد.
مورد دیگه ای هم که باید اضافه کنم اینه که بهتر بود شما کد کامل تست خودتون رو هم برای دانلود میذاشتین تا دیگران هم بتونن استفاده کنن. اینجوری خیلی بهتر میشه نتایج مختلف رو با هم مقایسه کرد. این مسئله برای تستای بنچمارک نسبتا رایج هست. مثل کد زیر که من آماده کردم:
static void Main(string[] args) { //Action<int> func = Console.WriteLine; Action<int> func = number => number++; do { try { Console.Write("Iteration: "); var iterations = Convert.ToInt32(Console.ReadLine()); Console.Write("Loop Type (for:0, foreach:1, List.ForEach:2, Array.ForEach:3): "); var loopType = Console.ReadLine(); switch (loopType) { case "0": Console.WriteLine("FOR loop test for {0} iterations", iterations.ToString("0,0")); TestFor(iterations, func); break; case "1": Console.WriteLine("FOREACH loop test for {0} iterations", iterations.ToString("0,0")); TestForEach(iterations, func); break; case "2": Console.WriteLine("LIST.FOREACH test for {0} iterations", iterations.ToString("0,0")); TestListForEach(iterations, func); break; case "3": Console.WriteLine("ARRAY.FOREACH test for {0} iterations", iterations.ToString("0,0")); TestArrayForEach(iterations, func); break; } } catch (Exception ex) { Console.WriteLine(ex); } Console.Write("Continue?(Y/N)"); Console.WriteLine(""); } while (Console.ReadKey(true).Key != ConsoleKey.N); Console.WriteLine("Press any key to exit"); Console.ReadKey(); } static void TestFor(int iterations, Action<int> func) { StartupTest(func); var watch = Stopwatch.StartNew(); for (int i = 0; i < iterations; i++) { func(i); } watch.Stop(); ShowResults("for loop test: ", watch); } static void TestForEach(int iterations, Action<int> func) { StartupTest(func); var list = Enumerable.Range(0, iterations); var watch = Stopwatch.StartNew(); foreach (var item in list) { func(item); } watch.Stop(); ShowResults("foreach loop test: ", watch); } static void TestListForEach(int iterations, Action<int> func) { StartupTest(func); var list = Enumerable.Range(0, iterations).ToList(); var watch = Stopwatch.StartNew(); list.ForEach(func); watch.Stop(); ShowResults("list.ForEach test: ", watch); } static void TestArrayForEach(int iterations, Action<int> func) { StartupTest(func); var array = Enumerable.Range(0, iterations).ToArray(); var watch = Stopwatch.StartNew(); Array.ForEach(array, func); watch.Stop(); ShowResults("Array.ForEach test: ", watch); } static void StartupTest(Action<int> func) { // clean up GC.Collect(); GC.WaitForPendingFinalizers(); GC.Collect(); // warm up func(0); } static void ShowResults(string description, Stopwatch watch) { Console.Write(description); Console.WriteLine(" Time Elapsed {0} ms", watch.ElapsedMilliseconds); }
قبل از اجرای تست بهتره برنامه رو برای نسخه Release بیلد کنیم. سادهترین روشش در تصویر زیر نشون داده شده:
پس از این تغییر و بیلد پروژه نتایج رو مقایسه میکنیم. نتایج اجرای این تست در همون سیستمی که قبلا تستای StringBuilder و Microbenchmark رو انجام دادم (یعنی لپ تاپ msi GE 620 با Core i7-2630QM) بصورت زیر:
البته نتایج این تستها مطلق نیستن. نکاتی که در کامنت قبلی اشاره کردم از عوامل تاثیرگذار هستن.
موفق باشین.
چند سال قبل یک datapicker تقویم شمسی را برای سیلورلایت تهیه کردم. بعد از آن نسخهی WPF آن هم به پروژه اضافه شد. تا اینکه مدتی قبل مشکل عدم کار کردن آن در یک صفحهی دیالوگ جدید در ویندوز 8 گزارش شد. در حین برطرف کردن این مشکل، مدام سطر ذیل در پنجرهی output ویژوال استودیو نمایش داده میشد:
البته برنامه بدون مشکل کار میکرد و صفحهی نمایش Exception در VS.NET ظاهر نمیشد.
