یک نکته. اگر به گوگل کد دسترسی ندارید، از این آدرس هم میتوانید فایلها را دریافت کنید.
یک نکته تکمیلی: در اینجا بهتر است جهت محاسبه تعداد رکوردها از متد Count مستقیما بر روی dbSet استفاده کنید (نیازی به ToList ندارد).
نظرات مطالب
خلاصه اشتراکهای روز شنبه 14 آبان 1390
قالب جدید مبارک.
فقط یه نکته Syntax Highlighter کار نمیکنه ؟
فقط یه نکته Syntax Highlighter کار نمیکنه ؟
نظرات مطالب
آشنایی با Refactoring - قسمت 9
نکته جالب تولید کد میانی کمتر و واضحتر نیز هست (به دلیل عمق کمتر درخت تصمیم).
نکته: اگر کلاسهای فوق را به برنامهی خود اضافه کردهاید و ماژولها کار نمیکنند باید به این مطلب دقت داشته باشید: (+)
نظرات مطالب
بررسی واژه کلیدی static
همانطور که گفته شد از متد های استاتیک برای کارهایی که زیاد به آن ها نیاز داریم استفاده می شود.
نکته های خوبی را بیان کردید.
لطفا درباره کلاس های sealed بیشتر بنویسید.
پیروز باشید.
نکته های خوبی را بیان کردید.
لطفا درباره کلاس های sealed بیشتر بنویسید.
پیروز باشید.
نظرات مطالب
بازسازی msdb تخریب شده
سلام استاد نصیری
باز هم یک نکته بی نظیر. از اینکه ما رو هم در دانسته هاتون شریک میکنین ممنونم
باز هم یک نکته بی نظیر. از اینکه ما رو هم در دانسته هاتون شریک میکنین ممنونم
نظرات نظرسنجیها
به عنوان یک برنامه نویس به کدام گزینه بیشتر اهمیت می دهید؟
بسیار نکته ظریفی را مطرح کردید. خیلی جالبه که به صورت پیشفرض بیمه شدن رو حق خودمون نمیدونیم!
مطالب دورهها
توابع(Function)
برنامه نویسی تابع گرا در یک جمله یعنی نوشتن توابع در پروژه و فراخوانی آنها به همراه مقدار دهی به آرگومانهای متناظر و دریافت خروجی در صورت نیاز. در #F پارامترهای یک تابع با پرانتز یا کاما از هم تمیز داده نمیشوند بلکه باید فقط از یک فضای خالی بین آنها استفاده کنید.(البته میتونید برای خوانایی بهتر از پرانتز استفاده کنید)
همان طور که میبینید تابعی به نام add داریم که دارای 2 پارامتر ورودی است به نامهای x , y که فقط توسط یک فضای خالی از هم جدا شدند. حال به مثال دیگر توجه کنید.
در مثال بالا همان تابع add 2 بار فراخوانی شده است که یک بار مقدار خروجی تابع در یک شناسه به نام result1 و یک بار مقدار خروجی با مقادیر متفاوت در شناسه به نام result2 قرار گرفت. شناسه finalResult حاصل فراخوانی تابع add با مقادیر result1 , result2 است. میتونیم کد بالا رو به روش مناسبتری باز نویسی کنیم.
در اینجا برای خوانایی بهتر کد از پرانتز برای جداسازی مقدار پارامترها استفاده کردم.
خروجی توابع
کامپایلر #F آخرین مقداری که در تابع، تعریف و استفاده میشود را به عنوان مقدار بازگشتی و نوع آن را نوع بازگشتی میشناسد.
در مثال بالا خروجی تابع مقدار (
length * pi * radius * radius
) است و نو ع آن float میباشد.
یک مثال دیگر:
خروجی تابع بالا از نوع string است و مقدار آن با توجه به ورودی تابع positive یا negative یا zero خواهد بود.
تعریف پارامترهای تابع با ذکر نوع به صورت صریح
اگر هنگام تعریف توابع مایل باشید که نوع پارامترها را به صورت صریح تعیین کنید از روش زیر استفاده میکنیم.
تعریف تابع به همراه دو پارامتر و ذکر نوع فقط برای یکی از پارامترها :
Pipe-Forward Operator
در #F روشی دیگری برای تعریف توابع وجود دارد که به pipe-Forward معروف است. فقط کافیست از اپراتور (<|) به صورت زیر استفاده کنید.
