وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
Blazor 5x - قسمت 28 - برنامه‌ی Blazor WASM - نمایش لیست اطلاعات دریافتی از Web API
در قسمت قبل، سرویس و کامپوننت دریافت اطلاعات اتاق‌ها را از Web API برنامه، تکمیل کردیم. در این قسمت با استفاده از اطلاعات مهیا شده، UI آن‌را نیز تکمیل خواهیم کرد.


نمایش منتظر بمانید در حین بارگذاری اولیه‌ی کامپوننت

کامپوننت‌هایی که قرار است اطلاعات را از یک Web API دریافت کنند، مدتی باید منتظر بمانند تا عملیات رفت و برگشت به سرور، تکمیل شود. در این بین می‌توان یک loading را به کاربر نمایش داد:
@page "/hotel/rooms"

@if (Rooms is not null && Rooms.Any())
{

}
else
{
    <div style="position:fixed;top:50%;left:50%;margin-top:-50px;margin-left:-100px;">
        <img src="images/loader.gif" />
    </div>
}

@code {
    IEnumerable<HotelRoomDTO> Rooms = new List<HotelRoomDTO>();
    // ... 
}
- فیلد Rooms را در قسمت قبل، در متد LoadRooms، از Web API دریافت و مقدار دهی کردیم. تا زمان تکمیل عملیات این متد، فیلد Rooms، فاقد عضوی است؛ بنابراین قسمت else شرط فوق اجرا می‌شود که یک loading را نمایش خواهد داد. مابقی UI برنامه در قسمت if آن قرار می‌گیرد.
- هر زمانیکه کار روال رویدادگردان OnInitializedAsync به پایان برسد (که شامل اجرای متد LoadRooms نیز هست)، سبب فراخوانی خودکار StateHasChanged می‌شود. این فراخوانی، UI را مجددا رندر می‌کند. به همین جهت است که پس از پایان کار، محتوای if، رندر خواهد شد.
- از این loading سفارشی که در میانه‌ی صفحه نمایش داده می‌شود، می‌توان در فایل wwwroot\index.html نیز بجای loading پیش‌فرض آن استفاده کرد:
  <body>
    <div id="app">
      <div
        style="
          position: fixed;
          top: 50%;
          left: 50%;
          margin-top: -50px;
          margin-left: -100px;
        "
      >
        <img src="images/ajax-loader.gif" />
      </div>
    </div>

افزودن خواصی جدید به HotelRoomDTO

می‌خواهیم به کاربر امکان تغییر تعداد روزهای اقامت را بدهیم. این انتخاب باید در لیست اتاق‌های نمایش داده شده، با تغییر تعداد روزهای اقامت (TotalDays) و هزینه‌ی جدید متناظر با آن (TotalAmount)، منعکس شود. به همین جهت این خواص را به HotelRoomDTO، اضافه می‌کنیم:
namespace BlazorServer.Models
{
    public class HotelRoomDTO
    {
        // ...

        public int TotalDays { get; set; }
        public decimal TotalAmount { get; set; }
    }
}
محاسبات مربوط به این خواص را هم می‌توان در همان کامپوننت HotelRooms.razor، پس از بارگذاری لیست اتاق‌ها از Web API، انجام داد:
@code
{
     HomeVM HomeModel = new HomeVM();
    // ...

    private async Task LoadRoomsAsync()
    {
        Rooms = await HotelRoomService.GetHotelRoomsAsync(HomeModel.StartDate, HomeModel.EndDate);
        foreach (var room in Rooms)
        {
            room.TotalAmount = room.RegularRate * HomeModel.NoOfNights;
            room.TotalDays = HomeModel.NoOfNights;
        }
    }
}


افزودن امکان تغییر تعداد روزهای اقامت در همان صفحه‌ی نمایش لیست اتاق‌ها


همانطور که در تصویر فوق هم مشاهده می‌کنید، می‌خواهیم در این صفحه نیز کاربر بتواند زمان شروع اقامت و مدت مدنظر را تغییر دهد. به همین جهت، HomeModel ای را که در قسمت قبل از Local Storage دریافت کردیم، به فرم زیر متصل می‌کنیم تا اجزای آن در این فرم، نمایش داده شده و قابل تغییر شوند:
@if (Rooms is not null && Rooms.Any())
{
    <EditForm Model="HomeModel" OnValidSubmit="SaveBookingInfo" class="bg-light">
        <div class="pt-3 pb-2 px-5 mx-1 mx-md-0 bg-secondary">
            <DataAnnotationsValidator />
            <div class="row px-3 mx-3">
                <div class="col-6 col-md-4">
                    <div class="form-group">
                        <label class="text-warning">Check in Date</label>
                        <InputDate @bind-Value="HomeModel.StartDate" class="form-control" />
                    </div>
                </div>
                <div class="col-6 col-md-4">
                    <div class="form-group">
                        <label class="text-warning">Check Out Date</label>
                        <input @bind="HomeModel.EndDate" disabled="disabled"
                            readonly="readonly" type="date" class="form-control" />
                    </div>
                </div>
                <div class=" col-4 col-md-2">
                    <div class="form-group">
                        <label class="text-warning">No. of nights</label>
                        <select class="form-control" @bind="HomeModel.NoOfNights">
                            <option value="Select" selected disabled="disabled">(Select No. Of Nights)</option>
                            @for (var i = 1; i <= 10; i++)
                            {
                                <option value="@i">@i</option>
                            }
                        </select>
                    </div>
                </div>

                <div class="col-8 col-md-2">
                    <div class="form-group" style="margin-top: 1.9rem !important;">
                        @if (IsProcessing)
                        {
                            <button class="btn btn-success btn-block form-control">
                                <i class="fa fa-spin fa-spinner"></i>Processing...
                            </button>
                        }
                        else
                        {
                            <input type="submit" value="Update" class="btn btn-success btn-block form-control" />
                        }
                    </div>
                </div>
            </div>
        </div>
    </EditForm>
نکته‌ی مهم این فرم، مدیریت قسمت کلیک بر روی دکمه‌ی Update است که سبب فراخوانی روال رویدادگران OnValidSubmit می‌شود:
@code {
    bool IsProcessing;

    // ...

    private async Task SaveBookingInfo()
    {
        IsProcessing = true;
        HomeModel.EndDate = HomeModel.StartDate.AddDays(HomeModel.NoOfNights);
        await LocalStorage.SetItemAsync(ConstantKeys.LocalInitialBooking, HomeModel);
        await LoadRoomsAsync();
        IsProcessing = false;
    }
}
در ابتدای عملیات، فیلد جدید IsProcessing را به true تنظیم می‌کنیم. این مورد سبب می‌شود تا برچسب دکمه‌ی Update به Processing... تغییر کند. سپس فیلد محاسباتی EndDate را بر اساس اطلاعات جدید فرم، به روز رسانی می‌کنیم. در ادامه، مجددا این اطلاعات را در Local Storage ذخیره سازی کرده و کار LoadRoomsAsync را انجام می‌دهیم که به همراه آن، خواص جدید تعداد روزها و هزینه‌ی اقامت نیز مجددا محاسبه می‌شوند. در آخر برچسب دکمه‌ی Update را به حالت اول باز می‌گردانیم.

