یکی از مواردی که در تمام برنامههای فارسی "باید" رعایت شود (مهم نیست به چه زبانی یا چه سکویی باشد یا چه بانک اطلاعاتی مورد استفاده است)، بحث اصلاح "ی" و "ک" دریافتی از کاربر و یکسان سازی آنها میباشد. به عبارتی برنامهی فارسی که اصلاح خودکار این دو مورد را لحاظ نکرده باشد دیر یا زود به مشکلات حادی برخورد خواهد کرد و "ناقص" است : اطلاعات بیشتر ؛ برای مثال شاید دوست نداشته باشید که دو کامران در سایت شما ثبت نام کرده باشند؛ یکی با ک فارسی و یکی با ک عربی! به علاوه همین کامران امروز میتواند لاگین کند و فردا با یک کامپیوتر دیگر و صفحه کلیدی دیگر پشت درب خواهد ماند. در حالیکه از دید این کامران، کلمه کامران همان کامران است!
بنابراین در دو قسمت "باید" این یکسان سازی صورت گیرد:
الف) پیش از ثبت اطلاعات در بانک اطلاعاتی (تا با دو کامران ثبت شده در بانک اطلاعاتی مواجه نشوید)
ب) پیش از جستجو (تا کامران روزی دیگر با صفحه کلیدی دیگر بتواند به برنامه وارد شود)
راه حل یکسان سازی هم شاید به نظر این باشد: رخداد فشرده شدن کلید را کنترل کنید و سپس جایگزینی را انجام دهید (مثلا ی عربی را با ی فارسی جایگزین کنید). این روش چند ایراد دارد:
الف) Silverlight به دلایل امنیتی اصلا چنین اجازهای را به شما نمیدهد! (تا نتوان کلیدی را جعل کرد)
ب) همیشه با یک TextBox ساده سر و کار نداریم. کنترلهای دیگری هم هستند که امکان ورود اطلاعات در آنها وجود دارد و آن وقت باید برای تمام آنها کد نوشت. ظاهر کدهای برنامه در این حالت در حجم بالا، اصلا جالب نخواهد بود و ضمنا ممکن است یک یا چند مورد فراموش شوند.
راه بهتر این است که دقیقا حین ثبت اطلاعات یا جستجوی اطلاعات در لایهای که تمام ثبتها یا اعمال کار با بانک اطلاعاتی برنامه به آنجا منتقل میشود، کار یکسان سازی صورت گیرد. به این صورت کار یکپارچه سازی یکبار باید انجام شود اما تاثیرش را بر روی کل برنامه خواهد گذاشت، بدون اینکه هرجایی که امکان ورود اطلاعات هست روالهای رخداد گردان هم حضور داشته باشند.
در مورد مقدمات WCF RIA Services که درSilverlight و ASP.NET کاربرد دارد میتوانید به این مطلب مراجعه کنید: +
جهت تکمیل این بحث متدی تهیه شده که کار یکسان سازی ی و ک دریافتی از کاربر را حین ثبت توسط امکانات WCF RIA Services انجام میدهد (دقیقا پیش از فراخوانی متد SubmitChanges باید بکارگرفته شود):
namespace SilverlightTests.RiaYeKe
{
public static class PersianHelper
{
public static string ApplyUnifiedYeKe(this string data)
{
if (string.IsNullOrEmpty(data)) return data;
return data.Replace("ی", "ی").Replace("ک", "ک");
}
}
}
using System.Linq;
using System.Windows.Controls;
using System.Reflection;
using System.ServiceModel.DomainServices.Client;
namespace SilverlightTests.RiaYeKe
{
public class RIAHelper
{
/// <summary>
/// یک دست سازی ی و ک در عبارات ثبت شده در بانک اطلاعاتی پیش از ورود به آن
/// این متد باید پیش از فراخوانی متد
/// SubmitChanges
/// استفاده شود
/// </summary>
/// <param name="dds"></param>
public static void ApplyCorrectYeKe(DomainDataSource dds)
{
if (dds == null)
return;
if (dds.DataView.TotalItemCount <= 0)
return;
//پیدا کردن موجودیتهای تغییر کرده
var changedEntities = dds.DomainContext.EntityContainer.GetChanges().Where(