کد بالا به این معنی است که تابعی یک پارامتر ورودی به نام x دارد و این پارامتر رو به تابع مورد نظر(هر تابعی که شما هنگام استفاده تعیین کنید) تحویل میدهد و خروجی را بر میگرداند. برای مثال
یا
در مثال بالا ابتدا حاصل جمع 7 و 6 محاسبه میشود و نتیجه با 4 جمع میشود و دوباره نتیجه با 5 جمع میشود تا حاصل نهایی در result قرار گیرد. به نظر اکثر برنامه نویسان #F این روش نسبت به روشهای قبلی خواناتر است. این روش همچنین مزایای دیگری نیز دارد که در مبحث Partial Functionها بحث خواهیم کرد.
Partial Fucntion Or Application
partial function به این معنی است که در هنگام فراخوانی یک تابع نیاز نیست که به تمام آرگومانهای مورد نیاز مقدار اختصاص دهیم. برای نمونه در مثال بالا تابع add نیاز به 2 آرگومان ورودی داشت در حالی که فقط یک مقدار به آن پاس داده شد.
دلیل برخورد #F با این مسئله این است که #F توابع رو به شکل مقدار در نظر میگیرد و اگر تمام مقادیر مورد نیاز یک تابع در هنگام فراخوانی تحویل داده نشود، از مقدار برگشت داده شده فراخوانی تابع قبلی استفاده خواهد کرد. البته این مورد همیشه خوشایند نیست. اما میتونیم با استفاده از پرانتز ر هنگام تعریف توابع مشخص کنیم که دقیقا نیاز به چند تا مقدار ورودی برای توابع داریم.
کد بالا کامپایل نخواهد شد و خطای زیر رو مشاهده خواهید کرد.
توابع بازگشتی
در مورد ماهیت توابع بازگشتی نیاز به توضیح نیست فقط در مورد نوع پیاده سازی اون در #F توضیح خواهم داد. برای تعریف توابع به صورت بازگشتی کافیست از کلمه rec بعد از let استفاده کنیم(زمانی که قصد فراخوانی تابع رو در خود تابع داشته باشیم). مثال پایین به خوبی مسئله را روشن خواهد کرد.(پیاده سازی تابع فیبو ناچی)
*درباره الگوی Matching در فصل بعد به صورت کامل توضیح خواهم داد.
خروجی برای مثال بالا به صورت خواهد شد.
توابع بازگشتی دو طرفه
گاهی اوقات توابع به صورت دوطرفه بازگشتی میشوند. یعنی فراخوانی توابع به صورت چرخشی انجام میشود. (فراخوانی یک تابع در تابع دیگر و بالعکس). به مثال زیر دقت کنید.
کاملا واضح است در تابع Even فراخوانی تابع Odd انجام میشود و در تابع Odd فراخوانی تابع Even. به این حالت mutual recursive میگویند.
ترکیب توابع
در مثال بالا دو تابع به نامهای firstFunction و secondFunction داریم. بااستفاده از (<<) دو تابع را با هم ترکیب میکنیم. خروجی بدین صورت محاسبه میشود که ابتدا تابع firstFucntion مقدار x را محاسبه میکند و حاصل به تابع secondFucntion پاس داده میشود. در نهایت یک تابع جدید به نام newFunction خواهیم داشت که مقدار نهایی محاسبه خواهد شد. خروجی مثال بالا 202 است.
توابع تودرتو
در #F امکان تعریف توابع تودرتو وجود دارد. بعنی میتونیم یک تابع را در یک تابع دیگر تعریف کنیم. فقط نکته مهم در امر استفاده از توابع به این شکل این است که توابع تودرتو فقط در همون تابعی که تعریف میشوند قایل استفاده هستند و محدوده این توابع در خود همون تابع است.
در مثال بالا یک تابع تعریف کرده ایم به نام sumOfDivisors. در داخل این تابع یک تابع دیگر به نام loop داریم که از نوع بازگشتی است(به دلیل وجود rec بعد از let). بدنه تابع داخلی به صورت زیر است:
خروجی مثال بالا برای ورودی 10 عدد 18 میباشد. مجموع مقصوم علیههای عدد 10 (1 + 2 + 5 + 10 ).
