مطالب
ایجاد سرویس چندلایه‎ی WCF با Entity Framework در قالب پروژه - 10
بهره‌گیری از یک تابع پویا برای افزودن، ویرایش
در مثال‌های گذشته دیدید که برای هر کدام از عمل‌های درج، ویرایش و حذف، تابع‌های مختلفی نوشته بودیم که این‌کار هنگامی‌که یک پروژه‌ی بزرگ در دست داریم زمان‌بر خواهد بود. چه بسا یک جدول بزرگ داشته باشیم و بخواهیم در هر فرمی، ستون یا ستون‌های خاص به‌روزرسانی شوند. برای رفع این نگرانی افزودن تابع زیر به سرویس‌مان گره‌گشا خواهد بود.
        public bool AddOrUpdateOrDelete<TEntity>(TEntity newItem, bool updateIsNull) where TEntity : class
        {
            try
            {
                var dbMyNews = new dbMyNewsEntities();
                if (updateIsNull)
                    dbMyNews.Set<TEntity>().AddOrUpdate(newItem);
                else
                {
                    dbMyNews.Set<TEntity>().Attach(newItem);
                    var entry = dbMyNews.Entry(newItem);
                    foreach (
                        var pri in newItem.GetType().GetProperties()
                            .Where(pri => (pri.GetGetMethod(false).ReturnParameter.ParameterType.IsSerializable &&
                                           pri.GetValue(newItem, null) != null)))
                    {
                        entry.Property(pri.Name).IsModified = true;
                    }
                }
                dbMyNews.SaveChanges();
                return true;
            }
            catch (Exception)
            {
                return false;
            }
        }
این تابع دو پارامتر ورودی  newItem و updateIsNull دارد که نخستین، همان نمونه‌ای از Entity است که قصد افزودن، ویرایش یا حذف آن‌را داریم و با دومی مشخص می‌کنیم که آیا ستون‌هایی که دارای مقدار null هستند نیز در موجودیت اصلی به‌هنگام شوند یا خیر. این پارامتر جهت رفع این مشکل گذاشته شده است که هنگامی‌که قصد به‌هنگام‌کردن یک یا چند ستون خاص را داشتیم و تابع update را به گونه‌ی زیر صدا می‌زدیم، بقیه‌ی ستون‌ها مقدار null می‌گرفت.
var news = new tblNews();
news.tblCategoryId = 2;
news.tblNewsId = 1;
MyNews.EditNews(news);
توسط تکه کد بالا، ستون tblCategoryId از جدول   tblNews با شرط این‌که شناسه‌ی جدول آن برابر با 1 باشد، مقدار 2 خواهد گرفت. ولی بقیه‌ی ستون‌های آن به علت این‌که مقداری برای آن مشخص نکرده ایم، مقدار null خواهد گرفت.
راهی که برای حل آن استفاده می‌کردیم، به این صورت بود:
 var news = MyNews.GetNews(1);
 news.tblCategoryId = 2;
MyNews.EditNews(news)  
در این روش یک رفت و برگشت بی‌هوده به WCF انجام خواهد شد در حالتی که ما اصلاً نیازی به مقدار ستون‌های دیگر نداریم و اساساً کاری روی آن نمی‌خواهیم انجام دهیم.
در تابع AddOrUpdateOrDelete نخست بررسی می‌کنیم که آیا این‌که ستون‌هایی که مقدار ندارند، در جدول اصلی هم مقدار null بگیرند برای ما مهم است یا نه. برای نمونه هنگامی‌که می‌خواهیم سطری به جدول بیفزاییم یا این‌که واقعاً بخواهیم مقدار دیگر ستون‌ها برابر با null شود. در این صورت همان متد  AddOrUpdate از Entity Framework اجرا خواهد شد.
حالت دیگر که در حذف و ویرایش از آن بهره می‌بریم با یک دستور foreach همه‌ی پروپرتی‌هایی که Serializable باشد (که در این صورت پروپرتی‌های virtual حذف خواهد شد) و مقدار آن نامساوی با null باشد، در حالت ویرایش خواهند گرفت و در نتیجه دیگر ستون‌ها ویرایش نخواهد شد. این دستور دیدگاه جزء‌نگر دستور زیر است که کل موجودیت را در وضعیت ویرایش قرار می‌داد:
dbMyNews.Entry(news).State = EntityState.Modified;
با آن‌چه گفته شد، می‌توانید به جای سه تابع زیر:
   public int AddNews(tblNews News)
        {
            dbMyNews.tblNews.Add(News);
            dbMyNews.SaveChanges();
            return News.tblNewsId;
        }

