شی گرایی در #F
*با توجه به این موضوع که فرض است دوستان با مفاهیم شی گرایی آشنایی دارند از توضیح و تشریح این مفاهیم خودداری میکنم.
Classes
کلاس چارچوبی از اشیا است برای نگهداری خواص(Properties) و رفتار ها(Methods) و رخدادها(Events). کلاس پایه ایترین مفهوم در برنامه نویسی شی گراست. ساختار کلی تعربف کلاس در #F به صورت زیر است:
type [access-modifier] type-name [type-params] [access-modifier] ( parameter-list ) [ as identifier ] = [ class ] [ inherit base-type-name(base-constructor-args) ] [ let-bindings ] [ do-bindings ] member-list ... [ end ] type [access-modifier] type-name1 ... and [access-modifier] type-name2 ... ...
انواع access-modifier در #F
- public : دسترسی برای تمام فراخوانها امکان پذیر است
- internal : دسترسی برای تمام فراخوان هایی که در همین assembly هستند امکان پذیر است
- private : دسترسی فقط برای فراخوانهای موجود در همین ماژول امکان پذیر است
نکته : protected access modifier در #F پشتیبانی نمیشود.
مثالی از تعریف کلاس:
type Account(number : int, name : string) = class let mutable amount = 0m end
let myAccount = new Account(123456, "Masoud")
برای تعریف خاصیت در #F باید از کلمه کلیدی member استفاده کنید. در مثال بعدی برای کلاس بالا تابع و خاصیت تعریف خواهیم کرد.
type Account(number : int, name: string) = class let mutable amount = 0m member x.Number = number member x.Name= name member x.Amount = amount member x.Deposit(value) = amount <- amount + value member x.Withdraw(value) = amount <- amount - value end
open System type Account(number : int, name: string) = class let mutable amount = 0m member x.Number = number member x.Name= name member x.Amount = amount member x.Deposit(value) = amount <- amount + value member x.Withdraw(value) = amount <- amount - value end
let masoud= new Account(12345, "Masoud") let saeed = new Account(67890, "Saeed") let transfer amount (source : Account) (target : Account) = source.Withdraw amount target.Deposit amount let printAccount (x : Account) = printfn "x.Number: %i, x.Name: %s, x.Amount: %M" x.Number x.Name x.Amount let main() = let printAccounts() = [masoud; saeed] |> Seq.iter printAccount printfn "\nInializing account" homer.Deposit 50M marge.Deposit 100M printAccounts() printfn "\nTransferring $30 from Masoud to Saeed" transfer 30M masoud saeed
printAccounts() printfn "\nTransferring $75 from Saeed to Masoud" transfer 75M saeed masoud printAccounts() main()
در #F زمانی که قصد داشته باشیم در بعد از وهله سازی از کلاس و فراخوانی سازنده، عملیات خاصی انجام شود(مثل انجام برخی عملیات متداول در سازندههای کلاسهای دات نت) باید از کلمه کلیدی do به همراه یک بلاک از کد استفاده کنیم.
open System open System.Net type Stock(symbol : string) = class let mutable _symbol = String.Empty do //کد مورد نظر در این جا نوشته میشود end
open System type MyType(a:int, b:int) as this = inherit Object() let x = 2*a let y = 2*b do printfn "Initializing object %d %d %d %d %d %d" a b x y (this.Prop1) (this.Prop2) static do printfn "Initializing MyType." member this.Prop1 = 4*x member this.Prop2 = 4*y override this.ToString() = System.String.Format("{0} {1}", this.Prop1, this.Prop2) let obj1 = new MyType(1, 2)
خروجی مثال بالا:
Initializing MyType. Initializing object 1 2 2 4 8 16
برای تعریف خواص به صورت استاتیک مانند #C از کلمه کلیدی static استفاده کنید.مثالی در این زمینه:
type SomeClass(prop : int) = class member x.Prop = prop static member SomeStaticMethod = "This is a static method" end
let instance = new SomeClass(5);; instance.SomeStaticMethod;; output: stdin(81,1): error FS0191: property 'SomeStaticMethod' is static.
SomeClass.SomeStaticMethod;; (* invoking static method *)
همانند #C و سایر زبانهای دات نت امکان تعریف متدهای get و set برای خاصیتهای یک کلاس وجود دارد.
ساختار کلی:
member alias.PropertyName with get() = some-value and set(value) = some-assignment
type MyClass() = class let mutable num = 0 member x.Num with get() = num and set(value) = num <- value end;;
public int Num { get{return num;} set{num=value;} }
type MyClass() = class let mutable num = 0 member x.Num with get() = num and set(value) = if value > 10 || value < 0 then raise (new Exception("Values must be between 0 and 10")) else num <- value end
Interface ها
اینترفیس به تمامی خواص و توابع عمومی اشئایی که آن را پیاده سازی کرده اند اشاره میکند. (توضیحات بیشتر (^ ) و (^ ))ساختار کلی برای تعریف آن به صورت زیر است:
type type-name = interface inherits-decl member-defns end
type IPrintable = abstract member Print : unit -> unit
نکته: در هنگام تعریف توابع و خاصیت در interfaceها باید از کلمه abstract استفاده کنیم. هر کلاسی که از یک یا چند تا اینترفیس ارث ببرد باید تمام خواص و توابع اینتریسها را پیاده سازی کند. در مثال بعدی کلاس SomeClass1 اینترفیس بالا را پیاده سازی میکند. دقت کنید که کلمه this توسط من به عنوان اشاره گر به اشیای کلاس تعیین شده و شما میتونید از هر کلمه یا حرف دیگری استفاده کنید.