سؤال: زمانیکه IsProcessing به true تنظیم می‌شود که هنوز کار متد رویدادگردان SaveBookingInfo به پایان نرسیده‌است و فراخوانی خودکار StateHasChanged در پایان متدهای رویدادگردان صورت می‌گیرد. پس چطور است که سبب رندر مجدد UI و تغییر برچسب دکمه‌ی Update می‌شود؟
پاسخ به این سؤال را در قسمت 6 این سری با بررسی چرخه‌ی حیات کامپوننت‌ها، مشاهده کردیم:
«البته متدهای رویدادگردان async، دوبار سبب فراخوانی ضمنی StateHasChanged می‌شوند؛ یکبار زمانیکه قسمت sync متد به پایان می‌رسد (در این مثال یعنی تا قبل از اولین await نوشته شده) و یکبار هم زمانیکه کار فراخوانی کلی متد به پایان خواهد رسید»


نمایش لیست اتاق‌ها


نمایش لیست اتاق‌ها مطابق تصویر فوق، دو قسمت اصلی را دارد:
الف) نمایش لیست تصاویر منتسب به یک اتاق، توسط کامپوننت carousel بوت استرپ
@foreach (var room in Rooms)
{
            <div class="row p-2 my-3 " style="border-radius:20px; border: 1px solid gray">
                <div class="col-12 col-lg-3 col-md-4">
                    <div id="carouselExampleIndicators_@room.Id"
                        class="carousel slide mb-4 m-md-3 m-0 pt-3 pt-md-0"
                        data-ride="carousel">
                        <ol class="carousel-indicators">
                            @{
                                int imageIndex = 0;
                                int innerImageIndex = 0;
                            }
                            @foreach (var image in room.HotelRoomImages)
                            {
                                if (imageIndex == 0)
                                {
                                    <li data-target="#carouselExampleIndicators_@room.Id"
                                        data-slide-to="@imageIndex" class="active"></li>

                                }
                                else
                                {
                                    <li data-target="#carouselExampleIndicators_@room.Id"
                                        data-slide-to="@imageIndex"></li>
                                }
                                imageIndex++;
                            }
                        </ol>
                        <div class="carousel-inner">
                            @foreach (var image in room.HotelRoomImages)
                            {
                                var imageUrl = $"{ImagesBaseAddress}/{image.RoomImageUrl}";
                                if (innerImageIndex == 0)
                                {
                                    <div class="carousel-item active">
                                        <img class="d-block w-100" style="border-radius:20px;"
                                            src="@imageUrl" alt="First slide">
                                    </div>
                                }
                                else
                                {
                                    <div class="carousel-item">
                                        <img class="d-block w-100" style="border-radius:20px;"
                                            src="@imageUrl" alt="First slide">
                                    </div>
                                }

                                innerImageIndex++;
                            }
                        </div>
                        <a class="carousel-control-prev" href="#carouselExampleIndicators_@room.Id"
                            role="button" data-slide="prev">
                            <span class="carousel-control-prev-icon" aria-hidden="true"></span>
                            <span class="sr-only">Previous</span>
                        </a>
                        <a class="carousel-control-next" href="#carouselExampleIndicators_@room.Id"
                            role="button" data-slide="next">
                            <span class="carousel-control-next-icon" aria-hidden="true"></span>
                            <span class="sr-only">Next</span>
                        </a>
                    </div>
                </div>
}
- هرچند این قطعه کد، طولانی به نظر می‌رسد اما قسمت‌های مختلف آن صرفا بر اساس مستندات سایت بوت استرپ، جهت تشکیل ساختار ابتدایی و استاندارد کامپوننت carousel، تهیه شده‌اند.
- سپس در حلقه‌ای که برای نمایش لیست اتاق‌ها تهیه کرده‌ایم، قسمت‌های مختلف carousel را تکمیل می‌کنیم که در اینجا نیاز به ایندکس تصاویر، لیست تصاویر و یک Id منحصربفرد برای این carousel خاص را دارد تا بتوان چندین وهله از آن‌را در صفحه قرار داد که این id را بر اساس Id اتاق مشخص کرد‌ه‌ایم.

دو نکته:
- در این مثال برای تعریف لینک به تصاویر، کد زیر را مشاهده می‌کنید:
var imageUrl = $"{ImagesBaseAddress}/{image.RoomImageUrl}";
و این ImagesBaseAddress، به صورت زیر تعریف شده که همان آدرس برنامه‌ی blazor server ای است که مشخصات اتاق‌ها و تصاویر را ثبت می‌کند:
@code {
   string ImagesBaseAddress = "https://localhost:5006";
بنابراین اگر می‌خواهید تصاویر را هم مشاهده کنید، باید برنامه‌ی مجزای blazor server این سری نیز در حال اجرا باشد.
- کامپوننت carousel برای اجرا، نیاز به فایل lib/bootstrap/dist/js/bootstrap.bundle.min.js را نیز دارد. به همین جهت مدخل اسکریپت آن‌را باید به فایل wwwroot\index.html اضافه کرد.

