قبل شروع این قسمت بد نیست با یک سری از وبلاگهای اعضای تیم Oslo آشنا شویم:
در ادامهی مثال قسمت قبل، اکنون میخواهیم entity جدیدی به نام Project را به مدل اضافه کنیم:
//mschema to define a Project type
type Project
{
ProjectID : Integer64 = AutoNumber();
ProjectName : Text#25;
ConectionStringSource : Text;
ConectionStringDestination : Text;
DateCompared: DateTime;
Comment: Text?;
ProjectOwner: ApplicationUser;
} where identity ProjectID;
//this will define a SQL foreign key relationship
ProjectCollection : Project* where item.ProjectOwner in ApplicationUserCollection;
set xact_abort on;
go
begin transaction;
go
set ansi_nulls on;
go
create schema [Test1];
go
create table [Test1].[ApplicationUserCollection]
(
[UserID] bigint not null identity,
[FirstName] nvarchar(max) null,
[LastName] nvarchar(25) not null,
[Password] nvarchar(10) not null,
constraint [PK_ApplicationUserCollection] primary key clustered ([UserID])
);
go
create table [Test1].[ProjectCollection]
(
[ProjectID] bigint not null identity,
[Comment] nvarchar(max) null,
[ConectionStringDestination] nvarchar(max) not null,
[ConectionStringSource] nvarchar(max) not null,
[DateCompared] datetime2 not null,
[ProjectName] nvarchar(25) not null,
[ProjectOwner] bigint not null,
constraint [PK_ProjectCollection] primary key clustered ([ProjectID]),
constraint [FK_ProjectCollection_ProjectOwner_Test1_ApplicationUserCollection] foreign key ([ProjectOwner]) references [Test1].[ApplicationUserCollection] ([UserID])
);
go
insert into [Test1].[ApplicationUserCollection] ([FirstName], [LastName], [Password])
values (N'user1', N'name1', N'1@34')
;
insert into [Test1].[ApplicationUserCollection] ([FirstName], [LastName], [Password])
values (N'user2', N'name2', N'123@4')
;
insert into [Test1].[ApplicationUserCollection] ([FirstName], [LastName], [Password])
values (N'user3', N'name3', N'56#2')
;
insert into [Test1].[ApplicationUserCollection] ([FirstName], [LastName], [Password])
values (N'user4', N'name4', N'789@5')
;
go
commit transaction;
Go
نکته:
جهت آشنایی با انواع دادههای مجاز در زبان M میتوان به مستندات رسمی آن مراجعه نمود:
The "Oslo" Modeling Language Specification
اکنون قصد داریم همانند مثال قسمت قبل، تعدادی رکورد آزمایشی را برای این جدول تعریف کنیم:
ProjectCollection
{
Project1{
ProjectName = "My Project 1",
ConectionStringSource = "Data Source=.;Initial Catalog=MyDB1;Integrated Security=True;",
ConectionStringDestination = "Data Source=.;Initial Catalog=MyDB2;Integrated Security=True;",
Comment="Project Comment",
DateCompared=2009-01-01T00:00:00,
ProjectOwner=ApplicationUserCollection.User1 //direct ref to User1 (FK)
},
Project2{
ProjectName = "My Project 2",
ConectionStringSource = "Data Source=.;Initial Catalog=MyDB1;Integrated Security=True;",
ConectionStringDestination = "Data Source=.;Initial Catalog=MyDB2;Integrated Security=True;",
Comment="Project Comment",
DateCompared=2009-01-01T00:00:00,
ProjectOwner=ApplicationUserCollection.User2 //direct ref to User2 (FK)
}
}
ادامه دارد ...
using System.Windows.Forms; public static class GlobalData { public static Form ScheduleForm { get; set; } }
GlobalData.ScheduleForm = this;
namespace SchedulerDemo.Jobs { using System.Linq; using System.Windows.Forms; using Quartz; public class HelloJob : IJob { private delegate void ButtonTextWriter(string buttonId, string text); MainForm form = GlobalData.ScheduleForm as MainForm; private void SetButtonText(string buttonId, string text) { (form.Controls.Find(buttonId, true).FirstOrDefault() as Button).Text = text; } public void Execute(IJobExecutionContext context) { form.BeginInvoke(new ButtonTextWriter(SetButtonText), new object[] { "myButton", "My Text" }); } } }
ترجیحا نوع Typescript را انتخاب کردم. البته در داخل فایل ts. امکان نوشتن جاوا اسکریپت هم هست. بعد از ایجاد پروژه اگر با تصویری شبیه به تصویر زیر روبرو شدید، در نتیجه تنظیمات نصب و راه اندازی به درستی صورت گرفته است.
