نظرات مطالب
تبدیل html به pdf با کیفیت بالا
یک نکته‌ی تکمیلی:
پروژه‌ی wkhtmltopdf خاتمه یافته و دیگر نگهداری نمی‌شود. اگر به دنبال یک جایگزین با کیفیت برای آن هستید، مرورگر کروم، قابلیت تبدیل توکار HTML به PDF را دارد که بر این اساس کتابخانه‌ی ChromiumHtmlToPdf به‌وجود آمده و در پشت صحنه از همان موتور کروم برای تبدیل HTML به PDF با کیفیت بسیار بالا استفاده می‌کند. این کتابخانه همچنین قابلیت تهیه‌ی screenshot از صفحه‌ی وب را هم دارد.

یک نمونه مثال: تبدیل یک فایل HTML به PDF
using (var converter = new Converter())
{
   converter.ConvertToPdf(new ConvertUri(SourcePath),
                               "output.pdf",
                               new PageSettings(PaperFormat.A4)
                               {
                                   DisplayHeaderFooter = true,
                                   HeaderTemplate = header,
                                   FooterTemplate = footer,
                                   PrintBackground = true,
                               });
   converter.ConvertToImage(new ConvertUri(tempSourcePath),
                                 "output.png",
                                 new PageSettings(PaperFormat.A6));
}
در اینجا SourcePath به مسیر کامل فایل HTML اشاره می‌کند. مزیت این روش، خواندن خودکار فایل‌های css، js و تصاویر محلی ذکر شده‌ی در فایل HTML است. می‌شود بجای SourcePath، از خود محتوای رشته‌ای فایل HTML هم استفاده کرد. در این حالت باید css و js و غیره را Inline کنید و داخل فایل قرار دهید.
یک نمونه مثال از header و footer قابل استفاده‌ی در اینجا را هم مشاهده می‌کنید:
    var header = """
<div class="text center" style="color: lightgray;border-bottom: solid lightgray 0.1px; width: 100%; font-family: 'Samim'; font-size:7px;">
<span class="title"></span>
</div>
""";
    var footer = """
<div class="text center" style="color: lightgray; font-family: 'Samim'; font-size:7px;">
<span class="pageNumber"></span>/<span class="totalPages"></span>
</div>
""";
برای مثال ذکر 1/10 در پایین تمام صفحات (تعداد کل صفحات/شماره صفحه جاری) به صورت فوق است (در آدرس داده شده، برای مثال totalPages را جستجو کنید تا با روش تعریف این ثوابت ویژه آشنا شوید). متاسفانه مرورگر کروم در این دو قسمت header و footer، محدودیت‌های زیادی را اعمال می‌کند و فونت‌های سفارشی را فقط در صورت نصب در سیستم عامل می‌خواند و پردازش می‌کند و اگر می‌خواهید تصویری را در اینجا نمایش دهید، باید آن‌را base64 کرده و inline کنید.

روش استفاده‌ی از آن در برنامه‌های وب ASP.NET Core
می‌توانید ورودی HTML خود را به صورت زیر به آن داده و byte array نهایی را بدون نیاز به ذخیره سازی به صورت فایل، از یک اکشن متد، بازگشت دهید:
 var HTML = "<HTML code>";
 using (Converter converter = new Converter())
 using (MemoryStream stream = new MemoryStream())
 {
     // This is necessary when running on Docker
     converter.AddChromeArgument("--no-sandbox");

     // Create PDF out of HTML string
     converter.ConvertToPdf(html, stream, new ChromeHtmlToPdfLib.Settings.PageSettings());

     // Return file to user
     return File(stream.ToArray(), MediaTypeNames.Application.Pdf, "Report.pdf");
 }
اشتراک‌ها
معرفی ابزارهای مفید و رایگان fishcode
نرم افزارهای ارائه شده این تیم به صورت رایگان بوده و عموما بدون نیاز به نصب و با حجم بسیار کم میباشد که ابزارهای بسیار کارآمدی در اختیار برنامه نویسان قرار داده است.   
توضیحات تکمیلی در مورد نرم افزار‌ها در سایت این تیم قرار دارد ولی جهت آشنایی دوستان به صورت مختصر در مورد چند نرم افزار مفید این تیم توضحاتی خواهم داد. 