سؤال: first chance exception چیست؟
وقتی استثنایی در یک برنامه رخ میدهد، به آن یک first chance exception میگویند. این اولین شانسی است که سیستم به شما میدهد تا استثنای رخ داده را مدیریت کنید. اگر کدهای برنامه یا ابزاری (یک try/catch یا دیباگر) این اولین شانس را ندید بگیرند، یک second chance exception رخ میدهد. اینجا است که برنامه به احتمال زیاد خاتمه خواهد یافت.
مشاهدهی پیامهای A first chance exception در پنجرهی output ویژوال استودیو به این معنا است که استثنایی رخ داده، اما توسط یک استثناءگردان مدیریت شدهاست. بنابراین در اکثر موارد، موضوع خاصی نیست و میتوان از آن صرفنظر کرد.
سؤال: چگونه میتوان منشاء اصلی پیام رخدادن یک first chance exception را یافت؟
ویژوال استودیو در پنجرهی output، مدام پیام رخدادن first chance exception را نمایش میدهد؛ اما واقعا کدام قطعه از کدهای برنامه سبب بروز آن شدهاند؟ به صورت پیش فرض صفحهی نمایش استثناءها در VS.NET زمانی نمایان میشود که استثنای رخ داده، مدیریت نشده باشد. برای فعال سازی نمایش استثناهای مدیریت شده باید تنظیمات ذیل را اعمال کرد:
- به منوی Debug | Exceptions مراجعه کنید.
- گره Common Language Runtime Exceptions را باز کنید.
- سپس گروه System آنرا نیز باز کنید.
- در اینجا بر اساس نوع استثنایی که در پنجرهی output نمایش داده میشود، آن استثناء را یافته و Thrown آنرا انتخاب کنید.
اینبار اگر برنامه را اجرا کنید، دقیقا محلی که سبب بروز استثنای ArgumentOutOfRangeException شده در VS.NET گزارش داده خواهد شد.
A first chance exception of type 'System.ArgumentOutOfRangeException' occurred in mscorlib.dll
سؤال: first chance exception چیست؟
وقتی استثنایی در یک برنامه رخ میدهد، به آن یک first chance exception میگویند. این اولین شانسی است که سیستم به شما میدهد تا استثنای رخ داده را مدیریت کنید. اگر کدهای برنامه یا ابزاری (یک try/catch یا دیباگر) این اولین شانس را ندید بگیرند، یک second chance exception رخ میدهد. اینجا است که برنامه به احتمال زیاد خاتمه خواهد یافت.
مشاهدهی پیامهای A first chance exception در پنجرهی output ویژوال استودیو به این معنا است که استثنایی رخ داده، اما توسط یک استثناءگردان مدیریت شدهاست. بنابراین در اکثر موارد، موضوع خاصی نیست و میتوان از آن صرفنظر کرد.
سؤال: چگونه میتوان منشاء اصلی پیام رخدادن یک first chance exception را یافت؟
ویژوال استودیو در پنجرهی output، مدام پیام رخدادن first chance exception را نمایش میدهد؛ اما واقعا کدام قطعه از کدهای برنامه سبب بروز آن شدهاند؟ به صورت پیش فرض صفحهی نمایش استثناءها در VS.NET زمانی نمایان میشود که استثنای رخ داده، مدیریت نشده باشد. برای فعال سازی نمایش استثناهای مدیریت شده باید تنظیمات ذیل را اعمال کرد:
- به منوی Debug | Exceptions مراجعه کنید.
- گره Common Language Runtime Exceptions را باز کنید.
- سپس گروه System آنرا نیز باز کنید.
- در اینجا بر اساس نوع استثنایی که در پنجرهی output نمایش داده میشود، آن استثناء را یافته و Thrown آنرا انتخاب کنید.
اینبار اگر برنامه را اجرا کنید، دقیقا محلی که سبب بروز استثنای ArgumentOutOfRangeException شده در VS.NET گزارش داده خواهد شد.
مقدمه:
دسترسی به WCF Data Service بوسیله مرورگر وب
WCF Data Services جزئی از NET Framework. است که امکان ایجاد سرویس دهندههای با قرارداد OData را به روی وب یا Intranet با استفاده از REST مهیا میسازد. OData از داده هایی که با Url آدرس پذیر هستند استفاده مینماید. دسترسی و تغییر دادهها با استفاده از استاندارد HTTP و کلمات GET، PUT، POST و DELETE صورت میپذیرد. برای اینکه درک بهتری داشته باشید به یک مثال میپردازیم.