c => c.EntityState == EntityState.Modified ||
c.EntityState == EntityState.New);
foreach (var entity in changedEntities)
{
//یافتن خواص این موجودیتها
var propertyInfos = entity.GetType().GetProperties(
BindingFlags.Public | BindingFlags.Instance
);
foreach (var propertyInfo in propertyInfos)
{
//اگر این خاصیت رشتهای است ی و ک آن را استاندارد کن
if (propertyInfo.PropertyType != typeof (string)) continue;
var propName = propertyInfo.Name;
var val = new PropertyReflector().GetValue(entity, propName);
if (val == null) continue;
new PropertyReflector().SetValue(
entity,
propName,
val.ToString().ApplyUnifiedYeKe());
}
}
}
}
}
توضیحات:
از آنجائیکه حین فراخوانی متد SubmitChanges فقط موجودیتهای تغییر کرده جهت ثبت ارسال میشوند، ابتدا این موارد یافت شده و سپس خواص عمومی تک تک این اشیاء توسط عملیات Reflection بررسی میگردند. اگر خاصیت مورد بررسی از نوع رشتهای بود، یکبار این یک دست سازی اطلاعات ی و ک دریافتی صورت خواهد گرفت (و از آنجائیکه این تعداد همیشه محدود است عملیات Reflection سربار خاصی نخواهد داشت).
اگر در کدهای خود از DomainDataSource استفاده نمیکنید باز هم تفاوتی نمیکند. متد ApplyCorrectYeKe را از قسمت DomainContext.EntityContainer به بعد دنبال کنید.
اکنون تنها مورد باقیمانده بحث جستجو است که با اعمال متد ApplyUnifiedYeKe به مقدار ورودی متد جستجوی خود، مشکل حل خواهد شد.
کلاس PropertyReflector بکارگرفته شده هم از اینجا به عاریت گرفته شد.
دریافت کدهای این بحث
اشتباه 1:
استفاده از
throw ex;
throw;
اشتباه 2:
درک اشتباه عملکرد متد replace :
string s = "Take this out";
s.Replace("this", "that"); //wrong
s = s.Replace("this", "that"); //correct
اگر از fxCop استفاده کنید، اینگونه خطاها را (عدم استفاده از مقدار بازگشتی) گوشزد میکند.
اشتباه 3:
استفادهی بی دقت از متغیرهای استاتیک در یک برنامه وب. دو مثال زیر را در نظر بگیرید:
public static string GetCookieName(Cookie c)
{
return c.Name;
}
static List<string> cookieList = new List<string>();
public static void AddToCookieList(Cookie c)
{
cookieList.Add(c.Name);
}
برنامههای وب ذاتا چند ریسمانی هستند و زمانیکه یک متغیر را از نوع استاتیک تعریف میکنید، این متغیر، هنگام مراجعهی کاربران بین آنها به اشتراک گذاشته میشود و امکان تخریب یا استفادهی ناصحیح از مقادیر آنها وجود خواهد داشت. در حالت اول نیازی به مباحث همزمانی و قفل کردن منابع نیست زیرا متغیری که در متد استفاده میشود، thread safe است اما cookieList در مثال دوم خیر و حتما هنگام استفاده از آن باید مباحث قفل کردن منابع را درنظر داشت. (حتی اگر برنامهی شما از نوع وبی هم نیست اما چند ریسمانی است این مطلب باز هم صادق میباشد)
اشتباه 4:
مقابله با خطاها به شکلی نادرست: (اصطلاحا خفه کردن خطاها!)
try
{
//something
File.Delete(blah);
}
catch{}
هرچند گاهی از اوقات اگر خطای حاصل برای ما اهمیتی نداشت میتوان از آن استفاده نمود، در غیراینصورت باید حتما از این روش پرهیز کرد.
اشتباه 5:
ارائهی برنامههای ASP.Net با گزینهی پیش فرض Debug=true در web.config که پیشتر در مورد آن در این سایت بحث شده است.