اگر به قسمت solution explorer دقت کنید، فایلی به نام config.xml را مشاهده خواهید کرد. با کلیک بر روی این فایل، یک صفحهی گرافیکی باز خواهد شد که این امکان را به شما میدهد که پلاگینهای مورد نیاز خود، تنظیمات مربوط به نرم افزار تولیدی (مانند تنظیم ورژن ویندوزی که میخواهید app شما بر روی آن اجرا شود) و تنظیمات مربوط به هر یک از پلتفرمها را به صورت مجزا در اختیار داشته باشید.
یک فایل index.html هم در قالب پیشفرض قرار داده شده که بعدا میتوانید آن را تغییر دهید و یا صفحات دیگری را اضافه کنید. همان طور که در قسمتهای قبل گفته شد، قرار است ما یک وب اپلیکیشن طراحی کنیم و آن را درون Container بومی Cordova بسته بندی کنیم. لذا محدودیتی برای استفادهی از کتابخانههای مرتبط با CSS ، HTML و JavaScript نداریم و در ادامهی مقالات با مثالهای متعددی از آنها استفاده خواهیم کرد.
در فولدر scripts-->typeings-->cordova-->plugins اینترفیسهایی که برای دسترسی به امکانات بومی دستگاه تلفن فعلا در Cordova پشتیبانی میشوند، قرار گرفته است.
برای استفاده از تکنولوژیهای وب در محیط بومی دستگاه، در طی فرآیند کامپایل، Cordova یک اپلیکیشن را به وسیله دو چیز مهم که در زیر اشاره شده است، خواهد ساخت.
- یک اپلیکیشن با یک کامپوننت WebView که با مرورگر یکپارچه شده است.
- یه سری از منابعی که در داخل فایلهای اپلیکیشن وب ما قرار دارند.
برای یکپارچه شدن APIهای Cordova با وب پیج موجود، اندکی کد نیاز داریم که برای انکار لینکی شبیه لینک زیر را در فایل html خود استفاده میکنیم که فقط بعد از کامپایل وجود خارجی دارد؛ به صورت زیر:
<script src="cordova.js"></script>
در پایان هم برای فهمیدن اینکه APIهای Cordova در دسترس هستند، میتوانیم رخداد مربوط به devicerady را مدیریت کنیم؛ به صورت زیر:
document.addEventListener("deviceready", onDeviceReady, false); function onDeviceReady() { /* INIT */ }
برای مدیریت رخدادهای مربوط به pause و resume هم که نشان دهندهی ادامه برنامه (خارج شدن از حالت pause) و حالت تعلیق هستند، میتوان به شکل زیر عمل کرد:
function onDeviceReady() { // Handle the Cordova pause and resume events document.addEventListener('pause', onPause, false); document.addEventListener('resume', onResume, false); // TODO: Cordova has been loaded. Perform any initialization that requires Cordova here. } function onPause() { // TODO: This application has been suspended. Save application state here. } function onResume() { // TODO: This application has been reactivated. Restore application state here. }
حال قصد داریم پروژهی خود را که قرار است یک متن ساده را نشان دهد، با استفاده از شبیه ساز اجر ا کنیم. برای این منظور از قسمت toolbar ویژوال استودیو ، Solution Platform خود را انتخاب کنید و سپس میتوانید شبیه ساز مورد نظر خود را انتخاب کرده و برنامه را اجرا کنید. در اینجا محیط مورد نظر من اندروید است و برای این منظور هم میتوانم از شبیه ساز Android Emulator یا Ripple استفاده کنم. به دلیل سرعت کم شبیه ساز اندروید، میتوانید شبیه ساز YouWave را دانلود و اجرا کرده و در قسمتی که شبیه ساز را از toolbar ویژوال انتخاب میکردید، این بار گزینهی Device را انتخاب کنید. بعد از کامپایل برنامهی شما، فایل apk تولید شده بر روی شبیه ساز نصب خواهد شد و شما قادر خواهید بود آنرا اجرا کنید.
نتیجهی نهایی
با شبیه ساز Ripple
مطالعه بیشتر
https://msdn.microsoft.com/en-us/library/dn879821(v=vs.140).aspx
http://blog.falafel.com/getting-started-with-cordova-and-multi-device-hybrid-app-in-visual-studio/
http://www.codeproject.com/Articles/860150/Visual-Studio-and-Apache-Cordova
نکته : وقتی پروژه را برای اولین بار اجرا میکنید شاید کمی طول بکشد تا نتیجهی نهایی را ببنید و آن هم به دلیل این است که ویژوال استودیو باید مجموعهای از package های مورد نیاز Cordova را دانلود کند.
در مقاله بعد با jQuery Mobile آشنا خواهیم شد و یک مثال برای کار کردن با آن در نظر خواهم گرفت.