آیا میتوان توابع را Overload کرد؟
در #F امکان overloading برای یک تابع وجود ندارد. ولی متدها را میتوان overload کرد.(متدها در فصل شی گرایی توضیح داده میشود).
do keyword
زمانی که قصد اجرای یک کد را بدون تعریف یک تابع داشته باشیم باید از do استفاده کنیم. همچنین از do در انجام برخی عملیات پیش فرض در کلاسها زیاد استفاده میکنیم.(در فصل شی گرایی با این مورد آشنا خواهید شد).
let add x y = x + y let result = add 4 5 printfn "(add 4 5) = %i" result
let add x y = x + y let result1 = add 4 5 let result2 = add 6 7 let finalResult = add result1 result2
let add x y = x + y let result =add (add 4 5) (add 6 7)
خروجی توابع
کامپایلر #F آخرین مقداری که در تابع، تعریف و استفاده میشود را به عنوان مقدار بازگشتی و نوع آن را نوع بازگشتی میشناسد.
let cylinderVolume radius length : float = let pi = 3.14159 length * pi * radius * radius
یک مثال دیگر:
let sign num = if num > 0 then "positive" elif num < 0 then "negative" else "zero"
تعریف پارامترهای تابع با ذکر نوع به صورت صریح
اگر هنگام تعریف توابع مایل باشید که نوع پارامترها را به صورت صریح تعیین کنید از روش زیر استفاده میکنیم.
let replace(str: string) = str.Replace("A", "a")
let addu1 (x : uint32) y = x + y
Pipe-Forward Operator
در #F روشی دیگری برای تعریف توابع وجود دارد که به pipe-Forward معروف است. فقط کافیست از اپراتور (<|) به صورت زیر استفاده کنید.
let (|>) x f = f x
let result = 0.5 |> System.Math.Cos
let add x y = x + y let result = add 6 7 |> add 4 |> add 5
Partial Fucntion Or Application
partial function به این معنی است که در هنگام فراخوانی یک تابع نیاز نیست که به تمام آرگومانهای مورد نیاز مقدار اختصاص دهیم. برای نمونه در مثال بالا تابع add نیاز به 2 آرگومان ورودی داشت در حالی که فقط یک مقدار به آن پاس داده شد.
let result = add 6 7 |> add 4
let sub (a, b) = a - b let subFour = sub 4
prog.fs(15,19): error: FS0001: This expression has type int but is here used with type 'a * 'b
در مورد ماهیت توابع بازگشتی نیاز به توضیح نیست فقط در مورد نوع پیاده سازی اون در #F توضیح خواهم داد. برای تعریف توابع به صورت بازگشتی کافیست از کلمه rec بعد از let استفاده کنیم(زمانی که قصد فراخوانی تابع رو در خود تابع داشته باشیم). مثال پایین به خوبی مسئله را روشن خواهد کرد.(پیاده سازی تابع فیبو ناچی)
let rec fib x = match x with | 1 -> 1 | 2 -> 1 | x -> fib (x - 1) + fib (x - 2)
printfn "(fib 2) = %i" (fib 2) printfn "(fib 6) = %i" (fib 6) printfn "(fib 11) = %i" (fib 11)
خروجی برای مثال بالا به صورت خواهد شد.
(fib 2) = 1 (fib 6) = 8 (fib 11) = 89
گاهی اوقات توابع به صورت دوطرفه بازگشتی میشوند. یعنی فراخوانی توابع به صورت چرخشی انجام میشود. (فراخوانی یک تابع در تابع دیگر و بالعکس). به مثال زیر دقت کنید.
let rec Even x = if x = 0 then true else Odd (x - 1) and Odd x = if x = 1 then true else Even (x - 1)
ترکیب توابع
let firstFunction x = x + 1 let secondFunction x = x * 2 let newFunction = firstFunction >> secondFunction let result = newFunction 100
توابع تودرتو
در #F امکان تعریف توابع تودرتو وجود دارد. بعنی میتونیم یک تابع را در یک تابع دیگر تعریف کنیم. فقط نکته مهم در امر استفاده از توابع به این شکل این است که توابع تودرتو فقط در همون تابعی که تعریف میشوند قایل استفاده هستند و محدوده این توابع در خود همون تابع است.
let sumOfDivisors n = let rec loop current max acc =
//شروع تابع داخلی
if current > max then acc else if n % current = 0 then loop (current + 1) max (acc + current) else loop (current + 1) max acc
//ادامه بدنه تابع اصلی
let start = 2 let max = n / 2 (* largest factor, apart from n, cannot be > n / 2 *) let minSum = 1 + n (* 1 and n are already factors of n *) loop start max minSum printfn "%d" (sumOfDivisors 10)
if current > max then acc else if n % current = 0 then loop (current + 1) max (acc + current) else loop (current + 1) max acc
آیا میتوان توابع را Overload کرد؟
در #F امکان overloading برای یک تابع وجود ندارد. ولی متدها را میتوان overload کرد.(متدها در فصل شی گرایی توضیح داده میشود).