اشتباه 6:
عدم استفاده از امکانات ویژهی دات نت فریم ورک هنگام کار با رشتهها:
string s = "This ";
s += "is ";
s += "not ";
s += "the ";
s += "best ";
s += "way.";
StringBuilder sb = new StringBuilder();
sb.Append("This ");
sb.Append("is ");
sb.Append("much ");
sb.Append("better. ");
زمانیکه نیاز به کنار هم قرار دادن رشتههای مختلف وجود داشت و تعداد آنها نیز زیاد بود، مثال دوم توصیه میشود.
البته در مثال فوق که تعداد کمی رشته قرار است با هم جمع شوند، کامپایلر به اندازهی کافی هوشمند خواهد بود که تمام آنها را کنار هم قرار دهد و تفاوتی در کارآیی احساس نشود، حتی روش اول سریعتر از روش دوم خواهد بود، اما زمان استفاده از هزاران رشته، این تفاوت محسوس است.
اشتباه 7:
عدم استفاده از عبارت using هنگام استفاده از اشیایی از نوع Idisposable . مثالی در این مورد.
using (StreamReader reader=new StreamReader(file))
{
//your code here
}
اشتباه 8:
فراموش کردن بررسی نال بودن یک شیء هنگام استفاده از آن.
string val = Session["xyz"].ToString();
این نوع کد نویسی یکی از اشتباهات متداول تمامی تازه واردان به ASP.Net است. حتما باید پیش از استفاده از متد ToString بررسی شود که آیا این سشن نال است یا نه. در غیراینصورت حاصل کار فقط یک exception خواهد بود. (استفاده از افزونهی ری شارپر در این موارد کمک بزرگی است، زیرا به محض قرار گرفتن مکان نما روی شیءایی که احتمال نال بودن آن میسر است، یک راهنما را به شما ارائه خواهد کرد)
اشتباه 9:
بازگشت دادن یک property عمومی از نوع لیستهای جنریک.
با توجه به اینکه این نوع لیستها فقط خواندنی نیستند و امکان دستکاری اطلاعات آن توسط فراخوان وجود دارد، توصیه میشود از نوع جنریک IEnumerable استفاده شود. همچنین توصیه شده است هنگام انتخاب نوع پارامترهای ورودی یک متد نیز به این مورد دقت شود.
using System; using System.Data; using System.Data.Common; using System.Globalization; using System.Linq; using System.Text; using System.Threading; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.EntityFrameworkCore.Diagnostics; using Microsoft.Extensions.Logging; namespace Utils { public class EfExceptionsInterceptor : DbCommandInterceptor { private readonly ILogger<EfExceptionsInterceptor> _logger; public EfExceptionsInterceptor(ILogger<EfExceptionsInterceptor> logger) { _logger = logger ?? throw new ArgumentNullException(nameof(logger)); } public override void CommandFailed(DbCommand command, CommandErrorEventData eventData) { logError(command, eventData); } public override Task CommandFailedAsync(DbCommand command, CommandErrorEventData eventData, CancellationToken cancellationToken = default) { logError(command, eventData); return Task.CompletedTask; } private void logError(DbCommand command, CommandErrorEventData eventData) { if (command == null || eventData == null) { return; } var ex = eventData.Exception; if (ex == null) { return; } var sqlData = logSqlAndParameters(command); var contextualMessage = $"{sqlData}{Environment.NewLine}OriginalException:{Environment.NewLine}{ex} {Environment.NewLine}"; _logger.LogError(contextualMessage); } private static string logSqlAndParameters(DbCommand command) { // -- Name: [Value] (Type = {}, Direction = {}, IsNullable = {}, Size = {}, Precision = {} Scale = {}) var builder = new StringBuilder(); var commandText = command.CommandText ?? "<null>"; builder.AppendFormat(CultureInfo.InvariantCulture, "{0}Command: {0}{1}", Environment.NewLine, commandText) .AppendLine(); var parameters = command.Parameters.OfType<DbParameter>().ToList(); if (parameters.Any()) { builder.AppendFormat(CultureInfo.InvariantCulture, "{0}Parameters: ", Environment.NewLine) .AppendLine(); } foreach (var parameter in parameters) { builder.Append("-- ") .Append(parameter.ParameterName) .Append(": '") .Append((parameter.Value == null || parameter.Value == DBNull.Value) ? "null" : parameter.Value) .Append("' (Type = ") .Append(parameter.DbType); if (parameter.Direction != ParameterDirection.Input) { builder.Append(", Direction = ").Append(parameter.Direction); } if (!parameter.IsNullable) { builder.Append(", IsNullable = false"); } if (parameter.Size != 0) { builder.Append(", Size = ").Append(parameter.Size); } if (((IDbDataParameter)parameter).Precision != 0) { builder.Append(", Precision = ").Append(((IDbDataParameter)parameter).Precision); } if (((IDbDataParameter)parameter).Scale != 0) { builder.Append(", Scale = ").Append(((IDbDataParameter)parameter).Scale); } builder.Append(')').Append(Environment.NewLine); } return builder.ToString(); } } }