        public bool EditNews(tblNews News)
        {
            try
            {
                dbMyNews.Entry(News).State = EntityState.Modified;
                dbMyNews.SaveChanges();
                return true;
            }
            catch (Exception exp)
            {
                return false;
            }
        }

        public bool DeleteNews(int tblNewsId)
        {
            try
            {
                tblNews News = dbMyNews.tblNews.FirstOrDefault(p => p.tblNewsId == tblNewsId);
                News.IsDeleted = true;
                dbMyNews.SaveChanges();
            return true;
            }
            catch (Exception exp)
            {
                return false;
            }
        }
تابع زیر را بنویسید:
       public bool AddOrEditNews(tblNews News)
        {
            return AddOrUpdateOrDelete(News, News.tblNewsId == 0);
        }
به همین سادگی. من در این‌جا شرط کردم فقط در حالت درج، از قسمت نخست تابع بهره گرفته شود.
در سمت برنامه از این تابع برای عمل درج، ویرایش و حذف به سادگی و بدون نگرانی استفاده می‌کنید. برای نمونه جهت حذف در یک خط به این صورت می‌نویسید:
MyNews.AddOrEditNews (new tblNews { tblNewsId = 1, IsDeleted =true });
در بخش پسین آموزش، پیرامون ایجاد امنیت در WCF خواهم نوشت.
مطالب
#Defensive Code in C - قسمت اول

Defensive Coding به معنی است که شما با انجام یکسری کار‌ها و در نظر گرفتن یکسری زیر ساخت‌ها در توسعه‌ی نرم افزار خود، به اهداف ذیل دست پیدا کنید:

1. Quality (کیفیت)

2. Comprehensible (جامعیت)

3. Predictable  (قابلیت پیش بینی)

دستیابی به هر کدام از این اهداف و روش‌های اعمال آنها بر روی یک پروژه‌ی نرم افزاری، در ادامه بحث خواهند شد. 

1. Clean Code

یکی از اهداف Defensive Coding که در ابتدای مقاله بحث شد جامعیت یا Comprehension بود. برای رسید به این هدف از مفهومی به نام Clean Code  استفاده می‌شود. Clean Code علاوه بر این مسئله، در پی ساده کردن ساختار بندی پشتیبانی و کاهش باگ‌های نرم افزار نیز هست. ویژگی‌های Clean Code در بالا با  توجه به شکل ذیل تشریح می‌شوند: 

· Easy to read

یک کد Clean  قابلیت خوانایی بالایی دارد. بسیاری از برنامه نویسان در سطوح مختلف با اهمیت این مسئله در توسعه نرم افزار آشنایی دارند. ولی بسیاری از همین برنامه نویسان این اصول را رعایت نمی‌کنند و سعی نمی‌کنند با اصول پیاده سازی آن در نرم افزارآشنا شوند.

اگر قابلیت خوانایی یک کد بالا باشد:

§ شما می‌توانید Pattern ‌های موجود در کد خود را که می‌توانید به عنوان نامزدهایی جهت Refactoring  هستند، تشخیص دهید.

§ برنامه نویسان دیگر به راحتی قصد و اهداف ( intent ) شما را از نوشتن یک کد خاص درک خواهند کرد و در طول زمان با خطا‌های زیادی روبرو نمی‌شوند.

§ توسعه‌ی راحت‌تر و در شرایط وجود فشار، ایجاد سریع یک قابلیت جدید در نرم افزار.

· Clear intent

یک کد Clear دارای اهداف روشن و قابل فهمی می‌باشد.

· Simple

پیچیدگی با کم هزینه بودن توسعه‌ی و پشتیبانی تضاد مستقیم دارد. بنابراین سادگی در کدها باید جزو اهداف اصلی قرار بگیرد.

· Minimal

کد باید به گونه‌ای باشد که تنها یک چیز را انجام داده و آن را به درستی انجام دهد. همچنین وابستگی بین اجزای کد باید در کمترین حد ممکن باشند.

· Thoughtful

یک کد Clean  کدی است که ساختار آن متفکرانه طراحی شده باشد. از نحوه‌ی طراحی یک کلاس گرفته تا layering و Tiering پروژه باید کاملا هوشمندانه و با توجه به پارامتر‌های موجود باشند. همچنین خطا‌های خطرناک و استثناء‌ها باید کاملا هندل شوند. 

