.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «ثبت استثناهای مدیریت شده توسط ELMAH»، صفحه: ۱۳

مطالب

سفارشی سازی عناصر صفحات پویای افزودن و ویرایش رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC

پیشنیاز این بحث مطالعه‌ی مطالب «صفحه بندی و مرتب سازی خودکار اطلاعات به کمک jqGrid در ASP.NET MVC» و «فعال سازی و پردازش صفحات پویای افزودن، ویرایش و حذف رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC» است و در اینجا جهت کوتاه شدن بحث، صرفا به تغییرات مورد نیاز جهت اعمال بر روی مثال‌ها اکتفاء خواهد شد.

صورت مساله

    public class Product
    {
        public int Id { set; get; }
        public DateTime AddDate { set; get; }
        public string Name { set; get; }
        public decimal Price { set; get; }
    }

در اینجا تعریف محصول، شامل خاصیت‌های تاریخ ثبت، نام و قیمت آن است.
می‌خواهیم زمانیکه فرم‌های پویای ویرایش یا افزودن رکوردها ظاهر شدند، در حین تکمیل نام، یک auto complete ظاهر شود:

در حین ورود تاریخ، یک date picker شمسی جهت سهولت ورود اطلاعات نمایش داده شود:

همچنین در قسمت ورود مبلغ و قیمت، به صورت خودکار حرف سه رقم جدا کننده هزارها، نمایش داده شوند تا کاربران در حین ورود مبالغ بالا دچار اشتباه نشوند.

پیشنیازها

- برای نمایش auto complete از همان امکانات توکار jQuery UI که به همراه jqGrid عرضه می‌شوند، استفاده خواهیم کرد.
- برای نمایش date picker شمسی از مطلب «PersianDatePicker یک DatePicker شمسی به زبان JavaScript که از تاریخ سرور استفاده می‌کند» کمک خواهیم گرفت.
- جهت اعمال خودکار حرف سه رقم جدا کننده هزارها از افزونه‌ی Price Format جی‌کوئری استفاده می‌کنیم.

تعریف و الحاق این پیشنیازها، فایل layout برنامه را به شکل زیر تغییر خواهد داد:

<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>@ViewBag.Title - My ASP.NET Application</title>

    <link href="~/Content/themes/base/jquery.ui.all.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/Content/jquery.jqGrid/ui.jqgrid.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/Content/PersianDatePicker.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/Content/Site.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>
<body>
    <div>
        @RenderBody()
    </div>

    <script src="~/Scripts/jquery-1.7.2.min.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery-ui-1.8.11.min.js"></script>
    <script src="~/Scripts/i18n/grid.locale-fa.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery.jqGrid.min.js"></script>
    <script src="~/Scripts/PersianDatePicker.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery.price_format.2.0.js"></script>

    @RenderSection("Scripts", required: false)
</body>
</html>

تغییرات مورد نیاز سمت کلاینت، جهت اعمال افزونه‌های جی‌کوئری و سفارشی سازی عناصر دریافت اطلاعات

الف) نمایش auto complete در حین ورود نام محصولات

                colModel: [
                    {
                        name: 'Name', index: 'Name', align: 'right', width: 100,
                        editable: true, edittype: 'text',
                        editoptions: {
                            maxlength: 40,
                            dataInit: function (elem) {
                                // http://jqueryui.com/autocomplete/
                                $(elem).autocomplete({
                                    source: '@Url.Action("GetProductNames","Home")',
                                    minLength: 2,
                                    select: function (event, ui) {
                                        $(elem).val(ui.item.value);
                                        $(elem).trigger('change');
                                    }
                                });
                            }
                        },
                        editrules: {
                            required: true
                        }
                    }           
     ],

برای اعمال هر نوع افزونه‌ی جی‌کوئری به عناصر فرم‌های خودکار ورود اطلاعات در jqGrid، تنها کافی است که رویداد dataInit یک ستون را بازنویسی کنیم. در اینجا توسط elem، المان جاری را در اختیار خواهیم داشت. سپس از این المان جهت اعمال افزونه‌ای دلخواه استفاده می‌کنیم. برای مثال در اینجا از متد autocomplete استفاده شده‌است که جزئی از jQuery UI استاندارد است.
برای پردازش سمت سرور آن و مقدار دهی url آن، یک چنین اکشن متدی را می‌توان تدارک دید:

        public ActionResult GetProductNames(string term)
        {
            var list = ProductDataSource.LatestProducts
                .Where(x => x.Name.StartsWith(term))
                .Select(x => x.Name)
                .Take(10)
                .ToArray();
            return Json(list, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }

مقدار term، عبارتی است که کاربر وارد کرده است. توسط متد StartsWith، کلیه نام‌هایی را که با این عبارت شروع می‌شوند (البته 10 مورد از آن‌ها را) بازگشت می‌دهیم.

ب) نمایش date picker شمسی در حین ورود تاریخ

                colModel: [
                    {
                        name: 'AddDate', index: 'AddDate', align: 'center', width: 100,
                        editable: true, edittype: 'text',
                        editoptions: {
                            maxlength: 10,
                            // https://www.dntips.ir/post/1382
                            onclick: "PersianDatePicker.Show(this,'@today');"
                        },
                        editrules: {
                            required: true
                        }
                    }
                ],

Date picker مورد استفاده، وابستگی خاصی به jQuery ندارد. مطابق مستندات آن باید در رویدادگردان onclick، این تقویم شمسی را فعال کرد. بنابراین در قسمت onclick دقیقا این مورد را اعمال می‌کنیم.

 @{
ViewBag.Title = "Index";
var today = DateTime.Now.ToPersianDate();
}

مقدار today آن در ابتدای View به نحو فوق تعریف شده‌است. کدهای کامل متد کمکی ToPersianDate در پروژه‌ی پیوست موجود است.

ج) اعمال حروف سه رقم جدا کننده هزارها در حین ورود قیمت

                colModel: [
                    {
                        name: 'Price', index: 'Price', align: 'center', width: 100,
                        formatter: 'currency',
                        formatoptions:
                        {
                            decimalSeparator: '.',
                            thousandsSeparator: ',',
                            decimalPlaces: 2,
                            prefix: '$'
                        },
                        editable: true, edittype: 'text',
                        editoptions: {
                            dir: 'ltr',
                            dataInit: function (elem) {
                                // http://jquerypriceformat.com/
                                $(elem).priceFormat({
                                    prefix: '',
                                    thousandsSeparator: ',',
                                    clearPrefix: true,
                                    centsSeparator: '',
                                    centsLimit: 0
                                });
                            }
                        },
                        editrules: {
                            required: true,
                            minValue: 0
                        }
                    }
                ],

افزونه‌ی price format نیز یک افزونه‌ی جی‌کوئری است. بنابراین دقیقا مانند حالت auto complete آن‌را در dataInit فعال سازی می‌کنیم و همچنین یک سری تنظیم ابتدایی مانند مشخص سازی thousandsSeparator آن‌را مقدار دهی خواهیم کرد.

یک نکته

همین تعاریف را دقیقا به فرم‌های جستجو نیز می‌توان اعمال کرد. در اینجا برای حالات ویرایش و افزودن رکوردها، editoptions مقدار دهی شده‌است؛ در مورد فرم‌های جستجو باید searchoptions و برای مثال dataInit آن‌را مقدار دهی کرد.

مشکل مهم!

با تنظیمات فوق، قسمت UI بدون مشکل کار می‌کند. اما اگر در سمت سرور، مقادیر دریافتی را بررسی کنیم، نه تاریخ و نه قیمت، قابل دریافت نیستند. زیرا تاریخ ارسالی به سرور شمسی است و مدل برنامه DateTime میلادی می‌باشد. همچنین به دلیل وجود حروف سه رقم جدا کننده هزارها، عبارت دریافتی قابل تبدیل به عدد نیستند و مقدار دریافتی صفر خواهد بود.
برای رفع این مشکلات، نیاز به تغییر model binder توکار ASP.NET MVC است. برای تاریخ‌ها از کلاس PersianDateModelBinder می‌توان استفاده کرد. برای اعداد decimal از کلاس ذیل:

using System;
using System.Globalization;
using System.Threading;
using System.Web.Mvc;

namespace jqGrid05.CustomModelBinders
{
    /// <summary>
    /// How to register it in the Application_Start method of Global.asax.cs
    /// ModelBinders.Binders.Add(typeof(decimal), new DecimalBinder());
    /// </summary>
    public class DecimalBinder : DefaultModelBinder
    {
        public override object BindModel(ControllerContext controllerContext, ModelBindingContext bindingContext)
        {
            if (bindingContext.ModelType == typeof(decimal) || bindingContext.ModelType == typeof(decimal?))
            {
                return bindDecimal(bindingContext);
            }
            return base.BindModel(controllerContext, bindingContext);
        }

        private static object bindDecimal(ModelBindingContext bindingContext)
        {
            var valueProviderResult = bindingContext.ValueProvider.GetValue(bindingContext.ModelName);
            if (valueProviderResult == null)
                return null;
            
            bindingContext.ModelState.SetModelValue(bindingContext.ModelName, valueProviderResult);
            decimal value;
            var valueAsString = valueProviderResult.AttemptedValue == null ?
                                        null : valueProviderResult.AttemptedValue.Trim();
            if (string.IsNullOrEmpty(valueAsString))
                return null;
            
            if (!decimal.TryParse(valueAsString, NumberStyles.Any, Thread.CurrentThread.CurrentCulture, out value))
            {
                const string error ="عدد وارد شده معتبر نیست";
                var ex = new InvalidOperationException(error, new Exception(error, new FormatException(error)));
                bindingContext.ModelState.AddModelError(bindingContext.ModelName, ex);
                return null;
            }
            return value;
        }
    }
}

در اینجا عبارت ارسالی به سرور به صورت یک رشته دریافت شده و سپس تبدیل به یک عدد decaimal می‌شود. در آخر به سیستم model binding بازگشت داده خواهد شد. به این ترتیب دیگر مشکلی با پردازش حروف سه رقم جدا کننده هزارها نخواهد بود.