services.AddScoped<EfExceptionsInterceptor>();
services.AddDbContextPool<ApplicationDbContext>((serviceProvider, optionsBuilder) => optionsBuilder .UseSqlServer( connectionString, sqlServerOptionsBuilder => { // ... }) .AddInterceptors(serviceProvider.GetRequiredService<EfExceptionsInterceptor>()));
تولید MiniDump در برنامههای دات نت
خلاصهی روش تولید MiniDump در پروژهی Orleans به صورت زیر است:
الف) حالتهای مختلف تولید فایل دامپ که مقادیر آن قابلیت Or شدن را دارا هستند:
[Flags] public enum MiniDumpType { MiniDumpNormal = 0x00000000, MiniDumpWithDataSegs = 0x00000001, MiniDumpWithFullMemory = 0x00000002, MiniDumpWithHandleData = 0x00000004, MiniDumpFilterMemory = 0x00000008, MiniDumpScanMemory = 0x00000010, MiniDumpWithUnloadedModules = 0x00000020, MiniDumpWithIndirectlyReferencedMemory = 0x00000040, MiniDumpFilterModulePaths = 0x00000080, MiniDumpWithProcessThreadData = 0x00000100, MiniDumpWithPrivateReadWriteMemory = 0x00000200, MiniDumpWithoutOptionalData = 0x00000400, MiniDumpWithFullMemoryInfo = 0x00000800, MiniDumpWithThreadInfo = 0x00001000, MiniDumpWithCodeSegs = 0x00002000, MiniDumpWithoutManagedState = 0x00004000 }
ب) متد توکار ویندوز برای تولید فایل دامپ
public static class NativeMethods { [DllImport("Dbghelp.dll")] public static extern bool MiniDumpWriteDump( IntPtr hProcess, int processId, IntPtr hFile, MiniDumpType dumpType, IntPtr exceptionParam, IntPtr userStreamParam, IntPtr callbackParam); }
ج) فراخوانی متد تولید دامپ در برنامه
در اینجا نحوهی استفاده از enum و متد MiniDumpWriteDump ویندوز را مشاهده میکنید:
public static class DebugInfo { public static void CreateMiniDump( string dumpFileName, MiniDumpType dumpType = MiniDumpType.MiniDumpNormal) { using (var stream = File.Create(dumpFileName)) { var process = Process.GetCurrentProcess(); // It is safe to call DangerousGetHandle() here because the process is already crashing. NativeMethods.MiniDumpWriteDump( process.Handle, process.Id, stream.SafeFileHandle.DangerousGetHandle(), dumpType, IntPtr.Zero, IntPtr.Zero, IntPtr.Zero); } } public static void CreateMiniDump(MiniDumpType dumpType = MiniDumpType.MiniDumpNormal) { const string dateFormat = "yyyy-MM-dd-HH-mm-ss-fffZ"; // Example: 2010-09-02-09-50-43-341Z var thisAssembly = Assembly.GetEntryAssembly() ?? Assembly.GetCallingAssembly(); var dumpFileName = string.Format(@"{0}-MiniDump-{1}.dmp", thisAssembly.GetName().Name, DateTime.UtcNow.ToString(dateFormat, CultureInfo.InvariantCulture)); var path = Path.Combine(getApplicationPath(), dumpFileName); CreateMiniDump(path, dumpType); } private static string getApplicationPath() { return HttpContext.Current != null ? HttpRuntime.AppDomainAppPath : Path.GetDirectoryName(Assembly.GetExecutingAssembly().Location); } }
یک مثال:
class Program { static void Main(string[] args) { try { var zero = 0; Console.WriteLine(1 / zero); } catch (Exception ex) { Console.Write(ex); DebugInfo.CreateMiniDump(dumpType: MiniDumpType.MiniDumpNormal | MiniDumpType.MiniDumpWithPrivateReadWriteMemory | MiniDumpType.MiniDumpWithDataSegs | MiniDumpType.MiniDumpWithHandleData | MiniDumpType.MiniDumpWithFullMemoryInfo | MiniDumpType.MiniDumpWithThreadInfo | MiniDumpType.MiniDumpWithUnloadedModules); throw; } } }
نحوهی بررسی فایلهای dump
الف) با استفاده از Visual studio 2013
از به روز رسانی سوم VS 2013 به بعد، فایلهای dump را میتوان داخل خود VS.NET نیز آنالیز کرد (^ و ^ و ^). برای نمونه تصویر ذیل، حاصل کشودن فایل کرش مثال فوق است:
در اینجا اگر بر روی لینک debug managed memory کلیک کنید، پس از چند لحظه، آنالیز کامل اشیاء موجود در حافظه را در حین تهیهی دامپ تولیدی، میتوان مشاهده کرد. این مورد برای آنالیز نشتیهای حافظهی یک برنامه بسیار مفید است.