همه‌ی ما با دیدن کد بالا سریعا مفهوم اسپاگتی کد به ذهنمان خطور می‌کند. تغییر، توسعه و پشتیبانی نرم افزارهایی که کد آنها به این صورت نوشته شده است، بسیار سخت و پر هزینه می‌باشد. در این حالت تغییر هر یک از اجزاء ممکن است بر سایر قسمت‌های دیگر تاثیرات مختلفی داشته باشد. راه کاری که در این حالت ارائه می‌شود، Refactoring می‌باشد. در این روش کد را به کلاس‌ها و متدهایی بر حسب عملکرد تقسیم خواهیم کرد. در نهایت کد تولید شده دارای کمترین تاثیر بر سایر قسمت‌ها خواهد بود. توجه داشته باشید که با انجام این کار، قدمی به سوی SOC یا Separation Of Concern برداشته‌اید.

1. Testable Code & Unit Test

یکی دیگر از اهداف Defensive Coding افزایش کیفیت یا Quality می‌باشد که برای رسیدن به این هدف از مفهوم Testable Code & Unit Test استفاده می‌شود. بسیاری از ویژگی‌های Testable Code و Clean Code با هم مشابه می‌باشند. برای مثال Refactor کردن هر متد به متد‌های کوچکتر، تست آن را ساده‌تر خواهند کرد. در نتیجه نوشتن کد‌های Testable ، با نوشتن کد‌های clean شروع می‌شود.

در این قسمت اشاره‌ای به Unit Test شده است؛ اما این مفهوم می‌تواند به یک مفهوم گسترده‌تر به نام  Automated Code testing، تعمیم داده شود. به این دلیل که تست فقط به Unit Testing محدود نمی‌شود و می‌تواند شامل سایر انواع تست‌ها مانند  integration test نیز باشد.

برای مثال شکل ذیل را در نظر بگیرید. در انتهای این سناریو یک Page جدید اضافه شده است. خوب؛ برای تست کد اضافه شده، مجبورید برنامه را اجرا کنید، login کنید، داده‌های مورد نظر را در فرم وارد کرده و در نهایت شرایط لازم را جهت تست، فراهم کنید تا بتوانید کد جدید را تست کنید. در این بین با خطایی مواجه می‌شوید. پس برنامه را متوقف می‌کنید و تغییرات لازم را اعمال می‌کنید. حال فرض کنید این خطا به این زودی‌ها رفع نشود. در این حالت باید فرآیند بالا را چندین و چند بار انجام دهید. نتیجه اینکه این روش بسیار زمان بر و پر هزینه خواهد بود. البته میزان هزینه و زمان رابطه‌ی نزدیکی با وسعت تغییرات دارند. برای رفع مسائلی از این دست مایکروسافت زیرساختی به نام MS Test ارائه داده است که می‌توان با آن سناریوهای تست متفاوتی را پیاده سازی و اجرا نمود. متاسفانه این مسئله در بسیار از جوامع توسعه نرم افزار رعایت نمی‌شود و در بسیاری از این جوامع، نیروی انسانی، این فرآیند و فرآیندهایی از این دست را انجام می‌دهند. درحالیکه چنین فرآیندهایی به راحتی توسط ابزارهای ارائه شده‌ی توسط شرکت‌های مختلف قابل مدیریت است.

 


1. Predictability

یکی دیگر از اهداف Defensive Coding، قابلیت پیش بینی یا Predictability می‌باشد. فرآیند تشخیص و پیش بینی خطا‌ها را Predictability می‌گویند. با درنظر گرفتن امکان وقوع خطاهای مختلف و تصمیم گرفتن در مورد اینکه در هنگام رخ دادن این خطا باید چه کاری صورت بگیرد، می‌توان در رسیدن به این هدف قدم بزرگی برداشت. 