برای ثبت و معرفی این کلاس‌ها باید به نحو ذیل در فایل global.asax.cs برنامه عمل کرد:

using System;
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Routing;
using jqGrid05.CustomModelBinders;

namespace jqGrid05
{
    public class MvcApplication : System.Web.HttpApplication
    {
        protected void Application_Start()
        {
            AreaRegistration.RegisterAllAreas();
            RouteConfig.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);
            ModelBinders.Binders.Add(typeof(DateTime), new PersianDateModelBinder());
            ModelBinders.Binders.Add(typeof(decimal), new DecimalBinder());
        }
    }
}

کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید
jqGrid05.zip

‫۱۰ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۲:۳۵

وحید نصیری

مطالب

ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 18 - کار با ASP.NET Web API

در ASP.NET Core، برخلاف نگارش‌های قبلی ASP.NET که ASP.NET Web API مجزای از ASP.NET MVC و همچنین وب فرم‌ها ارائه شده بود، اکنون جزئی از ASP.NET MVC است و با آن یکپارچه می‌باشد. بنابراین پیشنیازهای راه اندازی Web API با ASP.NET Core شامل سه مورد ذیل هستند که پیشتر آن‌ها را بررسی کردیم:
الف) فعال سازی ارائه‌ی فایل‌های استاتیک
ب) فعال سازی ASP.NET MVC
ج) آشنایی با تغییرات مسیریابی

و مابقی آن صرفا یک سری نکات تکمیلی هستند که در ادامه آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.

تعریف مسیریابی کلی کنترلر

در اینجا همانند مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 9 - بررسی تغییرات مسیریابی»، می‌توان در صورت نیاز، مسیریابی کلی کنترلر را توسط ویژگی Route بازنویسی کرد و برای مثال درخواست‌های آن‌را محدود به درخواست‌هایی کرد که با api/ شروع شوند:

[Route("api/[controller]")] // http://localhost:7742/api/test
public class TestController : Controller
{
    private readonly ILogger<TestController> _logger;
 
    public TestController(ILogger<TestController> logger)
    {
        _logger = logger;
    }

[controller] هم در اینجا یک توکن پیش فرض است که با نام کنترلر جاری یا همان Test، به صورت خودکار جایگزین می‌شود.
در مورد سرویس ثبت وقایع نیز در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 17 - بررسی فریم ورک Logging» بحث کردیم و از آن می‌توان برای ثبت استثناءهای رخ داده استفاده کرد.

یک کنترلر ، اما با قابلیت‌های متعدد

همانطور که ملاحظه می‌کنید، اینبار کلاس پایه‌ی این کنترلر Test، همان Controller متداول ASP.NET MVC ذکر شده‌است و نه Api Controller سابق. تمام قابلیت‌های موجود در این‌دو توسط همان Controller ارائه می‌شوند.

هنوز پیش فرض‌های سابق Web API برقرار هستند

در مثال ذیل که به نظر یک کنترلر ASP.NET MVC است،
- هنوز متد Get مربوط به Web API که به صورت پیش فرض به درخواست‌های Get ختم شده‌ی به نام کنترلر پاسخ می‌دهد، برقرار است (متد IEnumerable<string> Get). برای مثال اگر شخصی در مرورگر، آدرس http://localhost:7742/api/test را درخواست دهد، متد Get اجرا می‌شود.
- در اینجا می‌توان نوع خروجی متد را دقیقا از همان نوع اشیاء مدنظر، تعیین کرد؛ برای نمونه تعریف <IEnumerable<string در مثال زیر.
- مهم نیست که از return Json استفاده کنید و یا خروجی را مستقیما با فرمت <IEnumerable<string ارائه دهید.
- اگر نیاز به کنترل بیشتری بر روی HTTP Response Status بازگشتی داشتید، می‌توانید از متدهایی مانند return Ok و یا return BadRequest در صورت بروز مشکلی استفاده نمائید. برای مثال در متد IActionResult GetEpisodes2، استثنای فرضی حاصل، ابتدا توسط سرویس ثبت وقایع ذخیره شده و در آخر یک BadRequest بازگشت داده می‌شود.
- تمام مسیریابی‌ها را توسط ویژگی Route و یا نوع‌های درخواستی مانند HttpGet، می‌توان بازنویسی کرد؛ مانند مسیر /api/path1
- امکان محدود ساختن نوع پارامترهای دریافتی همانند متد Get(int page) ذیل، توسط ویژگی‌های مسیریابی وجود دارد.

[Route("api/[controller]")] // http://localhost:7742/api/test
public class TestController : Controller
{
    private readonly ILogger<TestController> _logger;
 
    public TestController(ILogger<TestController> logger)
    {
        _logger = logger;
    }
 
    [HttpGet]
    public IEnumerable<string> Get() // http://localhost:7742/api/test
    {
        return new [] { "value1", "value2" };
    }
 
    [HttpGet("{page:int}")]
    public IActionResult Get(int page) // http://localhost:7742/api/test/1
    {
        return Json(new[] { "value3", "value4" });
    }
 
    [HttpGet("/api/path1")]
    public IActionResult GetEpisodes1() // http://localhost:7742/api/path1
    {
        return Json(new[] { "value5", "value6" });
    }
 
    [HttpGet("/api/path2")]
    public IActionResult GetEpisodes2() // http://localhost:7742/api/path2
    {
        try
        {
            // get data from the DB ...
            return Ok(new[] { "value7", "value8" });
        }
        catch (Exception ex)
        {
            _logger.LogError("Failed to get data from the API", ex);
            return BadRequest();
        }
    } 
}

بنابراین در اینجا اگر می‌خواهید یک کنترلر ASP.NET Web API 2.x را به ASP.NET Core 1.0 ارتقاء دهید، تمام متدهای Get و Put و امثال آن هنوز معتبر هستند و مانند سابق عمل می‌کنند:

    [Route("api/[controller]")]
    public class ValuesController : Controller
    {
        // GET: api/values
        [HttpGet]
        public IEnumerable<string> Get()
        {
            return new string[] { "value1", "value2" };
        }
// GET api/values/5
        [HttpGet("{id}")]
        public string Get(int id)
        {
            return "value";
        }
// POST api/values
        [HttpPost]
        public void Post([FromBody]string value)
        {
        }
// PUT api/values/5
        [HttpPut("{id}")]
        public void Put(int id, [FromBody]string value)
        {
        }
// DELETE api/values/5
        [HttpDelete("{id}")]
        public void Delete(int id)
        {
        }
    }
}

در مورد ویژگی FromBody در ادامه بیشتر بحث خواهد شد.

یک نکته: اگر می‌خواهید خروجی Web API شما همواره JSON باشد، می‌توانید ویژگی جدید Produces را به شکل ذیل به کلاس کنترلر اعمال کنید:

 [Produces("application/json")]
[Route("api/[controller]")] // http://localhost:7742/api/test
public class TestController : Controller

تغییرات Model binding پیش فرض، برای پشتیبانی از ASP.NET MVC و ASP.NET Web API

فرض کنید مدل زیر را به برنامه اضافه کرده‌اید:

namespace Core1RtmEmptyTest.Models
{
    public class Person
    {
        public string FirstName { get; set; }
        public string LastName { get; set; }
        public int Age { get; set; }
    }
}

و همچنین قصد دارید اطلاعات آن‌را از کاربر توسط یک عملیات POST دریافت کرده و به شکل JSON نمایش دهید:

using Core1RtmEmptyTest.Models;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.Controllers
{
    public class PersonController : Controller
    {
        public IActionResult Index()
        {
            return View();
        }
 
        [HttpPost]
        public IActionResult Index(Person person)
        {
            return Json(person);
        }
    }
}

برای اینکار، از jQuery به نحو ذیل استفاده می‌کنیم (از این جهت که بیشتر ارسال‌های به سرور جهت کار با Web API نیز Ajax ایی هستند):

@section scripts
{
    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            $.ajax({
                type: 'POST',
                url: '/Person/Index',
                dataType: 'json',
                contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                data: JSON.stringify({
                    FirstName: 'F1',
                    LastName: 'L1',
                    Age: 23
                }),
                success: function (result) {
                    console.log('Data received: ');
                    console.log(result);
                }
            });
        });
    </script>
}

همانطور که مشاهده می‌کنید، اگر در ابتدای این متد یک break-point قرار دهیم، اطلاعاتی را از سمت کاربر دریافت نکرده‌است و مقادیر دریافتی نال هستند.
این مورد یکی از مهم‌ترین تغییرات Model binding این نگارش از ASP.NET MVC با نگارش‌های قبلی آن است. در اینجا اشیاء پیچیده از request body دریافت و bind نمی‌شوند و باید به نحو ذیل، محل دریافت و تفسیر آن‌ها را دقیقا مشخص کرد:

 public IActionResult Index([FromBody]Person person)

زمانیکه ویژگی FromBody را مشخص می‌کنیم، آنگاه اطلاعات دریافتی از request body دریافتی، به شیء Person نگاشت خواهند شد.

نکته‌ی مهم: حتی اگر FromBody را ذکر کنید ولی از JSON.stringify در سمت کاربر استفاده نکنید، باز هم نال دریافت خواهید کرد. بنابراین در این نگارش ذکر JSON.stringify نیز الزامی است.