ب) نمایش جزئیات نام و هزینه‌ی اتاق
قسمت دوم حلقه‌ی foreach نمایش لیست اتاق‌ها، جهت نمایش جزئیات هر اتاق تعریف شده‌است:
@foreach (var room in Rooms)
{
                <div class="col-12 col-lg-9 col-md-8">
                    <div class="row pt-3">
                        <div class="col-12 col-lg-8">
                            <p class="card-title text-warning" style="font-size:xx-large">@room.Name</p>
                            <p class="card-text">
                                @((MarkupString)room.Details)
                            </p>
                        </div>
                        <div class="col-12 col-lg-4">
                            <div class="row pb-3 pt-2">
                                <div class="col-12 col-lg-11 offset-lg-1">
                                    <a href="@($"hotel/room-details/{room.Id}")" class="btn btn-success btn-block">Book</a>
                                </div>
                            </div>
                            <div class="row ">
                                <div class="col-12 pb-5">
                                    <span class="float-right">
                                        <span class="float-right">Occupancy : @room.Occupancy adults </span><br />
                                        <span class="float-right pt-1">Room Size : @room.SqFt sqft</span><br />
                                        <h4 class="text-warning font-weight-bold pt-4">
                                            <span style="border-bottom:1px solid #ff6a00">
                                                @room.TotalAmount.ToString("#,#.00;(#,#.00#)")
                                            </span>
                                        </h4>
                                        <span class="float-right">Cost for  @room.TotalDays nights</span>
                                    </span>
                                </div>
                            </div>
                        </div>
                    </div>
                </div>
            </div>
}
- در این مثال از MarkupString استفاده شده تا بتوان یک محتوای HTML ای را در صفحه نمایش داد.
- هر اتاق نمایش داده شده، لینکی را به صفحه‌ی خاص خودش نیز دارد که آن‌را در قسمت بعدی تکمیل می‌کنیم.
- در اینجا TotalAmount و TotalDays محاسباتی و قابل تغییر بر اساس انتخاب کاربر نیز درج شده‌اند.


یک تمرین: در برنامه‌ی Blazor Server، سرویسی را جهت درج مشخصات امکانات رفاهی هتل تهیه کردیم. این امکانات رفاهی را از طریق Web API برنامه دریافت و سپس در برنامه‌ی سمت کلاینت نمایش دهید.
بنابراین تکمیل این تمرین شامل تهیه‌ی موارد زیر است که کدنویسی آن، با دو قسمت اخیر این سری دقیقا یکی است و نکته‌ی جدیدی را به همراه ندارد (و کدهای کامل آن را از انتهای بحث می‌توانید دریافت کنید):
- تهیه‌ی HotelAmenityController در پروژه‌ی Web API که به کمک IAmenityService، لیست امکانات رفاهی را بازگشت می‌دهد.
- تهیه‌ی ‍ClientHotelAmenityService در پروژه‌ی WASM که همانند ClientHotelRoomService قسمت قبل ، از Web API، لیست HotelAmenityDTO‌ها را دریافت می‌کند.
- ثبت سرویس جدید ‍ClientHotelAmenityService در Program.cs.
- در آخر حلقه‌ای را بر روی لیست HotelAmenityDTO دریافتی از ClientHotelRoomService در کامپوننت Index.razor تشکیل داده و آن‌ها را نمایش می‌دهیم.


کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-28.zip
‫۳ سال و ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۵ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۳۰
سعید رضایی ر سعید رضایی ر
نظرات مطالب
فعال سازی قسمت آپلود تصویر و فایل Kendo UI Editor
 با تشکر. به علت اینکه در تابع getFile فایلی که برگشت داده میشود ممکن است MediaType‌های مختلفی داشته باشد، بهتر است از MediaTypeMap استفاده بشود. برای  نصب آن می‌توانید از دستور Install-Package MediaTypeMap  برای نصب از  nuget استفاده کنید و پسوند فایل را ارسال کرده و Content Type  آن را بدست آورید.  
‫۹ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۲۲
سیروان عفیفی سیروان عفیفی
مطالب
استفاده از قالب مخصوص Redux Toolkit جهت ایجاد پروژه‌های React/Redux
استفاده از Redux درون پروژه‌های React، به روش‌های مختلفی قابل انجام است؛ یعنی محدودیتی از لحاظ نحوه چیدمان فایل‌ها، تغییر state و نحوه‌ی dispatch کردن action وجود ندارد. به عبارتی این آزادی عمل را خواهیم داشت تا خودمان سیم‌کشی پروژه را انجام دهیم؛ ولی مشکل اصلی اینجاست که نمی‌توانیم مطمئن شویم روشی که پروژه را با آن ستاپ کرده‌ایم آیا به عنوان یک best-practice محسوب می‌شود یا خیر. در نهایت خروجی را که خواهیم داشت، حجم انبوهی از کدهای boilerplate و پکیج‌های زیادی است که در حین توسعه‌ی پروژه، به همراه Redux اضافه شده‌اند. همچنین در نهایت یک store پیچیده را خواهیم داشت که مدیریت آن به مراتب سخت خواهد شد. یک مشکل دیگر این است که روال گفته شده را باید به ازای هر پروژه‌ی جدید تکرار کنیم. برای حل این مشکل، یکی از maintainerهای اصلی تیم ریداکس، یک پروژه را تحت عنوان Redux Toolkit، مدتها قبل برای حل مشکلات عنوان شده شروع کرده است و این پکیج، جدیداً به قالب رسمی create-react-app اضافه شده است. که در واقع یک روش استاندارد و به اصطلاح opinionated برای ایجاد پروژه‌های ریداکسی می‌باشد و شامل تمامی وابستگی‌های موردنیاز برای کار با Redux از قبیل redux-thunk و همچنین Redux DevTools است. 

 ایجاد یک برنامه‌ی خالی React با قالب redux
در ادامه برای بررسی این قالب جدید، یک پروژه‌ی جدید React را ایجاد خواهیم کرد:
> npx create-react-app redux-template --template redux
> cd redux-template
> yarn start


بررسی ساختار پروژه‌ی ایجاد شده
ساختار پروژه‌ی ایجاد شده به صورت زیر است:


این ساختار خیلی شبیه به قالب پیش‌فرض create-react-app می‌باشد. همانطور که در تصویر فوق نیز مشاهده میکنید، پروژه‌ی ایجاد شده‌ی با قالب redux (تصویر سمت چپ)، یک فایل با نام store و همچنین یک دایرکتوری را به نام features دارد. اگر به فایل store.js مراجعه کنید، خواهید دید که تنظیمات اولیه‌ی ایجاد store را در قالب یک مثال Counter ایجاد کرده‌است: 
import { configureStore } from '@reduxjs/toolkit';
import counterReducer from './features/counter/counterSlice';

export default configureStore({
  reducer: {
    counter: counterReducer,
  },
});
در کد فوق، نحوه‌ی ایجاد store، نسبت به حالت معمول، خیلی تمیزتر است. نکته‌ی جالب این است که به همراه کد فوق، Redux DevTools و همچنین redux-thunk هم از قبل تنظیم شده‌اند و در نتیجه، نیازی به تنظیم و نصب آنها نیست. تغییر مهم دیگر، پوشه‌ی features می‌باشد که یک روش رایج برای گروه‌بندی کامپوننت‌ها، همراه با فایل‌های وابسته‌ی آن‌ها است. درون این پوشه، یک پوشه جدید را تحت عنوان counter داریم که حاوی فایل‌های زیر می‌باشد:  
Counter
Counter.module.css
counterSlice.js
Counter.js، کامپوننتی است که در نهایت درون صفحه رندر خواهد شد. درون این فایل با استفاده از Redux Hooks کار اتصال به store و همچنین dispatch کردن اکشن‌ها انجام گرفته است:
import React, { useState } from 'react';
import { useSelector, useDispatch } from 'react-redux';
import {
  decrement,
  increment,
  incrementByAmount,
  selectCount,
} from './counterSlice';
import styles from './Counter.module.css';