برای رسیدن به این هدف باید اصل Trust but Verify را دنبال کنیم. برای مثال این اصل به ما می‌گوید که در هنگام تعریف متد‌های public باید یکسری موارد را در نظر بگیریم. یک متد باید از یکسری قرارداد‌ها پیروی کند. یک متد قرارداد می‌کند که یکسری پارامتر‌ها را با یک data type خاص به عنوان ورودی دریافت کند. قرارداد می‌کند که یک مقدار خاص با یک data type خاص را به عنوان نوع بازگشتی بازگرداند یا اینکه هیچ مقداری را باز نگرداند و در نهایت یک متد متعهد می‌شود که یکسری Exception ‌تعریف شده و پیش بینی شده را صادر کند. اما برای اینکه مطمئن شویم یک application واقعا قابل پیش بینی است و این اصل را به درستی پیاده سازی کرده است، اعتماد می‌کنیم اما Verify را هم انجام می‌دهیم. برای verify کردن باید پارامترها، دیتا‌های متغیر، مقادیر بازگشتی و استثناء‌ها به گونه‌ای بررسی شوند که مطمئن شویم انتظارت ما را برآورده کرده‌اند. 

زیاده روی بیش از حد خوب نیست و آدم باید همیشه حد اعتدال را رعایت کند. این مسئله اینجا هم صادق است؛ به گونه‌ای که زیاده روی بیش از حد در پیاده سازی و اعمال هر کدام یک از این مواردی که در بالا ذکر گردید، ممکن است باعث پیچیدگی ساختار کد و به طبع آن Application شود. بنابراین رعایت حد اعتدال می‌تواند در رسیدن به این هدف بسیار مهم باشد.


مطالب
آموزش زبان Rust - قسمت 7 - Control Flow
Control Flow، یکی از جنبه‌های ضروری هر زبان برنامه نویسی است و Rust نیز از این قاعده مستثنا نیست. Rust، انواع ساختارهای Control Flow را ارائه داده و به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد تا اجرای کد خود را کنترل کنند. در این مقاله در مورد حلقه‌های if/else، loop، while و for در Rust بحث خواهیم کرد.  

if/else statement

دستور if/else، یک از اصلی‌ترین ساختارهای Control Flow است که تقریباً در تمام زبان‌های برنامه نویسی وجود دارد. در Rust، دستور if/else، برای اجرای یک بلوک کد، بر اساس یک شرط معین استفاده می‌شود. نحو دستور if/else در Rust، به شرح زیر است:
if condition {
    // اجرای دستور اگر شرط درست باشد
} else {
    // اجرای دستور اگر شراط نادرست باشد
}

fn main() {
    let x = 5;
    if x < 10 {
        println!("x is less than 10");
    } else {
        println!("x is greater than or equal to 10");
    }
}
خروجی
 x is less than 10

Loop

دستور حلقه، برای ایجاد یک حلقه‌ی بی‌نهایت در Rust استفاده می‌شود. دستور حلقه زمانی مفید است که بخواهیم یک بلوک کد را تا زمانیکه یک شرط خاص برآورده شود، تکرار کنیم. در اینجا  syntax حلقه در Rust، آمده‌است:
loop {
    // اجرای کد
}

fn main() {
    let mut counter = 0;
    loop {
        counter += 1;
        if counter == 5 {
            break;
        }
    }
    println!("Counter value: {}", counter);
}
خروجی
Counter value: 5
در مثال بالا، ما یک حلقه‌ی بی‌نهایت را ایجاد کرده‌ایم که مقدار متغیر شمارنده را افزایش می‌دهد تا به عدد 5 برسد. هنگامیکه مقدار شمارنده 5 شد، از حلقه خارج می‌شویم.


While loop

حلقه while، یکی دیگر از ساختارهای Control Flow در Rust است که برای تکرار یک بلوک کد، تا زمانیکه یک شرط خاص برآورده شود، استفاده می‌شود. حلقه while زمانی مفید است که از قبل، تعداد تکرارها را نمی‌دانیم. در اینجا syntax حلقه while در Rust آمده است:
while condition {
    // اجرای دستور
}

fn main() {
    let mut counter = 0;
    while counter < 5 {
        println!("Counter value: {}", counter);
        counter += 1;
    }
}
خروجی
Counter value: 0
Counter value: 1
Counter value: 2
Counter value: 3
Counter value: 4
در مثال بالا، یک حلقه while را ایجاد کرده‌ایم که مقدار متغیر شمارنده را تا زمانیکه 5 شود، چاپ می‌کند؛ یعنی زمانیکه به 5 رسید، اجرای حلقه متوقف میشود.