type SomeClass1(x: int, y: float) = interface IPrintable with member this.Print() = printfn "%d %f" x y
روش نادرست:
let instance = new SomeClass1(10,20) instance.Print//فراخوانی این متد باعث ایجاد خطای کامپایلری میشود.
let instance = new SomeClass1(10,20) let instanceCast = instance :> IPrintable// استفاده از (<:) برای عملیات تبدیل کلاس به اینترفیس instanceCast.Print
در مثال بعدی کلاسی خواهیم داشت که از سه اینترفیس ارث میبرد. در نتیجه باید تمام متدهای هر سه اینترفیس را پیاده سازی کند.
type Interface1 = abstract member Method1 : int -> int type Interface2 = abstract member Method2 : int -> int type Interface3 = inherit Interface1 inherit Interface2 abstract member Method3 : int -> int type MyClass() = interface Interface3 with member this.Method1(n) = 2 * n member this.Method2(n) = n + 100 member this.Method3(n) = n / 10
let instance = new MyClass() let instanceToCast = instance :> Interface3 instanceToCast.Method3 10
#F از کلاسهای abstract هم پشتیبانی میکند. اگر با کلاسهای abstract در #C آشنایی ندارید میتونید مطالب مورد نظر رو در (^ ) و (^ ) مطالعه کنید. به صورت خلاصه کلاسهای abstract به عنوان کلاسهای پایه در برنامه نویسی شی گرا استفاده میشوند. این کلاسها دارای خواص و متدهای پیاده سازی شده و نشده هستند. خواص و متد هایی که در کلاس پایه abstract پیاده سازی نشده اند باید توسط کلاس هایی که از این کلاس پایه ارث میبرند حتما پیاده سازی شوند.
ساختار کلی تعریف کلاسهای abstract:
[<AbstractClass>] type [ accessibility-modifier ] abstract-class-name = [ inherit base-class-or-interface-name ] [ abstract-member-declarations-and-member-definitions ] abstract member member-name : type-signature
[<AbstractClass>] type Shape(x0 : float, y0 : float) = let mutable x, y = x0, y0 let mutable rotAngle = 0.0 abstract Area : float with get abstract Perimeter : float with get abstract Name : string with get
#1 کلاس اول
type Square(x, y,SideLength) = inherit Shape(x, y)
override this.Area = this.SideLength * this.SideLength override this.Perimeter = this.SideLength * 4. override this.Name = "Square"
type Circle(x, y, radius) = inherit Shape(x, y)
let PI = 3.141592654 member this.Radius = radius override this.Area = PI * this.Radius * this.Radius override this.Perimeter = 2. * PI * this.Radius
structureها در #F دقیقا معال struct در #C هستند. توضیحات بیشتر درباره struct در #C (^ ) و (^ )). اما به طور خلاصه باید ذکر کنم که strucureها تقریبا دارای مفهوم کلاس هستند با اندکی تفاوت که شامل موارد زیر است:
- structureها از نوع مقداری هستند و این بدین معنی است مستقیما درون پشته ذخیره میشوند.
- ارجاع به structureها از نوع ارجاع با مقدار است بر خلاف کلاسها که از نوع ارجاع به منبع هستند.(^ )
- structureها دارای خواص ارث بری نیستند.
- عموما از structure برای ذخیره مجموعه ای از دادهها با حجم و اندازه کم استفاده میشود.
ساختار کلی تعریف structure
[ attributes ] type [accessibility-modifier] type-name = struct type-definition-elements end //یا به صورت زیر [ attributes ] [<StructAttribute>] type [accessibility-modifier] type-name = type-definition-elements
type Point3D = struct val x: float val y: float val z: float end
type Point2D = struct val X: float val Y: float new(x: float, y: float) = { X = x; Y = y } end
در پایان یک مثال مشترک رو در #C و #F پیاده سازی میکنیم:
#Execute VB code via C
static void AddChartButton( Workbook workBook, Worksheet xlWorkSheetNew, Range currentRange, int macroId, int startRow, int endRow, int startCol, int endCol, string buttonImagePath ) { var cell = currentRange.Next; var width = cell.Width; var height = 24; var left = cell.Left; var top = System.Math.Max( cell.Top + cell.Height - height, 0 ); var button = xlWorkSheetNew.Shapes.AddPicture( buttonImagePath, MsoTriState.msoFalse, MsoTriState.msoCTrue, left, top, width, height ); var module = workBook.VBProject.VBComponents.Add( vbext_ComponentType.vbext_ct_StdModule ); module.CodeModule.AddFromString( GetMacro( macroId, startRow, endRow, startCol, endCol ) ); button.OnAction = "Macro" + macroId; } static string GetMacro( int macroId, int startRow, int endRow, int startCol, int endCol ) { var sb = new StringBuilder(); var range = "ActiveSheet.Range(Cells(" + startRow + "," + startCol + "), Cells(" + endRow + "," + endCol + ")).Select"; sb.AppendLine( "Sub Macro" + macroId + "()" ); sb.AppendLine( "On Error Resume Next" ); sb.AppendLine( range ); sb.AppendLine( "ActiveSheet.Shapes.AddChart.Select" ); sb.AppendLine( "ActiveChart.ChartType = xlColumn" ); sb.AppendLine( "ActiveChart.SetSourceData Source:=" + range ); sb.AppendLine( "On Error GoTo 0" ); sb.AppendLine( "End Sub" ); return sb.ToString(); }
و برای استفاده از آن میتوان مانند مثال زیر عمل کرد:
var excelApp = new Microsoft.Office.Interop.Excel.Application(); var fileName = @"C:\Users\Vahid\Desktop\VBA.xlsm"; var workBook = excelApp.Workbooks.Open( fileName ); var sheet = workBook.Sheets[1]; AddChartButton( workBook, sheet, sheet.Range["B1"], 1231, 1, 10, 1, 2, @"C:\Users\Vahid\Desktop\BarChart.png"); excelApp.DisplayAlerts = false; workBook.Close( true, fileName );
خروجی مثال بالا
نکته: در صورتیکه بعد از اجرای برنامه، خطای " programmatic access to visual basic project is not trusted" رخ داد از این طریق میتوانید مشکل را حل کنید.