حالت‌های دیگر تغییرات Model Binding در ASP.NET Core

تا اینجا مشخص شد که اگر یک درخواست Ajax ایی را به سمت سرور یک برنامه‌ی ASP.NET Core ارسال کنیم، به صورت پیش فرض به اشیاء پیچیده‌ی سمت سرور bind نمی‌شود و باید حتما ویژگی FromBody را نیز مشخص کرد تا اطلاعات را از request body واکشی کند (محل دریافت اطلاعات پیش فرض آن نامشخص است).
یک سؤال: اگر به سمت یک چنین اکشن متدی، اطلاعات فرمی را به حالت معمول ارسال کنیم، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
ارسال اطلاعات فرم‌ها به سرور، همواره شامل دو تغییر ذیل است:

  var dataType = 'application/x-www-form-urlencoded; charset=utf-8';
 var data = $('form').serialize();

اطلاعات فرم سریالایز می‌شوند و data type مخصوصی هم برای آن‌ها تنظیم خواهد شد. در این حالت، ارسال یک چنین اطلاعاتی به سمت اکشن متد فوق، با خطای 415 unsupported media type متوقف می‌شود. برای رفع این مشکل باید از ویژگی دیگری به نام FromForm استفاده کرد:

 [HttpPost]
public IActionResult Index([FromForm]Person person)

حالت‌های دیگر ممکن را در تصویر ذیل ملاحظه می‌کنید:

علت این مساله نیز بالا رفتن میزان امنیت سیستم است. در نگارش‌های قبلی، تمام مکان‌ها و حالت‌های میسر جستجو می‌شوند و اگر یکی از آن‌ها قابلیت تطابق با خواص شیء مدنظر را داشته باشد، کار binding به پایان می‌رسد. اما در اینجا با مشخص شدن محل دقیق منبع اطلاعات، دیگر سایر حالات جستجو نشده و سطح حمله کاهش پیدا می‌کند.
در اینجا باید مشخص کرد که دقیقا اطلاعاتی که قرار است به یک شیء پیچیده Bind شوند، آیا از یک Form تامین می‌شوند، یا از Body و یا از هدر، کوئری استرینگ، مسیریابی و یا حتی از یک سرویس.
تمام این حالت‌ها مشخص هستند (برای مثال دریافت اطلاعات از هدر درخواست HTTP و انتساب آن‌ها به خواص متناظری در شیء مشخص شده)، منهای FromService آن که به نحو ذیل عمل می‌کند:
در این حالت می‌توان در سازنده‌ی کلاس مدل خود، سرویسی را تزریق کرد و توسط آن خاصیتی را مقدار دهی نمود:

public class ProductModel
{
    public ProductModel(IProductService prodService)
    {
        Value = prodService.Get(productId);
    }
    public IProduct Value { get; private set; }
}

این تزریق وابستگی‌ها برای اینکه تکمیل شود، نیاز به ویژگی FromServices خواهد داشت:

 public async Task<IActionResult> GetProduct([FromServices]ProductModel product)
{
}

وجود ویژگی FromServices به این معنا است که سرویس‌های مدل یاد شده را از تنظیمات ابتدایی IoC Container خود خوانده و سپس در اختیار مدل جاری قرار بده. به این ترتیب حتی تزریق وابستگی‌ها در مدل‌های برنامه هم میسر می‌شود.

تغییر تنظیمات اولیه‌ی خروجی‌های ASP.NET Web API

در اینجا حالت ارائه‌ی خروجی XML به صورت پیش فرض فعال نیست. اگر علاقمند به افزودن آن نیز باشید، نحوه‌ی کار را در متد ConfigureServices کلاس آغازین برنامه در کدهای ذیل مشاهده می‌کنید:

public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
    services.AddMvc(options =>
    {
        options.FormatterMappings.SetMediaTypeMappingForFormat("xml", new MediaTypeHeaderValue("application/xml")); 
 
    }).AddJsonOptions(options =>
    {
        options.SerializerSettings.ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver();
        options.SerializerSettings.DefaultValueHandling = DefaultValueHandling.Include;
        options.SerializerSettings.NullValueHandling = NullValueHandling.Ignore;
    });

همچنین اگر خواستید تنظیمات ابتدایی JSON.NET را تغییر داده و برای مثال خروجی JSON تولیدی را camel case کنید، این‌کار را توسط متد AddJsonOptions به نحو فوق می‌توان انجام داد.

‫۸ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۵۵

ناصر طاهری

مطالب

اصول طراحی شی گرا SOLID - #بخش پنجم اصل DIP

بخش‌های پیشین :

اصول طراحی شی گرا SOLID - #بخش اول اصل SRP

اصول طراحی شی گرا SOLID - #بخش دوم اصل OCP

اصول طراحی شی گرا SOLID - #بخش سوم اصل LSP

اصول طراحی شی گرا SOLID - #بخش چهارم اصل ISP

اصل 5) D – DIP– Dependency Inversion principle

مقایسه با دنیای واقعی:

همان مثال کامپیوتر را دوباره در نظر بگیرید.این کامپیوتر دارای قطعات مختلفی مانند RAM ، هارد دیسک، CD ROM و ... است که هر کدام به صورت مستقل به مادربرد متصل شده اند. این به این معنی است که اگر قسمتی از کار بیفتد میتوان آن را با یک قطعه‌ی جدید به آسانی تعویض کرد . حالا فقط تصور کنید که تمامی قطعات شدیداً به یکدیگر متصل شده اند آنوقت دیگر نمیتوانستیم قطعه ای را از مادربرد برداریم و به همین خاطر اگر مثلا RAM از کار بیفتد ، یاید یک مادربرد جدید خریداری کنید که برای شما گران تمام می‌شود.

به مثال زیر توجه کنید :

public class CustomerBAL
{
    public void Insert(Customer c)
    {
        try
        {
            //Insert logic
        }
        catch (Exception e)
        {
            FileLogger f = new FileLogger();
            f.LogError(e);
        }
    }
}

public class FileLogger
{
    public void LogError(Exception e)
    {
        //Log Error in a physical file
    }
}

در کد بالا کلاسCustomerBAL مستقیما به کلاس FileLogger وابسته است که استثناء‌های رخ داده را بر روی یک فایل فیزیکی لاگ میکند. حالا فرض کنید که چند روز بعد مدیریت تصمیم میگیرد که از این به بعد استثناء‌ها بر روی یک Event Viewer لاگ شوند. اکنون چه میکنید؟ با تغییر کدها ممکن است با خطاهای زیادی روبرو شوید(درصورت تعداد بالای کلاسهایی که از کلاس FileLogger استفاده میکنند و فقط تعداد محدودی از آنها نیاز دارند که بر روی Event Viewer لاگ کنند.)

DIP به ما میگوید : " ماژول‌های سطح بالا نباید به ماژولهای سطح پایین وابسته باشند، هر دو باید به انتزاعات وابسته باشند. انتزاعات نباید وابسته به جزئیات باشند، بلکه جزئیات باید وابسته به انتزاعات باشند. ".

در طراحی ساخت یافته، ماژولهای سطح بالا به ماژولهای سطح پایین وابسته بودند. این مسئله دو مشکل ایجاد می‌کرد:

1- ماژول‌های سطح بالا (سیاست گذار) به ماژول‌های سطح پایین (مجری) وابسته هستند. در نتیجه هر تغییری در ماژول‌های سطح پایین ممکن است باعث اشکال در ماژول‌های سطح بالا گردد.

2- استفاده مجدد از ماژول‌های سطح بالا در جاهای دیگر مشکل است، زیرا وابستگی مستقیم به ماژول‌های سطح پایین دارند.

راه حل با توجه به اصل DIP :

public interface ILogger
{
    void LogError(Exception e);
}

public class FileLogger:ILogger
{
    public void LogError(Exception e)
    {
        //Log Error in a physical file
    }
}
public class EventViewerLogger : ILogger
{
    public void LogError(Exception e)
    {
        //Log Error in a Event Viewer
    }
}
public class CustomerBAL
{
    private ILogger _objLogger;
    public CustomerBAL(ILogger objLogger)
    {
        _objLogger = objLogger;
    }

    public void Insert(Customer c)
    {
        try
        {
            //Insert logic
        }
        catch (Exception e)
        {            
            _objLogger.LogError(e);
        }
    }
}

در اینجا وابستگی‌های کلاس CustomerBAL از طریق سازنده آن در اختیارش قرار گرفته است. یک اینترفیس ILogger تعریف شده‌است به همراه دو پیاده سازی مختلف از آن مانند FileLogger و EventViewerLogger.

یکی از انواع فراخوانی آن نیز می‌تواند به شکل زیر باشد:

var customerBAL = new CustomerBAL (new EventViewerLogger());
customerBAL.LogError();

اطلاعات بیشتر در دوره آموزشی "بررسی مفاهیم معکوس سازی وابستگی‌ها و ابزارهای مرتبط با آن ".

