اشتراک‌ها
معرفی DNTPersianComponents.Blazor

DNTPersianComponents.Blazor ؛ مجموعه کامپوننت‌های فارسی مخصوص Blazor

کامپوننت‌های مهیا

  • DntInputPersianDate: ورودی تاریخ شمسی به همراه امکان انتخاب آن از یک تقویم شمسی
  • DntPersianCalendar: تقویم شمسی به همراه امکان نمایش مناسبت‌های رسمی و وقایع و مناسبت‌های سفارشی
  • DntIranMap: نقشه ایران با قابلیت انتخاب استان‌ها و یا تغییر رنگ آن‌ها
  • DntInputIranCities: ورودی انتخاب نام استان‌ها و شهرستان‌های ایران
  • DntInputNumber: ورودی عددی با امکان دریافت و یا نمایش اعداد فارسی
  • DntInputCurrency: ورودی مبالغ فارسی به همراه جداکننده‌ی سه رقمی هزارها و نمایش عدد به رقم
  • DntInputFarsi و DntInputTextAreaFarsi: ورودی تمام فارسی برای مواقعی که صفحه کلید فارسی در دسترس نیست
  • DntInputText و DntInputTextArea: ورودی متنی با امکان تشخیص جهت راست به چپ و یا چپ به راست ورودی
معرفی DNTPersianComponents.Blazor
مطالب
کارهایی جهت بالابردن کارآیی Entity Framework #3

در قسمت‌های قبلی (^ و ^) راهکارهایی جهت بالا بردن کارآیی، ارائه شد. در ادامه، به آخرین قسمت این سری اشاره خواهم کرد.

فراخوانی متد شناسایی تغییرات

یادآوری: قبل از هر چیز با توجه به این مقاله دانستن این نکته الزامی است که فراخوانی برخی متدها مانند DbSet.Add سبب فراخوانی DataContext.ChangeTracker.DetectChanges خواهند شد.

فرض کنید قصد افزودن 2000 موجودیت دانش آموز را دارید:

for (int i = 0; i < 2000; i++)
{
    Pupil pupil = GetNewPupil();
    db.Pupils.Add(pupil);
}
db.SaveChanges();
در کد بالا بدلیل فراخوانی متد DbSet.Add و به دنبال آن فراخوانی متد DetectChanges در هر بار اجرای حلقه (2000بار) مدت زمان اجرای کد بالا بسیار زیاد است و اگر به پروفایلر نگاهی بیاندازید، اشغال CPU توسط کوئری بالا، بیش از حد متعارف است.

اگر به تصویر بالا دقت کنید بیش از 34 ثانیه (خط 193 قسمت سوم شکل) جهت افزودن 2000 موجودیت به کانتکست سپری شده است. در حالی که درج این 2000 موجودیت کمی بیش از 1 ثانیه (خط 195 قسمت سوم شکل) که 379 میلی ثانیه (قسمت دوم شکل) آن مربوط به اجرای کوئری اختصاص یافته  طول کشیده است.
بیشترین زمان صرف شده‌ی برای درج 2000 موجودیت، در کد برنامه سپری شده است که با بررسی بیشتر در پروفایلر، متوجه زمان بر بودن فراخوانی متد ()DetectChanges که در فضای نام Data.Entity.Core وجود دارد خواهید شد. این متد 2000 بار به تعداد موجودیت هایی که قصد داریم به بانک اطلاعاتی اضافه نماییم، فراخوانی شده است.

همانطور که در شکل بالا مشخص است همان 34 ثانیه جهت ردیابی تغییرات صرف شده است. EF ردیابی تغییرات را بصورت پیش فرض هر زمانی که قصد افزودن یا ویرایش موجودیتی را داشته باشید، انجام خواهد داد و هر چه موجودیت‌های بیشتری را بخواهید ویرایش یا اضافه نمایید، این زمان نیز بیشتر خواهد شد. در حقیقت زمان لازم برای الگوریتم ردیابی تغییرات بصورت نمایی با رشد موجودیت‌ها افزوده می‌شود. به عبارت دیگر اگر این تعداد موجودیت‌ها را به 4000 عدد برسانید، مدت زمان لازم بیش از 2 برابر افزوده خواهد شد.