  • Convert.Net
یکی از مفیدترین و بهترین ابزارهای این تیم نرم افزار Convert.Net است که امکانات مفیدی در اختیار شما قرار میدهد از جمله :
  1. Regular Expression Tester : که جهت تست Regex‌های نوشته شده استفاده میشود.
  2. Encoding & Decoding : جهت تبدیل انواع رشته‌های Encoded ویا Decoded به یکدیگر استفاده میشود و از html - url - EScape-js - Base64 - string و ... پشتیبانی میکند.
  3. Encryption & Decryption : جهت Encrypt و Decrypt انواع رشته استفاده میشود که از انکریپتورهای معروفی همچون  AES - Rijndael - DES - SHA - TripleDES پشتیبانی میکند.
  4. Language Translation : یک دیکشنری Multi Language آنلاین در اختیار شما برای ترجمه متون قرار میدهد.
  5. C# & VB.Net Convertor : برای تبدیل کدهای C# به Vb و برعکس استفاده میشود و  طبق تست هایی که روش به شخصه انجام دادم در اکثر موارد بدون خطا تا حدود 90 درصد تبدیلات رو به صورت موفق انجام میده ولی مانند سایر Convertor‌ها با Lambda Expression کمی مشکل دارد.
  6.  Xml & Json Browser : برای مشاهده و تبدیل Xml به Json و برعکس بسیار مفید است .. 
  7. Linq Tester : برای تست کوئری‌های Linq استفاده میشود . (برای استفاده از این امکان باید Roslyne روی سیستم شما نصب باشد)
حجم برنامه 2 مگابایت : دانلود

  • Database.Net
نرم افزار کم حجم جهت اتصال و مدیریت انواع دیتابیس میباشد در عین سادگی و حجم کم ابزار مفیدی جهت اجرای Query‌ها ساخت جداول , مشاهده و ویرایش رکوردها و .... در اختیارتان قرار میدهد.
دیتابیس‌های پشتیابنی شده در این نرم افزار : 
SQL Server 2000/2005/2008/2012/2014/Express/LocalDB         
SQL Server Compact 3.1/3.5/4.0 (*.sdf;*.*)         
SQL Azure 10/11        
MS Access 97/2000/2002/2003 (*.mdb;*.mde;*.*), 2007/2010/2013 (*.accdb;*.accde;*.*)         
MS Excel 97/2000/2002/2003(*.xls;*.*), 2007/2010/2013 (*.xlsx;*.xlsm;*.xlsb;*.*)         
Firebird SuperServer/Embedded 1.5/2.0/2.1/2.5 (*.gdb;*.fdb;*.*)       
SQLite 3.x (*.db;*.db3;*.sqlite;*.*)       
MySQL 5.x, MariaDB 5.x/10.x         
PostgreSQL 8.x/9.x     
Oracle 10g/11g/12c       
IBM DB2 9.x/10.x         
IBM Informix 11.x/12.x         
Sybase ASE 15.x         
dBASE IV (*.dbf)   
Visual FoxPro (*.dbc)    
Data Sources (OleDB)(*.udl;*.*)     
ODBC DSN (Data Source Name)(*.dsn;*.*)       
OData (Open Data Protocol) v1/v2/v3/v4
حجم برنامه 9 مگابایت : دانلود

  • Resource.Net
این نرم افزار جهت ساخت , ویرایش و مدیریت انواع فایل Resource برنامه‌های دات نت بسیار مفید میباشد که از نسخه‌های مختلف دات نت پشتیبانی میکند.