File -> Options -> Trust Center -> Trust Center Settings -> Macro Settings -> Trust Access to the VBA Project object model
volatile
class Program { volatile bool _shouldPartyContinue = true; static void Main() { var firstDimension = new Program(); var secondDimension = new Thread( firstDimension.StartPartyInAnotherDimension ); secondDimension.Start( firstDimension ); Thread.Sleep( 5000 ); firstDimension._shouldPartyContinue = false; Console.WriteLine( "Party Finish" ); } void StartPartyInAnotherDimension( object input ) { var currentDimensionInput = (Program)input; Console.WriteLine( "let the party begin" ); while ( currentDimensionInput._shouldPartyContinue ) {} Console.WriteLine( "Party ends: (" ); } }
::global
class Program { public static void Main(string[] args) { Console.WriteLine( Number ); // Error global::System.Console.WriteLine( "Console: " + Console ); //OK } public class System { } // Define a constant called ‘Console’ to cause more problems. const int Console = 7; const int Number = 67; }
DebuggerDisplayAttribute
[DebuggerDisplay( "{DebuggerDisplay}" )] public class DebuggerDisplayTest { public string FirstName { get; set; } public string LastName { get; set; } public int Age { get; set; } [DebuggerBrowsable( DebuggerBrowsableState.Never )] string DebuggerDisplay => $"{FirstName} {LastName} {Age} years old"; }
[DebuggerDisplay( "Age {Age > 0 ? Age : 25}" )] public class DebuggerDisplayTest { //... }
برای دوستانی که با AOP آشنایی ندارند پیشنهاد میشود ابتدا مطلب مورد نظر را یک بار مطالعه نمایند.
»Microsoft.Practices.EnterpriseLibrary.Common
»Microsoft.Practices.Unity
»Microsoft.Practices.Unity.Configuration
»Microsoft.Practices.Unity.Interception
»Microsoft.Practices.Unity.Interception.Configuration
یک اینترفیس به نام IMyOperation بسازید:
public interface IMyOperation { void DoIt(); }
کلاسی میسازیم که اینترفیس بالا را پیاده سازی نماید:
public void DoIt() { Console.WriteLine( "this is main block of code" ); }
ابتدا یک کلاس برای لاگ عملیات میسازیم:
public class Logger { const string path = @"D:\Log.txt"; public static void WriteToFile( string methodName ) { object lockObject = new object(); if ( !File.Exists( path ) ) { File.Create( path ); } lock ( lockObject ) { using ( TextWriter writer = new StreamWriter( path , true ) ) { writer.WriteLine( string.Format( "{0} at {1}" , methodName , DateTime.Now ) ); } } } }
public class LogHandler : ICallHandler { public IMethodReturn Invoke( IMethodInvocation input , GetNextHandlerDelegate getNext ) { Logger.WriteToFile( input.MethodBase.Name ); var methodReturn = getNext()( input , getNext ); return methodReturn; } public int Order { get; set; } }
var methodReturn = getNext()( input , getNext );
public class LogAttribute : HandlerAttribute { public override ICallHandler CreateHandler( Microsoft.Practices.Unity.IUnityContainer container ) { return new LogHandler(); } }
برای آماده سازی Ms Unity جهت عملیات Interception باید کدهای زیر در ابتدا برنامه قرار داده شود:
var unityContainer = new UnityContainer(); unityContainer.AddNewExtension<Interception>(); unityContainer.Configure<Interception>().SetDefaultInterceptorFor<IMyOperation>( new InterfaceInterceptor() ); unityContainer.RegisterType<IMyOperation, MyOperation>();
توضیح چند مطلب:
بعد از نمونه سازی از کلاس UnityContainer باید Interception به عنوان یک Extension به این Container اضافه شود. سپس با استفاده از متد Configure برای اینترفیس IMyOperation یک Interceptor پیش فرض تعیین میکنیم. در پایان هم به وسیله متد RegisterType کلاس MyOperation به اینترفیس IMyOperation رجیستر میشود. از این پس هر گاه درخواستی برای اینترفیس IMyOperation از unityContainer شود یک نمونه از کلاس MyOperation در اختیار خواهیم داشت.
به عنوان نکته آخر متد DoIt در اینترفیس بالا باید دارای LogAttribute باشد تا عملیات مزین سازی با کدهای لاگ به درستی انجام شود.