راه حل اول:
استفاده از متد ()AddRange ارائه شده در EF6 که جهت درج دسته‌ای (Bulk Insert) ارائه شده است:
var list = new List<Pupil>();

for (int i = 0; i < 2000; i++)
{
    Pupil pupil = GetNewPupil();
    list.Add(pupil);
}

db.Pupils.AddRange(list);
db.SaveChanges();

راه حل دوم:

در سناریوهای پیچیده، مانند درج دسته‌ای چندین موجودیت، شاید مجبور به خاموش نمودن این قابلیت شوید:
db.Configuration.AutoDetectChangesEnabled = false;
توجه داشته باشید اگر قصد دارید از امکان ردیابی تغییرات مجددا بهره‌مند شوید، باید این قابلیت را نیز فعال نمایید. با خاموش نمودن ردیابی تغییرات بار دیگر کوئری ابتدایی را اجرا نمایید. مدت زمان لازم جهت افزودن 2000 موجودیت به کانتکست از بیش از 34 ثانیه به 85 میلی ثانیه کاهش یافته است؛ ولی اعمال تغییرات به بانک اطلاعاتی همانند مرتبه اول بیش از 1 ثانیه طول خواهد کشید.


ردیابی تغییرات

هنگامی که موجودیتی را از بانک اطلاعاتی دریافت نمایید، می‌توانید آن را ویرایش نمایید و مجددا به بانک اطلاعاتی اعمال نمایید. چون EF اطلاعی از قصد شما برای موجودیت نمی‌داند، مجبور است تغییرات شما را زیر نظر بگیرد که این زیر نظر گرفتن، هزینه و سربار دارد و این سربار و هزینه برای داده‌های زیاد، بیشتر خواهد شد. بنابراین اگر قصد دارید اطلاعاتی فقط خواندنی را از بانک اطلاعاتی دریافت نمایید، بهتر است صراحتا به EF بگویید این موجودیت را تحت ردیابی قرار ندهد.
string city = "New York";

List<School> schools = db.Schools
    .AsNoTracking()
    .Where(s => s.City == city)
    .Take(100)
    .ToList();

استفاده از متد AsNoTracking  در کد بالا سبب خواهد شد 100 مدرسه که در شهر نیویورک وجود دارد توسط EF، بدون تحت نظر گرفتن آن‌ها از بانک اطلاعاتی دریافت شوند و سرباری نیز تحمیل نشود.

ویوهای از قبل کامپایل شده

معمولا، هنگامی که از EF برای اولین بار استفاده می‌نمایید، ویوهایی ایجاد می‌گردد که برای ایجاد کوئری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این ویوها در طول حیات برنامه فقط یکبار ایجاد می‌شوند. ولی همین یکبار هم زمانبر هستند. خوشبختانه راه‌هایی وجود دارد که ایجاد این ویوها را در زمان runtime انجام نداد و آن راه، استفاده از ویوهای از پیش کامپایل شده است. یکی از راههای ایجاد این ویوها استفاده از Entity Framework Power Tools است. بعد از نصب اکستنشن، بر روی فایل کانتکست راست کلیک کرده و سپس گزینه‌ی Generate Views را از منوی Entity Framework انتخاب کنید.

توجه داشته باشید که هر تغییری را بعد از ایجاد این ویوها بر روی کانتکست اعمال نمایید، باید آن‌ها را مجددا تولید کنید. برای آشنایی بیشتر با این ویوها به این لینک مراجعه کنید. هم چنین پکیج نیوگتی بنام EFInteractiveViews نیز برای این منظور تهیه و توزیع شده است.


حذف کوئری‌های ابتدایی غیر ضروری

در هنگام شروع به کار با EF، چندین کوئری آغازین بر روی دیتابیس اجرا می‌شوند. یکی از کوئری‌های آغازین جهت تشخیص نسخه‌ی دیتابیس است که همانطور در تصویر زیر مشاهده می‌کنید، در حدود چند میلی ثانیه می‌باشد.