ادامه دارد ...
ایجاد فرمهای مقدماتی، با بوت استرپ 4
بوت استرپ به همراه کلاسهایی مانند form-group و form-control است که از آنها میتوان برای ایجاد یک فرم مقدماتی استفاده کرد. در ابتدا مثال غیر تزئین شدهی زیر را در نظر بگیرید:
<body> <div class="container"> <h2>Medical Questionnaire</h2> <form> <fieldset> <legend>Owner Info</legend> <div> <label for="ownername">Owner name</label> <input type="text" id="ownername" placeholder="Your Name"> </div> <div> <label for="owneremail">Email address</label> <input type="email" id="owneremail" aria-describedby="emailHelp" placeholder="Enter email"> <small id="emailHelp">We'll never share your email</small> </div> </fieldset> <fieldset> <legend>Pet Info</legend> <div> <label for="petname">Pet name</label> <input type="text" id="petname" placeholder="Your Pet's name"> </div> <div> <label for="pettype">Pet type</label> <select id="pettype"> <option>Choose</option> <option value="cat">Dog</option> <option value="cat">Cat</option> <option value="bird">Other</option> </select> </div> <div> <label for="reasonforvisit">Reason for today's visit</label> <textarea id="reasonforvisit" rows="3"></textarea> </div> <div> <label>Has your pet been spayed or neutered?</label> <label><input type="radio" name="spayneut" value="yes" checked> Yes</label> <label><input type="radio" name="spayneut" value="no"> No</label> </div> <div> <label>Has the pet had any of the following in the past 30 days</label> <label><input type="checkbox"> Abdominal pain</label> <label><input type="checkbox"> Lack of appetite</label> <label><input type="checkbox"> Weakness</label> </div> </fieldset> <button type="submit">Submit</button> </form> </div><!-- content container --> </body>
در ادامه شروع میکنیم به تزئین کردن این فرم، با کلاسهای بوت استرپ 4:
- ابتدا به fieldsetهای تعریف شده، کلاس form-goup را انتساب میدهیم. این مورد سبب میشود تا اندکی فاصله بین آنها ایجاد شود.
- سپس به تمام divهایی که المانها را در بر گرفتهاند نیز کلاس form-group را اعمال میکنیم.
با اینکار فاصلهی مناسبی بین المانهای تعریف شدهی در صفحه ایجاد میشود:
- در ادامه به تمام المانهای input، select و textarea (منهای checkboxها) کلاس form-control را نسبت میدهیم:
با اینکار، ظاهر این المانها بسیار شکیلتر شدهاست و همچنین این فرم واکنشگرا نیز میباشد.
- پس از آن، تمام المانهای label را انتخاب کرده و کلاس form-control-label را به آنها انتساب میدهیم. هرچند با اینکار ظاهر فعلی فرم تغییری نمیکند، اما چنین تعریفی برای فعالسازی کلاسهای اعتبارسنجی ضروری است.
اگر به هر دلیلی نخواستید این برچسبها را نمایش دهید، میتوانید از کلاس sr-only استفاده کنید که صرفا سبب نمایش آنها به screen readers میشود.
- ذیل فیلد ورود ایمیل، متنی وجود دارد. این متن را با کلاسهای form-text text-muted مزین میکنیم:
- به دکمهی پایین صفحه نیز کلاسهای btn btn-primary را اضافه میکنیم که در مطلب «بررسی شیوهنامههای المانهای پر کاربرد بوت استرپ 4» بیشتر به آنها پرداختیم.
مزین سازی checkboxها و radio-buttonها در بوت استرپ 4
روش مزین سازی checkboxها و radio-buttonها در بوت استرپ، با سایر المانها اندکی متفاوت است:
<div class="form-check"> <label class="form-check-label"> <input class="form-check-input" type="checkbox"> Lack of appetite </label> </div>
یک نکته: اگر نیاز است این المانها کنار یکدیگر نمایش داده شوند، میتوان بر روی div آنها از کلاسهای form-check form-check-inline استفاده کرد. در این حالت اگر میخواهید برچسب برای مثال radio-button تعریف شده، در یک سطر و گزینهها آن در سطری دیگر باشند، از کلاس d-block بر روی این برچسب استفاده کنید:
<div class="form-group"> <label class="d-block">Has your pet been spayed or neutered?</label> <div class="form-check form-check-inline"> <label class="form-check-label"> <input class="form-check-input" type="radio" name="spayneut" value="yes" checked> Yes </label> </div> <div class="form-check form-check-inline"> <label class="form-check-label"> <input class="form-check-input" type="radio" name="spayneut" value="no"> No </label> </div> </div>
کلاسهای کنترل اندازه و اعتبارسنجی المانهای فرمهای بوت استرپ 4
- با استفاده از کلاس form-control-sm میتوان اندازهی فیلدهای input را با ارتفاع کوچکتری نمایش داد و یا توسط کلاس form-control-lg میتوان آنها را بزرگتر کرد.