سایر نرم افزار‌های این تیم هم مانند نرم افزارهای معرفی شده بین کاربران محبوبیت زیادی کسب کرده اند که میتوانید برای کسب اطلاعات بیشتر و دانلود این نرم افزار‌ها به وب سایت این تیم مراجعه فرمائید. 
معرفی ابزارهای مفید و رایگان fishcode
مطالب
تزریق وابستگی‌ها در ASP.NET Core - بخش 4 - طول حیات سرویس ها یا Service Lifetime
در قسمت‌های قبلی این سری، به ترتیب ابتدا در مورد مبحث تزریق وابستگی‌ها صبحت کردیم، بعد اولین سرویس‌مان را در ASP.NET Core ثبت و واکشی کردیم. در بخش سوم، تنظیمات را درون سامانه، ثبت و استفاده کردیم و حالا در این بخش می‌خواهیم به مبحث طول حیات سرویس‌ها بپردازیم.
همانطور که گفتیم، وظیفه‌ی DI Container، ایجاد یک نمونه از سرویس درخواست شده، تزریق آن به کلاس درخواست دهنده و در انتها از بین بردن یا Dispose شیء ایجاد شده از سرویس ثبت شده‌است. بنابراین ما باید در هنگام ثبت سرویس، بر اساس تحلیل و نیاز برنامه‌ی خودمان، طول عمر سرویس/Service Life Time را مشخص کنیم.

بصورت کلی در Microsoft Dependency Injection Container و اکثر DI Container‌های دیگر، 3 نوع کلی چرخه‌ی حیات وجود دارند که به ترتیب پایداری و طول عمر شیء ایجاد شده، در زیر آورده شده‌اند:
  •  Singleton
  •  Scoped
  •  Transient

Singleton (یگانه)

فقط و فقط یک شیء از سرویس ثبت شده با این طول عمر، در اولین درخواست ایجاد می‌شود و سپس در کل طول حیات برنامه، از همین شیء ایجاد شده، استفاده می‌گردد.  به همین دلیل به آن «یگانه» یا Singleton می‌گویند. هر زمانیکه این سرویس در خواست داده می‌شود، DI Container، همان یک شیء را در اختیار درخواست دهنده قرار می‌دهد و این شیء، هیچگاه از بین نمی‌رود.  به بیان دیگر، DI Container هیچگاه این شیء را از بین نمی‌برد. شیء ساخته شده از سرویس ثبت شده‌ی با حالت Singleton، بین تمامی استفاده کنندگان، به صورت اشتراکی استفاده می‌شود. این طول عمر تقریبا مشابه‌ی اشیاء ساخته شده توسط Singleton Pattern عمل می‌کند.
با توجه به مطالب گفته شده، ویژگی‌های سرویس‌های Singleton به شرح زیر هستند:
  •   در اولین درخواست به سرویس، یک نمونه از آن ساخته می‌شود و تا پایان برنامه در حافظه نگه داشته می‌شود.
  •   در سایر درخواست‌ها، همان یک نمونه‌ی ساخته شده‌ی از سرویس، ارائه داده می‌شود. 
  •   به علت موجود بودن در حافظه، معمولا دسترسی به آن‌ها و عملکرد آن‌ها سریعتر است.
  •   بار کاری بر روی Garbage Collector فریمورک را کاهش می‌دهند.

بنابراین در هنگام تعریف کردن یک سرویس به صورت Singleton باید نکات زیر را مد نظر قرار بدهید:
  • باید سرویس مورد نظر Thread Safe باشد .
  •  نباید استفاده کننده‌ی از این سرویس، امکان تغییر State آن را داشته باشد.
  •  اگر ساخت شیء‌ای از یک سرویس، هزینه‌ی زیادی را داشته باشد ، احتمالا Singleton کردن آن می‌تواند ایده‌ی خوبی باشد.
  •  شیء ساخته شده‌ی از این سرویس، تا زمان اجرای برنامه، بخشی از حافظه‌ی برنامه را اشغال می‌کند. پس باید حجم اشغالی در حافظه را نیز مد نظر قرار داد.
  •  تعداد دفعات استفاده را در برابر مصرف حافظه در نظر بگیرید.
معمولا سرویس‌هایی مثل تنظیمات برنامه، از این نوع تعریف می‌شوند.