یک نکته تکمیلی:
در هنگام مزین سازی متد set خاصیت ها، به دلیل اینکه اینترفیسی برای این کار وجود ندارد باید مستقیما عملیات AOP به خود کلاس اعمال شود. برای این کار باید به صورت زیر عمل نمود:
var container = new UnityContainer(); container.RegisterType<Book , Book>(); container.AddNewExtension<Interception>(); var policy = container.Configure<Interception>().SetDefaultInterceptorFor<Book>( new VirtualMethodInterceptor() ).AddPolicy( "MyPolicy" ); policy.AddMatchingRule( new PropertyMatchingRule( "*" , PropertyMatchingOption.Set ) ); policy.AddCallHandler<Handler.NotifyChangedHandler>();
سورس کامل مثال بالا
در یک طبقه بندی کلی، عملگرهای پرس و جو بر اساس ورودی و خروجی آنها به سه دسته تقسیم میشوند:
1- نتیجهی توالی ورودی، بصورت یک توالی، به خروجی ارسال میشود.
2- نتیجهی توالی ورودی، بصورت یک عنصر یکتا و واحد به خروجی ارسال میشود.
3- اثری از ورودی در توالی خروجی وجود ندارد (این عملگرها عناصر خودشان را تولید میکنند).
دستهی آخر شاید کمی عجیب به نطر برسد. این عملگرها هیچ توالی ورودی را دریافت نمیکنند. مثلا میتوان از طریق این عملگرها، یک توالی از اعداد صحیح را تولید کرد.
تقسیم بندی عملگرهای پرس و جو بر اساس عملکرد به صورت زیر میباشد :
- محدود کننده (Restriction)
where
- بازتابی (Projection)
Select,SelectMany
- جداکننده (Partitioning)
Take,Skip,TakeWhile,SkipWhile
- مرتب سازی (Ordering)
OrderBy,OrderByDescending,ThenBy,ThenByDescending,Reverse
- گروه بندی (Grouping)
GroupBy
- مجموعه (Set)
Concat,Union,Intersect,Except
- تبدیل (Conversion)
ToArray,ToList,ToDictionary,ToLookup,OfType,Cast
- عنصر(Element)
First,FirstOrDefault,Last,LastOrDefalt,Single,SingleOrDefault
- عنصر در (ElementAt)
ElementAtOrDefault,DefaultIfEmpty
- تولید (Generation)
Empty,Range,Report
- کمی (Quantifier)
Any,All,Contains,SequenceEqual
- مجموعه (Aggregate)
Count,LongCount,Sum,Min,Max,Average,Aggregate
- اتصال (Join)
Join,GroupJoin,Zip
در این مطلب عملگرهای محدود کننده، بازتابی و جداکننده، بررسی خواهند شد. بعد از معرفی هر عملگر، معادل عبارتهای پرس و جوی آنها نیز معرفی خواهند شد.
این عملگر، عناصری را به خروجی ارسال میکند که با گزارهی (Predicate) تعریف شده مطابقت داشته باشند.
نکته : گزاره (Predicate) تابعی است که اگر شرط آن تامین شود، مقدار true و در غیر اینصورت مقدار false را باز میگرداند.
مثال :
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient{Name = "Sugar", Calories=500}, new Ingredient{Name = "Egg", Calories=100}, new Ingredient{Name = "Milk", Calories=150}, new Ingredient{Name = "Flour", Calories=50}, new Ingredient{Name = "Butter", Calories=200}, }; IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.Where(x => x.Calories >= 200); foreach (var ingredient in query) { Console.WriteLine(ingredient.Name); }
خروجی کد بالا:
Sugar Butter
IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.Where((ingredient, index) => ingredient.Name == "Sugar" || index == 4);
پیاده سازی توسط عبارتهای پرس و جو
در روش عبارتهای پرس و جو، کلمهی کلیدی where بههمراه یک عبارت منطقی در پرس و جو ظاهر میشود:
IEnumerable<Ingredient> gueryExpression = from i in ingredients where i.Calories >= 200 select i;
عملگرهای بازتاب (Projection Operators)
عملگرهای پرس و جوی بازتابی، یک توالی ورودی را دریافت و با تبدیل عناصر آنها، یک توالی خروجی را تولید میکنند.
Select
عملگر پرس و جوی select هر عنصر توالی ورودی را به یک عنصر در توالی خروجی تبدیل میکند. تعداد عناصر ورودی و خروجی در این حالت یکسان میباشند.
پرس و جوی زیر عناصر توالی ورودی Ingredient را به عناصر رشتهای در توالی خروجی بازتاب میکند. عبارت Lambda تعریف شده، نحوهی بازتاب عناصر را مشخص میکند (هر عنصر ingredient به یک عنصر رشتهای بازتاب میشود):
IEnumerable<string> query = ingredients.Select(x => x.Name);
IEnumerable<int> query = ingredients.Select(x => x.Name.Length);
در عملیات بازتاب میتوان یک شیء جدید را در توالی خروجی ایجاد کرد. در کد زیر عناصر Ingredient به یک عنصر جدید از نوع IngredientNameAndLenght بازتاب شده است.
class IngredientNameAndLength { public string Name { get; set; } public int Length { get; set; } public override string ToString() { return Name + " " + Length; } } IEnumerable<IngredientNameAndLength> query = ingredients.Select(x => new IngredientNameAndLength { Name = x.Name, Length = x.Name.Length });
var query = ingredients.Select(x => new { Name = x.Name, Length = x.Name.Length });
{ Name = Sugar, Length = 5 } { Name = Egg, Length = 3 } { Name = Milk, Length = 4 } { Name = Flour, Length = 5 } { Name = Butter, Length = 6 }
پیاده سازی توسط عبارتهای پرس و جو
کلمهی کلیدی select در عبارتهای پرس و جو، به شکل زیر استفاده میشود:
var query = from i in ingredients select new { Name=i.Name, Length=i.Name.Length };
برعکس دستور select که به ازای هر عنصر در توالی ورودی، یک عنصر را در توالی خروجی بازتاب میکرد، دستور SelectMany ممکن است تعداد عناصر کمتر و یا بیشتری را در توالی خروجی بازتاب کند (انتخاب مقادیر یک مجموعه از مجموعهی دیگر).