- کلاس form-inline سبب میشود تا یک form-group به صورت inline نمایش داده شود. یعنی برچسب و کنترلهای درون آن، در طی یک سطر نمایش داده خواهند شد. در این حالت، نیاز به کلاسهای Margin مانند mx-sm-2 خواهد بود تا فاصلهی بین کنترلها را بتوان کنترل کرد.
- برای نمایش نتایج اعتبارسنجی کنترلها:
- اگر کل فرم اعتبارسنجی شدهاست، کلاس was-validated را به المان form اضافه کنید.
- اگر اعتبارسنجی کنترلی با موفقیت روبرو شود، کلاس is-valid و اگر خیر کلاس is-invalid را به آن نسبت دهید.
- اگر میخواهید پیام خاصی را پس از موفقیت اعتبارسنجی نمایش دهید، آنرا درون یک div با کلاس valid-feedback قرار دهید و یا برعکس از کلاس invalid-feedback استفاده کنید.
- برای تغییر رنگ برچسب المانها نیز از کلاسهای text-color همانند قبل استفاده کنید؛ مانند text-success.
یک مثال:
<div class="form-group"> <label for="owneremail" class="text-success">Email address</label> <input class="form-control is-valid" type="email" id="owneremail" aria-describedby="emailHelp" placeholder="Enter email"> <small class="form-text text-muted" id="emailHelp">We'll never share your email</small> <div class="valid-feedback"> Looks good! </div> </div>
تغییر نحوهی چیدمان عناصر فرمها در بوت استرپ 4
فرم زیر را در نظر بگیرید:
قصد داریم با استفاده از کلاسهای ویژهی بوت استرپ 4، آنرا دو ستونی کنیم؛ به طوریکه برچسبها در یک ستون و فیلدهای ورودی، در ستونی دیگر نمایش داده شوند. همچنین این فرم واکنشگرا نیز باشد؛ به این معنا که این دو ستونی شدن، فقط در اندازههای پس از md رخ دهد:
<body> <div class="container"> <h2>Medical Questionnaire</h2> <form> <fieldset class="form-group"> <legend>Owner Info</legend> <div class="form-group row"> <label class="form-control-label col-md-2 col-form-label text-md-right" for="ownername">Owner</label> <div class="col-md-10"> <input class="form-control" type="text" id="ownername" placeholder="Your Name"> </div> </div> <div class="form-group row"> <label class="form-control-label col-md-2 col-form-label text-md-right" for="owneremail">Address</label> <div class="col-md-10"> <input class="form-control" type="text" id="owneremail" placeholder="Address"> </div> </div> <div class="form-group row"> <div class="form-group col-6 offset-md-2"> <label class="form-control-label sr-only" for="ownercity">City</label> <input class="form-control" type="text" id="ownercity" placeholder="City"> </div> <div class="form-group col-md-4 col-6"> <label class="form-control-label sr-only" for="ownerzip">Zip</label> <input class="form-control" type="text" id="ownerzip" placeholder="Zip"> </div> </div> <div class="form-group row"> <div class="offset-md-2 col-md-10"> <button class="btn btn-primary" type="submit">Submit</button> </div> </div> </fieldset> </form> </div> </body>
توضیحات:
برای ستونی کردن فرمها، ابتدا کلاس row، به form-group قرار گرفتهی داخل container اصلی اضافه میشود:
<div class="form-group row"> <label class="form-control-label col-md-2 col-form-label text-md-right" for="ownername">Owner</label> <div class="col-md-10"> <input class="form-control" type="text" id="ownername" placeholder="Your Name"> </div> </div>
پس از آن نوبت به تعریف ستون فیلد تعریف شدهاست که با ایجاد یک div و تعریف تعداد واحدی را که به خود اختصاص میدهد (col-md-10)، انجام میشود.
در اینجا برچسبهای فیلدهای city و zip با کلاس sr-only مشخص شدهاند. به همین جهت فقط به screen readers نمایش داده میشوند.