با توجه به توضیحات، در صورتیکه اطلاعی از نسخه‌ی دیتابیس دارید، می‌توانید این کوئری ابتدایی را تحریف نمایید. برای اینکار می‌توان توسط متد ()ResolveManifestToken کلاسی که اینترفیس IManifestTokenResolver را پیاده سازی کرده است، نسخه‌ی دیتابیس را برگردانیم و از یک رفت و برگشت به دیتابیس جلوگیری نماییم.

 public class CustomManifestTokenResolver : IManifestTokenResolver
{
    public string ResolveManifestToken(DbConnection connection)
    {
        return "2014";
    }
}
و توسط کلاسی که از کلاس DbConfiguration ارث بری کرده است آن را استفاده نماییم.
 public class CustomDbConfiguration : DbConfiguration
{
    public CustomDbConfiguration()
    {
        SetManifestTokenResolver(new CustomManifestTokenResolver());
    }
}


تخریب کانتکست

تخریب و از بین بردن کانتکست هنگامی که به آن نیاز نداریم بسیار ضروری است. یکی از روشهای اصولی برای Disposing کانتکست، محصور کردن آن بوسیله دستور Using است (البته فرض بر این است که قرار نیست از الگوهای اشاره شده استفاده نماییم). در صورت عدم تخریب صحیح کانتکست باید منتظر آسیب جدی به کارایی Garbage Collector جهت آزاد سازی منابع مورد استفاده کانتکست و هم چنین باز نمودن اتصالات جدید به دیتابیس باشید.


پاسخگویی به چندین درخواست بر روی یک کانکشن

EF از قابلیتی بنام Multiple Result Sets می‌تواند بهره ببرد که این قابلیت باعث می‌شود بر روی یک کانکشن ایجاد شده، یک یا چند درخواست از دیتابیس ارسال و یا دریافت شود که سبب کاهش تعداد رفت و برگشت به دیتابیس می‌شود. کاربرد دیگر این قابلیت، زمانی است که تاخیر زیادی (latency) بین اپلیکیشن و دیتابیس وجود دارد.

برای فعالسازی کافی است مقدار زیر را در کانکشن استرینگ اضافه نمایید:

MultipleActiveResultSets=True;


استفاده از متدهای ناهمگام

در C#5 و EF6 پشتیبانی خوبی از متدهای ناهمگام فراهم شده است و اکثر متدهایی مانند ToListAsync, CountAsync, FirstAsync, SaveChangesAsync و غیره که باعث رفت و برگشت به دیتابیس می‌شوند امکان پشتیبانی ناهمگام را نیز دارند. البته این قابلیت برای برنامه‌های یک درخواست در یک زمان شاید مفید نباشد؛ ولی برای برنامه‌های وبی برعکس. در برنامه وب جهت پشتیبانی از بارگذاری همزمان (concurrent) قابلیت ناهمگام (Async) سبب خواهد شد منابع تا زمان اجرای کوئری به ThreadPool بازگردانده شود و برای سرویس دهی مهیا باشند که باعث افزایش scalability خواهد شد.

بررسی و آزمایش با داده‌های واقعی

در اکثر مواقع کارآیی با حجیم شدن داده‌ها کاهش پیدا می‌کند (البته در صورت عدم رعایت اصول استاندارد). بنابراین بررسی کارآیی در محیط هایی با حجم داده‌های بالا ضروری است. هیچ چیز بدتر از آن نیست که همه چیز در محیط توسعه خوب و بی نقص باشد ولی در محیط عملیاتی به شکست بیانجامد. به همین جهت سعی کنید از ابزارهای تولید داده (^ و ^ و ^) برای ایجاد داده‌های آزمایشی استفاده نمایید. سپس کارآیی کوئری خود را مورد بررسی و آزمایش قرار دهید.