برای ثبت یک سرویس به صورت Singleton می‌توانیم از متدهای توسعه‌ای با نام ()AddSingleton، با سربارهای مختلف بر روی IServiceCollection استفاده کنیم. علاوه بر این، در هنگام استفاده از Option Pattern، متد Configure، خودش سرویس مورد نظر را به صورت Singleton ثبت می‌کند.

خب، به روش زیر سرویس GuidProvider را بعنوان یک Singleton  تعریف می‌کنیم:
services.AddSingleton(services => new GuidProvider());
 اکنون این سرویس را درون اکشن Index  و کنترلر HomeController تزریق می‌کنیم:
        public HomeController(ILogger<HomeController> logger,
            IMessageServiceA messageService,
            LiteDbConfig liteDbConfig,
            GuidProvider guidHelper)
        {
            _logger = logger;
            _messageService = messageService;
            _messageService = new MessageServiceAA();
            _guidHelper = guidHelper;
        }

حالا اگر برنامه را اجرا کنیم، می‌بینید که با تازه سازی صفحه‌ی Home/Index ، همچنان Id، برابر با یک رشته‌ی یکسان است. حتی اگر تب دیگری را در مرورگر باز کنیم و دوباره به این صفحه برویم، می‌بینیم که Id برابر همان رشته‌ی قبلی است و دلیل این موضوع، ثبت سرویس Guid Service به صورت Singleton است.


Scoped ( محدود شده )

به ازای هر درخواست (در اینجا معمولا درخواست‌های Http مد نظر است) یک نمونه از این سرویس ساخته می‌شود و در طول حیات این درخواست، DI Container به هر کلاسی که به این سرویس نیاز دارد، همان یک نمونه را برگشت می‌دهد و این نمونه در کل طول اجرای این درخواست، بین تمامی سرویس گیرندگان، یکسان است. هر زمانی، درخواست به پایان برسد، نمونه‌ی ساخته شده از سرویس، Disposed می‌گردد و GC می‌تواند آن را از بین ببرد.

معمولا سرویس‌های اتصال به پایگاه داده‌ها و کار بر روی آنها که شامل خواندن، نوشتن، ویرایش، حذف می‌شوند را با طول حیات Scoped ، درون DI Container ثبت می‌کنند . EF Core به صورت پیش فرض ، Db Context را به صورت Scoped ثبت می‌کند.

سرویس‌های Scoped در محدوده‌ی درخواست، مانند  Singleton عمل می‌کنند و شیء ساخته شده و وضعیت آن در بین تمامی سرویس‌هایی  که به آن نیاز دارند، مشترک است. بنابراین باید به این نکته در هنگام تعریف سرویس به صورت Scoped ، توجه داشته باشید.

تمام Middleware ‌های ASP.NET Core هم فقط همان نمونه‌ی ایجاد شده از سرویس Scoped را در طی اجرای یک درخواست خاص، می‌گیرند.

هر سرویسی که به سرویس‌های Scoped نیاز دارد، یا باید به صورت Transient و یا باید به صورت Scoped ثبت شود، تا مانع از این شویم که شیء ساخته شده، فراتر از طول حیات موردنظرمان، در حافظه بماند و از آن استفاده شود .