export function Counter() {
  const count = useSelector(selectCount);
  const dispatch = useDispatch();
  const [incrementAmount, setIncrementAmount] = useState(2);

  return (
    <div>
      <div className={styles.row}>
        <button
          className={styles.button}
          aria-label="Increment value"
          onClick={() => dispatch(increment())}
        >
          +
        </button>
        <span className={styles.value}>{count}</span>
        <button
          className={styles.button}
          aria-label="Decrement value"
          onClick={() => dispatch(decrement())}
        >
          -
        </button>
      </div>
      <div className={styles.row}>
        <input
          className={styles.textbox}
          value={incrementAmount}
          onChange={e => setIncrementAmount(e.target.value)}
        />
        <button
          className={styles.button}
          onClick={() =>
            dispatch(
              incrementByAmount({ amount: Number(incrementAmount) || 0 })
            )
          }
        >
          Add Amount
        </button>
      </div>
    </div>
  );
}

فایل Counter.module.css نیز در واقع استایل‌های مربوط به کامپوننت فوق میباشد که به صورت CSS module اضافه شده‌است. در نهایت فایل counterSlice.js را داریم که  کار همان reducer سابق را برایمان انجام خواهد داد؛ اما اینبار با یک ساختار جدید و تحت عنوان slice. اگر به فایل عنوان شده مراجعه کنید، کدهای زیر را خواهید دید:
import { createSlice } from '@reduxjs/toolkit';

export const slice = createSlice({
  name: 'counter',
  initialState: {
    value: 0,
  },
  reducers: {
    increment: state => {
      // Redux Toolkit allows us to 'mutate' the state. It doesn't actually
      // mutate the state because it uses the immer library, which detects
      // changes to a "draft state" and produces a brand new immutable state
      // based off those changes
      state.value += 1;
    },
    decrement: state => {
      state.value -= 1;
    },
    incrementByAmount: (state, action) => {
      state.value += action.payload.amount;
    },
  },
});

export const selectCount = state => state.counter.value;
export const { increment, decrement, incrementByAmount } = slice.actions;

export default slice.reducer;
در این قالب جدید، ترکیب این قطعات هستند که شیء اصلی یا در واقع همان state کلی پروژه را تشکیل خواهند داد. همانطور که مشاهده میکنید، برای ایجاد یک قطعه جدید، از تابع createSlice استفاده شده است. این تابع، تعدادی پارامتر را از ورودی دریافت می‌کند:
  • name: برای هر بخش از state، می‌توانیم یک نام را تعیین کنیم و این همان عنوانی خواهد بود که می‌توانید توسط Redux DevTools مشاهده کنید.
  • initialValue: در اینجا می‌توانیم مقادیر اولیه‌ای را برای این بخش از state، تعیین کنیم که در مثال فوق، value به مقدار صفر تنظیم شده‌است.
  • reducers: این قسمت محل تعریف actionهایی هستند که قرار است state را تغییر دهند. نکته جالب توجه این است که state در هر کدام از متدهای فوق، به ظاهر mutate شده است؛ اما همانطور که به صورت کامنت نیز نوشته‌است، در پشت صحنه از کتابخانه‌ای با عنوان immer استفاده می‌کند که در عمل بجای تغییر state اصلی، یک کپی از state جدید را جایگزین state قبلی خواهد کرد.
توسط selectCount نیز کار انتخاب مقدار موردنظر از state انجام شده‌است که معادل همان mapPropsToState است و در اینجا امکان دسترسی به state ذخیره شده در مخزن redux فراهم شده است. همچنین در خطوط پایانی فایل نیز اکشن‌ها برای دسترسی ساده‌تر به درون کامپوننت، به صورت Object Destructuring به بیرون export شده‌اند. در نهایت reducer نهایی را از slice ایجاد شده استخراج کرده‌ایم. این پراپرتی برای ایجاد store مورداستفاده قرار می‌گیرد.

چرا قالب Redux Toolkit از immer برای تغییر state استفاده میکند؟
همانطور که در این قسمت از سری Redux توضیح داده شد، اعمال تغییرات بر روی آرایه‌ها و اشیاء، باعث ایجاد ناخالصی خواهد شد؛ بنابراین به جای تغییر شیء اصلی، باید توسط یکی از روش‌های Object.assign و یا spread operator، یک clone از state اصلی را ایجاد کرده و آن را به عنوان state نهایی لحاظ کنیم. اما در حین کار با اشیاء nested، انجام اینکار سخت خواهد شد و همچنین خوانایی کد را نیز کاهش می‌دهد:
return {
    ...state,
    models: state.models.map(c =>
        c.model === action.payload.model
          ? {
              ...c,
              on: action.payload.toggle
            }
          : c
      )
  };
اما با کمک immer می‌توانیم به صورت مستقیم state را تغییر دهیم:
state.models.forEach(item => {
    if (item.model === action.payload.model) {
      item.on = action.payload.toggle;
    }
 });
کاری که immer انجام می‌دهد، تغییر یک شیء، به صورت مستقیم نیست؛ در واقع یک draftState را ایجاد خواهد کرد که در عمل یک proxy برای state فعلی می‌باشد. یعنی با mutate کردن state، یک شیء جدید را در نهایت clone خواهد کرد و به عنوان state نهایی برمی‌گرداند.
‫۴ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۲۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
پیاده سازی پروژه‌های React با TypeScript - قسمت سوم - تعریف نوع رویدادها و children props
در قسمت قبل، نوع توابع ارسالی از طریق props را تعیین کردیم. فرض کنید در همان مثال می‌خواهیم بجای ارسال یک رشته به فراخوان کامپوننت تعریف شده، اصل رخ‌داد واقع شده را ارسال کنیم. به همین جهت onClick دریافتی را مستقیما به رخ‌داد onClick، نسبت می‌دهیم:
export const Button = ({ onClick }: Props) => {
  return <button onClick={onClick}>Click Me</button>;
};
در این حالت بلافاصله با خطای زیر مواجه خواهیم شد که عنوان می‌کند امضای تابع onClick، با امضای رویداد مدنظر یکی نیست:


برای رفع این مشکل، می‌توان رخ‌داد کلیک ماوس بر روی یک دکمه را از نوع بسیار عمومی React.MouseEvent تعریف کرد:
import React from "react";

type Props = {
  onClick: (e: React.MouseEvent) => void;
};

export const Button = ({ onClick }: Props) => {
  return <button onClick={onClick}>Click Me</button>;
};
پس از آن می‌توان تعریف المان کامپوننت Button را در فایل src\App.tsx به صورت زیر تغییر داد؛ چون از دیدگاه تایپ‌اسکریپت، اکنون نوع e به صورت <e: React.MouseEvent<Element, MouseEvent تعریف شده‌است و به تمام خواص و متدهای MouseEvent، با کمک intellisense کامل مرتبط با آن‌ها، دسترسی وجود دارد:
<Button
  onClick={(e) => {
    e.preventDefault();
    console.log(e);
  }}
/>


محدود کردن دامنه‌ی رویدادها


زمانیکه نوع یک رویداد به صورت کلی e: React.MouseEvent تعریف می‌شود، اگر به تصویر فوق دقت کنیم، تایپ‌اسکریپت آن‌را قابل اعمال به هر نوع Element ای می‌داند. اما اگر بخواهیم دامنه‌ی دید آن‌را صرفا به المان استاندارد button تعریف شده محدود کنیم، اشاره‌گر ماوس را در فایل src\components\Button.tsx بر روی رویداد onClick المان button تعریف شده قرار می‌دهیم:


همانطور که مشخص است، نوع این المان را به صورت HTMLButtonElement ذکر کرده‌است. بنابراین می‌توان تعریف کلی قبلی را به صورت زیر محدود کرد:
import React from "react";

type Props = {
  onClick: (e: React.MouseEvent<HTMLButtonElement>) => void;
};

export const Button = ({ onClick }: Props) => {
  return <button onClick={onClick}>Click Me</button>;
};
در اینجا توسط generics، نوع React.MouseEvent به HTMLButtonElement محدود شده‌است و دیگر اینبار بازه‌ی دید آن یک Element کلی نیست. این تعریف عنوان می‌کند که رخ‌داد واقع شده، فقط از یک button صادر شده‌است و نه از المان نوع دیگری. به این ترتیب در حین استفاده‌ی از رخ‌داد رسیده در کامپوننت App در برگیرنده‌ی آن، به متدها و رخ‌دادهای ویژه‌تری نیز دسترسی خواهیم یافت.


تعیین نوع رخ‌داد onChange

در ادامه فرض کنید می‌خواهیم اطلاعات رویداد onChange را نیز صادر کنیم. روش عمومی تشخیص نوع آن، قرار دادن اشاره‌گر ماوس بر روی رویداد مدنظر و سپس استفاده از همان نوعی است که نمایش می‌دهد؛ مانند تصویر زیر:


import React from "react";

type Props = {
  onClick: (e: React.MouseEvent<HTMLButtonElement>) => void;
  onChange?: (e: React.FormEvent<HTMLInputElement>) => void;
};

export const Button = ({ onClick, onChange }: Props) => {
  return (
    <>
      <input onChange={onChange} />
      <button onClick={onClick}>Click Me</button>
    </>
  );
};
در اینجا یا می‌توان از رویداد اختصاصی React.ChangeEvent از نوع HTMLInputElement، استفاده کرد و یا از حالت عمومی‌تر React.FormEvent.


سؤال: اطلاعات نمایش داده شده‌ی نوع‌های متناظر با رویدادهای مختلف در تصاویر فوق، از کجا تامین می‌شوند؟

اگر به فایل package.json پروژه‌ی تایپ‌اسکریپتی ایجاد شده مراجعه کنید، می‌توانید حداقل دو مدخل جدید زیر را نیز در آن مشاهده کنید:
{ 
  "dependencies": {
    "@types/react": "^16.9.35",
    "@types/react-dom": "^16.9.8",
  },
این بسته‌های جدید، حاوی تعاریف تمام نوع‌های تایپ‌اسکریپتی مرتبط با اشیاء یک پروژه‌ی React هستند. برای مثال در فایل src\components\Button.tsx، اشاره‌گر ماوس را بر روی MouseEvent تعریف شده قرار دهید و سپس دکمه‌ی ctrl را نگه دارید. مشاهده خواهید کرد که تعریف این نوع، تبدیل به یک لینک قابل کلیک خواهد شد. اگر بر روی آن کلیک کنید، به فایل node_modules\@types\react\index.d.ts پروژه‌ی خود هدایت می‌شوید که دقیقا محل تعریف این رویداد و موارد مشابه است.


سؤال: آیا بسته‌های @types دار موجود در فایل package.json، حجم فایل‌های نهایی برنامه را افزایش می‌دهند؟ آیا برنامه‌های React مبتنی بر TypeScript، حجم بیشتری را نسبت به نمونه‌ها‌ی ES6 آن دارند؟
اکثر این تعاریف @types به صورت اینترفیس‌های تایپ‌اسکریپتی تعریف شده‌اند که صرفا در زمان کامپایل برنامه، کمک حال کامپایلر آن خواهند بود و پس از کامپایل، تبخیر شده و در کدهای نهایی تولیدی، حضور نخواهند داشت. به عبارتی استفاده‌ی از تایپ‌اسکریپت، حجم نهایی پروژه‌ها را افزایش نمی‌دهد؛ چون اینترفیس‌های تایپ‌اسکریپت، معادلی را در جاوااسکریپت استاندارد ندارند و فقط به عنوان راهنمای کامپایلر تایپ‌اسکریپت عمل می‌کنند.


یک نکته: تعریف رویدادهای مدنظر را می‌توان در importها نیز قرار داد:
import React, { FormEvent } from "react";

type Props = {
  onChange?: (e: FormEvent<HTMLInputElement>) => void;
};
که در این حالت دیگر نیازی به ذکر کامل React.FormEvent نیست. اما در کل، روش تعریف React.xyz، مرسوم‌تر است.