For loop

حلقه‌ی for، یکی دیگر از ساختارهای  Control Flow در Rust است که برای تکرار در محدوده‌ای از مقادیر یا مجموعه‌ای از آیتم‌ها استفاده می‌شود. حلقه‌ی for زمانی مفید است که از قبل تعداد تکرارها را بدانیم. در اینجا syntax حلقه for در Rust آمده‌است:
for item in collection {
    // اجرای دستور
}

fn main() {
    let arr = [1, 2, 3, 4, 5];
    for element in arr.iter() {
        println!("Element: {}", element);
    }
}
خروجی
Element: 1
Element: 2
Element: 3
Element: 4
Element: 5
در مثال بالا، ما یک حلقه‌ی for را ایجاد کرده‌ایم که بر روی عناصر یک آرایه تکرار می‌شود و مقادیر آنها را چاپ می‌کند.
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
توضیحاتی در مورد سیستم Identity پروژه
ممنون بابت پاسختون.

در این مورد که فرمودید

"به صورت پیش فرض بهتره یک نقش کلی و سیستمی تحت عنوان مدیران ارشد درج شود و بعد از توزیع پروژه، این امکان وجود خواهد داشت که این افراد گروه‌های کاربری جدید ایجاد کنند و دسترسی به بخش‌ها رو همانطور که متوجه شدید برای گروه درج شده اعمال کنند.  "
 
کاملا درسته و به عبارتی با توجه به ساختار پروژه شما این گروه سیستمی می‌باشد.

و در این مورد :

موردی رو در نظر بگیرید که اصلا هیچ اشتراکی بین دو گروه کاربری از نظر دسترسی‌ها نباشد ، اون موقع چه کار خواهید کرد؟ اینکه مدیر ارشد ما به چه شکل با سیستم کار میکند خود مختار است. 
چون در این سیستم شما نقش هارو پویا کردید مدیر ارشد به راحتی میتونه گروه کاربری درست بکنه که فرضا هیچ اشتراکی نداشته باشن ولی هدف من از طرح این "درخواست راهنمایی" نقش هایی هستند که وجه مشترک دارن . لطفا مثال زیر رو ببینید :


کل مجوز‌ها : A و B و C و D و E و ...

گروه 1 با مجوزهای A و B
گروه 2 با مجوز‌های B و C
( مجوز B بین هر دو مشترکه )
حالا مدیر ارشد میخواد گروهی تشکیل بده که به مجوز A و C نیاز داره. برای این کار بهتره که یک گروه 3 ایجاد کنه که مجوز‌های A و C روداشته باشه. ( دقیقا چیزی که فرمودید یعنی ساخت گروه هایی که نقطه مشترکی ندارن )
حالا شرایطی رخ میده که مدیر ارشد میخواد گروهی تشکیل بده که به مجوز‌های A و B و C نیاز داشته باشه. به نظرتون باید گروه 1 و گروه 2 رو به کاربران مورد نظر اختصاص بده یا اینکه فرضا یک گروه تشکل بده که این 3 مجوز رو داشته باشن و این گروهرو به کاربران اختصاص بده ؟
با توجه به سیستم طراحی شده شما ، مدیر ارشد میتونه هر دو روش رو طوری که دوست داره پیاده سازی بکنه. که یا یک گروه جدید بسازه یا اینکه هر دو گروه رو به کاربر بده. که این پویا بودن کار رو نشون میده ولی یک سوال برای من پیش اومده اونم اینه که فرض کنید مدیر ارشد گروه 1 و گروه 2 رو به یک کاربر اختصاص بده حالا بعد از مدتی میخواد مجوز B رو از این کاربر بگیرن. با این شرایط باز هم مجبورن از هر دو گروه صرفه نظر کنن چون هر دو گروه مجوز B رو دارن.
در کل هدف من اینه اگر فقط اجازه انتخاب یک نقش برای کاربر رو بدیم آیا این روش مناسب هست یا خیر ( منظورم اینه برنامه نویس اجازه بده مدیران ارشد فقط یک نقش به کاربر بدن و نه چند نقش) ؟ چون اگر این کارو بکنیم باز هم مدیر ارشد میتونه هرکاری که دوست داره بکنه و گروه‌های زیادی برای خودش اونطوری که دوست داره بسازه با مجوز‌های مختلف و به کاربران خاصی نقش‌های خاصی بده و در کل جلوی چند نقش دادن به یک کاربر رو بگیریم.
مطالب
ساخت تم سفارشی در انگیولار متریال ۲ - بخش دوم

در قسمت قبل با نحوه ساخت تم سفارشی در انگیولار متریال ۲، آشنا شدیم. در این قسمت نحوه ساخت چند تم دیگر در کنار تم اصلی، ساخت تم به ازای هر کامپوننت و نحوه تعویض تم از طریق کد را دنبال خواهیم کرد.