do keyword
زمانی که قصد اجرای یک کد را بدون تعریف یک تابع داشته باشیم باید از do استفاده کنیم. همچنین از do در انجام برخی عملیات پیش فرض در کلاسها زیاد استفاده میکنیم.(در فصل شی گرایی با این مورد آشنا خواهید شد).
open System open System.Windows.Forms let form1 = new Form() form1.Text <- "XYZ" [<STAThread>] do Application.Run(form1)
مطالب
EF Code First #15
EF Code first و بانکهای اطلاعاتی متفاوت
در آخرین قسمت از سری EF Code first بد نیست نحوه استفاده از بانکهای اطلاعاتی دیگری را بجز SQL Server نیز بررسی کنیم. در اینجا کلاسهای مدل و کدهای مورد استفاده نیز همانند قسمت 14 است و تنها به ذکر تفاوتها و نکات مرتبط اکتفاء خواهد شد.
حالت کلی پشتیبانی از بانکهای اطلاعاتی مختلف توسط EF Code first
EF Code first با کلیه پروایدرهای تهیه شده برای ADO.NET 3.5 که پشتیبانی از EF را لحاظ کرده باشند، به خوبی کار میکند. پروایدرهای مخصوص ADO.NET 4.0، تنها سه گزینه DeleteDatabase/CreateDatabase/DatabaseExists را نسبت به نگارش قبلی بیشتر دارند و EF Code first ویژگیهای بیشتری را طلب نمیکند.
بنابراین اگر حین استفاده از پروایدر ADO.NET مخصوص بانک اطلاعاتی خاصی با پیغام «CreateDatabase is not supported by the provider» مواجه شدید، به این معنا است که این پروایدر برای دات نت 4 به روز نشده است. اما به این معنا نیست که با EF Code first کار نمیکند. فقط باید یک دیتابیس خالی از پیش تهیه شده را به برنامه معرفی کنید تا مباحث Database Migrations به خوبی کار کنند؛ یا اینکه کلا میتوانید Database Migrations را خاموش کرده (متد Database.SetInitializer را با پارامتر نال فراخوانی کنید) و فیلدها و جداول را دستی ایجاد کنید.
استفاده از EF Code first با SQLite
برای استفاده از SQLite در دات نت ابتدا نیاز به پروایدر ADO.NET آن است: «مکان دریافت درایورهای جدید SQLite مخصوص دات نت»
ضمن اینکه به نکته «استفاده از اسمبلیهای دات نت 2 در یک پروژه دات نت 4» نیز باید دقت داشت.
و یکی از بهترین management studio هایی که برای آن تهیه شده: «SQLite Manager»
پس از دریافت پروایدر آن، ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SQLite.dll به برنامه اضافه کنید.
سپس فایل کانفیگ برنامه را به نحو زیر تغییر دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<configuration>
<configSections>
<section name="entityFramework" type="System.Data.Entity.Internal.ConfigFile.EntityFrameworkSection, EntityFramework, Version=4.3.1.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089" />
</configSections>
<startup useLegacyV2RuntimeActivationPolicy="true">
<supportedRuntime version="v4.0"/>
</startup>
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Data Source=CodeFirst.db"
providerName="System.Data.SQLite"/>
</connectionStrings>
</configuration>
همانطور که ملاحظه میکنید، تفاوت آن با قبل، تغییر connectionString و providerName است.
اکنون اگر همان برنامه قسمت قبل را اجرا کنیم به خطای زیر برخواهیم خورد:
«The given key was not present in the dictionary»
در این مورد هم توضیح داده شد. سه گزینه DeleteDatabase/CreateDatabase/DatabaseExists در پروایدر جاری SQLite برای دات نت وجود ندارد. به همین جهت نیاز است فایل «CodeFirst.db» ذکر شده در کانکشن استرینگ را ابتدا دستی درست کرد.