ب) استفاده از برنامهی Debug Diagnostic Tool
برنامهی Debug Diagnostic Tool را از اینجا میتوانید دریافت کنید. این برنامه نیز قابلیت آنالیز فایلهای دامپ را داشته و اطلاعات بیشتری را پس از آنالیز ارائه میدهد.
برای نمونه پس از آنالیز فایل دامپ تهیه شده توسط این برنامه، خروجی ذیل حاصل میشود:
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
MiniDumpTest.zip
ASP.NET MVC #23
ELMAH را به برنامه اضافه کنید تا جزئیات خطاها را بهتر بتوانید لاگ و مشاهده کنید (مهم).
همچنین این خطاها در قسمت لاگهای سرور هم ثبت میشوند که بهتر است جزئیات آنها را بررسی کنید.
در ابتدای بحث، برای آشنایی بیشتر با HTML Helperها به مطالعه این مقاله بپردازین.
در این مقاله قرار است برای یک HTML Helper خاص، قالب نمایشی اختصاصی خودمان را طراحی کنیم و به نحوی HTML Helper موجود را سفارشی سازی کنیم. به عنوان مثال میخواهیم خروجی یک EditorFor() برای یک نوع خاص، به حالت دلخواهی باشد که ما خودمان آن را تولیدش کردیم؛ یا اصلا نه. حتی میشود برای خروجی یک EditorFor() که خصوصیتی از جنس string را میخواهیم به آن انتساب دهیم، به جای تولید input، یک مقدار متنی را برگردانیم. به این حالت:
<div> @Html.LabelFor(model => model.Name, htmlAttributes: new { @class = "control-label col-md-2" }) <div> @Html.EditorFor(model => model.Name, new { htmlAttributes = new { @class = "form-control" } }) @Html.ValidationMessageFor(model => model.Name, "", new { @class = "text-danger" }) </div> </div> <div> @Html.LabelFor(model => model.Genre, htmlAttributes: new { @class = "control-label col-md-2" }) <div> @Html.EditorFor(model => model.Genre, new { htmlAttributes = new { @class = "form-control" } }) @Html.ValidationMessageFor(model => model.Genre, "", new { @class = "text-danger" }) </div> </div>
در ادامه یک پروژهی عملی را شروع کرده و در آن کاری را که میخواهیم، انجام میدهیم. پروژهی ما به این شکل میباشد که قرار است در آن به ثبت کتاب بپردازیم و برای هر کتاب هم یک سبک داریم و قسمت سبک کتابهای ما یک Enum است که از قبل میخواهیم مقدارهایش را تعریف کنیم.
مدل برنامه
public class Books { public int Id { get; set; } [Required] [StringLength(255)] public string Name { get; set; } public Genre Genre { get; set; } }
public enum Genre { [Display(Name = "Non Fiction")] NonFiction, Romance, Action, [Display(Name = "Science Fiction")] ScienceFiction }
در داخل کلاس Books یک خصوصیت از جنس Genre برای سبک کتابها داریم و در داخل نوع شمارشی Genre، سبکهای ما تعریف شدهاند. همچنین هر کدام از سبکها هم به ویژگی Display مزین شدهاند تا بتونیم بعدا از مقدار آنها استفاده کنیم.