<div class="form-group row"> <div class="form-group col-6 offset-md-2"> <label class="form-control-label sr-only" for="ownercity">City</label> <input class="form-control" type="text" id="ownercity"placeholder="City"> </div>
<div class="form-group row"> <div class="offset-md-2 col-md-10"> <button class="btn btn-primary" type="submit">Submit</button> </div> </div>
ایجاد گروهی از ورودیها در بوت استرپ 4
برای افزودن آیکنهایی به فیلدهای ورودی، از روش ایجاد گروهی از ورودیها در بوت استرپ 4 استفاده میشود:
<div class="form-group"> <label class="form-control-label" for="donationamt"> Donation Amount </label> <div class="input-group"> <div class="input-group-prepend"> <span class="input-group-text">$</span> </div> <input type="text" class="form-control" id="donationamt" placeholder="Amount"> <div class="input-group-append"> <span class="input-group-text">.00</span> </div> </div> </div>
در بوت استرپ 4، کلاسهای input-group-addon و input-group-btn بوت استرپ 3 حذف و با کلاسهای input-group-prepend و input-group-append جایگزین شدهاند. از prepend برای قرار دادن آیکنی پیش از فیلد ورودی و از append همانند مثال فوق، برای قرار دادن آیکنی اختیاری پس از فیلد ورودی استفاده میشود.
نمونهی متداول دیگر آن، نحوهی تعریف ویژهی فیلد جستجوی سایت، در منوی راهبری آن است:
<nav class="navbar bg-dark navbar-dark navbar-expand-sm"> <div class="container"> <div class="navbar-brand d-none d-sm-inline-block"> Wisdom Pet Medicine </div> <div class="navbar-nav mr-auto"> <a class="nav-item nav-link active" href="#">Home</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Mission</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Services</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Staff</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Testimonials</a> </div> <form class="form-inline d-none d-md-inline-block"> <div class="input-group"> <label for="search" class="form-control-label sr-only"></label> <input type="text" id="search" class="form-control" placeholder="Search ..."> <div class="input-group-append"> <button class="btn btn-outline-light" type="submit">Go</button> </div> </div> </form> </div> </nav>
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_10.zip
ابزار Memory Optimization Advisor
Memory Optimization Advisor یک Wizard مانند است که از آن برای گرفتن مشاوره در مورد تبدیل جداول موجود مبتنی بر دیسک سخت، به نمونههای بهینه سازی شده برای حافظه میتوان استفاده کرد. کار آن بررسی ساختار جداولی است که قصد مهاجرت آنها را دارید. برای مثال همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، جداول بهینه سازی شده برای حافظه محدودیتهایی دارند؛ مثلا نباید کلید خارجی داشته باشند. این Wizard یک چنین مواردی را آنالیز کرده و گزارشی را ارائه میدهد. پس از اینکه مراحل آنرا به پایان رساندید و مشکلاتی را که گزارش میدهد، برطرف نمودید، کد تبدیل جدول را نیز به صورت خودکار تولید میکند.
برای دسترسی به آن، فقط کافی است بر روی نام جدول خود کلیک راست کرده و گزینهی memory optimization advisor را انتخاب کنید.
در دو قسمت اول این Wizard، کار بررسی ساختار جدول در حال مهاجرت صورت میگیرد. اگر نوع دادهای در آن پشتیبانی نشود یا قیود ویژهای در آن تعریف شده باشند، گزارشی را جهت رفع، دریافت خواهید کرد. پس از رفع آن، به صفحهی گزینههای مهاجرت میرسیم:
همانطور که ملاحظه میکنید، گروه فایل ایجاد شده در قسمت قبل، به صورت خودکار انتخاب شدهاست.
در ادامه میتوان نام دیگری را برای جدول مبتنی بر دیسک وارد کرد. در اینجا به صورت خودکار کلمهی old به آخر نام جدول اضافه شدهاست. در حین تولید جدول جدید بهینه سازی شدهی بر اساس ساختار جدول فعلی، این جدول قدیمی به صورت خودکار تغییر نام خواهد یافت و کلیه اطلاعات آن حفظ میشود.
همچنین تخمینی را نیز از مقدار حافظهی مورد نیاز برای نگهداری این جدول جدید درون حافظهای نیز ارائه میدهد. در این مثال چون رکوردی در جدول انتخابی وجود نداشتهاست، تخمین آن صفر است. عدد ارائه شده توسط آن بسیار مهم است و باید به همین میزان برای سیستم خود حافظه تهیه نمائید و یا از حافظهی موجود استفاده کنید.
در پایین صفحه میتوان انتخاب کرد که آیا دادههای جدول فعلی، به جدول درون حافظهای انتقال یابند یا خیر. به علاوه نوع ماندگاری اطلاعات آن نیز قابل تنظیم است. اگر گزینهی آخر را انتخاب کنید به معنای حالت SCHEMA_ONLY است. حالت پیش فرض آن SCHEMA_AND_DATA میباشد که در قسمتهای قبل بیشتر در مورد آن بحث شد.