ایجاد یک برنامه سرویس دهنده WCF Data Service در 2012 VisualStudio
- یک ASP.NET Web Application با نام NorthwindService ایجاد نمایید و بر روی پروژه راست کلیک کنید و از منوی Add گزینه New Item را انتخاب نمایید از پنجره باز شده از دسته Data گزینه ADO.NET Entity Data Model را انتخاب و نام ان را Northwind بگذارید.
- از پنجره باز شده Generate from Databaseرا انتخاب و با انتخاب کانکشن از نوع Sql Server Compact 4 اتصال به فایل Northwind.sdf را انتخاب تا کلاسهای لازم تولید شود.
- برای تولید data service بر روی پروژه راست کلیک کنید و از منوی Add گزینه New Item را انتخاب نمایید از پنجره باز شده گزینه
WCF Data Service را انتخاب و نام آن را Northwind.svc بگذارید. کد زیر خودکار تولید میشود
public class Northwind : DataService< /* TODO: put your data source class name here */ > { // This method is called only once to initialize service-wide policies. public static void InitializeService(DataServiceConfiguration config) { // TODO: set rules to indicate which entity sets and service operations are visible, updatable, etc. // Examples: // config.SetEntitySetAccessRule("MyEntityset", EntitySetRights.AllRead); // config.SetServiceOperationAccessRule("MyServiceOperation", ServiceOperationRights.All); config.DataServiceBehavior.MaxProtocolVersion = DataServiceProtocolVersion.V3; } }
- برای دسترسی به موجودیتهای Northwind بجای عبارت put your data source نام مدل را تایپ کنید
public class Northwind : DataService<NorthwindEntities>
- برای فعال کردن دسترسی به منابع data source متغیر config کلاس DataServiceConfiguration را بصورت زیر تنظیم نمایید. تابع SetEntitySetAccessRule با گرفتن نام موجودیت و نحوه دسترسی امکان استفاده از این موجودیت را با استفاده از WCF Data Service فزاهم مینمایید. مثلا در زیر امکان دسترسی به موجودیت Orders را با امکان خواندن همه، نوشتن ادقامی و جایگزین فراهم نموده است.
config.SetEntitySetAccessRule("Orders", EntitySetRights.AllRead | EntitySetRights.WriteMerge | EntitySetRights.WriteReplace ); config.SetEntitySetAccessRule("Customers", EntitySetRights.AllRead);
- اگر بخواهیم امکان خواندن همه موجودیتها را فراهم کنیم از کد زیر میتوانیم استفاده نمایید که * به معنای همه موجودیتهای data model میباشد
config.SetEntitySetAccessRule("*", EntitySetRights.AllRead);
برای دسترسی به وب سرویس برنامه را اجرا نمایید تا آدرس http://localhost:8358/Northwind.svc مشخصات وب سرویس را نمایش دهد
<service xmlns="http://www.w3.org/2007/app" xmlns:atom="http://www.w3.org/2005/Atom" xml:base="http://localhost:8358/Northwind.svc/"> <workspace> <atom:title>Default</atom:title> <collection href="Categories"> <atom:title>Categories</atom:title> </collection> <collection href="Customers"> <atom:title>Customers</atom:title> </collection> <collection href="Employees"> <atom:title>Employees</atom:title> </collection> <collection href="Order_Details"> <atom:title>Order_Details</atom:title> </collection> <collection href="Orders"> <atom:title>Orders</atom:title> </collection> <collection href="Products"> <atom:title>Products</atom:title> </collection> <collection href="Shippers"> <atom:title>Shippers</atom:title> </collection> <collection href="Suppliers"> <atom:title>Suppliers</atom:title> </collection> </workspace> </service>
حال اگر آدرس را به http://localhost:8358/Northwind.svc/Products وارد نمایید لیست کالاها بصورت Atom xml قابل دسترس میباشد.
ایجاد یک برنامه گیرنده WCF Data Service در Visual Studio 2012
- بر روی Solution پروژه جاری راست کلیک و از منوی Add گزینه New Project را انتخاب و یک پروژه از نوع WPF Application با نام NorthwindClient ایجاد نمایید.