مطالب
بهبود Time ZoneInfo در دات نت 6
با ارائه net core.، شاهده استفاده‌ی گسترده از DateTimeOffset بجای DateTime بودیم و این استفاده به مرور در کدهای خودمان هم ورود کرد. DateTimeOffset به شما این اجازه را میدهد که دقیقا بدانید ساعت وارد شده در سیستم، دقیقا مربوطه به چه منطقه زمانی است. در پروژه‌ای که مدتی است با نسخه‌ی Asp.net core 3.1 در حال طراحی و به روزرسانی بخش‌های مختلف آن هستیم، یکی از موارد، سیستم زمانی آن است که باید در زمان‌های مناسب و مدنظر کاربر، فعالیت‌های تنظیم شده‌ی توسط کاربر را به انجام برساند.
در اینجا سامانه به صورت Paas آغاز به فعالیت کرد. در این نوع سیستم‌ها، تاریخ و ساعت سرور بر اساس منطقه‌ی زمانی صفر، یعنی گرینویچ یا نصف النهار مبدا تنظیم شده‌است. یعنی زمانی که شما ساعت سیستم را دریافت میکنید، Offset بر روی صفر تنظیم شده‌است و اگر کاربر تهران (ایران) ساعتی را بخواهد تنظیم کند، این تاریخ حتما باید یک آفست 3.5 داشته باشد تا محاسبات زمانی سیستم دقیق کار کند؛ در غیر اینصورت سه ساعت و نیم زودتر، فعالیت موردنظر آغاز میگردد و باعث خطا و بی اعتبار شدن سامانه میگردد.
 همچنین در بعضی کشورهای مانند ایران، Daylight Saving Time یا به اختصار DST نیز پیاده سازی میشود که در ین حالت در کشور مربوطه، نیمه اول سال که هوا گرم‌تر است ساعت‌ها یک ساعت به جلو کشیده شده و با آغاز روزهای سرد سال، ساعت بجای قبلی خود باز میگردد و به همین دلیل، آفست زمانی آن 4.5 میباشد که البته ممکن است بنا به دلایلی این DST اجرا نگردد که  بیش از ده سال پیش کشور ما نیز چنین تجربه‌ای را چند سالی داشت.
به همین دلیل باید این موضوع تغییر آفست را جدی گرفت. حال در سامانه‌ی ما گاها افرادی هستند که در خارج از کشور با آن کار میکنند و از آنجا که سامانه بر اساس ساعت تهران این فعالیت را انجام میدهد، باید در این قسمت به روزرسانی‌هایی را به انجام میرساندیم. بدین ترتیب در قسمت پروفایل کاربر، لیستی به نام منطقه زمانی قرار دادیم تا بر اساس آن، کاربر بتواند منطقه زمانی خود را انتخاب کند تا از این پس، زمان خود را بر اساس زمان تهران مشخص نکند. پس با استفاده از کلاس موجود در دات نت TimeZoneInfo  لیستی از TimeZone‌ها را به دست آوردم که هر timezone شامل ID، نام نمایشی، میزان آفست آن منطقه، آیا شامل DST میگردد یا خیر و ... میشود.
 در این حالت برای هر کاربر، Zone ID را ذخیره کرده و با هر بار استفاده بر اساس ZoneId، اطلاعات آن منطقه زمانی را به دست می‌آوردم. همه چیز درست کار میکرد ولی زمانیکه سامانه توسط داکر روی سرویس‌های Paas اجرا شد، در این حالت چون سیستم مذکور یک لینوکس است که توسط Nginx اجرا میگردد و اینکه TimeZoneInfo یک سیستم WindowsBased است، به مشکل برخورد کرد و نتوانست ZoneID مورد نظر را در سیستم بیابد. سیستم‌های دیگر مانند لینوکس، از ساختاری با نام IANA  میباشد که توسط ICANN حمایت میشود و دیتابیس‌های به روز آن در این آدرس قرار دارد.  به همین علت سیستم مجددا RollBack شد تا آن را اصلاح نماییم.