در دو صفحهی بعد، کار انتخاب hash index و range index انجام میشود:
در اینجا hash index بر روی فیلد ID تولید شدهاست، به همراه تعیین bucket count آن و در صفحهی بعدی range index بر روی فیلد تاریخ تعریف گردیدهاست:
در آخر میتوان با کلیک بر روی دکمهی Script، صرفا دستورات T-SQL تغییر ساختار جدول را دریافت کرد و یا با کلیک بر روی دکمهی migrate به صورت خودکار کلیه موارد تنظیم شده را اجرا نمود.
خلاصهی این مراحل که توسط دکمهی Script آن تولید میشود، به صورت زیر است:
USE [testdb2] GO EXEC dbo.sp_rename @objname = N'[dbo].[tblNormal]', @newname = N'tblNormal_old', @objtype = N'OBJECT' GO USE [testdb2] GO SET ANSI_NULLS ON GO CREATE TABLE [dbo].[tblNormal] ( [CustomerID] [int] NOT NULL, [Name] [nvarchar](250) COLLATE Persian_100_CI_AI NOT NULL, [CustomerSince] [datetime] NOT NULL, INDEX [ICustomerSince] NONCLUSTERED ( [CustomerSince] ASC ), CONSTRAINT [tblNormal_primaryKey] PRIMARY KEY NONCLUSTERED HASH ( [CustomerID] )WITH ( BUCKET_COUNT = 131072) )WITH ( MEMORY_OPTIMIZED = ON , DURABILITY = SCHEMA_AND_DATA ) GO INSERT INTO [testdb2].[dbo].[tblNormal] ([CustomerID], [Name], [CustomerSince]) SELECT [CustomerID], [Name], [CustomerSince] FROM [testdb2].[dbo].[tblNormal_old] GO
علاوه بر memory optimization advisor مخصوص جداول، ابزار دیگری نیز به نام Native compilation advisor برای آنالیز رویههای ذخیره شده تهیه شدهاست:
آیا سیستم فعلی ما واقعا نیازی به ارتقاء به جداول درون حافظهای دارد؟
تا اینجا در مورد نحوهی ایجاد جداول درون حافظهای و یا نحوهی تبدیل جداول موجود را به ساختار جدید بررسی کردیم. ولی آیا واقعا یک چنین تغییراتی برای ما سودمند هستند؟ برای پاسخ دادن به این سؤال ابزاری به نام AMR به management studio 2014 اضافه شدهاست (Analyze, Migrate, Report). کار آن تحت نظر قرار دادن جداول و رویههای ذخیره شدهی بانک اطلاعاتی است و سپس بر اساس بار سیستم، تعداد درخواستهای همزمان و میزان استفاده از جداول و تراکنشهای مرتبط با آنها، گزارشی را ارائه میدهد. بر این اساس بهتر میتوان تصمیم گرفت که کدام جداول بهتر است به جداول درون حافظهای تبدیل شوند.
برای تنظیم آن باید مراحل ذیل طی شوند:
در Management Studio، به برگهی Object Explorer آن مراجعه کنید. سپس پوشهی Management آنرا یافته و بر روی گزینهی Data Collection کلیک راست نمائید:
در اینجا گزینهی Configure Management Data Warehouse را انتخاب نمائید. در صفحهی باز شده، ابتدا بانک اطلاعاتی مدنظر را انتخاب نمائید. همچنین بهتر است بر روی دکمهی new کلیک کرده و یک بانک اطلاعاتی جدید را برای آن ایجاد نمائید، تا دچار تداخل اطلاعاتی و ساختاری نگردد:
در ادامه نام کاربری را که قرار است کار مدیریت ثبت و جمع آوری اطلاعات را انجام دهد، به همراه نقشهای آن انتخاب نمائید:
و در آخر در صفحهی بعدی بر روی دکمهی Finish کلیک کنید.
پس از ایجاد و انتخاب بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse، نوبت به تنظیم گزینههای جمع آوری اطلاعات است:
در اینجا ابتدا سرور جاری را انتخاب کنید. پس از آن به صورت خودکار در لیست بانکهای اطلاعاتی قابل انتخاب، تنها همان بانک اطلاعاتی جدیدی را که برای مرحلهی قبل ایجاد کردیم، میتوان مشاهده کرد.
در صفحهی بعد، گزینهی «Transaction Performance Collection Sets» را انتخاب نمائید که دقیقا گزینهی مدنظر ما جهت یافتن آماری از وضعیت تراکنشهای سیستم است.
در ادامه بر روی گزینههای next و finish کلیک کنید تا کار تنظیمات به پایان برسد.
اکنون اگر به لیست وظایف تعریف شده در SQL Server agent مراجعه کنید، میتوانید، وظایف مرتبط با جمع آوری دادهها را نیز مشاهده نمائید:
وظایف Stored Procedure Usage Analysis هر نیم ساعت یکبار و وظایف Table Usage Analysis هر 15 دقیقه یکبار اجرا میشوند. البته امکان اجرای دستی این وظایف نیز مانند سایر وظایف SQL Server وجود دارند.