‫۱۱ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۷ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۲۰

وحید نصیری

مطالب

استفاده از API ترجمه گوگل

مطابق Ajax API ترجمه گوگل، برای ترجمه یک متن باید محتویات آدرس زیر را تحلیل کرد:

http://ajax.googleapis.com/ajax/services/language/translate?v=1.0&q={0}&langpair={1}|{2}

که در آن پارامتر اول، متن مورد نظر، پارامترهای 1 و 2 زبان‌های مبدا و مقصد می‌باشند. برای دریافت اطلاعات، ذکر ارجاع دهنده الزامی است (referrer)، اما ذکر کلید API گوگل اختیاری می‌باشد (که هر فرد می‌تواند کلید خاص خود را از گوگل دریافت کند).
بنابراین برای استفاده از آن تنها کافی است این URL را تشکیل داده و سپس محتویات خروجی آن‌را آنالیز کرد. فرمت نهایی دریافت شده از نوع JSON است. برای مثال اگر hello world! را به این سرویس ارسال نمائیم،‌ خروجی نهایی JSON‌ دریافت شده به صورت زیر خواهد بود:


//{\"responseData\": {\"translatedText\":\"سلام جهان!\"}, \"responseDetails\": null, \"responseStatus\": 200}

در کتابخانه‌ی System.Web.Extensions.dll دات نت فریم ورک سه و نیم، کلاس JavaScriptSerializer برای این منظور پیش بینی شده است. تنها کافی است به متد Deserialize آن، متن JSON دریافتی را پاس کنیم:


      GoogleAjaxResponse result =
          new JavaScriptSerializer().Deserialize<GoogleAjaxResponse>(jsonGoogleAjaxResponse);

برای اینکه عملیات نگاشت اطلاعات متنی JSON به کلاس‌های دات نتی ما با موفقیت صورت گیرد، می‌توان خروجی JSON گوگل را به شکل زیر نمایش داد:


//ResponseData.cs file
public class ResponseData
{
  public string translatedText { get; set; }
}

//GoogleAjaxResponse.cs file
using System.Net;

/// <summary>
/// کلاسی جهت نگاشت اطلاعات جی سون دریافتی به آن
/// </summary>
public class GoogleAjaxResponse
{
  public ResponseData responseData { get; set; }
  public object responseDetails { get; set; }
  public HttpStatusCode responseStatus { get; set; }
}

با این توضیحات، کلاس نهایی ترجمه گوگل ما به شکل زیر خواهد بود:


using System;
using System.Globalization;
using System.IO;
using System.Net;
using System.Web;
using System.Web.Script.Serialization;

//{\"responseData\": {\"translatedText\":\"سلام جهان!\"}, \"responseDetails\": null, \"responseStatus\": 200}

public class CGoogleTranslator
{
  #region Fields (1)

  /// <summary>
  /// ارجاع دهنده
  /// </summary>
  private readonly string _referrer;

  #endregion Fields

  #region Constructors (1)

  /// <summary>
  /// مطابق مستندات نیاز به یک ارجاع دهنده اجباری می‌باشد
  /// </summary>
  /// <param name="referrer"></param>
  public CGoogleTranslator(string referrer)
  {
      _referrer = referrer;
  }

  #endregion Constructors

  #region Properties (2)

  /// <summary>
  /// ترجمه از زبان
  /// </summary>
  public CultureInfo FromLanguage { get; set; }

  /// <summary>
  /// ترجمه به زبان
  /// </summary>
  public CultureInfo ToLanguage { get; set; }

  #endregion Properties

  #region Methods (2)

  // Public Methods (1)

  /// <summary>
  /// ترجمه متن با استفاده از موتور ترجمه گوگل
  /// </summary>
  /// <param name="data"></param>
  /// <returns></returns>
  public string TranslateText(string data)
  {
      //ساخت و انکدینگ آدرس مورد نظر
      string url =
          string.Format(
             "http://ajax.googleapis.com/ajax/services/language/translate?v=1.0&q={0}&langpair={1}|{2}",
             HttpUtility.UrlEncode(data), //needs a ref. to System.Web.dll
          FromLanguage.TwoLetterISOLanguageName,
          ToLanguage.TwoLetterISOLanguageName
      );

      //دریافت اطلاعات جی سون از گوگل
      string jsonGoogleAjaxResponse = fetchWebPage(url);

      //needs a ref. to System.Web.Extensions.dll
      //نگاشت اطلاعات جی سون دریافت شده به کلاس مرتبط
      GoogleAjaxResponse result =
          new JavaScriptSerializer().Deserialize<GoogleAjaxResponse>(jsonGoogleAjaxResponse);

      if (result != null && result.responseData != null && result.responseStatus == HttpStatusCode.OK)
      {
          return result.responseData.translatedText;
      }
      return string.Empty;
  }
  // Private Methods (1)

  /// <summary>
  /// دریافت محتویات جی سون بازگشتی از گوگل
  /// </summary>
  /// <param name="url"></param>
  /// <returns></returns>
  string fetchWebPage(string url)
  {
      try
      {
          var uri = new Uri(url);
          if (uri.Scheme == Uri.UriSchemeHttp || uri.Scheme == Uri.UriSchemeHttps)
          {
              var request = WebRequest.Create(uri) as HttpWebRequest;
              if (request != null)
              {
                  request.Method = WebRequestMethods.Http.Get;
                  request.Referer = _referrer;
                  request.UserAgent = "Mozilla/5.0 (Windows; U; Windows NT 5.0; ; rv:1.8.0.7) Gecko/20060917 Firefox/1.9.0.1";
                  request.AllowAutoRedirect = true;
                  request.Timeout = 1000 * 300;
                  request.KeepAlive = false;
                  request.ReadWriteTimeout = 1000 * 300;
                  request.AutomaticDecompression = DecompressionMethods.GZip | DecompressionMethods.Deflate;

                  using (var response = request.GetResponse() as HttpWebResponse)
                  {
                      if (response != null)
                      {
                          using (var reader = new StreamReader(response.GetResponseStream()))
                          {
                              return reader.ReadToEnd().Trim();
                          }
                      }
                  }
              }
          }
          return string.Empty;
      }
      catch (Exception ex)
      {
          Console.WriteLine(String.Format("fetchWebPage: {0} >> {1}", ex.Message, url), true);
          return string.Empty;
      }
  }

  #endregion Methods
}

مثالی در مورد نحوه‌ی استفاده از آن برای ترجمه یک متن از انگلیسی به فارسی:


string res = new CGoogleTranslator("https://www.dntips.ir/")
  {
     FromLanguage = CultureInfo.GetCultureInfo("en-US"),
     ToLanguage = CultureInfo.GetCultureInfo("fa-IR")
   }.TranslateText("Hello world!");

‫۱۴ سال و ۱۲ ماه قبل، جمعه ۶ آذر ۱۳۸۸، ساعت ۱۸:۵۰

شاهین کیاست

مطالب

آزمون واحد در MVVM به کمک تزریق وابستگی

یکی از خوبی‌های استفاده از Presentation Pattern‌ها بالا بردن تست پذیری برنامه و در نتیجه نگهداری کد می‌باشد.

MVVM الگوی محبوب برنامه نویسان WPF و Silverlight می‌باشد. به صرف استفاده از الگوی MVVM نمی‌توان اطمینان داشت که ViewModel کاملا تست پذیری داریم. به عنوان مثلا اگر در ViewModel خود مستقیما DialogBox کنیم یا ارجاعی از View دیگری داشته باشیم نوشتن آزمون‌های واحد تقریبا غیر ممکن می‌شود. قبلا درباره‌ی این مشکلات و راه حل آن مطلب در سایت منتشر شده است :

-MVVM و نمایش دیالوگ‌ها

در این مطلب قصد داریم سناریویی را بررسی کنیم که ViewModel از Background Worker جهت انجام عملیات مانند دریافت داده‌ها استفاده می‌کند.

Background Worker کمک می‌کند تا اعمال طولانی در یک Thread دیگر اجرا شود در نتیجه رابط کاربری Freeze نمی‌شود.

به این مثال ساده توجه کنید :

    public class BackgroundWorkerViewModel : BaseViewModel
    {
        private List<string> _myData;

        public BackgroundWorkerViewModel()
        {
            LoadDataCommand = new RelayCommand(OnLoadData);
        }

        public RelayCommand LoadDataCommand { get; set; }

        public List<string> MyData
        {
            get { return _myData; }
            set
            {
                _myData = value;
                RaisePropertyChanged(() => MyData);
            }
        }

        public bool IsBusy { get; set; }

        private void OnLoadData()
        {
            var backgroundWorker = new BackgroundWorker();
            backgroundWorker.DoWork += (sender, e) =>
                             {
                                 MyData = new List<string> {"Test"};
                                 Thread.Sleep(1000);
                             };
            backgroundWorker.RunWorkerCompleted += (sender, e) => { IsBusy = false; };
            backgroundWorker.RunWorkerAsync();
        }
    }

در این ViewModel با اجرای دستور LoadDataCommand داده‌ها از یک منبع داده دریافت می‌شود. این عمل می‌تواند چند ثانیه طول بکشد ، در نتیجه برای قفل نشدن رابط کاربر این عمل را به کمک Background Worker به صورت Async در پشت صحنه انجام شده است.

آزمون واحد این ViewModel اینگونه خواهد بود :

    [TestFixture]
    public class BackgroundWorkerViewModelTest
    {
        #region Setup/Teardown

        [SetUp]
        public void SetUp()
        {
            _backgroundWorkerViewModel = new BackgroundWorkerViewModel();
        }

        #endregion

        private BackgroundWorkerViewModel _backgroundWorkerViewModel;

        [Test]
        public void TestGetData()
        {
              
            _backgroundWorkerViewModel.LoadDataCommand.Execute(_backgroundWorkerViewModel);

            Assert.NotNull(_backgroundWorkerViewModel.MyData);
            Assert.IsNotEmpty(_backgroundWorkerViewModel.MyData);
        }
    }

با اجرای این آزمون واحد نتیجه با آن چیزی که در زمان اجرا رخ می‌دهد متفاوت است و با وجود صحیح بودن کدها آزمون واحد شکست می‌خورد.

چون Unit Test به صورت همزمان اجرا می‌شود و برای عملیات‌های پشت صحنه صبر نمی‌کند در نتیحه این آزمون واحد شکست می‌خورد.

آزمون واحد شکست خورده

یک راه حل تزریق BackgroundWorker به صورت وابستگی به ViewModel می‌باشد. همانطور که قبلا اشاره شده یکی از مزایای استفاده از تکنیک‌های تزریق وابستگی سهولت Unit testing می‌باشد.