کنترلر برنامه
public class BookController : Controller { // GET: Book public ActionResult Index() { return View(DataAccess.DataContext.Book.ToList()); } public ActionResult Create() { return View(); } [HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public ActionResult Create(Books model) { if (!ModelState.IsValid) return View(model); try { DataAccess.DataContext.Book.Add(model); DataAccess.DataContext.SaveChanges(); return RedirectToAction("Index"); } catch (Exception ex) { ModelState.AddModelError("", ex.Message); return View(model); } } public ActionResult Edit(int id) { try { var book = DataAccess.DataContext.Book.Find(id); return View(book); } catch (Exception ex) { return View("Error"); } } [HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public ActionResult Edit(Books model) { if (!ModelState.IsValid) return View(model); try { DataAccess.DataContext.Book.AddOrUpdate(model); DataAccess.DataContext.SaveChanges(); return RedirectToAction("Index"); } catch (Exception ex) { ModelState.AddModelError("", ex.Message); return View(model); } } public ActionResult Details(int id) { try { var book = DataAccess.DataContext.Book.Find(id); return View(book); } catch (Exception ex) { return View("Error"); } } }
در قسمت کنترلر هم کار خاصی جز عملیات اصلی نوشته نشدهاست. لیست کتابها را از پایگاه داده بیرون آوردیم و از طریق اکشن Index به نمایش گذاشتیم. با اکشنهای Create، Edit و Details هم کارهای روتین مربوط به خودشان را انجام دادیم. نکتهی قابل تذکر، DataAccess میباشد که کلاسی است که با آن ارتباط برقرار شده با EF و سپس اطلاعات واکشی و تزریق میشوند.
View مربوط به اکشن Create برنامه
@using Book.Entities @model Book.Entities.Books @{ ViewBag.Title = "Create"; } <h2>New Book</h2> @using (Html.BeginForm()) { @Html.AntiForgeryToken() <div> <h4>Books</h4> <hr /> @Html.ValidationSummary(true, "", new { @class = "text-danger" }) <div> @Html.LabelFor(model => model.Name, htmlAttributes: new { @class = "control-label col-md-2" }) <div> @Html.EditorFor(model => model.Name, new { htmlAttributes = new { @class = "form-control" } }) @Html.ValidationMessageFor(model => model.Name, "", new { @class = "text-danger" }) </div> </div> <div> @Html.LabelFor(model => model.Genre, htmlAttributes: new { @class = "control-label col-md-2" }) <div> @Html.EditorFor(model => model.Genre, new { htmlAttributes = new { @class = "form-control" } }) @Html.ValidationMessageFor(model => model.Genre, "", new { @class = "text-danger" }) </div> </div> <div> <div> <input type="submit" value="Create" /> <input type="reset" value="Reset" /> @Html.ActionLink("Back to List", "Index", null, new {@class="btn btn-default"}) </div> </div> </div> } @section Scripts { @Scripts.Render("~/bundles/jqueryval") }
View برنامه هم همان ویویی است که خود Visual Studio برای ما ساختهاست. به جز یک سری دستکاریهایی داخل سیاساس، هدف از گذاشتن View مربوط به Create این بود که قرار است بر روی این قسمت کار کنیم. اگر پروژه رو اجرا کنید و به قسمت Create بروید، مشاهده خواهید کرد که برای Genre یک input ساخته شدهاست که کاربر باید در آن مقدار وارد کند. ولی اگر یادتان باشد، ما سبکهای نگارشی خودمان را در نوع شمارشی Genre ایجاد کرده بودیم. پس عملا باید یک لیست به کاربر نشان داده شود که تا از آن لیست، نوع را انتخاب کند. میتوانیم بیایم همینجا در داخل View مربوطه، بهجای استفاده از HTML Helper پیشفرض، از DropDownList یا EnumFor استفاده کنیم و به طریقی این لیست را ایجاد کنیم. ولی چون قرار است در این مثال به شرح موضوع مقاله خودمان بپردازیم، این کار را انجام نمیدهیم.