همچنین در پوشهی management، گزینهی Data collection نیز دو زیر شاخه اضافه شدهاند که نمایانگر آنالیز میزان مصرف جداول و رویههای ذخیره شده میباشند:
پس از این کارها باید مدتی صبر کنید (مثلا یک ساعت) تا سیستم به صورت معمول کارهای متداول خودش را انجام دهد. پس از آن میتوان به گزارشات AMR مراجعه کرد.
برای اینکار بر روی بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse که در ابتدای عملیات ایجاد شد، کلیک راست نمائید و سپس مراحل ذیل را طی کنید:
Reports > Management Data Warehouse > Transaction Performance Analysis Overview
در گزارش ایجاد شده، ذیل گزینهی usage analysis لینکهایی وجود دارند که با مراجعه به آنها، چارتهایی از میزان مصرف بانکهای اطلاعاتی مختلف سیستم ارائه میشود. اگر پیام No data available را مشاهده کردید، یعنی هنوز باید مقداری صبر کنید تا کار جمع آوری اطلاعات به پایان برسد.
در این چارتها بانکهای اطلاعاتی که در سمت راست، بالای تصویر قرار میگیرند، انتخاب مناسبی برای تبدیل به بانکهای اطلاعاتی درون حافظهای هستند. محور افقی آن از چپ به راست بیانگر میزان کاهش سختی انتقال یک جدول به جدول درون حافظهای است (با درنظر گرفتن تمام مسایلی که باید تغییر کنند یا نوعهای دادهای که باید اصلاح شوند) و محور عمودی آن نمایانگر میزان بالا رفتن پاسخ دهی سیستم در جهت انجام کار بیشتر است.
هر زمان هم که کار تصمیمگیری شما به پایان رسید، میتوانید بر روی گزینهی Data collection کلیک راست کرده و آنرا غیرفعال نمائید.
برای مطالعه بیشتر
SQL Server 2014 Field Benchmarking In-Memory OLTP and Buffer Pool Extension Features
New AMR Tool: Simplifying the Migration to In-Memory OLTP
A Tour of the Hekaton AMR Tool
SQL Server 2014 Memory Optimization Advisor
Getting started with the AMR tool for migration to SQL Server In-memory OLTP Tables
How to Use Microsoft's AMR Tool
SQL Server 2014's Analysis, Migrate, and Report Tool
CAPTCHAfa
reCAPTCHA ایدهای است که با نمایش کلمات واقعی و اسکن شده از کتابهای قدیمی، بخشی از مشکلات را حل کرده و از کاربران اینترنت برای شناسایی کلماتی که رایانه توانایی خواندن آنها را ندارد استفاده میکند. (شکل زیر)
با وارد کردن درست هر کلمه، بخشی از یک کتاب، روزنامه، و یا مجلهی قدیمی در رایانه شناسایی و به فرمت دیجیتال ذخیره میشود. به این شکل شما در دیجیتالی کردن متون کاغذی سهیم هستید.
پروژهی reCAPTCHA توسط گوگل حمایت میشود و در این آدرس قرار دارد.
به تازگی تیمی از دانشکده فنی دانشگاه تهران به همراه انستیتو تکنولوژی ایلینویز شیکاگو، پروژه ای بر همین اساس اما برای متون فارسی با عنوان CAPTCHAfa تولید کرده اند (شکل زیر) که در این آدرس در دسترس است. امیدوارم این پروژه به گونه ای تغییر کنه که برای دیجیتالی کردن متنهای پارسی استفاده بشه. در حال حاضر، این پروژه از کلماتی از پیش تعریف شده استفاده میکنه.
متاسفانه این پروژه در حال حاضر فقط توسط برنامههای PHP قابل استفاده است. از این رو بر آن شدم تا اون رو برای برنامههای ASP.NET (هم Web Forms و هم MVC) آماده کنم. برای استفاده از CAPTCHAfa نیاز به یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی دارید که از این آدرس قابل دریافت است.
کدهای پروژهی Class Library به شرح زیر است.