عبارت Lambda نوشته شده در عملگر Select، یک مقدار را باز میگرداند. اما عبارت Lambda نوشته شده در عملگر SelectMany، یک توالی فرزند (Child Sequence) را ایجاد میکند. توالی فرزند ممکن است حاوی تعداد مختلفی از عناصر به ازای هر عنصر در توالی ورودی باشد.
در مثال زیر عبارت Lambda یک توالی فرزند از کاراکترها ایجاد میکند (یک کاراکتر به ازای هر حرف از هر عنصر توالی ورودی). بهطور مثال عنصر ورودی Sugar، پس از پردازش توسط عبارت Lambda، یک توالی فرزند با 5 عنصر 's','u','g','e','r' فراهم میکند. هر رشتهی در توالی Ingredient میتواند تعداد حروف متفاوتی داشته باشد. در نتیجه عبارت Lambda، توالیهای فرزندی با طولهای مختلف ایجاد میکند.
مثال:
string[] ingredients = {"Sugar","Egg","Milk","Flour","Butter"}; IEnumerable<char> query = ingredients.SelectMany(x => x.ToCharArray()); foreach (var item in query) { Console.WriteLine(item); }
S u g a r E g g M i l k F l o u r B u t t e r
پیاده سازی توسط عبارتهای پرس و جو
در روش عبارتهای پرس و جو یک عبارت (clause) اضافی from برای تولید یک توالی فرزند به کار برده میشود. خروجی کد زیر مشابه کد قبلی است:
string[] ingredients = {"Sugar","Egg","Milk","Flour","Butter"}; IEnumerable<char> query2 = from i in ingredients from c in i.ToCharArray() select c; foreach (var item in query2) { Console.WriteLine(item); }
عملگرهای جداکننده، یک توالی ورودی را دریافت و آنها را از هم جدا میکنند.
Take
عملگر Takeیک توالی ورودی را دریافت کرده و تعداد مشخصی از توالی را باز میگرداند.
مثال: عملگر Take، سه عضو اول توالی Ingredient را باز میگرداند:
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient{Name = "Sugar", Calories=500}, new Ingredient{Name = "Egg", Calories=100}, new Ingredient{Name = "Milk", Calories=150}, new Ingredient{Name = "Flour", Calories=50}, new Ingredient{Name = "Butter", Calories=200}, }; IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.Take(3); foreach (var ingredient in query) { Console.WriteLine(ingredient.Name); }
Sugar Egg Milk
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient{Name = "Sugar", Calories=500}, new Ingredient{Name = "Egg", Calories=100}, new Ingredient{Name = "Milk", Calories=150}, new Ingredient{Name = "Flour", Calories=50}, new Ingredient{Name = "Butter", Calories=200}, }; IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.Where(x=>x.Calories>100).Take(2); foreach (var ingredient in query) { Console.WriteLine(ingredient.Name); }
Sugar Milk
پیاده سازی توسط عبارتهای پرس و جو
کلمهی کلیدی (Key word) جایگزینی برای عملگر Take وجود ندارد، ولی میتوان با ترکیب دو روش نوشتن پرس و جو، خروجی مورد نظر را تولید کرد:
IEnumerable<Ingredient> query = (from i in ingredients where i.Calories > 100 select i).Take(2); TakeWhile
کد زیر تا زمانی که خصوصیت Calorie توالی ورودی بزرگتر و مساوی 100 باشد، عناصر را جدا میکند.
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient{Name = "Sugar", Calories=500}, new Ingredient{Name = "Egg", Calories=100}, new Ingredient{Name = "Milk", Calories=150}, new Ingredient{Name = "Flour", Calories=50}, new Ingredient{Name = "Butter", Calories=200}, }; IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.TakeWhile(x => x.Calories >= 100); foreach (var ingredient in query) { Console.WriteLine(ingredient.Name); }
Sugar Egg Milk
پیاده سازی توسط عبارتهای پرس و جو
برای این عملگر هم کلمهی کلیدی (Key word) جایگزینی وجود ندارد و با ترکیب دو روش نوشتن پرس و جو نتیجهی دلخواه حاصل میشود.
Skip
این عملگر تعداد مشخصی از عناصر را از ابتدای توالی نادیده گرفته و باقی عناصر را باز میگرداند.
کد زیر سه عضو اول توالی را نادیده گرفته و مابقی را باز میگرداند:
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient{Name = "Sugar", Calories=500}, new Ingredient{Name = "Egg", Calories=100}, new Ingredient{Name = "Milk", Calories=150}, new Ingredient{Name = "Flour", Calories=50}, new Ingredient{Name = "Butter", Calories=200}, }; IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.Skip(3); foreach (var ingredient in query) { Console.WriteLine(ingredient.Name); }
Flour Butter
پیاده سازی توسط عبارتهای پرس و جو
برای این عملگر هم کلمهی کلیدی (Key word) جایگزینی وجود ندارد و با ترکیب دو روش نوشتن پرس و جو، نتیجهی دلخواه حاصل میشود.
با ترکیب عملگر Take و Skip میتوان اطلاعات را بهصورت صفحه بندی به کاربر ارائه کرد. مثال زیر این حالت را نشان میدهد.