جهت اصلاح این مشکل سه مورد زیر را بررسی کردم:
یک. استفاده از کتابخانه مبدل منطقه زمانی: این کتابخانه تبدیل حالت‌های زمانی از ویندوز به IANA و بالعکس را دارد. همچنین این امکان را به شما میدهد که به راحتی با وارد نمودن ZoneId به هر شکلی که وارد شود، چه به صورت ویندوزی و چه به صورت IANA باشد، خروجی TimeZoneInfo مورد نظر را تامین مینماید. البته در سیستم عامل ویندوز همان شکل قبل را دارد ولی در حالت لینوکسی، نام نمایشی مناطق شکل مناسبی ندارد و فقط بیشتر به شکل اختلاف زمانی میباشد که دو مرتبه تکرار شده است.
دو. استفاده از کتابخانه NodaTime: کتابخانه NodaTime، کتابخانه‌ی خوشنامی در مورد مسائل تاریخ و ساعت میباشد و همچنین قابلیت مناطق زمانی را بر اساس سیستم IANA فراهم میکند 
سه. ارتقا پروژه به دات نت 6:  تیم دات نت، در نسخه‌ی ،6 در زمینه‌ی تاریخ و ساعت بهبود‌های فراوانی داشته‌اند که تایپ‌های جدید DateOnly و TimeOnly نیز نمونه‌هایی از آن میباشد ولی بهبودهایی هم در زمینه TimeZone‌ها نیز صورت گرفته‌است و از حالت WindowsBased به حالت CrossPlatform تغییر یافته‌است. در حال حاضر در صورتیکه در نسخه 6، شما از مناطق زمانی چه در ویندوز و چه در لینوکس استفاده کنید، یا اینکه در یک سیستم IANA از ZoneId‌های ویندوزی استفاده کنید و یا بالعکس، هیچ مشکلی وجود ندارد.
با توجه به این موضوع، ما سیستم را از نسخه‌ی 3.1 به نسخه 6 به روزرسانی کردیم و به راحتی و بدون تغییر کدها توانستیم مناطق زمانی را به راحتی بدست آوریم. البته این نکته را باید مدنظر داشته باشید که در سیستم ویندوزی، همه چیز مطابق قبل است ولی در یک سیستم مبتنی بر IANA، ممکن است بعضی از نام‌های نمایشی تکراری باشند، ولی ZONEID‌ها متفاوت هستند؛ مثلا برای ایران دو منطقه زمانی، یا برای ترکیه سه یا چهار منطقه زمانی وجود داشت؛ با نام‌های نمایشی یکسان ولی با ZoneId‌های متفاوت به شکل Iran و دیگری به شکل Asia/tehran بود و ترکیه هم با چند نام شهر متفاوت است.
نظرات مطالب
تولید SiteMap استاندارد و ایجاد یک ActionResult اختصاصی برای Return کردن SiteMap تولید شده
سلام؛ عالی بود. من برای خواندن از بانک اطلاعاتی این کد رو نوشتم
 public virtual ActionResult Sitemap()
        {
            var data = new sunn.Models.ApplicationDbContext().Posts.ToList();
            SiteMap sm = new SiteMap();
            foreach (var siteno in data)
            {
                sm.Add(new Location()
                   {
                       Url = string.Format("http://www.MySite.ir/Develop/Home/Post/{0}", siteno.Id),
                       LastModified = siteno.InsertDate,
                       Priority = 0.5D
                   });
            }

            return new XmlResult(sm);
        }
زمانیکه در آدرس بار نام این اکشن رو میزنم، تمامی اطلاعات رو نشون میده؛ اما بدون هیچ فرمتی و پشت سر هم. اما ViewSource رو که میزنم توی source کاملا نقشه سایت رو نشون میده .