در نتیجه یک Interface عمومی و 2 پیاده سازی همزمان و غیر همزمان جهت استفاده در برنامه‌ی واقعی و آزمون واحد تهیه می‌کنیم :

   public interface IWorker
    {
        void Run(DoWorkEventHandler doWork);
        void Run(DoWorkEventHandler doWork, RunWorkerCompletedEventHandler onComplete);
    }

جهت استفاده در برنامه‌ی واقعی :

    public class AsyncWorker : IWorker
    {
        public void Run(DoWorkEventHandler doWork)
        {
            Run(doWork, null);
        }

        public void Run(DoWorkEventHandler doWork, RunWorkerCompletedEventHandler onComplete)
        {
            var backgroundWorker = new BackgroundWorker();
            backgroundWorker.DoWork += doWork;
            if (onComplete != null)
                backgroundWorker.RunWorkerCompleted += onComplete;
            backgroundWorker.RunWorkerAsync();
            

        }
    }

جهت اجرا در آزمون واحد :

    public class SyncWorker : IWorker
    {
        #region IWorker Members

        public void Run(DoWorkEventHandler doWork)
        {
            Run(doWork, null);
        }

        public void Run(DoWorkEventHandler doWork, RunWorkerCompletedEventHandler onComplete)
        {
            Exception error = null;
            var doWorkEventArgs = new DoWorkEventArgs(null);
            try
            {
                doWork(this, doWorkEventArgs);
            }
            catch (Exception ex)
            {
                error = ex;
                throw;
            }
            finally
            {
                onComplete(this, new RunWorkerCompletedEventArgs(doWorkEventArgs.Result, error, doWorkEventArgs.Cancel));
            }
        }

        #endregion
    }

در نتیجه ViewModel اینگونه تغییر خواهد کرد :

    public class BackgroundWorkerViewModel : BaseViewModel
    {
        private readonly IWorker _worker;
        private List<string> _myData;

        public BackgroundWorkerViewModel(IWorker worker)
        {
            _worker = worker;
            LoadDataCommand = new RelayCommand(OnLoadData);
        }

        public RelayCommand LoadDataCommand { get; set; }

        public List<string> MyData
        {
            get { return _myData; }
            set
            {
                _myData = value;
                RaisePropertyChanged(() => MyData);
            }
        }

        public bool IsBusy { get; set; }

        private void OnLoadData()
        {
            IsBusy = true; // view is bound to IsBusy to show 'loading' message.

            _worker.Run(
                (sender, e) =>
                    {
                        MyData = new List<string> {"Test"};
                        Thread.Sleep(1000);
                    },
                (sender, e) => { IsBusy = false; });
        }
    }

کلاس مربوطه به آزمون واحد را مطابق با تغییرات ViewModel :

    [TestFixture]
    public class BackgroundWorkerViewModelTest
    {
        #region Setup/Teardown

        [SetUp]
        public void SetUp()
        {
            _backgroundWorkerViewModel = new BackgroundWorkerViewModel(new SyncWorker());
        }

        #endregion

        private BackgroundWorkerViewModel _backgroundWorkerViewModel;

        [Test]
        public void TestGetData()
        {
              
            _backgroundWorkerViewModel.LoadDataCommand.Execute(_backgroundWorkerViewModel);

            Assert.NotNull(_backgroundWorkerViewModel.MyData);
            Assert.IsNotEmpty(_backgroundWorkerViewModel.MyData);
        }
    }

اکنون اگر Unit Test را اجرا کنیم نتیجه اینگونه خواهد بود :

‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۴ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۳۰

مهدی سعیدی فر

مطالب

معرفی پروژه فروشگاهی Iris Store

پروژه IrisStore، یک سیستم فروشگاهی متن باز برای راه اندازی فروشگاه‌های اینترنتی کوچک است که سورس آن را می‌توانید از آدرس زیر دریافت کنید و برای اجرای آن نیاز به VS 2015 دارید (به دلیل استفاده‌ی از قابلیت‌های جدید زبان سی‌شارپ):

https://github.com/MehdiSaeedifar/IrisStore

همچنین نمونه‌ی آنلاین آن‌را می‌توانید در فروشگاه آیریس مشاهده کنید.

در ادامه برخی از قابلیت‌های این سیستم را مشاهده می‌کنید:

جست و جو با قابلیت دسته بندی نتایج

به هنگام جست و جو، لیستی از موارد پیشنهادی به صورت دسته بندی شده نمایش داده می‌شود.

جست و جوی پیشرفته کالا‌ها

جست و جو بر اساس قیمت، گروه، کلمات کلیدی و مرتب سازی نتایج انجام می‌گیرد. همچنین نتایج جست و جو بدون رفرش شدن صفحه و به صورت AJAX ای به همراه تغییر URL صفحه صورت می‌گیرد.

نمایش نمودار تغییرات قیمت

امکان نمایش نمودار تغییرات قیمت کالا در بازه‌ی زمانی نیز پیش بینی شده است.

ویرایش اطلاعات به صورت inline

امکان ویرایش قیمت و تاریخ به صورت inline وجود دارد.

مدیریت تصاویر کالا

در این قسمت امکان آپلود همزمان چندین فایل به همراه پیش نمایش آن‌ها وجود دارد. همچنین امکان کشیدن و رها کردن برای تغییر ترتیب چیدمان عکس‌ها نیز مهیا است.( تصویر اول به عنوان کاور کالا در نظر گرفته می‌شود.)

قابلیت‌های دیگر:

- مدیریت تصاویر اسلایدشو و تغییر ترتیب آن‌ها از طریق کشیدن و رها کردن (drag & drop)
- تعریف برگه و تغییر ترتیب نمایش آن‌ها از طریق کشیدن و رها کردن
- امکان ارسال پست
- تعریف دسته بندی
- مدیریت کاربران
- تعریف تنظیمات سایت
- نمایش کالا و پست‌های مشابه

کارهایی که باید انجام شود:

- پیاده سازی سبد خرید و خرید آنلاین

تصویر پنل مدیریت

تصویر صفحه‌ی اصلی:

همچنین به راحتی می‌توان با طراحی قالب جدیدی، از این سیستم برای کاری غیر از فروشگاه اینترنتی استفاده کرد؛ سایت‌های زیر نمونه‌های آنلاین دیگری از این سیستم هستند:

- http://www.petrapars.ir
- http://www.ava-tarh.ir

در نهایت فهرستی از کتاب خانه‌ها و فناوری‌های استفاده شده و همچنین مقالات مرتبط با این پروژه را قرار داده‌ام.

کتابخانه‌ها و فریم ورک‌های سمت سرور:

فناوری یا کتابخانه	توضیحات	مقالات مرتبط
ASP.NET MVC 5.x	فریم ورک و موتور اصلی سایت	-ASP.NET MVC -How to handle repeating form fields in ASP MVC -How to dynamically (via AJAX) add new items to a bound list model, in ASP MVC.NET
Entity Framework 6.x	فریم ورک دسترسی به داده	-Entity framework code-first -Update One-to-Many Entity using DBContext -مدیریت اطلاعات وابسته به زمان در بانک‌های اطلاعاتی رابطه‌ای
EFSecondLevelCache	کش سطح دوم EF 6	-بازنویسی سطح دوم کش برای Entity framework 6
AutoMapper	نگاشت اطلاعات یک شی به شی دیگر به صورت خودکار	- دوره AutoMapper - خودکارسازی فرآیند نگاشت اشیاء در AutoMapper
StructureMap	تزریق وابستگی‌ها	-EF Code First #12
MvcCheckBoxList	اضافه کردن CheckBoxList به HtmlHelper
DNTScheduler	برای انجام کارهای زمان بندی شده	-انجام کارهای زمانبندی شده در برنامه‌های ASP.NET توسط DNT Scheduler
Lucene.Net	موتور جستجوی سایت	-جستجوی سریع و پیشرفته با لوسین Lucene.net
AspNet.Identity	سیستم مدیریت کاربران	-اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity
ELMAH.MVC	کتابخانه ثبت وقایع و خطا‌های سیستم	-معرفی ELMAH
PagedList	نمایش اطلاعات به صورت صفحه بندی شده
PersianDateTime	جایگزینی است برای System.DateTime برای تاریخ‌های شمسی	-PersianDateTime جایگزینی برای System.DateTime
T4MVC	تعاریف Strongly typed مسیرها	-T4MVC : یکی از الزامات مدیریت پروژه‌های ASP.NET MVC
Dynamic LINQ	نوشتن کوئری‌های LINQ به صورت رشته ای	-انتخاب پویای فیلد‌ها در LINQ -فعال سازی و پردازش جستجوی پویای jqGrid در ASP.NET MVC

کتابخانه‌های جاوا اسکریپتی سمت کلاینت:

فناوری یا کتابخانه	توضیحات	مقالات مرتبط
jQuery	کتاب خانه‌ی پایه جاوا اسکرپتی سایت	-آموزش (jQuery) جی کوئری -آموزش JQuery Plugin و مباحث پیشرفته جی کوئری
jQuery UI	ویجت‌های رابط کاربری	- نمایش رکوردها به ترتیب اولویت به کمک jQuery UI sortable در ASP.NET MVC - jQuery UI Sortable -Categorized search result with jQuery UI Autocomplete - jQuery UI Slider -rtl jQuery UI Slider -jquery UI Sortable with table and tr width
jQuery Validation	اعتبار سنجی سمت کلاینت	-مشکل اعتبار سنجی jQuery validator در Bootstrap tabs -نمایش خطاهای اعتبارسنجی سمت کاربر ASP.NET MVC به شکل Popover به کمک Twitter bootstrap
toastr	نمایش پیام و اطلاع رسانی
PersianDatePicker	یک DatePicker شمسی کم حجم	-PersianDatePicker یک DatePicker شمسی به زبان JavaScript که از تاریخ سرور استفاده می‌کند
CKEDITOR	ادیتور متن	-استفاده از ادیتور CKEditor در صفحات ASP.NET -یکپارچه سازی CKEditor با Lightbox
Roxy Fileman	مدیریت فایل ها	-افزونه مدیریت فایل‌های رایگان Roxy FileMan برای TinyMce و CkEditor
Magnific Popup	نمایش عکس‌ها به صورت پاپ آپ
Select2	تغییر شکل drop down list‌ها برای انتخاب گزینه‌ها
jqGrid v4.6	نمایش اطلاعات در قالب جدول	- آموزش jqGrid
Bootstrap Star Rating	امتیاز دهی ستاره ای	-پیاده سازی امتیاز دهی ستاره‌ای به مطالب به کمک jQuery در ASP.NET MVC
jQuery File Upload Plugin	آپلود فایل به صورت AJAX ای
HIGHCHARTS	نمایش نمودار
jQuery Number Plugin	برای فرمت کردن اعداد
X-editable	ویرایش اطلاعات به صورت inline	-قابل ویرایش کننده‌ی فوق العاده x-editable ؛ قسمت اول
bootstrap-confirmation	نمایش فرم تایید در قالب popover
PathJS	برای تغییر URL صفحه برای اعمال Ajax ای	-پیاده سازی دکمه «بیشتر» یا «اسکرول نامحدود» به کمک jQuery در ASP.NET MVC

فریمورک‌های CSS:

فناوری یا کتابخانه	توضیحات	مقالات مرتبط
Bootstrap 3.x	فریم ورک پایه ای css سایت	- Bootstrap 3 RTL Theme - Twitter Bootstrap -سازگارسازی کلاس‌های اعتبارسنجی Twitter Bootstrap 3 با فرم‌های ASP.NET MVC -ساخت قالب‌های نمایشی و ادیتور دکمه سه وضعیتی سازگار با Twitter bootstrap در ASP.NET MVC -نمایش اخطارها و پیام‌های بوت استرپ به کمک TempData در ASP.NET MVC
AdminLTE	قالب مدیریت سایت	- نسخه راستچین شده AdminLTE 2.2.1
Animate.css	انیمیشن‌های css3 سایت
Font Awesome	پک آیکون‌های برداری
Awesome Bootstrap Checkbox	زیبا سازی چک باکس ها
فونت فارسی وزیر	قلم فارسی

لطفا برای طرح سؤالات و پیشنهادات خود و جهت مدیریت بهتر آن‌ها، از قسمت اختصاصی این پروژه در سایت استفاده نمائید.

‫۸ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۹ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۴۵

فانوس

مطالب

فلسفه وجودی بخش finally در try catch چیست؟

حتما شما هم متوجه شدید که وقتی رخداد یک استثناء را با استفاده از try و catch کنترل می‌کنیم، هر چیزی که بعد از بسته شدن تگ catch بنویسیم، در هر صورت اجرا می‌شود.

 try {
     int i=0;
     string s = "hello";
     i = Convert.ToInt32(s);
} catch (Exception ex)
{
     Console.WriteLine("Error");
}
Console.WriteLine("I am here!");

پس فلسفه استفاده از بخش finally چیست؟
در قسمت finally منابع تخصیص داده شده در try را آزاد می‌کنیم. کد موجود در این قسمت به هر روی اجرا می‌شود چه استثناء رخ دهد چه ندهد. البته اگر استثناء رخ داده شده در لیست استثناء هایی که برای آنها catch انجام دادیم نباشد، قسمت finally هم عمل نخواهد کرد مگر اینکه از catch به صورت سراسری استفاده کنیم.
اما مهمترین مزیتی که finally ایجاد می‌کند در این است که حتی اگر در قسمت try با استفاده از دستوراتی مثل return یا break یا continue از ادامه کد منصرف شویم و مثلا مقداری برگردانیم، چه خطا رخ دهد یا ندهد کد موجود در finally اجرا می‌شود در حالی که کد نوشته شده بعد از try catch finally فقط در صورتی اجرا می‌شود که به طور منطقی اجرای برنامه به آن نقطه برسد. اجازه بدهید با یک مثال توضیح دهم. اگر کد زیر را اجرا کنیم:

  public static int GetMyInt()
 {
     try {
          for (int i=10;i>=0;i--)
             Console.WriteLine(10/i);
         return 1;
     } catch
     {
         Console.WriteLine("Error!");
     }
     finally {
         Console.WriteLine("ok");
     }
     Console.WriteLine("can you reach here?");  
     return -1;  
 }

برنامه خطای تقسیم بر صفر می‌دهد اما با توجه به کدی که نوشتیم، عدد -1 به خروجی خواهد رفت. در عین حال عبارت ok و can you reach here در خروجی چاپ شده است. اما حال اگر مشکل تقسیم بر صفر را حل کنیم، آیا باز هم عبارت can you reach here در خروجی چاپ خواهد شد؟

public static int GetMyInt()
 {
     try {
          for (int i=10;i>=1;i--)
             Console.WriteLine(10/i);
         return 1;
     } catch
     {
         Console.WriteLine("Error!");
     }
     finally {
         Console.WriteLine("ok");
     }
     Console.WriteLine("can you reach here?");  
     return -1;  
 }

مشاهده می‌کنید که مقدار 1 برگردانده می‌شود و عبارت can you reach here در خروجی چاپ نمی‌شود ولی همچنان عبارت ok که در finally ذکر شده در خروجی چاپ می‌شود. یک مثال خوب استفاده از چنین وضعیتی، زمانی است که شما یک ارتباط با بانک اطلاعاتی باز می‌کنید، و نتیجه یک عملیات را با دستور return به کاربر بر می‌گردانید. مسئله این است که در این وضعیت چگونه ارتباط با دیتابیس بسته شده و منابع آزاد می‌گردند؟ اگر در حین عملیات بانک اطلاعاتی، خطایی رخ دهد یا ندهد، و شما دستور آزاد سازی منابع و بستن ارتباط را در داخل قسمت finally نوشته باشید، وقتی دستور return فراخوانی می‌شود، ابتدا منابع آزاد و سپس مقدار به خروجی بر می‌گردد.

public int GetUserId(string nickname)
{
     SqlConnection connection = new SqlConnection(...);
     SqlCommand command = connection.CreateCommand();
     command.CommandText = "select id from users where nickname like @nickname";
     command.Parameters.Add(new SqlParameter("@nickname", nickname));
      try {
         connection.Open();
          return Convert.ToInt32(command.ExecuteScalar());
      } 
      catch(SqlException exception)
      {
      // some exception handling
         return -1;
      } finally {
          if (connection.State == ConnectionState.Open)
         connection.Close();
      }
      // if all things works, you can not reach here
}

‫۱۱ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۹ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۴:۴۰

مهدی سعیدی فر

پروژه‌ها

فروشگاه IrisStore

پروژه IrisStore، یک سیستم فروشگاهی متن باز برای راه اندازی فروشگاه‌های اینترنتی کوچک است که سورس آن را می‌توانید از آدرس زیر دریافت کنید و برای اجرای آن نیاز به VS 2015 دارید:

https://github.com/MehdiSaeedifar/IrisStore

همچنین نمونه‌ی آنلاین آن‌را می‌توانید در فروشگاه آیریس مشاهده کنید.

در ادامه برخی از قابلیت‌های این سیستم را مشاهده می‌کنید:

جست و جو با قابلیت دسته بندی نتایج

به هنگام جست و جو، لیستی از موارد پیشنهادی به صورت دسته بندی شده نمایش داده می‌شود.

نمایش نمودار تغییرات قیمت

امکان نمایش نمودار تغییرات قیمت کالا در بازه‌ی زمانی نیز پیش بینی شده است.

ویرایش اطلاعات به صورت inline

امکان ویرایش قیمت و تاریخ به صورت inline وجود دارد.

مدیریت تصاویر کالا

قابلیت‌های دیگر:

تصویر پنل مدیریت

تصویر صفحه‌ی اصلی:

فناوری یا کتابخانه	توضیحات	مقالات مرتبط
ASP.NET MVC 5.x	فریم ورک و موتور اصلی سایت	-ASP.NET MVC -How to handle repeating form fields in ASP MVC -How to dynamically (via AJAX) add new items to a bound list model, in ASP MVC.NET
Entity Framework 6.x	فریم ورک دسترسی به داده	-Entity framework code-first -Update One-to-Many Entity using DBContext -مدیریت اطلاعات وابسته به زمان در بانک‌های اطلاعاتی رابطه‌ای
EFSecondLevelCache	کش سطح دوم EF 6	-بازنویسی سطح دوم کش برای Entity framework 6
AutoMapper	نگاشت اطلاعات یک شی به شی دیگر به صورت خودکار	- دوره AutoMapper - خودکارسازی فرآیند نگاشت اشیاء در AutoMapper
StructureMap	تزریق وابستگی‌ها	-EF Code First #12
MvcCheckBoxList	اضافه کردن CheckBoxList به HtmlHelper
DNTScheduler	برای انجام کارهای زمان بندی شده	-انجام کارهای زمانبندی شده در برنامه‌های ASP.NET توسط DNT Scheduler
Lucene.Net	موتور جستجوی سایت	-جستجوی سریع و پیشرفته با لوسین Lucene.net
AspNet.Identity	سیستم مدیریت کاربران	-اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity
ELMAH.MVC	کتابخانه ثبت وقایع و خطا‌های سیستم	-معرفی ELMAH
PagedList	نمایش اطلاعات به صورت صفحه بندی شده
PersianDateTime	جایگزینی است برای System.DateTime برای تاریخ‌های شمسی	-PersianDateTime جایگزینی برای System.DateTime
T4MVC	تعاریف Strongly typed مسیرها	-T4MVC : یکی از الزامات مدیریت پروژه‌های ASP.NET MVC
Dynamic LINQ	نوشتن کوئری‌های LINQ به صورت رشته ای	-انتخاب پویای فیلد‌ها در LINQ -فعال سازی و پردازش جستجوی پویای jqGrid در ASP.NET MVC