// =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= // Captchafa demo for ASP.NET applications // by: Behrouz Rad // =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= namespace Captcha { using System; using System.Collections.Generic; using System.IO; using System.Net; using System.Text; using System.Web; public class Captchafa { private static readonly string PRIVATE_KEY = "your private key"; private static readonly string PUBLIC_KEY = "your public key"; private static readonly string CAPTCHAFA_API_SERVER = "http://www.captchafa.com/api"; private static readonly string CAPTCHAFA_VERIFY_SERVER = "http://www.captchafa.com/api/verify/"; private IDictionary<string, string> CaptchafaData { get { HttpContext httpContext = HttpContext.Current; string remoteIp = httpContext.Request.ServerVariables["REMOTE_ADDR"]; string challenge = httpContext.Request.Form["captchafa_challenge_field"]; string response = httpContext.Request.Form["captchafa_response_field"]; IDictionary<string, string> data = new Dictionary<string, string>() { {"privatekey" , PRIVATE_KEY }, {"remoteip" , remoteIp }, {"challenge" , challenge }, {"response" , response } }; return data; } } public static string CaptchafaGetHtml() { return string.Format("<script type=\"text/javascript\" src=\"{0}/?challenge&k={1}\"></script>", CAPTCHAFA_API_SERVER, PUBLIC_KEY); } public bool IsAnswerCorrect() { string dataToSend = this.CaptchafaPrepareDataToSend(this.CaptchafaData); string result = this.CaptchafaPostResponse(dataToSend); return result.StartsWith("true"); } private string CaptchafaPrepareDataToSend(IDictionary<string, string> data) { string result = string.Empty; StringBuilder sb = new StringBuilder(); foreach (var item in data) { sb.AppendFormat("{0}={1}&", item.Key, HttpUtility.UrlEncode(item.Value.Replace(@"\", string.Empty))); } result = sb.ToString(); sb = null; result = result.Substring(0, result.LastIndexOf("&")); return result; } private string CaptchafaPostResponse(string data) { StreamReader reader = null; Stream dataStream = null; WebResponse response = null; string responseFromServer = string.Empty; try { WebRequest request = WebRequest.Create(CAPTCHAFA_VERIFY_SERVER); request.Method = "POST"; request.ContentType = "application/x-www-form-urlencoded"; byte[] byteData = Encoding.UTF8.GetBytes(data); request.ContentLength = byteData.Length; dataStream = request.GetRequestStream(); dataStream.Write(byteData, 0, byteData.Length); dataStream.Close(); response = request.GetResponse(); dataStream = response.GetResponseStream(); reader = new StreamReader(dataStream); responseFromServer = reader.ReadToEnd(); } finally { if (reader != null) { reader.Close(); } if (dataStream != null) { dataStream.Close(); } if (response != null) { response.Close(); } } return responseFromServer; } } }
ابتدا ارجاعی به فایل Captchafa.dll ایجاد کنید و سپس در روال Page_Load، کد زیر را قرار دهید. این کار برای تزریق اسکریپ CAPTCHAfa به صفحه استفاده میشود.
if (!IsPostBack) { litCaptcha.Text = Captchafa.CaptchafaGetHtml(); }
litCaptcha، یک کنترل Literal است که اسکریپت تولید شده، به عنوان متن آن معرفی میشود.
بررسی صحت مقدار وارد شده توسط کاربر (مثلاً در روال Click یک دکمه) به صورت زیر است.
Captchafa captchaFa = new Captchafa(); bool isAnswerCorrect = captchaFa.IsAnswerCorrect(); if (isAnswerCorrect) { // پاسخ صحیح است } else { // پاسخ صحیح نیست }
استفاده در پروژههای ASP.NET MVC
ابتدا ارجاعی به فایل Captchafa.dll ایجاد کنید. در ASP.NET MVC بهتره تا فرایند کار رو در یک HTML helper کپسوله کنیم.
public static class CaptchaHelper { public static MvcHtmlString Captchafa(this HtmlHelper htmlHelper) { return MvcHtmlString.Create(Captcha.Captchafa.CaptchafaGetHtml()); } }
بررسی صحت مقدار وارد شده توسط کاربر (پس از ارسال فرم به Server) به صورت زیر است.
[HttpPost] [ActionName("Index")] public ViewResult CaptchaCheck() { Captchafa captchaFa = new Captchafa(); bool isAnswerCorrect = captchaFa.IsAnswerCorrect(); if (isAnswerCorrect) { ViewBag.IsAnswerCorrect = true; } else { ViewBag.IsAnswerCorrect = false; } return View(); }
@using CaptchafaDemoMvc.Helpers; @{ ViewBag.Title = "Index"; } <form action="/" method="post"> @Html.Captchafa(); <input type="submit" id="btnCaptchafa" name="btnCaptchafa" value="آزمایش" /> @{ bool isAnswerExists = ViewBag.IsAnswerCorrect != null; } @if (isAnswerExists) { if ((bool)ViewBag.IsAnswerCorrect == true) { <span id="lblResult">پاسخ صحیح است</span> } else { <span id="lblResult">پاسخ صحیح نیست</span> } } </form>
دموی پروژه رو در این آدرس قرار دادم. پروژهی نمونه نیز از این آدرس قابل دریافت است.
پ.ن: به زودی برخی بهبودها رو بر روی این پروژه انجام میدم.