دو تا سوال : اول اینکه به چه نحوی میتونم آدرس فایل xml  را بدست بیارم که مثلاً به گوگل معرفی کنم و دوم اینکه به جای نمایش این صفحه ناخوانا بتوانم یک صفحه خوانا‌تر با فرمت نمایش بدم
نظرات اشتراک‌ها
پروژه SmartUnderline
- کاری به ASP.NET MVC سمت سرور ندارد.
- مثال آن در اینجا ارائه شده. روی آن کلیک راست کنید و سورس آن‌را مشاهده کنید. اسکریپت آن باید الحاق شود و متد init دارد در ابتدای کار. همچنین فایل‌های CSS خاصی هم نیاز دارد. برای مشاهده‌ی یکجای فایل‌های CSS آن از افزونه‌ی web developer کمک بگیرید. این افزونه قابلیت نمایش یکجای فایل‌های اسکریپت آن صفحه را هم دارد. کلا برای مهندسی معکوس این نوع صفحات گنگ بسیار مفید است.
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
نشان دادن گزارش قبل از ذخیره یا چاپ
ممنونم والا من از همون آدرسی که اول دادید بدون مشکل گرفتم و نصب کردم (البته با ...). پروژه DemosBrowser هنوز همون مشکل رو داره (توی xaml ارور میده) ولی WPFapptest در ابتدای اجرا بالای صفحه یه popup میاد که به صورت زیر هست:

و وقتی روش کلیک میکنم و Allow blocked content رو میزنم فقط شکلی به صورت زیر نمایش داده میشه. واقعاً مشکل عجیبی هستش

اشتراک‌ها
وبینار بهینه سازی گیت توسط کلاب

در تاریخ نه سپتامبر، شرکت کلاب در نظر دارد در مورد بهینه سازی سیستم کنترل نسخه گیت وبیناری را برگزار کند.

همچنین میتوانید زمان وبینار را که در دو ساعت 6:30 به وقت تهران Eastern و 9:30 شب به وقت تهران Pacific برگزار خواهد شد را انتخاب کنید.

وبینار بهینه سازی گیت توسط کلاب
بازخوردهای پروژه‌ها
مدیریت نمایش Header
با سلام و احترام.
چطور میتوان نمایش سر صفحه را در صفحات مختلف بر اساس یک سری شروط کنترل کرد؟
به عنوان مثال حالتهای زیر را در نظر بگیریم.
1- نمایش سر صفحه در تمامی صفحات بجز صفحه نخست
2- نمایش سر صفحه فقط در صفحات زوج
3- نمایش سر صفحه بر اساس شرطی مبنی بر مقدار یک فیلد خاص
و یک سوال دیگر. آیا امکان افزودن بیش از یک سر صفحه می‌باشد؟

با سپاس
مطالب
روش اتصال دومین‌های ir. به یک DNS Server
با از دست رفتن دومین info. سایت به علت معلق سازی اینگونه دومین‌های ایرانی توسط مهم‌ترین ثبت کنندگان دومین در دنیا:


 در سایت رسمی nic.ir ، دومین جاری را ثبت و سپس برای تعیین DNS آن، از سرویس رایگان cloudflare.com استفاده کردم که خلاصه‌ای از روش انجام اینکار را در ادامه مطالعه خواهید کرد.


ثبت دومین در سایت nic.ir

صرفنظر از معلق شدن دومین info. سایت، شاید جالب باشد بدانید قیمت تمدید این نوع دامنه‌ها برای یکسال چقدر شده‌است:


این رقم، بیش 10 برای رقمی است که در ابتدای کار این سایت، برای ثبت دامنه پرداخت کرده بودم. اما ... ثبت یک دامنه‌ی ir.، در سایت رسمی nic.ir برای 5 سال، دقیقا 48 هزار تومان تمام می‌شود که فوق العاده‌است!
برای شروع به کار با سایت nic.ir، ابتدا نیاز است یک شناسه را در این سایت ایجاد کنید. برای مثال اگر فقط می‌خواهید یک دومین ir. ساده را داشته باشید، همان انتخاب گزینه‌ی اول «شخص حقیقی» کفایت می‌کند.
مرحله‌ی بعد، تکمیل فرم متناظر با آن است که در اینجا اطلاعات را باید با همان قالبی که در مثال‌های آن ذکر کرده، وارد کنید. در این فرم، پرسش محرمانه را خوب بخاطر بسپارید؛ چون در حین تکمیل قسمت‌های بعدی کار، مدام سؤال پرسیده می‌شود. همچنین تمام مکاتبه‌ها و اطلاعات مراحل بعدی را در میل‌باکس خود دریافت خواهید کرد.
پس از تائید ایمیل خود، می‌توانید از منوی «دامنه‌ها / ثبت دامنه»، نسبت به ثبت یک دومین جدید و در همانجا پرداخت وجه متناظر با آن اقدام کنید. پس از مدتی (تا سه ساعت بعد)، این اطلاعات توسط nic.ir بررسی شده و تائیدیه نهایی را در میل باکس خود دریافت خواهید کرد.