برای مثال از افزونه SQLite Manager استفاده کنید. ابتدا یک بانک اطلاعاتی خالی را درست کرده و سپس دستورات زیر را بر روی بانک اطلاعاتی اجرا کنید تا دو جدول خالی را ایجاد کند (در برگه Execute sql افزونه SQLite Manager):
CREATE TABLE [Payees](
[Id] [integer] PRIMARY KEY AUTOINCREMENT NOT NULL,
[Name] [text] NULL,
[CreatedOn] [datetime] NOT NULL,
[CreatedBy] [text] NULL,
[ModifiedOn] [datetime] NOT NULL,
[ModifiedBy] [text] NULL
);
CREATE TABLE [Bills](
[Id] [integer] PRIMARY KEY AUTOINCREMENT NOT NULL,
[Amount] [float](18, 2) NOT NULL,
[Description] [text] NULL,
[CreatedOn] [datetime] NOT NULL,
[CreatedBy] [text] NULL,
[ModifiedOn] [datetime] NOT NULL,
[ModifiedBy] [text] NULL,
[Payee_Id] [integer] NULL
);
سپس سطر زیر را نیز به ابتدای برنامه اضافه کنید:
Database.SetInitializer<Sample09Context>(null);
به این ترتیب database migrations خاموش میشود و اکنون برنامه بدون مشکل کار خواهد کرد.
فقط باید به یک سری نکات مانند نوع دادهها در بانکهای اطلاعاتی مختلف دقت داشت. برای مثال integer در اینجا از نوع Int64 است؛ بنابراین در برنامه نیز باید به همین ترتیب تعریف شود تا نگاشتها به درستی انجام شوند.
در کل تنها مشکل پروایدر فعلی SQLite عدم پشتیبانی از مباحث database migrations است. این مورد را خاموش کرده و تغییرات ساختار بانک اطلاعاتی را به صورت دستی به بانک اطلاعاتی اعمال کنید. بدون مشکل کار خواهد کرد.
البته اگر به دنبال پروایدری تجاری با پشتیبانی از آخرین نگارش EF Code first هستید، گزینه زیر نیز مهیا است:
http://devart.com/dotconnect/sqlite/
برای مثال اگر علاقمند به استفاده از حالت تشکیل بانک اطلاعاتی SQLite در حافظه هستید (با رشته اتصالی ویژه Data Source=:memory:;Version=3;New=True;)، فعلا تنها گزینه مهیا استفاده از پروایدر تجاری فوق است؛ زیرا مبحث Database Migrations را به خوبی پشتیبانی میکند.
استفاده از EF Code first با SQL Server CE
قبلا در مورد «استفاده از SQL-CE به کمک NHibernate» مطلبی را در این سایت مطالعه کردهاید. سه مورد اول آن با EF Code first یکی است و تفاوتی نمیکند (یک سری بحث عمومی مشترک است). البته با یک تفاوت؛ در اینجا EF Code first قادر است یک بانک اطلاعاتی خالی SQL Server CE را به صورت خودکار ایجاد کند و نیازی نیست تا آنرا دستی ایجاد کرد. مباحث database migrations و به روز رسانی خودکار ساختار بانک اطلاعاتی نیز در اینجا پشتیبانی میشود.
برای استفاده از آن ابتدا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll قرار گرفته در مسیر Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0\Desktop اضافه کنید.
سپس رشته اتصالی به بانک اطلاعاتی و providerName را به نحو زیر تغییر دهید:
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Data Source=mydb.sdf;Password=1234;Encrypt Database=True"
providerName="System.Data.SqlServerCE.4.0"/>
</connectionStrings>
بدون نیاز به هیچگونه تغییری در کدهای برنامه، همین مقدار تغییر در تنظیمات ابتدایی برنامه برای کار با SQL Server CE کافی است.
ضمنا مشکلی هم با فیلد Identity در آخرین نگارش EF Code first وجود ندارد؛ برخلاف حالت database first آن که پیشتر این اجازه را نمیداد و خطای «Server-generated keys and server-generated values are not supported by SQL Server Compact» را ظاهر میکرد.
استفاده از EF Code first با MySQL
برای استفاده از EF Code first با MySQL (نگارش 5 به بعد البته) ابتدا نیاز است پروایدر مخصوص ADO.NET آنرا دریافت کرد: (^)
که از EF نیز پشتیبانی میکند. پس از نصب آن، ارجاعی را به اسمبلی MySql.Data.dll قرار گرفته در مسیر Program Files\MySQL\MySQL Connector Net 6.5.4\Assemblies\v4.0 به پروژه اضافه نمائید.