ساخت تم اضافی در کنار تم اصلی

ساخت تم اضافی در انگیولار متریال ۲ بسیار ساده است. شما می‌توانید با استفاده مجدد از تابع angular-material-theme داخل یک کلاس CSS، صاحب یک تم اضافی دیگر شوید. برای نمونه در اینجا فایل my-custom-theme.scss را باز کرده و به شکل زیر تغییر می‌دهیم.

@import '~@angular/material/theming';
@include mat-core();
$my-app-primary: mat-palette($mat-teal);
$my-app-accent: mat-palette($mat-amber, 500, A100, A400);
$my-app-warn: mat-palette($mat-deep-orange);

$my-app-theme: mat-light-theme($my-app-primary, $my-app-accent, $my-app-warn);

@include angular-material-theme($my-app-theme);

/*تعریف تم اضافی در کنار تم اصلی*/
$alternate-primary: mat-palette($mat-light-blue);
$alternate-accent: mat-palette($mat-yellow, 500);
$alternate-warn: mat-palette($mat-red, 500);
$alternate-theme: mat-dark-theme($alternate-primary, $alternate-accent);
.alternate-theme {
  @include angular-material-theme($alternate-theme);
}

با این‌کار در کنار تم روشن اصلی، یک تم مشکی به صورت اضافی داخل کلاس CSS به نام alternate-theme تعریف کرده‌ایم. در این حالت تمامی کامپوننتهایی که داخل المنت با کلاس alternate-theme قرار گرفته‌اند، از تم مشکی تعریف شده استفاده خواهند کرد.

با تغییر فایل app.component.html به شکل زیر: 

<md-card>
  <md-card-header>
    <md-card-title>تم اصلی</md-card-title>
  </md-card-header>
  <button md-raised-button color="primary">
    Primary
  </button>
  <button md-raised-button color="accent">
    Accent
  </button>
  <button md-raised-button color="warn">
    Warning
  </button>
</md-card>

<div>
  <md-card>
    <md-card-header>
      <md-card-title>تم اضافی</md-card-title>
    </md-card-header>
    <md-card-content>
      <button md-raised-button color="primary">
        Primary
      </button>
      <button md-raised-button color="accent">
        Accent
      </button>
      <button md-raised-button color="warn">
        Warning
      </button>
    </md-card-content>
  </md-card>
</div>

تصویر زیر را در خروجی خواهید داشت.

 

به همین روش می‌توانید تعداد دلخواهی از تم‌ها را بسازید. همچنین می‌توانید هر تم اضافی را در یک فایل Sass تعریف کنید و از این طریق تم‌های مختلف را از هم جدا کنید. در این حالت به این نکته توجه داشته باشید که نباید mat-core@ در سرتاسر برنامه بیش از یکبار بارگذاری شده باشد. 

ساخت تم به ازای هر کامپوننت

با استفاده از mixin به نام angular-material-theme خروجی تولید شده بر روی تمامی کامپوننت‌های انگیولار متریال ۲ اعمال خواهد شد. اگر از تمامی کامپوننت‌های انگیولار متریال ۲ استفاده نمی‌کنید، می‌توانید برای کاهش حجم فایل CSS تولید شده از mixin مخصوص به هر کامپوننت استفاده کنید. همچنین برای ساخت تم‌های متفاوت به ازای هر کامپوننت نیز می‌توانید از این روش استفاده کنید. 

برای این کار تمامی مراحلی که برای ساخت تم مورد نیاز بود، باید طی شود. فقط به جای استفاده از mixin به نام angular-material-theme بایستی به طریق زیر عمل شود. 

اول: بارگذاری mixin با نام mat-core-them. این mixin تمامی استایل‌های مشترک رفتاری (مانند موج (ripple) در هنگام کلیک) برای کامپوننت‌ها را در بر دارد. این mixin خروجی تابع mat-light-theme یا mat-dark-theme را به عنوان ورودی دریافت می‌کند.