تعریف نوع Children Props

زمانیکه داخل تعریف المان یک کامپوننت، کامپوننت دیگری ذکر می‌شود، به عنوان فرزند او در React درنظر گرفته می‌شود. برای نمونه تعریف کامپوننت Button را در فایل src\App.tsx به صورت زیر تغییر می‌دهیم تا فرزندی را به صورت «Hello world» بپذیرد:
<Button
  onClick={(e) => {
    e.preventDefault();
    console.log(e);
  }}
>
  Hello world!
</Button>
 اکنون سؤال اینجا است که چگونه می‌توان نوع آن‌را توسط تایپ‌اسکریپت مشخص کرد؟
با توجه به اینکه این فرزند، از نوع رشته‌ای است، فقط کافی است خاصیت children را با همین نوع، به Props اضافه کرده و از آن استفاده کنیم:
import React, { FormEvent } from "react";

type Props = {
  onClick: (e: React.MouseEvent<HTMLButtonElement>) => void;
  onChange?: (e: FormEvent<HTMLInputElement>) => void;
  children: string;
};

export const Button = ({ onClick, onChange, children }: Props) => {
  return (
    <>
      <input onChange={onChange} />
      <button onClick={onClick}>{children}</button>
    </>
  );
};
در ادامه، مثال فوق را اندکی مشکل‌تر می‌کنیم. فرض کنید اینبار بجای یک رشته، یک المان image، به عنوان فرزند کامپوننت دکمه معرفی شود:
<Button
  onClick={(e) => {
    e.preventDefault();
    console.log(e);
  }}
>
  <img src={logo} className="App-logo" alt="logo" />
</Button>
که سبب بروز خطای زیر می‌شود:


عنوان می‌کند که با این تغییر، نوع children به Element تغییر یافته‌است؛ اما در تعریف Props آن، به صورت رشته‌ای معرفی شده‌است. در این حالت اگر به تعریف Props مراجعه کنیم و نوع string را به Element تغییر دهیم، باز هم این خطا برطرف نمی‌شود. حتی اگر children: HTMLImageElement را نیز اضافه کنیم، باز هم این خطا تغییری نمی‌کند.
روش صحیح حل این مشکل را در ادامه مشاهده می‌کنید:
import React, { FormEvent } from "react";

type Props = {
  onClick: (e: React.MouseEvent<HTMLButtonElement>) => void;
  onChange?: (e: FormEvent<HTMLInputElement>) => void;
  // children: HTMLImageElement;
};

export const Button: React.FC<Props> = ({ onClick, onChange, children }) => {
  return (
    <>
      <input onChange={onChange} />
      <button onClick={onClick}>{children}</button>
    </>
  );
};
- ابتدا خاصیت children را از تعریف نوع Props حذف می‌کنیم.
- سپس ذکر نوع Props را هم از Object Destructuring صورت گرفته، حذف می‌کنیم.
- در آخر، نوع کامپوننت جاری را به صورت <React.FC<Props معرفی می‌کنیم. در اینجا FC یعنی Functional Component و با تعریف آن، می‌توان نوع props را به صورت آرگومان جنریک آن مشخص کرد. پس از آن دیگر نیازی به ذکر خاصیت children، در Props نیست؛ چون این خاصیت جزئی از React.FC می‌باشد و به صورت خودکار شناسایی می‌شود:



بنابراین در حالت کلی اگر از خاصیت children استفاده نمی‌کنید، از همان syntax قبلی که به صورت export const Button = ({ onClick, onChange }: Props) است، استفاده کنید؛ در غیراینصورت استفاده‌ی از نوع <React.FC<T، ضروری خواهد بود.
‫۴ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۳۰
پدرام جباری پدرام جباری
مطالب
تاریخ شمسی با Extension Method برای DateTime
برای تبدیل تاریخ میلادی به شمسی راه‌های زیادی وجود داره که خوب این هم یک نوع از اونها هست.
برای این کار با استفاده از Extension Method برای کلاس DateTime تاریخ رو تبدیل می‌کنیم.
برای فرمت‌های‌های نمایشی تاریخ هم می‌بایست به صورت متن به Method بدهید تا تاریخ رو به اون صورتی که می‌خواهید نمایش بدهد، برای نوشتن فرمت‌ها هم می‌توانید از این لینک استفاده کنید.
خوب برای این کار ابتدا یک کلاس با نام PersianDateExtensionMethods  بسازید و تمام کد زیر رو جایگزین کد‌های کلاس کنید:
using System;
using System.Globalization;
using System.Reflection;

namespace System 
{
    public static class PersianDateExtensionMethods
    {
        private static CultureInfo _Culture;
        public static CultureInfo GetPersianCulture()
        {
            if (_Culture == null)
            {
                _Culture = new CultureInfo("fa-IR");
                DateTimeFormatInfo formatInfo = _Culture.DateTimeFormat;
                formatInfo.AbbreviatedDayNames = new[] { "ی", "د", "س", "چ", "پ", "ج", "ش" };
                formatInfo.DayNames = new[] { "یکشنبه", "دوشنبه", "سه شنبه", "چهار شنبه", "پنجشنبه", "جمعه", "شنبه" };
                var monthNames = new[]
                {
                    "فروردین", "اردیبهشت", "خرداد", "تیر", "مرداد", "شهریور", "مهر", "آبان", "آذر", "دی", "بهمن",
                    "اسفند",
                    ""
                };
                formatInfo.AbbreviatedMonthNames =
                    formatInfo.MonthNames =
                    formatInfo.MonthGenitiveNames = formatInfo.AbbreviatedMonthGenitiveNames = monthNames;
                formatInfo.AMDesignator = "ق.ظ";
                formatInfo.PMDesignator = "ب.ظ";
                formatInfo.ShortDatePattern = "yyyy/MM/dd";
                formatInfo.LongDatePattern = "dddd, dd MMMM,yyyy";
                formatInfo.FirstDayOfWeek = DayOfWeek.Saturday;
                System.Globalization.Calendar cal = new PersianCalendar();

                FieldInfo fieldInfo = _Culture.GetType().GetField("calendar", BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Instance);
                if (fieldInfo != null)
                    fieldInfo.SetValue(_Culture, cal);

                FieldInfo info = formatInfo.GetType().GetField("calendar", BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Instance);
                if (info != null)
                    info.SetValue(formatInfo, cal);

                _Culture.NumberFormat.NumberDecimalSeparator = "/";
                _Culture.NumberFormat.DigitSubstitution = DigitShapes.NativeNational;
                _Culture.NumberFormat.NumberNegativePattern = 0;
            }
            return _Culture;
        }

        public static string ToPeString(this DateTime date,string format = "yyyy/MM/dd")
        {
            return date.ToString(format,GetPersianCulture());
        }
    }
}

در کد بالا ما بااستفاده از متد GetPersianCulture یک کالچر برای تاریخ شمسی و فرمت‌های اون می‌سازیم و در متد ToPeString از اون استفاده و به متد ToString از کلاس DateTime پاس می‌دهیم.
چند مثال هم برای استفاده از متد ToPeString :
var date1 = DateTime.Now.ToPeString("yyyy/MM/dd");
var date2 = DateTime.Now.ToPeString("dddd, dd MMMM,yyyy");