در حقیقیت میخوایم متد EditorFor را طوری سفارشی سازی کنیم که برای نوع شمارشی Genre، به صورت خودکار یک لیست ایجاد کرده و برگرداند. از نسخهی سوم ASP.NET MVC به بعد این امکان برای توسعه دهندهها فراهم شدهاست. شما میتوانید در پوشهی Shared داخل پوشه Views برنامه، پوشهای را به اسم EditorTemplates ایجاد کنید؛ همینطور DisplayTemplates و برای نوع خاصی که میخواهید سفارشیسازی را برای آن انجام دهید، یک PartialView بسازید.
Views/Shared/DisplayTemplates/<type>.cshtml
کاری که الان میخواهیم انجام دهیم این است که یک SelectListItem ایجاد کرده تا مقدارهای نوع Genreمان داخلش باشد و بتوانیم به راحتی برای ساختن DropDownList از آن استفاده کنیم. برای این کار Helper مخصوص خودمان را ایجاد میکنیم. پوشهای به اسم Helpers در کنار پوشههای Controllers، Models ایجاد میکنیم و در داخل آن کلاسی به اسم EnumHelpers میسازیم.
public static class EnumHelpers { public static IEnumerable<SelectListItem> GetItems( this Type enumType, int? selectedValue) { if (!typeof(Enum).IsAssignableFrom(enumType)) { throw new ArgumentException("Type must be an enum"); } var names = Enum.GetNames(enumType); var values = Enum.GetValues(enumType).Cast<int>(); var items = names.Zip(values, (name, value) => new SelectListItem { Text = GetName(enumType, name), Value = value.ToString(), Selected = value == selectedValue } ); return items; } static string GetName(Type enumType, string name) { var result = name; var attribute = enumType .GetField(name) .GetCustomAttributes(inherit: false) .OfType<DisplayAttribute>() .FirstOrDefault(); if (attribute != null) { result = attribute.GetName(); } return result; } }
در توضیح کد بالا عنوان کرد که متدها بهصورت متدهای الحاقی به نوع Type نوشته شدند. کار خاصی در بدنهی متدها انجام نشدهاست. در بدنهی متد اول لیست آیتمها را تولید کردیم. در هنگام ساخت SelectListItem برای گرفتن Text، متد GetName را صدا زدیم. برای اینکه بتوانیم مقدار ویژگی Display که در هنگام تعریف نوع شمارشی استفاده کردیم را بدست بیاریم، باید چک کنیم ببینیم که آیا این آیتم به این ویژگی مزین شدهاست یا نه. اگر شده بود مقدار را میگیریم و به خصوصیت Text متد اول انتساب میدهیم.
@using Book.Entities @using Book.Web.Helpers @{ var items = typeof(Genre).GetItems((int?)Model); } @Html.DropDownList("", items, new {@class="form-control"})
کدهایی که در بالا مشاهده میکنید کدهایی میباشند که قرار است داخل PartialViewی Genre قرار دهیم که در پوشهی EditorTemplates ساختیم. ابتدا آمدیم آیتمها را گرفتیم و بعد به DropDownList دادیم تا لیست نوع را برای ما بسازد. حالا اگه برنامه را اجرا کنید میبینید که EditorFor برای شما یه لیست از نوع شمارشی ساخته و حالا قابل استفاده هست.
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید
ولی در کل میشود IExceptionFilter را نیز پیاده سازی و مدیریت کرد:
public class CustomFilter : FilterAttribute, IExceptionFilter { public void OnException(ExceptionContext filterContext) {
اگر بخواهیم دقیقتر به این موضوع نگاه کنیم فرض میکنیم شما در وب سایت خود قسمتی برای آپلود عکسهای کاربر قرار داده باشید و با مکانیزمی مانند این روش صحت نوع فایلهای آپلود شده توسط کاربر را بررسی کنید.
اگر شخصی به قصد تخریب و هدر دادن فضای ذخیره سازی شما فایلی با محتوایی غیر از عکس (برای مثال یک فایل اجرایی) را تغییر پسوند داده و به جای عکس آپلود کند چه اتفاقی میافتد؟!