سپس رشته اتصالی و providerName را به نحو زیر تغییر دهید:
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Datasource=localhost; Database=testdb2; Uid=root; Pwd=123;"
providerName="MySql.Data.MySqlClient"/>
</connectionStrings>
<system.data>
<DbProviderFactories>
<remove invariant="MySql.Data.MySqlClient"/>
<add name="MySQL Data Provider"
invariant="MySql.Data.MySqlClient"
description=".Net Framework Data Provider for MySQL"
type="MySql.Data.MySqlClient.MySqlClientFactory, MySql.Data, Version=6.5.4.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=c5687fc88969c44d" />
</DbProviderFactories>
</system.data>
همانطور که مشاهده میکنید در اینجا شماره نگارش دقیق پروایدر مورد استفاده نیز ذکر شده است. برای مثال اگر چندین پروایدر روی سیستم نصب است، با مقدار دهی DbProviderFactories میتوان از نگارش مخصوصی استفاده کرد.
با این تغییرات پس از اجرای برنامه قسمت قبل، به خطای زیر برخواهیم خورد:
The given key was not present in the dictionary
توضیحات این مورد با قسمت SQLite یکی است؛ به عبارتی نیاز است بانک اطلاعاتی testdb را دستی درست کرد. همچنین جداول و فیلدها را نیز باید دستی ایجاد کرد و database migrations را نیز باید خاموش کرد (پارامتر Database.SetInitializer را به نال مقدار دهی کنید).
برای این منظور یک دیتابیس خالی را ایجاد کرده و سپس دو جدول زیر را به آن اضافه کنید:
CREATE TABLE IF NOT EXISTS `bills` (
`Id` int(11) NOT NULL AUTO_INCREMENT,
`Amount` float DEFAULT NULL,
`Description` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`CreatedOn` datetime NOT NULL,
`CreatedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`ModifiedOn` datetime NOT NULL,
`ModifiedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`Payee_Id` int(11) NOT NULL,
PRIMARY KEY (`Id`)
) ENGINE=MyISAM DEFAULT CHARSET=utf8 COLLATE=utf8_persian_ci AUTO_INCREMENT=1 ;
CREATE TABLE IF NOT EXISTS `payees` (
`Id` int(11) NOT NULL AUTO_INCREMENT,
`Name` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`CreatedOn` datetime NOT NULL,
`CreatedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`ModifiedOn` datetime NOT NULL,
`ModifiedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
PRIMARY KEY (`Id`)
) ENGINE=MyISAM DEFAULT CHARSET=utf8 COLLATE=utf8_persian_ci AUTO_INCREMENT=1 ;
پس از این تغییرات، برنامه بدون مشکل اجرا خواهد شد (ایجاد بانک اطلاعاتی خالی به همراه ایجاد ساختار جداول و خاموش کردن database migrations که توسط این پروایدر پشتیبانی نمیشود).
به علاوه پروایدر تجاری دیگری هم در سایت devart.com برای MySQL و EF Code first مهیا است که مباحث database migrations را به خوبی مدیریت میکند.
مشکل!
اگر به همین نحو برنامه را اجرا کنیم، فیلدهای یونیکد فارسی ثبت شده در MySQL با «??????? ?? ????» مقدار دهی خواهند شد و تنظیم CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci نیز کافی نبوده است (این مورد با SQLite یا نگارشهای مختلف SQL Server بدون مشکل کار میکند و نیاز به تنظیم اضافهتری ندارد):
ALTER TABLE `bills` DEFAULT CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci
برای رفع این مشکل توصیه شده است که CharSet=UTF8 را به رشته اتصالی به بانک اطلاعاتی اضافه کنیم. اما در این حالت خطای زیر ظاهر میشود:
The provider did not return a ProviderManifestToken string
این مورد فقط به اشتباه بودن تعاریف رشته اتصالی بر میگردد؛ یا عدم پشتیبانی از تنظیم اضافهای که در رشته اتصالی ذکر شده است.
مقدار صحیح آن دقیقا مساوی CHARSET=utf8 است (با همین نگارش و رعایت کوچکی و بزرگی حروف؛ مهم!):
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Datasource=localhost; Database=testdb; Uid=root; Pwd=123;CHARSET=utf8"
providerName="MySql.Data.MySqlClient"/>
</connectionStrings>
به این ترتیب، مشکل ثبت عبارات یونیکد فارسی برطرف میشود (البته جدول هم بهتر است به DEFAULT CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci تغییر پیدا کند؛ مطابق دستور Alter ایی که در بالا ذکر شد).