من از نسخه‌ای که دلفی برای تولید برنامه‌های برپایه android و ios در اختیار برنامه‌نویس قرار میده استفاده کردم، با تمام راحتی که در تولید برنامه موبایلی داشتم (البته در دلفی) ولی وقتی خواستم خروجی بگیرم کلا منصرف شدم، خروجی که با خود جاوا حدودن ۳ تا ۴ مگابایت میشد با دلفی نزدیک به ۳۰ مگابایت شد و خب منطقی نبود، تلاش‌هایی برای کاهش حجم کردم ولی بی نتیجه بود .

ممنون میشم دوستانی بیشتری در نظرسنجی شرکت کنند.

بله. line-height متن مقالات به 2.1 تنظیم شد (نسبت به 1.4 پیش فرض).

در مورد اسکرام تا جایی که بنده اطلاعات دارم و مطالعه کردم، اسکرام یک فریم ورک هست در واقع نه متدولوژی. یکی از اساتیدی که در ایران تدریس میکنند آقای صفری هستند که کتابی هم در این زمینه نوشتند که میتونید مطالعه بفرمایید. ایشان هرجایی که از اسکرام حرف زدند لفظ فریم ورک را هم در آن آورده اند. بنابراین بر اساس تفاوت فریم ورک و متدولوژی میتوانیم اینگونه برداشت کنیم که تمامی روش‌ها میتوانند بر اساس نیاز سیستم شما درست باشند، اما باید توجه داشته باشید که در اسکرام ما چیزی به عنوان role به معنای مستحکم و خشک خودش نداریم. در اسکرام حتی تحلیل هم جزئی از یک وظیفه (task) در نظر گرفته میشود. به همین دلیل وقتی که در افقی بلندتر به پروژه نگاه میکنیم، بک لاگ‌ها را مشاهده میکنیم که در یک بکلاگ تمامی فرایند‌های تحلیل و حتی تست را هم باید در وظایف در نظر بگیریم. بر اساس سخن آقای نواصری، این روش بیشتر به RUP و مدل‌های نرم افزاری سنتی شبیه است که البته بنده نقض نمیکنم. چون غول نرم افزاری دنیا به نام IBM پشت این قضیه است.

فونت فعلی به نظرم اگر line-height آن یکمی بیشتر شود خیلی خوانایی بهتری خواهد داشت.

موافقم. منم از دسکتاپ بیشتر خوشم میاد ولی وقتی بحث بین جابجایی و  جمع و جور بود و موراد دیگه پیش میاد خب لپ تاپ در اینجا نقش مهمی ایفا میکنه.
من قبلا فقط روی دسکتاپ کار میکردم ولی الان که مرتبا دارم بین چندجا جابجا میشم مدت زیادی روی لپ تاپ کار میکنم و واقعا هم بهش عادت کردم ولی یک دسکتاپ با کانفیگ خوب یک چیز دیگست.

البته بستگی به پروژه داره. ممکنه در پروژه ای بحث زمان مطرح باشه که مسلما استفاده از این ابزارها به صرفه است. اما بحث نگهداری اون در آینده کمی به نظرم سخت باشه

سلام با توجه به رقابتی بودن بازار برنامه نویسی ؛ استفاده از این ابزارها به شدت در سرعت اتمام پروژه و در نتیجه  قیمت نهایی موثر خواهد بود . 

یک گزینه‌ی «هیچکدام» را هم اگر اضافه می‌کردید، بهتر می‌شد. چون WPF هدفش حذف این بسته‌های کامپوننت است و به شخصه تا به امروز فقط از یک سری template تغییر رنگ و شکل ظاهری کنترل‌های استاندارد آن، از مورد دیگری استفاده نکرده‌ام. یعنی واقعا نیازی نیست. تمام کنترل‌های آن قابلیت سفارشی سازی کامل را دارند و همچنین اندکی هم جستجو کنید تمام آن‌ها را با مثال‌های فراوانی می‌توانید پیدا کنید. این بسته‌های کامپوننت هم در کل چیزی نیستند به جز جمع آوری این مقالات و نظم دادن به آن‌ها. یک نمونه‌ی آن «Extended WPF Toolkit™ Community Edition » هست.

ممنون میشم دوستان دلایلشون رو هم ذکر کنند

خوب به نظر این طبیعی به نظر میرسه. آنگولار یه پروژه یک نفره بود که گوگل تو دل کار خودش ازش پشتیبانی کرد و اینکه بتونه به یه محصول قابل استفاده برسه و نیازمندی‌ها و نیازسنجی‌ها در موردش به رای گذاشته بشه طول می‌کشه و از اونجایی که این مشکلات رو میدونستم هنوز سمتش نرفتم و ترجیح میدم که نسخه دو اون منتشر بشه و بعد یه تحقیق دیگه در موردش انجام بدم.
Ember هم همینطور. قدرتمند هستش ولی این فریم ورک هم داره مثل آنگولار جون میگیره و مطمئن هستم که جنگ سختی بین این دوتا رو شاهد خواهیم بود.

بنظر من داشتن کارت پایان خدمت اهمیتی ندارد. اینکه برنامه نویسی که قراره پروژه‌ی نرم افزاری رو پیش ببره دو سال از دوران جوانی خودش رو ( که میتونه کار کنه و دانش و مهارت بیشتری رو بدست بیاره ) به خاطر داشتن یک کارت از دست بده ، کاملان غیر منطقیه. دنیا هم به این سمت داره میره و در بیشتر کشور‌های پیشرفته سربازی اجباری وجود نداره ( این اتفاقی نیست و امیدوارم کشور ما هم به این سمت بره ) .

در انواع استخدام‌های کنونی که عمدتاً هیچ‌کدام استخدام رسمی  به‌حساب نمی‌آید، این حرف خیلی جایگاهی ندارد. ضمن اینکه این یک حرف منفعت‌طلبانۀ یک‌طرفه است و حتی معمولاً به نفع صاحب‌کار  هم(معمولاً شرکتهای خصوصی) نیست. چرا که جلورفت یک پروژه توسط نیروی متخصص که در مدت پروژه بتواند به نحو مناسب همکاری کند از همه مهمتر است. با این حساب خیلی از افرادی که مثلاً امریه دارند و نصف روز آزاد هستند یا در پایان دورۀ دانشجویی، واحد اندکی دارند، علیرغم تخصص خوبشان قادر به کارکردن نیستند.
نکته جالب‌تر آنکه اگر کسی مراحل تحصیلی را بدون وقفه طی کند، هیچ‌گاه تا پایان دوره دکترای خود به فضای کسب‌وکار جدی وارد نمی‌شود و این یک ضعف اساسی محسوب می‌شود.