IEnumerable<Ingredient> firstPage = ingredients.Take(2); IEnumerable<Ingredient> secondPage = ingredients.Skip(2).Take(2); IEnumerable<Ingredient> thirdPage = ingredients.Skip(4).Take(2); Console.WriteLine("First Page : "); foreach (var ingredient in firstPage) { Console.WriteLine(" - " + ingredient.Name); } Console.WriteLine("Second Page : "); foreach (var ingredient in secondPage) { Console.WriteLine(" - " + ingredient.Name); } Console.WriteLine("Third Page : "); foreach (var ingredient in thirdPage) { Console.WriteLine(" - " + ingredient.Name); }
First Page : - Sugar - Egg Second Page : - Milk - Flour Third Page : - Butter SkipWhile
مثال:
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient{Name = "Sugar", Calories=500}, new Ingredient{Name = "Egg", Calories=100}, new Ingredient{Name = "Milk", Calories=150}, new Ingredient{Name = "Flour", Calories=50}, new Ingredient{Name = "Butter", Calories=200}, }; IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.SkipWhile(x => x.Name != "Milk"); foreach (var ingredient in query) { Console.WriteLine(ingredient.Name); }
Milk Flour Butter
<script src="~/scripts/jquery.filedrop.js" type="text/javascript"></script>
<div id="dropZone">فایل برنامه را به داخل این کادر بکشانید</div> <br> فایل یا فایلهای آپلود شده: <ul id="uploadResult"></ul>
.files { min-height: 42px; background: #CCC none repeat scroll 0% 0%; border-top: 1px solid #FFF; margin: 11px 0px; padding: 11px 13px; border-radius: 6px; } #dropZone.mouse-over { background-color: #1d4257; }
$('#dropZone').filedrop({ url: uploadAddress, paramname: 'files', maxFiles: 1, dragOver: function() { $('#dropZone').addClass('mouse-over'); }, dragLeave: function() { $('#dropZone').removeClass('mouse-over'); }, drop: function() { $('#dropZone').removeClass('mouse-over'); }, afterAll: function() { $('#dropZone').html('آپلود با موفقیت انجام شد'); }, uploadFinished: function(i, file, response, time) { $('#uploadResult').append('<li>' + file.name + '</li>'); } });
Url | آدرسی که قرار است فایلها به آن سمت ارسال شوند. |
Paramname | در سمت سرور باید فایلها را با استفاده از این نام پارامتر دریافت کنید. |
maxFiles | تعداد فایلهایی که میتوان با درگ و دراپ کردن روی آن به دست آورد. در بالا به یک فایل محدود شده است. |
dragOver | این رویداد زمانی اجرا خواهد شد که اشاره گر با حالت درگ کرده فایلها را به محل آپلود آورده است. |
dragLeave | موقعی که ماوس از محل آپلود خارج میشود |
drop | موقعی که شما فایلها را روی محل آپلود رها میکنید. |
afterAll | بعد از اینکه همه کارها تمام شد اجرا میشود.(آخرین رویداد) |
uploadFinished | کار آپلود به پایان رسیده است. در مثال بالا پس از پایان آپلود، نام فایل آپلود شده را به کاربر نشان دادهایم. |
نحوهی دریافت آن در سمت سرور, در یک اکشن متد به صورت زیر است:
[HttpPost] public virtual ActionResult UpdateApp(IEnumerable<HttpPostedFileBase>files) { foreach (HttpPostedFileBase file in files) { string filePath = Path.Combine(TempPath, file.FileName); file.SaveAs(filePath); } return Json(new {state = "success", message = "با موفقیت عملیات ارسال فایل انجام شد"}, JsonRequestBehavior.AllowGet); }
در اکشن متد بالا ما فایلها را از طریق نام پارامتر files که مشخص کرده بودیم، به عنوان یک لیست شمارشی دریافت میکنیم. کدها بالا برای سادهترین راه اندازی ممکن کفایت میکنند.
این موارد از اصلیترینها هستند که به کار میآیند. به غیر اینها یک سری خصوصیات اضافهتری هم برای آن وجود دارد.