کتابخانه‌های جاوا اسکریپتی سمت کلاینت:

فناوری یا کتابخانه	توضیحات	مقالات مرتبط
jQuery	کتاب خانه‌ی پایه جاوا اسکرپتی سایت	-آموزش (jQuery) جی کوئری -آموزش JQuery Plugin و مباحث پیشرفته جی کوئری
jQuery UI	ویجت‌های رابط کاربری	- نمایش رکوردها به ترتیب اولویت به کمک jQuery UI sortable در ASP.NET MVC - jQuery UI Sortable -Categorized search result with jQuery UI Autocomplete - jQuery UI Slider -rtl jQuery UI Slider -jquery UI Sortable with table and tr width
jQuery Validation	اعتبار سنجی سمت کلاینت	-مشکل اعتبار سنجی jQuery validator در Bootstrap tabs -نمایش خطاهای اعتبارسنجی سمت کاربر ASP.NET MVC به شکل Popover به کمک Twitter bootstrap
toastr	نمایش پیام و اطلاع رسانی
PersianDatePicker	یک DatePicker شمسی کم حجم	-PersianDatePicker یک DatePicker شمسی به زبان JavaScript که از تاریخ سرور استفاده می‌کند
CKEDITOR	ادیتور متن	-استفاده از ادیتور CKEditor در صفحات ASP.NET -یکپارچه سازی CKEditor با Lightbox
Roxy Fileman	مدیریت فایل ها	-افزونه مدیریت فایل‌های رایگان Roxy FileMan برای TinyMce و CkEditor
Magnific Popup	نمایش عکس‌ها به صورت پاپ آپ
Select2	تغییر شکل drop down list‌ها برای انتخاب گزینه‌ها
jqGrid v4.6	نمایش اطلاعات در قالب جدول	- آموزش jqGrid
Bootstrap Star Rating	امتیاز دهی ستاره ای	-پیاده سازی امتیاز دهی ستاره‌ای به مطالب به کمک jQuery در ASP.NET MVC
jQuery File Upload Plugin	آپلود فایل به صورت AJAX ای
HIGHCHARTS	نمایش نمودار
jQuery Number Plugin	برای فرمت کردن اعداد
X-editable	ویرایش اطلاعات به صورت inline	-قابل ویرایش کننده‌ی فوق العاده x-editable ؛ قسمت اول
bootstrap-confirmation	نمایش فرم تایید در قالب popover
PathJS	برای تغییر URL صفحه برای اعمال Ajax ای	-پیاده سازی دکمه «بیشتر» یا «اسکرول نامحدود» به کمک jQuery در ASP.NET MVC

فریمورک‌های CSS:

فناوری یا کتابخانه	توضیحات	مقالات مرتبط
Bootstrap 3.x	فریم ورک پایه ای css سایت	- Bootstrap 3 RTL Theme - Twitter Bootstrap -سازگارسازی کلاس‌های اعتبارسنجی Twitter Bootstrap 3 با فرم‌های ASP.NET MVC -ساخت قالب‌های نمایشی و ادیتور دکمه سه وضعیتی سازگار با Twitter bootstrap در ASP.NET MVC -نمایش اخطارها و پیام‌های بوت استرپ به کمک TempData در ASP.NET MVC
AdminLTE	قالب مدیریت سایت	- نسخه راستچین شده AdminLTE 2.2.1
Animate.css	انیمیشن‌های css3 سایت
Font Awesome	پک آیکون‌های برداری
Awesome Bootstrap Checkbox	زیبا سازی چک باکس ها
فونت فارسی وزیر	قلم فارسی

‫۸ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۰۷

وحید نصیری

مطالب

مشکل فایل‌های ANSI-Windows-1256 با VS.Net در ویندوز 7

در ویندوز XP زمانیکه زبان سیستم و همچنین کشور جاری به ایران تنظیم شود، VS.Net فایل‌های ANSI را از نوع ANSI-Windows-1256 (یا همان ANSI-Arabic) در نظر می‌گیرد و مشکلی هم برای ذخیره داده‌های یونیکد در این نوع فایل‌های ANSI ویژه نخواهد بود (الزامی وجود ندارد که این فایل‌ها حتما به فرمت UTF8 ذخیره شوند). اما در ویندوز 7 با همان تنظیمات، VS.Net این فایل‌ها را با encoding از نوع windows-1252 تشخیص می‌دهد و پس از کامپایل برنامه‌ای که قبلا مشکل نداشت، این‌بار همه چیز به همه ریخته خواهد بود. شاید اینطور به نظر برسد که این فایل‌ها خراب شده‌اند، ولی خیر. مشکلی وجود ندارد؛ فقط فرمت encoding خواندن آن‌ها باید windows-1256 باشد (و نه 1252) و گرنه تخریب شده به نظر می‌رسند.

تعداد فایل‌ها هم زیاد است و نیاز به یک روش سریع برای رفع این مشکل وجود داشت.
بنابراین سه عملیات باید صورت گیرد:
لیست کردن تمام فایل‌های مورد نظر (فایل‌های cs و aspx و امثال آن فقط)
پیدا کردن encoding جاری فایل‌ها : کدامیک از آن‌ها با فرمت UTF-8 ذخیره نشده‌اند؟
تبدیل به یونیکد: خواندن این فایل‌های غیر یونیکد یافت شده با فرمت windows-1256 و سپس ذخیره مجدد با فرمت UTF-8

که خلاصه روش انجام کار به صورت زیر است:

الف) آیا فایل جاری مورد نظر با فرمت UTF-8 with signature ذخیره شده است؟
این signature در مورد فایل‌های UTF-8 به سه بایت اول فایل بر می‌گردد که اصطلاحا byte-order mark یا BOM گفته می‌شود و باید مساوی EFBBBF باشد. چون فایل‌های ANSI این امضا را ندارند، در یک سیستم ممکن است 1256 خوانده شوند و در یک سیستم دیگر 1252 یا نوع‌های ANSI دیگر بسته به تنظیمات جاری سیستم و مشکل اصلی از VS.Net نیست.


    /// <summary>
    /// آیا فایل مورد نظر با فرمت یونیکد دارای امضا ذخیره شده است؟
    /// </summary>
    /// <param name="filePath">فایل ورودی</param>
    /// <returns>بله یا خیر</returns>
    public static bool IsUTF8(string filePath)
    {
        using (FileStream file = new FileStream(filePath,
            FileMode.Open, FileAccess.Read, FileShare.Read))
        {
            if (file.CanSeek)
            {
                byte[] bom = new byte[4]; // Get the byte-order mark, if there is one
                file.Read(bom, 0, 4);
                if ((bom[0] == 0xef && bom[1] == 0xbb && bom[2] == 0xbf)) // utf-8
                {
                    return true;
                }
                else
                {
                    return false;
                }
            }
            else
            {
                //احتمالا فایل بایناری است
                return false;
            }
        }
    }

ب) خواندن یک فایل ANSI عربی با فرمت windows-1256 بدون تخریب اطلاعات آن و سپس ذخیره سازی با فرمت UTF-8


    /// <summary>
    /// تبدیل یک فایل انسی عربی به یونیکد دارای امضاء
    /// </summary>
    /// <param name="path">مسیر ورودی</param>
    public static void FixWindows1256(string path)
    {
        try
        {
            //باز کردن فایل با فرمت انسی عربی و تبدیل به یونیکد
            string data = File.ReadAllText(path, Encoding.GetEncoding("windows-1256"));
            //نوشتن حاصل یونیکد در جای قبلی با فرمت مربوطه
            File.WriteAllText(path, data, Encoding.UTF8);
        }
        catch (Exception ex)
        {
            //دسترسی وجود ندارد یا امثال آن
            Console.WriteLine(ex.ToString());
        }
    }

پ.ن.
جالب اینجا است که این نوع فایل‌های ANSI عربی در وب زیاد پیدا می‌شوند. برای مثال اینجا کلیک کنید. تمام این نوع فایل‌ها را با متد فوق می‌توان بدون تخریب اطلاعات به فرمت UTF-8 دارای امضاء اصلاح کرد.

‫۱۴ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۰ آذر ۱۳۸۸، ساعت ۱۶:۳۵

سام ناصری

مطالب

استفاده از درایوها در Window Azure Storage جهت استفاده در RavenDB

در تلاش برای راه اندازی دیتابیس RavenDB بر روی Windows Azure چند مقاله ‌ای خوندم که گاهی خیلی گیج کننده بود. الان تقریباً به نتایجی رسیده‌ام و دوست دارم در این مقاله نکاتی رو که به نظرم دانستن آنها بایسته است را مطرح کنم. باشد که مفید واقع شود.

پیش زمینه 1، یکی دیگر از روشهای راه اندازی RavenDB:

راه اندازی سرویس، نصب بر روی IIS و استفاده به صورت توکار، روش‌هایی هستند که در خود مستندات نچندان کامل RavenDB در حال حاضر مطرح شده است. راه دیگری که برای راه اندازی RavenDB می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، از طریق برنامه نویسی است. یعنی سرور RavenDB را با اجرای کد بالا می‌آوریم. نگران نباشید، این کار خیلی سخت نیست و به سادگی از طریق نمونه سازی از کلاس HttpServer و ارائه پارامترهای پیکره‌بندی و فراخوانی یک و یا دو متود می‌تواند صورت گیرد. مزیت این روش در پویایی و انعطاف پذیری آن است. شما می‌توانید هر تعداد سرور را با هر پیکره‌بندی پویایی، بالا بیاورید.