دوم: بارگذاری mixin مربوط به هر کامپوننت. برای مثال برای دکمه از mixin به نام mat-button-theme و برای checkbox از mixin به نام mat-checkbox-theme می‌توانید استفاده کنید. در زیر لیست mixin‌ها به ازای کامپوننت‌های مختلف ذکر شده است. 

mat-autocomplete-theme
mat-button-theme
mat-button-toggle-theme
mat-card-theme
mat-checkbox-theme
mat-chips-theme
mat-datepicker-theme
mat-dialog-theme
mat-grid-list-theme
mat-icon-theme
mat-input-theme
mat-list-theme
mat-menu-theme
mat-progress-bar-theme
mat-progress-spinner-theme
mat-radio-theme
mat-select-theme
mat-sidenav-theme
mat-slide-toggle-theme
mat-slider-theme
mat-tabs-theme
mat-toolbar-theme
mat-tooltip-theme

در مثال زیر می‌خواهیم تمامی کامپوننت‌ها به جز کامپوننت دکمه، تم سبز(در گروه Primary) و دکمه‌ها نیز تم آبی داشته باشند. کافی است کدهای زیر را در فایل Sass خود وارد کنید. 

@import '~@angular/material/theming';
@include mat-core();
$my-app-primary: mat-palette($mat-teal);
$my-app-accent: mat-palette($mat-amber, 500, A100, A400);
$my-app-warn: mat-palette($mat-deep-orange);
$my-app-theme: mat-light-theme($my-app-primary, $my-app-accent, $my-app-warn);
@include mat-material-theme($my-app-theme);

/* تعریف تم برای دکمه */
$button-primary: mat-palette($mat-light-blue);
$button-accent: mat-palette($mat-yellow, 500);
$button-warn: mat-palette($mat-red, 500);
$button-theme: mat-light-theme($button-primary, $button-accent);
@include mat-button-theme($button-theme);

با توجه به اینکه mat-material-theme در داخل خود mat-button-theme را بارگذاری می‌کند دو نتیجه زیر را می‌توان گرفت.

اول: اگر mat-material-theme بعد از هر کدام از mixinهای مربوط به کامپوننت‌ها نوشته شود، تمامی Cssهای تولید شده به ازای کامپوننت را دوباره نویسی کرده و عملا هیچ کدام کارایی نخواهند داشت. برای مثال کافی است فایل Sass خود را به شکل زیر تغییر دهید. در این صورت تم مربوط به دکمه کاریی نخواهد داشت. 

@import '~@angular/material/theming';
@include mat-core();

/* تعریف تم برای دکمه */
$button-primary: mat-palette($mat-light-blue);
$button-accent: mat-palette($mat-yellow, 500);
$button-warn: mat-palette($mat-red, 500);
$button-theme: mat-ligth-theme($button-primary, $button-accent);
@include mat-button-theme($button-theme);

$my-app-primary: mat-palette($mat-teal);
$my-app-accent: mat-palette($mat-amber, 500, A100, A400);
$my-app-warn: mat-palette($mat-deep-orange);
$my-app-theme: mat-light-theme($my-app-primary, $my-app-accent, $my-app-warn);
@include mat-material-theme($my-app-theme);

دوم: همانطور که گفتیم mat-button-theme در mat-material-theme قبلا بارگذاری شده است. با بارگذاری دوباره توسط mat-button-theme کدهای CSS که قبلا برای دکمه تولید شده‌اند را از نو دوباره می‌نویسد و این باعث بزرگ شدن حجم فایل Css تولید شده خواهد شد. پس بهتر است هنگام استفاده از mixinهای مختص کامپوننت‌ها از mat-material-theme استفاده نکنیم. 

  جهت بهبود کدهای قبلی بهتر است از کدهای زیر استفاده کنیم. 
@import '~@angular/material/theming';
@include mat-core();
$my-app-primary: mat-palette($mat-teal);
$my-app-accent: mat-palette($mat-amber, 500, A100, A400);
$my-app-warn: mat-palette($mat-deep-orange);
$my-app-theme: mat-light-theme($my-app-primary, $my-app-accent, $my-app-warn);

$button-primary: mat-palette($mat-light-blue);
$button-accent: mat-palette($mat-yellow, 500);
$button-warn: mat-palette($mat-red, 500);
$button-theme: mat-light-theme($button-primary, $button-accent);

@include mat-core-theme($my-app-theme);
@include mat-autocomplete-theme($my-app-theme);

@include mat-button-theme($button-theme);