fallback_id | اگر دوست دارید این آپلودر را نیر به یک آپلودر معمولی اتصال دهید از این شناسه استفاده کنید. |
withCredentials | با استفاده از کوکیها یک درخواست cross-origin ایجاد میکند. |
data | اگر دوست دارید به همراه فایلها اطلاعات دیگری هم به همراه آن
ارسال و پست شوند از این طریق اقدام نمایید. میتواند در قالب یک متغیر
باشد یا خروجی یک تابع.data: { param1: 'value1', param2: function(){ return calculated_data; } |
headers | برای ارسال مقدار اضافهتر در هدر درخواست به کار میرود و صدا زدن آن همانند کد data میباشد. |
error | در صورتیکه در فرایند آپلود خطایی رخ دهد، اجرا میگردد. نحوهی کدنویسی آن و بررسی خطاهای آن به شرح زیر است:error: function(err, file) { switch(err) { case 'BrowserNotSupported': alert('مرورگر از این فناوری پشتیبانی نمیکند') break; case 'TooManyFiles': // قصد آپلود همزمان فایلهای بیشتری از حد مجاز تعیین شده دارید break; case 'FileTooLarge': //حداقل حجم یکی از فایلها از حجم مجاز تعیین شده بیشتر است //برای دسترسی به نام آن فایل از کد زیر استفاده کنید //file.name break; case 'FileTypeNotAllowed': // نوع حداقل یکی از فایلها با نوعها مشخص شده ما یکی نیست break; case 'FileExtensionNotAllowed': // پسوند حداقل یکی از فایلها مورد تایید نیست break; default: break; } } |
allowedfiletypes | نوع فایلهای مجاز را تعیین میکند:allowedfiletypes: |
allowedfileextensions | پسوند فایل هایی که برای آپلود مجاز هستند را معرفی میکند.allowedfileextensions: |
maxfilesize | حداکثر حجم مجاز برای هر فایل که به مگابایت بیان میشود. |
docOver | این رویداد زمانی اجرا میشود که فایلهای درگ شده شما وارد محیط یا پنجره مرورگر میشود. |
uploadStarted | این رویداد زمانی اجرا میگردد که فرایند آپلود هر فایل به طور جداگانه در حال آغاز شدن است: متغیر i در کد زیر شامل اندیس فایلی است که آپلودش آغاز شده است و این اندیس از صفر آغاز میشود. متغیر file دسترسی شما را به اطلاعات یک فایل باز میکند مانند نام فایل. متغیر len تعداد فایل هایی را که کاربر در محل آپلود رها کرده است، باز میگرداند. function(i, file, len){ }, |
uploadFinished | با اتمام آپلود هر فایل، این رویداد فراخوانی میگردد. دو
پارامتر اول آن، همانند سابق هستند. پارامتر response خروجی json ایی را که در سمت
سرور برگرداندیم، به ما باز میگرداند. پارامتر بعدی، زمانی را که برای
آپلود طول کشیده است، بر میگرداند. function(i, file, response, time) { } |
progressUpdated | این رویداد برای نمایش پیشرفت یک آپلود مناسب است که آخرین پارامتر آن یک عدد صحیح از پیشرفت فایل را بر میگرداند.function(i, file, progress) { }, |
globalProgressUpdated | این رویداد میزان پیشرفت کلیه فایلها را به درصد باز میگرداند:function(progress) { $('#progress div') |
speedUpdated | سرعت آپلود هر فایل را با کیلوبیت بر ثانیه مشخص میکند.function(i, file, speed) { } |
rename | در صورتی که قصد تغییر نام فایل ارسالی را دارید میتوانید از این رویداد استفاده کنید. پارامتر name، نام اصلی فایل را بر میگرداند که میتوانید آن را دستکاری کنید و نام جدیدی را به عنوان خروجی برگردانید. نمونه کاربردی از این رویداد rename: function(name) { } |
beforeEach | این رویداد قبل از آپلود هر فایل آغاز میگردد و برگرداندن مقدار false در آن باعث جلوگیری و کنسل شدن آپلود آن فایل میگردد.function(file) { } |
beforeSend | پارامترهای اولی تکراری هستند ولی آخرین پارامتر یک
تابع done را میتوان به آن پاس کرد که قبل از اجرای کل عملیات آپلود صدا
زده میشود.function(file, i, done) { } |
PlUpload
DropZoneJS
این کتابخانه به نسبت DropFile امکانات بیشتری را دارد و در سایت اختصاصی آن مثالها و مستندات خوبی قرار گرفته است. در سادهترین حالت آن ابتدا فایل کتابخانه را صدا زده و سپس تگ فرم را به آن نسبت دهید:
<script src="https://rawgit.com/enyo/dropzone/master/dist/dropzone.js"></script> <form action="/upload-target" class="dropzone"></form>
Install-Package dropzone
با نصب این کتابخانه یک سری فایل CSS هم به سیستم اضافه میشود که میتوانید برای استایل دهی هر چه بیشتر از آن بهره ببرید. کد فرم را به شکل زیر تغییر دهید:
<form action="~/Home/SaveUploadedFile" method="post" enctype="multipart/form-data" class="dropzone" id="dropzoneForm" style="width: 50px; background: none; border: none;"> <div class="fallback"> <input name="file" type="file" multiple /> <input type="submit" value="Upload" /> </div> </form>
var myDropzone = new Dropzone("div#myId", { url: "/file/post"}); //============ OR ==================== $("div#myId").dropzone({ url: "/file/post" });
Dropzone.options.myId= { paramName: "file", //نام پارامتری که فایل از طریق آن انتقال میبابد maxFilesize: 2, // MB accept: function(file, done) { if (file.name == "justinbieber.jpg") { done("Naha, you don't."); } else { done(); } } };
یک نکته تکمیلی در مورد آپلود: در ASP.net به طور پیش فرض نهایت حجم فایل آپلودی 4 مگابایتی تعیین شده است که میتوانید آن را از طریق web.config تغییر دهید:
<configuration> <system.web> <httpRuntime maxRequestLength="1048576" /> </system.web> </configuration>
<system.webServer> <security> <requestFiltering> <requestLimits maxAllowedContentLength="1073741824" /> </requestFiltering> </security> </system.webServer>
for (byte i = 0; i <= 255; i++) { ... }
این حلقه را در یک برنامه استفاده کرده بودم. مشکل اینجا بود که برنامه وارد حلقه میشد اما از آن خارج نمیشد و یک حلقه بینهایت ایجاد شده بود.
اما چرا؟
دلیل آن این است که وقتی i به 255 رسیده و میخواهد به اضافه یک شود، حاصل 256 نمیشود که شرط i<=255 برقرار نشود و برنامه از حلقه خارج شود. بلکه چون i از نوع byte است، سرریز کرده و نتیجه صفر میشود.
این حالت برای int و سایر نوع اعداد هم صادق است.