برای ثبت یک سرویس به صورت Scoped می‌توانیم از متدهای توسعه‌ای با نام AddScoped() با سربارهای مختلف بر روی IServiceCollection استفاده کنیم. در اینجا از نسخه‌ای که دو پارامتر جنریک را می‌گیرد، برای ثبت یک سرویس به صورت Scoped استفاده می‌کنیم:

services.AddScoped<IMessageServiceB, MessageServiceBA>();

می توانیم سرویس GuidProvider را  به جای Signleton ، به صورت Scoped ثبت کنیم: 

services.AddScoped(services => new GuidProvider());
حال اگر برنامه را اجرا کنیم، می بینید که این بار با تازه سازی صفحه‌ی Home/Index، مقدار  Id برابر با یک رشته‌ی جدید است.  

 

Transient (گذرا)

به ازای هر درخواست دهنده‌ی جدید، یک نمونه‌ی جدید از سرویس، توسط DI Container ساخته می‌شود و در اختیار آن قرار می‌گیرد.

سرویس‌هایی را به این صورت ثبت کنید که:

  •   نیاز به Thread Safe بودن داشته باشند.
  • نمی توانید طول عمر سرویس را حدس بزنید.

سرویس‌های Transient ، کارآیی پائین‌تری دارند و سربار عملکردی زیادی بر روی Garbage Collector می گذارند؛ ولی به علت اینکه به ازای هر واکشی، یک نمونه‌ی جدید از آن‌ها ساخته می‌شود و State بین این اشیاء به اشتراک گذاشته نمی‌شود، امنیت بیشتری دارند و درک و خطایابی آنها ساده‌تر است.

برای ثبت سرویس‌های Transient از متد توسعه‌ای AddTransient() استفاده می‌کنیم. سربارهای این متد مانند سربارهای متدهای AddSingleton() و AddScoped() است:

services.AddTransient<IMessageServiceC, MessageServiceCA>();

 

وابستگی‌های محصور شده

یک سرویس نباید وابسته‌ی به سرویسی باشد که طول حیاتی کمتر از طول حیات خودش را دارد.

برای مثال اگر درون سرویسی با طول حیات Singleton، از یک سرویس با طول حیات Transient استفاده کنیم، اینکار باعث می‌شود که یک نمونه از سرویس Transient در طول حیات برنامه، همیشه درون حافظه بماند و این ممکن است باعث خطاهای عجیبی در هنگام اجرا شود که معمولا خطایابی و رفع آن‌ها مشکل است.


اثرات جانبی وابستگی‌های محصور شده:

  • به اشتراک گذاری تصادفی وضعیت یک شیء بین Thread ‌ها درون سرویس‌هایی که Thread Safe نیستند.
  • اشیاء، بیش از زمان پیش بینی شده‌ی برایشان، درون حافظه باقی می‌مانند.


سرویس‌های Transient می‌توانند به سرویس‌هایی با طول حیات زیر وابستگی داشته باشند:

  •   Transient
  •   Scoped
  •   Singleton

 

سرویس‌های Scoped می‌توانند به سرویس‌هایی با طول حیات زیر وابستگی داشته باشند:

  • Transient
  •   Scoped


سرویس‌های Singleton می‌توانند به سرویس هایی با طول حیات زیر وابستگی داشته باشند:

Singleton  


می‌توانید از جدول زیر به عنوان راهنمای خلاصه شده‌ی برای استفاده‌ی امن از سرویس‌ها درون یکدیگر بهره ببرید:


Scope Validation 

این قابلیت که به صورت پیش فرض در حالت توسعه‌ی برنامه‌های ASP.NET Core فعال است، در زمان شروع برنامه و در Startup ، بررسی می‌کند که سرویس‌ها، وابستگی به سرویس‌هایی با طول حیاتی مناسب، داشته باشند.

نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 2 - به روز رسانی ساختار بانک اطلاعاتی
من در یک پروژه دستور ایجاد migration را وارد میکنم ولی متاسفانه با خطای Build Failed روبرو میشود . در صورتی که خود پروژه به راحتی بیلد میشود. پروژه اصلی شامل پوشه بندی برای لایه دیتا و سرویس و .. میباشد و رفرنسی به پروژه دیگر برای این موضوع به آن وجود ندارد.
مطالب
مروری بر کتابخانه ReactJS - قسمت اول - آشنایی با ReactJS
در این سری مقالات، مروری بر کتابخانه ReactJS خواهیم داشت. به طور کلی با آن آشنا می‌شویم، برای Visual Studio Code پیکربندیش میکنیم و قابلیت‌های مختلف کتابخانه را بررسی میکنیم. هر چند که مثالها در کل ساده هستند، اما پیش نیاز درک کامل آنها، آشنا بودن خواننده با HTML DOM، JavaScript و  Ajax است. در قسمت اول، کتابخانه را معرفی و مثال‌هایی از امکانات اصلی آن‌را مرور میکنیم.  

React یک کتابخانه متن‌باز جاوااسکریپتی، برای ساخت رابط کاربری به صورت پویا، بر پایه تغییر وضعیت اولیه المانها (تگ‌ها) نسبت به داده‌های وارد شده از سمت سرور یا داده‌های ایجاد شده در سمت کاربر، برای ساخت برنامه‌های تک‌صفحه‌ای در بستر وب است. این کتابخانه توسط فیس بوک ساخته شده و توسط فیس‌بوک، اینستاگرام و جمعی از شرکت‌ها و اشخاص منفرد، توسعه داده شده و نگهداری میشود. 
کلمه React به معنای واکنش نشان دادن است و این دقیقا کاری است که این کتابخانه انجام میدهد. وقتی بخشی از برنامه تغییر می‌کند، این تغییرات باید در جایی منعکس شوند. مثلا اگر توسط Ajax داده‌هایی را از سرور دریافت کرده‌ایم، به چیزی بیشتر از یک جدول ثابت برای نمایش و تبادل با داده‌های رسیده احتیاج داریم. توسط React رابط کاربری (HTML) را با استفاده از JavaScript ایجاد میکنیم. React برای کار با Ajax فوق‌العاده است! 
مرورگر‌ها برای رندر کردن یک HTML DOM به صورت پویا مشکلی ندارند؛ اما به اندازه کافی سریع نیستند. بخصوص زمانیکه نیاز به به‌روز کردن DOM می‌رسد و مرورگر تغییرات جدید را در حافظه موقت خود ندارد. DOM یک گلوگاه است و بهتر است، از داشتن کدهای خیلی زیاد HTML در صفحه پرهیز کنیم. بخصوص در صفحه‌هایی با اطلاعات پویا بهتر است کار ساخت و تغییر رابط کاربری را به JavaScript بسپاریم. اگر تگ‌های HTML به صورت اشیاء JavaScript ارائه شوند، امکانات بیشتری برای کار با آنها خواهیم داشت. 
React متد createElement را برای ساخت تگ‌های HTML دارد که یک شیء JavaScript را ایجاد میکند. البته می‌شود همین کار را با JavaScript نیز انجام داد. ارزش ایجاد تگ‌های HTML با React زمانی است که میخواهیم  با داده‌ها و تغییرات آنها سر و کار داشته باشیم. در قطعه کد زیر ساخت تگ img، توسط JavaScript و React آورده شده. 
var image = document.createElement("img");
image.setAttribute("src", "logo.png");

React.createElement("img", { src : "logo.png" });
با ساخت تگ‌ها توسط React، نماینده‌ای از تگ ساخته شده را در حافظه داریم که از نمونه‌ای که در مرورگر به صورت ایستا وجود دارد، جداست. به این صورت می‌توانیم تغییراتی را که میخواهیم بر روی DOM انجام شوند، بر اساس ساختاری که در حافظه داریم، اعمال کنیم.  