به کلمه HttpServer خوب دقت کنید. بله، درست است؛ این یک سرور کامل است و تمام درخواست‌های Http را طبق قواعد RavenDB و البته HTTP پاسخ می‌دهد. حتی studio ی RavenDB ,که یک برنامه Silverlight است, نیز سرو میشود. (برنامه Silverlight در ریسورسهای RavenDB.Database.dll توکار(embed) شده است.)

کد مینیمالیست نمونه، یک RavenDB http server در قالب یک برنامه Console Application:

static void Main(string[] args)
{
    var configuration = new Raven.Database.Config.RavenConfiguration() {
        AccessControlAllowMethods = "All",
        AnonymousUserAccessMode = Raven.Database.Server.AnonymousUserAccessMode.All,
        DataDirectory = @"C:\Sam\labs\HttpServerData",
        Port = 8071,
    };
    var database = new Raven.Database.DocumentDatabase(configuration);
    var server = new Raven.Database.Server.HttpServer(configuration, database);
    database.SpinBackgroundWorkers();
    server.StartListening();

    Console.WriteLine("RavenDB http server is running ...");
    Console.ReadLine();
}

با اجرای برنامه فوق، پایگاه داده شما در پورت 8071 ماشین، فعال است و آماده پاسخگویی. استودیوی RavenDB نیز از طریق مسیر http://127.0.0.1:8071 قابل دسترسی است.

چرا این مطلب را گفتم، چون برای راه اندازی RavenDB در Azure می‌خواهیم از این روش استفاده کنیم. در یک worker role دیگر ما نه IIS داریم و نه یک virtual machine در اختیار داریم تا یک service را بر روی آن نصب کنیم. پس بهترین گزینه برای ما راه اندازی سرور RavenDB از طریق برنامه نویسی است.

پیش زمینه 2، چندساکنی در RavenDB و مسیر داده ها:(Multi Tenancy)

یک سرور RavenDB می‌تواند چندین پایگاه داده را میزبانی کند. هر چند به طور پیش فرض تک ساکنی برگزیده شده است. اما شما می‌توانید پایگاه‌های داده جدید را به سیستم اضافه کنید. مشکلی که من با مستندات RavenDB دارم این است که به طور پیش فرض درباره زمانی مصداق پیدا می‌کنند که RavenDB در حالت تک ساکنی مورد استفاده قرار میگیرد.

مهم است که بدانید مسیری که به عنوان مسیر داده‌ها در هنگام راه اندازی سرور ارائه می‌دهید برای پایگاه داده پیش فرض مورد استفاده قرار میگیرد و باید مسیرهای جداگانه مستقلی برای پایگاه داده‌های بعدی تنظیم کنید.

توجه داشته باشید که در RavenDB اگر در هنگام ساخت پایگاه داده، مسیری را مطرح نکنید، مسیر پیش فرض انتخاب خواهد شد. همچنین در حالت چندساکنی هم هیچ ارتباطی بین پایگاه‌های داده بعدی با پایگاه داده <system> وجود ندارد و همواره مسیر پیش فرض به صورت ~/Databases/dbName خواهد بود که dbName نام پایگاه داده مورد نظر شما است. مهم است که بدانید که ~ در مسیر فوق دارای تعریف رسمی ای نیست و آنچه از کد بر می‌آید ~ مسیر BaseDirectory برای AppDomain جاری است. پس با توجه اینکه نوع برنامه میزبان سرور چیست (IIS, Windows Service, Worker Role) مقدار آن می‌تواند متفاوت باشد.

تعریف Worker Role برای RavenDB

در واقع مطلب اصلی درباره نحوه استفاده از CloudDrive در Web Role یا Worker Role است. همانطور که میدانید Web Role و Worker Role هر دو برای ذخیره سازی داده‌ها مناسب نیستند. در واقع بایستی با این رویکرد به آنها نگاه کنید که فقط کدهای اجرایی بر روی آنها قرار بگیرند و نه چیز دیگری. در مورد استفاده پایگاه داده RavenDB در Windows Azure می‌توانید آن را به صورت یک Worker Role تعریف کنید. اما برای اینکه داده‌ها را ذخیره کنید بایستی از یک Cloud Drive استفاده کنید.

خوب، در ابتد لازم است که کمی درباره‌ی CloudDrive بدانیم؛ خواندن این مطلب درباره‌ی اولین انتشار Windows Azure Drive خالی از لطف نیست.

حالا برای اینکه RavenDB را راه بیاندازیم باید نخست Wroker Role را بسازیم و سپس قطعه کدی بنویسیم تا درایو مجزا و مختصی را برای اینکه RavenDB اطلاعات را در آن بریزد بسازد. در آخر باید Worker Role را تنظیم کنیم تا درایو ساخته شده را در خود mount کند.

برای ساختن درایو قطعه کد زیر آن را انجام میدهد:

CloudStorageAccount storageAccount = CloudStorageAccount.FromConfigurationSetting(connectionString);
// here is when later on you may add code for inititalizing CloudDrive chache
CloudBlobClient blobClient = storageAccount.CreateCloudBlobClient();
blobClient.GetContainerReference("drives").CreateIfNotExist();

CloudDrive cloudDrive = storageAccount.CreateCloudDrive(
    blobClient
    .GetContainerReference("drives")
    .GetPageBlobReference("ravendb4.vhd")
    .Uri.ToString()
);

try
{
    // create a 1GB Virtual Hard Drive
    cloudDrive.Create(1024);
}
catch (CloudDriveException /*ex*/ )
{
    // the most likely exception here is ERROR_BLOB_ALREADY_EXISTS
    // exception is also thrown if the drive already exists 
}

در کد فوق نامهای drives و ravendb.vhd کاملاً اختیاری هستند. اما باید از قواعد نامگذاری container پیروی کنند.

برای سوار کردن درایو قطعه کد زیر آن را انجام میدهد:

string driveLetter = cloudDrive.Mount(25, DriveMountOptions.Force);

توجه داشته باشید که کد سوار کردن درایو، قاعدتاً، بایستی در Worker Role صورت بگیرد و همچنین باید قبل از راه اندازی RavenDB باشد.

این یک ایراد طراحی Windows Azure است که شما نمیتوانید حرف درایو را خودتان انتخاب کنید، بلکه خروجی متود Mount مشخص میکند که درایو در چه حرف درایوی سوار شده است. و شما محدود هستند که کدهای خود را به گونه ای بنویسید که مسیر ذخیره سازی اطلاعات در Cloud Drive را ثابت فرض نکند و ارجاعات به این مسیرها شامل حرف درایو نباشد.

رفع مشکل کندی درایو در Windows Azure با تعریف کش:

کد فوق برای راه اندازی درایو مورد نظر ما کافی است. اما هنوز دارای یک مشکل اساسی و مهم است و آن اینست که بسیار کند عمل خواهد کرد.

با فراخوانی متود CloudDrive.InitializeCache این متود به طور اتوماتیک برای تمام درایوهای mount شده یک کش محلی فراهم میکند و در نتیجه network I/O کمتری صورت خواهد گرفت. توجه داشته باشید که در صورت استفاده از این متود بایستی کش را برای Worker Role تعریف کنید. در صورت عدم استفاده از این متود کارائی پایگاه داده شما به شدت افت میکند. کد زیر را قبل از تعریف هر نوع درایوی قرار دهید.

LocalResource localCache = RoleEnvironment.GetLocalResource("RavenCache");
CloudDrive.InitializeCache(localCache.RootPath, localCache.MaximumSizeInMegabytes);

در کد فوق RavenCache نام یک Local Storage است که شما در تنظیمات Worker Role تعریف میکنید.(نام آن اختیاری است.) برای تعریف Local Storage بایستی در قسمت تنظیمات Worker Role رفته و آنگاه زبانه Local Storage رفته و سپس یک Local Storage را به مانند تصویر زیر اضافه کنید. نام که میتواند هر نامی باشد. اندازه را به اندازه مجموع درایوهایی که میخواهید در Worker Role تعریف کنید قرار دهید(در مثال برنامه ما در اینجا مقدار 1024) و گزینه Clean on role recycle را آنتیک کنید.

حال که درایو مورد نیاز ما آماده است قدم دیگر این است که پورتی را که RavenDB میخواهد در آن فعال شود را تعریف کنیم. برای اینکار بایستی در قسمت تنظیمات Worker Role در زبانه Endpoints رفته و یک endpoint جدید به آن مطابق تصویر زیر ارائه کنیم.

حال که پورت هم تنظیم شده است میتوانیم RavenDB را در Worker Role راه بیاندازیم:

var config = new RavenConfiguration
{
    DataDirectory = driveLetter,
    AnonymousUserAccessMode = AnonymousUserAccessMode.All,
    HttpCompression = true,
    DefaultStorageTypeName = "munin",
    Port = RoleEnvironment.CurrentRoleInstance.InstanceEndpoints["Raven"].IPEndpoint.Port,
    PluginsDirectory = "plugins"
};

try
{
    documentDatabase = new DocumentDatabase(config);
    documentDatabase.SpinBackgroundWorkers();
    httpServer = new HttpServer(config, documentDatabase);
    try
    {
        httpServer.StartListening();
    }
    catch (Exception ex)
    {
        Trace.WriteLine("StartRaven Error: " + ex.ToString(), "Error");

        if (httpServer != null)
        {
            httpServer.Dispose();
            httpServer = null;
        }
    }
}
catch (Exception ex)
{
    Trace.WriteLine("StartRaven Error: " + ex.ToString(), "Error");

    if (documentDatabase != null)
    {
        documentDatabase.Dispose();
        documentDatabase = null;
    }
}

‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۳۵