دو دلیل مهم برای چک کردن محتوای فایل خواهیم داشت:
1- جلوگیری از اتلاف حافظه ذخیره سازی (ممکن است شخص مهاجم هزاران فایل چند مگابایتی با محتوایی غیر از پسوند فایل بر روی سرور قرار دهد)
2- جلوگیری از اختلال در نمایش فایلهای آپلود شده (بی شک عدم نمایش عکس در سایت چهره خوبی نخواهد داشت و ممکن است اعتبار سایت را زیر سوال ببرد)
همیشه برای چک کردن نوع فایل باید به دونکته توجه داشت: یکی آنکه پسوند فایل را حتما چک کنیم تا مطابق فیلتر و سیاست مورد انتظار ما باشد ، دوم اینکه به روشی که در ادامه توضیح خواهیم داد، با استفاده از محتوای باینری فایل، MimeType آنرا تشخیص دهیم.
برای اینکار ما از یک تابع API استفاده میکنیم که با استفاده از 255 بایت ابتدایی محتوای فایل، نوع فایل را مشخص میکند. این تابع API که FindMimeFromData نام دارد، در فایل urlmon.dll قرار دارد و گویا توسط مرورگر IE برای چک کردن نوع فایل، بر اساس محتوای آن مورد استفاده قرار میگیرد. ما نیز از این تابع در دات نت بهره گرفته و با پاس دادن آرایهای از بایتها به آن نوع فایل خود را مشخص میکنیم.
کلاسی برای اینکار تهیه شده که در زیر مشاهده میکنید:
using System; using System.Runtime.InteropServices; using System.Reflection; namespace Parsnet.Core { public class MimeTypeDetector { [DllImport(@"urlmon.dll", CharSet = CharSet.Auto)] private extern static System.UInt32 FindMimeFromData( System.UInt32 pBC, [MarshalAs(UnmanagedType.LPStr)] System.String pwzUrl, [MarshalAs(UnmanagedType.LPArray)] byte[] pBuffer, System.UInt32 cbSize, [MarshalAs(UnmanagedType.LPStr)] System.String pwzMimeProposed, System.UInt32 dwMimeFlags, out System.UInt32 ppwzMimeOut, System.UInt32 dwReserverd ); public string GetMimeType(byte[] content) { var result = "unknown/unknown"; try { byte[] buffer = new byte[256]; var length = (content.Length > 256) ? 256 : content.Length; Array.Copy(content, buffer, length); System.UInt32 mimetype; FindMimeFromData(0, null, buffer, 256, null, 0, out mimetype, 0); System.IntPtr mimeTypePtr = new IntPtr(mimetype); result = Marshal.PtrToStringUni(mimeTypePtr); Marshal.FreeCoTaskMem(mimeTypePtr); } catch (Exception ex) { //Log.WriteError(MethodInfo.GetCurrentMethod(), ex); } return result; } } }
نحوهی استفاده از کلاس فوق هم بسیار ساده است. برای مثال هنگام آپلود فایل در MVC میتوانیم از آن استفاده کنیم:
[HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public ActionResult Upload(HttpPostedFileBase file) { //ابتدا با مکانیزم مورد نظر خود پسوند فایل را چک میکنیم اگر پسوند معتبری بود بعد محتوای فایل را چک میکنیم var data = new byte[256]; file.InputStream.Read(data, 0, 256); var detector = new Parsnet.Core.MimeTypeDetector(); var mimeType = detector.GetMimeType(data); if (CheckWhiteList(mimeType) == true) { file.SaveAs("yourpath"); } else { ModelState.AddModelError("InvalidFileContent", "فایل بارگزاری شده مورد پذیرش نیست."); } return View(); }
عبارت using و نحوه استفاده صحیح از آن
Public Class MyResource Implements IDisposable Public Sub DoWork() Throw New ArgumentException("A") End Sub Public Overloads Sub Dispose() Implements System.IDisposable.Dispose Throw New ArgumentException("B") End Sub End Class Public NotInheritable Class TestClass Private Sub New() End Sub Public Shared Sub Test() Using r As New MyResource() Throw New ArgumentException("C") r.DoWork() End Using End Sub End Class Module Module1 Sub Main() Try TestClass.Test() Catch ex As Exception Console.WriteLine(ex.Message) End Try End Sub End Module