- در پنجره MainWindow مانند کد زیر از یک Combobox و DataGrid برای نمایش اطلاعات استفاده نمایید
<Window x:Class="MainWindow" xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" Title="Northwind Orders" Height="335" Width="425" Name="OrdersWindow" Loaded="Window1_Loaded"> <Grid Name="orderItemsGrid"> <ComboBox DisplayMemberPath="Order_ID" ItemsSource="{Binding}" IsSynchronizedWithCurrentItem="true" Height="23" Margin="92,12,198,0" Name="comboBoxOrder" VerticalAlignment="Top"/> <DataGrid ItemsSource="{Binding Path=Order_Details}" CanUserAddRows="False" CanUserDeleteRows="False" Name="orderItemsDataGrid" Margin="34,46,34,50" AutoGenerateColumns="False"> <DataGrid.Columns> <DataGridTextColumn Header="Product" Binding="{Binding Product_ID, Mode=OneWay}" /> <DataGridTextColumn Header="Quantity" Binding="{Binding Quantity, Mode=TwoWay}" /> <DataGridTextColumn Header="Price" Binding="{Binding UnitPrice, Mode=TwoWay}" /> <DataGridTextColumn Header="Discount" Binding="{Binding Discount, Mode=TwoWay}" /> </DataGrid.Columns> </DataGrid> <Label Height="28" Margin="34,12,0,0" Name="orderLabel" VerticalAlignment="Top" HorizontalAlignment="Left" Width="65">Order:</Label> <StackPanel Name="Buttons" Orientation="Horizontal" HorizontalAlignment="Right" Height="40" Margin="0,257,22,0"> <Button Height="23" HorizontalAlignment="Right" Margin="0,0,12,12" Name="buttonSave" VerticalAlignment="Bottom" Width="75" Click="buttonSaveChanges_Click">Save Changes </Button> <Button Height="23" Margin="0,0,12,12" Name="buttonClose" VerticalAlignment="Bottom" Width="75" Click="buttonClose_Click">Close</Button> </StackPanel> </Grid> </Window>
- برای ارجاع به wcf data service بر روی پروژه راست کلیک و گزینه Add Service Reference را انتخاب نمایید در پنجره باز شده گزینه Discover را انتخاب تا سرویس را یافته و نام Namespase را Northwind بگذارید.
- حال مانند کد زیر یک شی از مدل NorthwindEntities با آدرس وب سرویس ایجاد نموده ایم و نتیحه کوئری با استفاده از کلاس DataServiceCollection به DataContext گرید انتصاب داده ایم که البته پیش فرض آن آشنایی با DataBinding در WPF است.
private NorthwindEntities context; private string customerId = "ALFKI"; private Uri svcUri = new Uri("http://localhost:8358/Northwind.svc"); private void Window1_Loaded(object sender, RoutedEventArgs e) { try { context = new NorthwindEntities(svcUri); var ordersQuery = from o in context.Orders.Expand("Order_Details") where o.Customers.Customer_ID == customerId select o; DataServiceCollection<Orders> customerOrders = new DataServiceCollection<Orders>(ordersQuery); this.orderItemsGrid.DataContext = customerOrders; } catch (Exception ex) { MessageBox.Show(ex.ToString()); } }
- با صدا زدن تابع SaveChanges مدل میتوانید تغییرات را در پایگاه داده ذخیره نمایید.
private void buttonSaveChanges_Click(object sender, RoutedEventArgs e) { try { context.SaveChanges(); } catch (DataServiceRequestException ex) { MessageBox.Show(ex.ToString()); } }
- برنامه را اجرا نمایید تا خروجی کار را مشاهده نمایید. مقادیر Quantity را تغییر دهید و دکمه Save Changes را انتخاب تا تغییرات دخیره شود.
امکانش هست برای ثبت وقایع در دیتابیس یا filesystem از همین امکان logger استفاده کرد با customize کردن یا پیشنهاد میکنید برای این منظور مثلا از elmah استفاده شود؟
در حقیقت چون من تا به اینجا از این لاگر استفاده کرده بودم در یک پروژه میخواستم پیشنهاد بدید تغییرش بدم یا به فکر custom کردنش باشم.