Virtual DOM

تفاوت در ساخت تگ‌های HTML به صورت مجازی بین JavaScript و React این است که React وضعیت تگ‌هایی را که می‌سازد دنبال می‌کند. برای مثال فرض کنید نام سه محصول را در یک تگ < ul > نشان داده‌ایم. React وضعیت اصلی این تگ را که به مرورگر فرستاده، در حافظه دارد و همچنین در اثر تغییر منبع داده‌ای که برای < ul > مشخص کرده‌ایم (که میتواند ورود اطلاعات به صورت Ajax باشد (مثلا اضافه شدن یک محصول جدید)) وضعیت جدیدی را برای تگ < ul > در حافظه ایجاد میکند. با وجود دو وضعیت برای یک تگ در حافظه، React میتواند تفاوت بین آنها را تشخیص داده و تگ را به روز کند. به این حالت عملکرد React ، اصطلاحا Virtual DOM می‌گویند.

React رابط کاربری را به صورت یک مدل می‌بیند و این مدل را با توجه به وضعیت اصلی آن در حافظه دوباره می‌سازد. برای React مهم نیست که ماهیت تغییر چیست. فقط وضعیت‌ها را مثل دو عکس می‌بیند و میفهمد که آیا چیزی عوض شده‌است یا نه. دیالوگ React با مرورگر اینطور است: ای تگ < ul > این لیست را نشان بده (لیستی با سه محصول)، و بعد می‌گوید: ای تگ < ul > این لیست را نشان بده (لیستی با چهار محصول)!


کامپوننت‌های React

رابط‌های کاربری مثل تگ‌های HTML  برای React به معنای Component هستند. استفاده از این مؤلفه‌های مجزا، مزایای زیادی دارند که در زیر مثالی از نحوه ساخت یک Component را در React می‌بینیم.   
<a href = “http://google.com”>
     <img src=”google.png”/>
</a>

// Components
<clickableimage/>
<linkimage/>

در کد بالا، بخش اول واضح است. عکسی که قابلیت کلیک شدن را دارد. حال فرض کنید یکی از کامپوننت‌های  <clickableimage/> یا <linkimage/>، همان تصویر قابل کلیک را ایجاد کنند. با نام گذاری واضح کامپوننت‌ها، خوانایی برنامه بهتر می‌شود. یعنی میدانیم هر کامپوننت چه کاری را برای ما انجام میدهد. با این تصور که اگر تگ‌های زیاد و طولانی را در بخش رابط کاربری داریم، ارزش استفاده از کامپوننت‌های  React مشخص می‌شود.


قابلیت استفاده مجدد

در React کامپوننت‌ها برای اساس توابع ساخته می‌شوند. یعنی وقتی یک کامپوننت را صدا بزنیم، در واقع یک تابع را اجرا می‌کنیم. در نتیجه کامپوننت‌ها رفتار توابع را دارند؛ ورودی میگیرند و خروجی که یک DOM مجازی است را تحویل میدهند. اگر تابعی که مسئول ساخت کامپوننت است وابستگی به توابع یا متغیرهای بیرونی نداشته باشد، میتواند در جای دیگری از برنامه یا برنامه‌ای دیگر مجددا استفاده شود. کد زیر نشان میدهد که چطور کامپوننت‌های React ساخته می‌شوند.  
var ClickableImage = function(props) {
  return (
      <a href={props.href}>
         <img src={props.src} />
      </a>
    );
};

ReactDOM.render(
<ClickableImage href="http://google.com" src="logo.png" />,
document.getElementById("targetDivId"));
در قسمت‌های بعد، به هر یک از امکانات ReactJS نگاهی دقیق‌تر و مثال‌هایی بیشتر، خواهیم داشت.  
مطالب
تزریق مستقیم وابستگی‌ها در Action Method ها و Handler Method های ASP.NET Core
همانطور که میدانید  ASP.NET Core از تزریق وابستگی‌ها ( Dependency Injection ) پشتیبانی میکند، که یک نوع Design Pattern است، و در اصل یک تکنیک است برای دستیابی و پیاده سازی اصل Inversion Of Control یا همان IoC بین کلاس‌ها و وابستگی‌های آن کلاس‌ها. متد ConfigureServices در کلاس Startup وظیفه‌ای دارد برای ثبت و تعریف سرویس‌های مورد استفاده‌ی در برنامه از جمله Platform Features مانند EF Core و معماری MVC. این متد در اصل DI Container ما است و میتوانیم از آن برای loosely coupled کردن برنامه مان از آن استفاده کنیم. در این متد 3 روش برای ثبت و تعریف سرویس‌های ما وجود دارد، که این 3 روش در اصل طول عمر ( حیات ) یک سرویس را مشخص میکنند. در پایین نام این سه LifeTime را برای شما لیست میکنم:
  1. Transient
  2. Scoped
  3. Singleton