تعریف name-server‌های مخصوص یک دومین ir.

تا اینجا، دومین شما تعریف و فعال شده ... اما قابل استفاده نیست. مرحله‌ی بعدی، تعریف رکوردهای DNS دومین است، تا پس از وارد کردن آدرس سایت در مرورگر، به آدرس IP متناظری (برای مثال آدرس IP ثابت سرور مجازی / VPS شما) اشاره کند. برای اینکار می‌توان از سرویس رایگان cloudflare.com استفاده کرد.
در این سایت ثبت نام کنید و پس از فعالسازی ایمیل خود، از پلن‌های مختلف کاربری آن، پلن رایگان آن‌را که خدمات DNS را ارائه می‌دهد، انتخاب کنید. در اینجا می‌توان از طریق منوی بالای صفحه و انتخاب گزینه‌ی Add site، آدرس دومین خود را وارد کنید، تا مراحل ثبت اطلاعات DNS آن آغاز شود.
پس از ثبت سایت خود در cloudflare.com، باید به اطلاعاتی که ارائه می‌کند، دقت داشت:


عنوان می‌کند که به محل ثبت دامنه‌ی خود مراجعه کرده و اطلاعات فوق را در آن وارد کنید (منظور همان دو nameserver جدید lovisa.ns.cloudflare.com و todd.ns.cloudflare.com است)؛ همچنین اگر پیشتر اطلاعات دیگری را در آنجا وارد کرده بودید، باید تمام آن‌ها را هم حذف کنید. در غیراینصورت درخواست شما پردازش نخواهد شد.
برای این منظور به اکانت nic.ir خود وارد شده و به قسمت «دامنه / دامنه‌های من» وارد شوید. در اینجا بر روی لینک NS ای که مشاهده می‌کنید، کلیک کنید:


منظور از NS، همان nameserver هایی است که عنوان شد. اکنون در صفحه‌ی تنظیمات DNS، اطلاعات NSهای cloudflare.com را وارد کرده و ذخیره کنید:



تکمیل ثبت رکوردهای DNS یک دومین ir.

پس از ثبت nameserver‌های cloudflare.com در سایت nic.ir، مرحله‌ی آخر کار، تکمیل رکوردهای DNS دومین است. به همین جهت به اکانت cloudflare.com خود وارد شده و در تنظیمات دومین ثبت شده، گزینه‌ی DNS را انتخاب کرده و رکوردهای آن را به صورت زیر تکمیل کنید:



بدیهی است در اینجا تنها تفاوت‌های مورد نیاز، تغییر نام دامنه و آدرس IP متناظر با آن است. در مورد رکورد spf1 در اینجا بیشتر توضیح داده شده‌است.

پس از اینکار، بر روی لینک منوی overview در بالای صفحه کلیک کرده و در پایین این صفحه، بر روی دکمه‌ی «check nameservers» کلیک کنید، تا cloudflare کار بررسی اطلاعات تنظیم شده‌ی توسط شما را شروع کند:


این بررسی نیز چند ساعتی طول می‌کشد و نتیجه‌ی نهایی را از طریق ایمیل دریافت خواهید کرد. پس از فعال شدن دومین خود در cloudflare، مجددا به قسمت تنظیمات DNS آن وارد شده و DNS Sec را نیز بر روی آن فعال کنید:


اکنون دومین شما قابل استفاده‌است!