برای رفع این مشکل چکار باید کرد؟
چاره آن کلمه کلیدی checked است که از سرریز اعداد جلوگیری میکند :
checked { for (byte i = 0; i <= 255; i++) { ... } }
در مقابل کلمه unchecked هم هست که عکس checked عمل میکند.
کندی ایجاد فایل pdf
public IPdfReportData Create() { return new PdfReport().DocumentPreferences(doc => { //DocumentMargins margin = new DocumentMargins() //{ // Bottom = 5, // Left = 5, // Right = 5, // Top = 5, //}; //doc.DocumentMargins(margin); //PrintingPreferences printPreference = new PrintingPreferences() //{ // ShowPrintDialogAutomatically = true, //}; //doc.PrintingPreferences(printPreference); doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft); doc.Orientation(PageOrientation.Landscape); doc.PageSize(PdfPageSize.A4); doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "ILIA", Application = "PdfRpt", Keywords = "IList Rpt.", Subject = "ابلاغ استاد", Title = "ابلاغ استاد" }); }) .DefaultFonts(fonts => { fonts.Size(8); fonts.Path(Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\BYekan.ttf", Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf"); }) .PagesFooter(footer => { footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy")); }) .PagesHeader(header => { //header.PdfFont.Fonts.Add(new iTextSharp.text.Font("BYekan", 10f,0, new BaseColor(Color.Black))); //header.PdfFont.Fonts.Add(new iTextSharp.text.Font("BYekan", 10f, new BaseColor(Color.Black))); //CH_Rpt_TeacherEblagh ch = new CH_Rpt_TeacherEblagh(TermId.ToString(), "ساری", CenterId.ToString()); //header.CustomHeader(ch); header.DefaultHeader(defaultHeader => { defaultHeader.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft); //defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png"); defaultHeader.Message("ابلاغ استاد"); }); }) .MainTableTemplate(template => { template.BasicTemplate(BasicTemplate.SilverTemplate); }) .MainTablePreferences(table => { table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Absolute); table.NumberOfDataRowsPerPage(0); }) .MainTableDataSource(dataSource => { dataSource.StronglyTypedList<ProgramRowSemiInfo>(resultSource); }) .MainTableSummarySettings(summarySettings => { //summarySettings.OverallSummarySettings("Summary"); // summarySettings.PreviousPageSummarySettings("Previous Page Summary"); // summarySettings.PageSummarySettings("Page Summary"); }) .MainTableColumns(columns => { columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("rowNo"); column.IsRowNumber(true); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(0); column.Width(15); column.HeaderCell("#", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Center); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.LessonId); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(1); column.Width(35); column.HeaderCell("کد درس", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Left); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.LessonName); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(2); column.Width(80); column.HeaderCell("عنوان درس", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Left); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.GroupNumber); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(2); column.Width(20); column.HeaderCell("گروه", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Center); }); //columns.AddColumn(column => //{ // column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.TrendName); // column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); // column.IsVisible(true); // column.Order(3); // column.Width(100); // column.HeaderCell("عنوان رشته", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Left); //}); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.TimeShort); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(30); column.HeaderCell("ساعت", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Center); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.DaySemiTitle); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(15); column.HeaderCell("روز", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Center); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.SessionCount); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(15); column.HeaderCell("ت ج", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Left); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.SumOfTeachStringShort); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(25); column.HeaderCell("جمع ساعت", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Center); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.PlaceShortName); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(42); column.HeaderCell("ساختمان", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Left); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName<ProgramRowSemiInfo>(x => x.ClassShortName); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(50); column.HeaderCell("کلاس", horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Left); }); int maxSessionCount = resultSource.Max(p => p.SessionCount); for (int i = 0; i < maxSessionCount; i++) { columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("S" + (i + 1)); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Left); column.IsVisible(true); column.Order(4); column.Width(25); column.HeaderCell("ج " + (i + 1), horizontalAlignment: HorizontalAlignment.Center); //column.ColumnItemsTemplate(t => t.CustomTemplate(new SessionCustomCellTemplate())); }); } }) .MainTableEvents(events => { events.DataSourceIsEmpty(message: "داده ای برای مشاهده وجود ندارد."); }) .Export(export => { //export.ToExcel(); //export.ToCsv(); //export.ToXml(); }) .Generate(data => data.AsPdfFile(string.Format("{0}\\{1}", ReportPathHelper.ReportsPath, ReportFileName))); }
[ServiceContract(Namespace = "")] [SilverlightFaultBehavior] [AspNetCompatibilityRequirements(RequirementsMode = AspNetCompatibilityRequirementsMode.Allowed)] public class PdfReportService { [OperationContract] public string CreateReport(int centerId, int termId, int teacherId) { Stopwatch sw = Stopwatch.StartNew(); var rpt = new Rpt_TeacherEblagh(centerId, termId, teacherId); IPdfReportData rptData = rpt.Create(); sw.Stop(); long m = sw.ElapsedMilliseconds; string result = rptData.FileName.Replace(HttpRuntime.AppDomainAppPath, string.Empty); return result; } }
$.fn.serializeIncludeDisabledAndForgery = function () { var disabled = this.find(":input:disabled").removeAttr("disabled"); var unindexed_array = this.serializeArray(); disabled.attr("disabled", "disabled"); var indexed_array = {}; $.map(unindexed_array, function (n, i) { if (!indexed_array.hasOwnProperty(n['name'])) { indexed_array[n['name']] = n['value']; }); //delete indexed_array["__RequestVerificationToken"]; return indexed_array; };