//Output:
//1391/12/13
//یکشنبه, 13 اسفند,1391
نکته : با استفاده از Culture ای که در کلاس بالا در متد GetPersianCulture ساخته می‌شود امکانش هست که خود کلاس DateTime رو به شمسی تبدیل کرد، برای این کار باید به صورت زیر عمل کرد:
Thread.CurrentThread.CurrentCulture = Thread.CurrentThread.CurrentUICulture =  PersianDateExtensionMethods.GetPersianCulture();

var d1 = DateTime.Now.ToString();
//Output : 1391/12/13 11:25:44 ب.ظ

یک نکته‌ی تکمیلی: کتابخانه‌ی «DNTPersianUtils.Core» به همراه نکات این مطلب است؛ مانند:
Thread.CurrentThread.CurrentCulture = PersianCulture.Instance;
‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۰۳:۰۵
علی سالمیان علی سالمیان
مطالب
افزودن فایلهای تولیده شده پویا به صورت Bundle به سیستم Optimization
گاهی از اوقات نیاز است تا از یک محتوای پویا، برای تولید فایلهای CSS و اسکریپت‌های خود استفاده کنید. دلایل زیادی برای اینکار وجود دارند؛ همانند اسکریپت تولید شده در Signalr که بر اساس کلاس hub شما و متدهای پیاده سازی شده‌ی در آن تولید می‌شود. همچنین روش‌های زیادی برای تولید این محتوای پویا وجود دارد که یک نمونه‌ی آن در اینجا ذکر شده است.
قرار دادن این محتوای تولید شده در سیستم Bundling MVC به شکل مستقیم امکان پذیر نیست؛ زیرا این سیستم با فایل‌های استاتیک سر و کار دارد و افزودن یک url به آن مجاز نمی‌باشد. حال اگر در پروژه‌ی خود محتوای پویایی را تولید کرده و می‌خواهید از مزایای فشرده سازی سیستم Bundling بهره‌مند شوید، باید مراحل زیر را انجام دهید:
ابتدا متدی را برای دریافت محتوای تولید شده بنویسید. برای مثال برای دریافت محتوای تولیده شده‌ی فایل hubs.js می‌توانید از متد زیر استفاده کنید:
public static string GetSignalRContent()
{
    var resolver = new DefaultHubManager(new DefaultDependencyResolver());
    var proxy = new DefaultJavaScriptProxyGenerator(resolver, new NullJavaScriptMinifier());
    return proxy.GenerateProxy("/signalr");
}
سپس باید سیستم مسریابی پیش فرض سیستم Bundling را با سیستم مسیریابی سفارشی خود جایگزین کنید. کاری که باید انجام دهید اینست که در سیستم مسیریابی سفارشی خود چک کنید اگر مسیر درخواستی به مسیر مورد نظر شما اشاره دارد، مقدار true را برگشت دهید. در واقع در سیستم مسیریابی پیش فرض اگر فایلی بطور فیزیکی وجود نداشته باشد، مقدار برگشتی false خواهد بود.
همچنین در این سیستم مسیریابی سفارشی شما باید محتوای تولید شده را هم در اختیار داشته باشید. برای نمونه به کد زیر توجه کنید که ما از کلاس VirtualPathProvider، یک کلاس مشتق کرده و سیستم مسیریابی دلخواه خود را ایجاد می‌کنیم: 

public class CustomVirtualPathProvider : VirtualPathProvider
{
    public CustomActionVirtualPathProvider(VirtualPathProvider virtualPathProvider)
    {
        // Wrap an existing virtual path provider
        VirtualPathProvider = virtualPathProvider;
    }

    protected VirtualPathProvider VirtualPathProvider { get; set; }

    public override string CombineVirtualPaths(string basePath, string relativePath)
    {
        return VirtualPathProvider.CombineVirtualPaths(basePath, relativePath);
    }

    public override bool DirectoryExists(string virtualDir)
    {
        return VirtualPathProvider.DirectoryExists(virtualDir);
    }

    public override bool FileExists(string virtualPath)
    {
        if (virtualPath == "~/signalr/hubs")
        {
            return true;
        }

        return VirtualPathProvider.FileExists(virtualPath);
    }

    public override CacheDependency GetCacheDependency(string virtualPath, IEnumerable virtualPathDependencies, DateTime utcStart)
    {
        // BaseClass can't create a CacheDependency for your content, remove it
        // You could also add your own CacheDependency and aggregate it with the base dependency
        List<string> virtualPathDependenciesCopy = virtualPathDependencies.Cast<string>().ToList();
        virtualPathDependenciesCopy.Remove("~/signalr/hubs");

        return VirtualPathProvider.GetCacheDependency(virtualPath, virtualPathDependenciesCopy, utcStart);
    }

    public override string GetCacheKey(string virtualPath)
    {
        return VirtualPathProvider.GetCacheKey(virtualPath);
    }

    public override VirtualDirectory GetDirectory(string virtualDir)
    {
        return VirtualPathProvider.GetDirectory(virtualDir);
    }

    public override VirtualFile GetFile(string virtualPath)
    {
        if (virtualPath == "~/signalr/hubs")
        {
            return new CustomVirtualFile(virtualPath,
                new MemoryStream(Encoding.Default.GetBytes(GetSignalRContent())));
        }

        return VirtualPathProvider.GetFile(virtualPath);
    }

    public override string GetFileHash(string virtualPath, IEnumerable virtualPathDependencies)
    {
        return VirtualPathProvider.GetFileHash(virtualPath, virtualPathDependencies);
    }

    public override object InitializeLifetimeService()
    {
        return VirtualPathProvider.InitializeLifetimeService();
    }
}

public class CustomVirtualFile : VirtualFile
{
    public CustomVirtualFile (string virtualPath, Stream stream)
        : base(virtualPath)
    {
        Stream = stream;
    }

    public Stream Stream { get; private set; }

    public override Stream Open()
    {
         return Stream;
    }
}
ابتدا در بازنویسی متد FileExists باید چک کنیم اگر مسیر درخواستی به مسیر مورد نظر ما اشاره داشت، منطق خود را پیاده کنیم:
    public override bool FileExists(string virtualPath)
    {
        if (virtualPath == "~/signalr/hubs")
        {
            return true;
        }