@include mat-button-toggle-theme($my-app-theme);
@include mat-card-theme($my-app-theme);
@include mat-checkbox-theme($my-app-theme);
@include mat-chips-theme($my-app-theme);
@include mat-datepicker-theme($my-app-theme);
@include mat-dialog-theme($my-app-theme);
@include mat-grid-list-theme($my-app-theme);
@include mat-icon-theme($my-app-theme);
@include mat-input-theme($my-app-theme);
@include mat-list-theme($my-app-theme);
@include mat-menu-theme($my-app-theme);
@include mat-progress-bar-theme($my-app-theme);
@include mat-progress-spinner-theme($my-app-theme);
@include mat-radio-theme($my-app-theme);
@include mat-select-theme($my-app-theme);
@include mat-sidenav-theme($my-app-theme);
@include mat-slide-toggle-theme($my-app-theme);
@include mat-slider-theme($my-app-theme);
@include mat-tabs-theme($my-app-theme);
@include mat-toolbar-theme($my-app-theme);
@include mat-tooltip-theme($my-app-theme);

تعویض تم از طریق کد

فرض کنید یک تم پیش فرض و یک تم اضافی به نام alternate-theme دارید. برای تعویض تم از طریق کد کافی است کلاس المنت پدر در صفحه html خود را از طریق [ngClass] با نام تم، مقدار دهی کنید. کدهای داخل app.component.ts را به شکل زیر تغییر می‌دهیم. 

import { Component } from '@angular/core';

@Component({
  selector: 'app-root',
  templateUrl: './app.component.html',
  styleUrls: ['./app.component.css']
})
export class AppComponent {
  themes = [
    {value: 'alternate-theme', text: 'تم مشکی'},
    {value: '', text: 'تم سفید'},
  ];
  activeTheme = '';
}

آرایه‌ای جهت نمایش در کامپوننت md-select با دو مقدار تم پیش فرض و تم با نام 'alternate-theme تعریف می‌کنیم. همچنین متغیری با نام activeTheme را تعریف می‌کنیم. این متغیر در هر لحظه نام تم اعمال شده را در خود نگهداری می‌کند. مقدار اولیه این متغیر تم اصلی است.

کامپوننت md-select را به شکل زیر به فایل app.component.html به تگ main اضافه می‌کنیم. 

<md-select dir="rtl" [(ngModel)]="activeTheme" placeholder="تعویض تم">
    <md-option *ngFor="let theme of themes" [value]="theme.value">
            {{ theme.text }}
    </md-option>
</md-select>
حالا کافی است کل تگهای موجود در app.component.html را داخل یک تگ div به شکل زیر قرار دهیم. 
<div [ngClass]="activeTheme">
بعد از اجرای برنامه می‌توانید با تعویض تم از طریق کامپوننت md-select، تم صفحه را تعویض کنید. 

کدهای این قسمت را، از اینجا دریافت کنید: ساخت تم سفارشی در انگولار متریال ۲ - بخش دوم
نظرات اشتراک‌ها
معرفی کتابخانه InfiniteEnumFlags
با بررسی این کتابخانه و قابلیتی که در اختیار ما قرار میدهد میتوان تمامی Claims های  یک کاربر را در یک فیلد و در جدول User نگهداری کرد ، و جدول واسطه UserClaim رو حذف کرد 
نظرات مطالب
آشنایی با قابلیت FileStream اس کیوال سرور 2008 - قسمت سوم
من در حال پیاده سازی مطالب مقاله فوق با استفاده از  Ef Core هستم ، همه موارد به درستی انجام می‌شود ، (ایجاد فایل گروه ، تخصیص آن به جدول مورد نظر ، ثبت اطلاعات در جدول )اما بر روی درایو مورد نظر من اطلاعات ثبت نمی‌شود ، آیا روشی برای دیباگ این بخش از عملیات وجود دارد ؟ 
نظرات مطالب
معرفی OLTP درون حافظه‌ای در SQL Server 2014
در نسخه جدید sql server یعنی 2016 بسیاری از مشکلات قبلی این نوع جدول حذف شده است.
و قابلیت هایی چون پشتیبانی از کلیدهای خارجی، تغییر ساختار جدول، واکشی بیشتر داده‌ها به رم و ... را شامل می‌شود.
نظرات مطالب
نحوه ایجاد یک گزارش فاکتور فروش توسط PdfReport
با عرض سلام.

فرض می‌کنیم که هدر ما از سه قسمت هدر و جدول (همان جدولی که برای فاکتور در اینجا در نظر گرفته شده است)و فوتر تشکیل شده است حال چگونه می‌توانم فونت جدول را تعیین کنم یعنی این که سایز اون را تغییر دهم یا اینکه خود فونت را تغییر دهم. ممنون