تزریق وابستگی را در برنامه‌های ASP.NET Core میتوان به چند طریق انجام داد:
  1. Constructor Injection
  2. Property Injection
  3. Method Injection
  4. Action  & Handler Injection
که بیشترین نوع استفاده از طریق سازنده‌ی کلاس یا همان Constructor است ( نوع اول ).

در این مقاله میخواهیم مورد چهارم را مورد بررسی قرار دهیم، که برای تزریق مستقیم وابستگی به یک Handler Method یا Action Method استفاده میشود؛ بدون تزریق وابستگی به سازنده و ساخت فیلد خصوصی و readonly از Abstraction مورد نظر. مایکروسافت این نوع تزریق را به صورت یک Attribute در آورده است، که از کلاس Attribute هم ارث بری کرده است و در فضای نام
Microsoft.AspNetCore.Mvc
قرار گرفته است و نام آن FromServices است. برای بررسی اجمالی این کلاس میتوانید به لینک رو به رو مراجعه کنید. FromServicesAttribute Class  

خب نحوه استفاده از این Attribute را در ادامه یاد خواهیم گرفت. همانطور که در بالا گفته شد، با استفاده از این صفت دیگر نیازی به تزریق وابستگی در سازنده ندارید؛ البته از این صفت مواقعی استفاده میشود که برای مثال فقط در یک اکشن متد یا هندلر متد میخواهید استفاده کنید.
مثال واقعی:
فرض کنید که یک Controller دارید همراه با 15 عدد Action Method، یا یک Razor Page دارید که در PageModel آن چند Handler Method دارید، حالا نیاز به یک سرویسی دارید که در تمامی این Handler Method‌ها یا Action Method‌ها باید استفاده شود، مانند کلاس Context که برای EF Core است. حالا فرض کنید یکی از آن 15 کنترلرها نیاز به یک سرویس خاصی دارد، مثلا سرویس ارسال ایمیل، و در 14 تای دیگر این سرویس استفاده نمیشود، پس اینجا منطقی است که تزریق وابستگی به صورت مستقیم در خود Action Method انجام بگیرد. در مثال پایین میبینید که اینترفیس IEmailSender را در اکشن متد به صورت مستقیم تزریق کرده‌ایم، بدون دخالت سازنده کلاس. البته این Abstraction باید یک کلاس پیاده سازی کننده داشته باشد و در DI Container پروژه به ثبت رسیده باشد.
مثال شماره 1:
 public class AccountController : Controller
    {
        public IActionResult ConfirmEmail([FromServices] IEmailSender emailSender)
        {
           // emailSender.SendAsync(...);
        }
    }

مثال شماره 2:
public IActionResult About([FromServices] IDateTime dateTime)
{
    ViewData["Message"] = $"Current server time: {dateTime.Now}";

    return View();
}

مثال شماره 3:
[HttpGet]
 public ProductModel GetProduct([FromServices] IProductModelRequestService productModelRequest)
 {
     return productModelRequest.Value;
 }
از این صفت میتوانید در Handler Method‌های Razor Page‌ها هم استفاده کنید و هیچ محدودیتی در استفاده از آن‌ها در صفحات قدرتمند Razor وجود ندارد.