        return VirtualPathProvider.FileExists(virtualPath);
    }
  در این متد اگر مسیر درخواستی مطابق مسیر مورد نظر ما بود باید true برگشت دهیم، در غیر اینصورت کار را به کلاس پایه می‌سپاریم.
همچنین باید توجه داشت که کلاس پایه، قادر به تولید CacheDependency  برای محتوای تولیدی شده ما نیست. بنابراین باید متد GetCacheDependency کلاس پایه‌ی ما بازنویسی و منطق مورد نظر را برای آن پیاده سازی کنیم. در این متد ابتدا مسیر مورد نظر خود را از لیست مسیرهایی که باید از CacheDependency استفاده کنند، حذف و سپس سناریوی خود را پیاده سازی می‌کنیم. در این مثال من از پیاده سازی آن خودداری کرده و فقط مسیر را از لیست مسیرها حذف کرده‌ام:
 
    public override CacheDependency GetCacheDependency(string virtualPath, IEnumerable virtualPathDependencies, DateTime utcStart)
    {
        List<string> virtualPathDependenciesCopy = virtualPathDependencies.Cast<string>().ToList();
        virtualPathDependenciesCopy.Remove("~/signalr/hubs");

        return VirtualPathProvider.GetCacheDependency(virtualPath, virtualPathDependenciesCopy, utcStart);
    }
سپس نوبت دریافت محتوای تولید شده‌ی پویا است که باید با بازنویسی متد GetFile منطق خود را اعمال کنیم:
 
    public override VirtualFile GetFile(string virtualPath)
    {
        if (virtualPath == "~/signalr/hubs")
        {
            return new CustomVirtualFile(virtualPath,
                new MemoryStream(Encoding.Default.GetBytes(GetSignalRContent())));
        }

        return VirtualPathProvider.GetFile(virtualPath);
    }
در این متد ابتدا چک می‌کنیم اگر مسیر درخواست شده به مسیر مورد نظر ما اشاره داشت، با استفاده از متد GetSignalRContent محتوای تولید شده‌ی پویا را دریافت و از طریق کلاس CustomVirtualFile که از کلاس VirtualFile مشتق کرده ایم، آن‌را باز می‌گردانیم. کار این کلاس هم فراهم کردن بستری برای اشیایی است که یک فایل فیزیکی را در قالب سیستم فایل مجازی بکار می‌گیرند. تنها نکته‌ی قابل توجه در این کلاس، بازنویسی متد Open کلاس پایه، برای بازگرداندن یک Stream فقط خواندنی از محتوای منبع مورد نظر ماست. از آنجا که منبع ما در اینجا به طور پویا تولید می‌شود، همانطور که دیدید ما در متد GetFile از یک MemoryStream استفاده کردیم؛ در صورتیکه اگر با یک فایل فیزیکی سر و کار داشتیم، ممکن بود از یک FileStream استفاده کنیم.
در نهایت باید کلاس سفارشی شده را با سیستم مسیریابی پیش فرض سیستم Bundling جایگزین کنیم:
 
public static void RegisterBundles(BundleCollection bundles)
{
    BundleTable.VirtualPathProvider =
        new CustomVirtualPathProvider(BundleTable.VirtualPathProvider);

    Bundle include = new Bundle("~/bundle")
        .Include("~/Content/static.js")
        .Include("~/signalr/hubs");

    bundles.Add(include);
}
‫۸ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۱۰
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
توزیع پروژه‌های ASP.NET Core 1.1 بدون ارائه فایل‌های View آن
ارتقاء به ASP.NET Core 2.1: امکان کامپایل فایل‌های Razor در پروژه‌های Class library (یا پشتیبانی از طراحی افزونه‌پذیر به صورت توکار)


در نگارش 2.1 می‌توان فایل‌های razor (هم صفحات Razor و هم Viewهای Razor) را به همراه کنترلرها و مدل‌های آن‌ها داخل class libraries مجزا قرار داد و استفاده کرد. استفاده کننده فقط کافی است ارجاعی را به این کتابخانه‌ها اضافه کند تا امکانات آن‌ها قابل استفاده شوند.
فعالسازی این قابلیت در یک class library نیاز به تغییرات ذیل را در یک فایل csproj دارد (مشخص کردن sdk، تعیین کامپایل شدن viewها و صفحاتی که باید الحاق شوند):
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
    <TargetFramework>netstandard2.0</TargetFramework>
    <ResolvedRazorCompileToolset>RazorSdk</ResolvedRazorCompileToolset>
    <RazorCompileOnBuild>true</RazorCompileOnBuild>
    <IncludeContentInPack>false</IncludeContentInPack>
  </PropertyGroup>
<ItemGroup>
    <Content Include="Pages\**\*.cshtml" />
  </ItemGroup>
<ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Mvc" Version="2.1.0-preview1-final" />
  </ItemGroup>
</Project>

یک نکته‌ی تکمیلی
اگر برنامه‌های هاست کننده‌ی این پلاگین‌ها، دقیقا در مسیرهای متناظری صفحات و یا Viewهای Razor را قرار دهد، می‌تواند این صفحات را بازنویسی کند.
‫۶ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۱۱ اسفند ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۴۰
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
Highlight کردن لینک صفحه جاری در ASP.NET MVC
ممنون. مطلب جالبی است. یک راه حل عمومی دیگر مبتنی بر jQuery :
//--------------انتخاب خودکار لینک‌های بالای صفحه به ازای صفحه جاری
$(document).ready(function () {
    $("#headermenu a").each(function () {
        var $a = $(this);
        var href = $a.attr("href");
        if (href && (location.pathname.toLowerCase() == href.toLowerCase())) {
            //صفحه جاری را یافتیم
            $a.css({
                "color": "Yellow",
                "border-bottom": "1px solid"                 
             });
        }
    });
});
این روش بر اساس آدرس صفحه جاری و یافتن آن در ناحیه headermenu و سپس رنگی کردن آن کار می‌کند.
‫۱۲ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۶ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۱۶:۰۷
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
تعیین اعتبار کردن یک عبارت SQL

سؤال: چگونه می‌توان یک کوئری را تعیین اعتبار کرد بدون اینکه نتیجه‌ی اجرای آن برای ما اهمیتی داشته باشد یا دیتابیس را به هم بریزد؟

روش انجام این‌کار در اس کیوال سرور به صورت زیر است:

SET NOEXEC ON
GO
عبارات اس کیوال ما در اینجا قرار خواهند گرفت
GO
SET NOEXEC OFF
GO
مطابق راهنمای اس کیوال سرور، SET NOEXEC سبب کامپایل کوئری‌های پس از آن شده ولی آن‌ها‌را اجرا نخواهد کرد. همچنین SET PARSEONLY ON فقط syntax یک کوئری را بررسی کرده و خطاهای حاصل را نمایش می‌دهد (بدون اجرا کوئری، بدون کامپایل آن).

‫۱۵ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۸۷، ساعت ۰۰:۱۵