برای شروع ابتدا یک اینترفیس تعریف میکنیم:
public interface IFilesService { DirectoryInfo GetDirectoryInfo(string directoryPath); void DeleteFile(string fileName); void WritePersonInFile(string fileName,string name, string lastName, byte age); }
کلاس اصلی:
class FilesServices:IFilesService { public DirectoryInfo GetDirectoryInfo(string directoryPath) { return new DirectoryInfo(directoryPath); } public void DeleteFile(string fileName) { File.Delete(fileName); Console.WriteLine("the file has been deleted"); } public void WritePersonInFile(string fileName, string name, string lastName, byte age) { var text = $"my name is {name} {lastName} with {age} years old from dotnettips.info"; File.WriteAllText(fileName,text); } }
class FilesServicesProxy:IFilesService { private readonly IFilesService _filesService; public FilesServicesProxy() { _filesService=new FilesServices(); } public DirectoryInfo GetDirectoryInfo(string directoryPath) { var existing = Directory.Exists(directoryPath); if (!existing) Directory.CreateDirectory(directoryPath); return _filesService.GetDirectoryInfo(directoryPath); } public void DeleteFile(string fileName) { if(!File.Exists(fileName)) Console.WriteLine("Please enter a valid path"); else _filesService.DeleteFile(fileName); } public void WritePersonInFile(string fileName, string name, string lastName, byte age) { if (!Directory.Exists(fileName.Remove(fileName.LastIndexOf("\\")))) { Console.WriteLine("File Path is not valid"); return; } if (name.Trim().Length == 0) { Console.WriteLine("first name must enter"); return; } if (lastName.Trim().Length == 0) { Console.WriteLine("last name must enter"); return; } if (age<18) { Console.WriteLine("your age is illegal"); return; } if (name.Trim().Length < 3) { Console.WriteLine("first name must be more than 2 letters"); return; } if (lastName.Trim().Length <5) { Console.WriteLine("last name must be more than 4 letters"); return; } _filesService.WritePersonInFile(fileName,name,lastName,age); Console.WriteLine("the file has been written"); } }
در نهایت در بدنه اصلی با تست چندین حالت مختلف، همه متدها را داریم:
static void Main(string[] args) { IFilesService filesService=new FilesServicesProxy(); filesService.WritePersonInFile("c:\\myfakepath\\a.txt","ali","yeganeh",26); var directory = filesService.GetDirectoryInfo("d:\\myrightpath\\"); var fileName = Path.Combine(directory.FullName, "dotnettips.txt"); filesService.WritePersonInFile(fileName, "al", "yeganeh", 26); filesService.WritePersonInFile(fileName, "ali", "yeganeh", 12); filesService.WritePersonInFile(fileName, "ali", "yeganeh", 26); filesService.DeleteFile("c:\\myfakefile.txt"); filesService.DeleteFile(fileName); }
File Path is not valid first name must be more than 2 letters your age is illegal the file has been written Please enter a valid path the file has been deleted
public class CustomWebApplicationFactory : WebApplicationFactory<Program>
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <TargetFramework>net6.0</TargetFramework> </PropertyGroup> <ItemGroup> <InternalsVisibleTo Include="ProjName.Tests" /> </ItemGroup> </Project>
- جزئیات نحوه پیاده سازی یک Storage Provider برای ASP.NET Identity
- تشریح اینترفیس هایی که باید پیاده سازی شوند، و نحوه استفاده از آنها در ASP.NET Identity
- ایجاد یک دیتابیس MySQL روی Windows Azure
- نحوه استفاده از یک ابزار کلاینت (MySQL Workbench) برای مدیریت دیتابیس مذکور
- نحوه جایگزینی پیاده سازی سفارشی با نسخه پیش فرض در یک اپلیکیشن ASP.NET MVC
پیاده سازی یک Storage Provider سفارشی برای ASP.NET Identity
- <UserStore<TUser
- IdentityUser
- <RoleStore<TRole
- IdentityRole
Roles
در مخزن پیش فرض ASP.NET Identity EntityFramework کلاسهای بیشتری برای موجودیتها مشاهده میکنید.
- IdentityUserClaim
- IdentityUserLogin
- IdentityUserRole
public Task<IList<Claim>> GetClaimsAsync(IdentityUser user) { ClaimsIdentity identity = userClaimsTable.FindByUserId(user.Id); return Task.FromResult<IList<Claim>>(identity.Claims.ToList()); }
public class IdentityUser : IUser { public IdentityUser(){...} public IdentityUser(string userName) (){...} public string Id { get; set; } public string UserName { get; set; } public string PasswordHash { get; set; } public string SecurityStamp { get; set; } }
public class UserStore : IUserStore<IdentityUser>, IUserClaimStore<IdentityUser>, IUserLoginStore<IdentityUser>, IUserRoleStore<IdentityUser>, IUserPasswordStore<IdentityUser> { public UserStore(){...} public Task CreateAsync(IdentityUser user){...} public Task<IdentityUser> FindByIdAsync(string userId){...} ... }
public class IdentityRole : IRole { public IdentityRole(){...} public IdentityRole(string roleName) (){...} public string Id { get; set; } public string Name { get; set; } }
public class RoleStore : IRoleStore<IdentityRole> { public RoleStore(){...} public Task CreateAsync(IdentityRole role){...} public Task<IdentityRole> FindByIdAsync(string roleId){...} .... }
- MySQLDatabase: این کلاس اتصال دیتابیس MySql و کوئریها را کپسوله میکند. کلاسهای UserStore و RoleStore توسط نمونه ای از این کلاس وهله سازی میشوند.
- RoleTable: این کلاس جدول Roles و عملیات CRUD مربوط به آن را کپسوله میکند.
- UserClaimsTable: این کلاس جدول UserClaims و عملیات CRUD مربوط به آن را کپسوله میکند.
- UserLoginsTable: این کلاس جدول UserLogins و عملیات CRUD مربوط به آن را کپسوله میکند.
- UserRolesTable: این کلاس جدول UserRoles و عملیات CRUD مربوطه به آن را کپسوله میکند.
- UserTable: این کلاس جدول Users و عملیات CRUD مربوط به آن را کپسوله میکند.
ایجاد یک دیتابیس MySQL روی Windows Azure
در ویزارد Choose Add-on به سمت پایین اسکرول کنید و گزینه ClearDB MySQL Database را انتخاب کنید. سپس به مرحله بعد بروید.
4. راهکار Free بصورت پیش فرض انتخاب شده، همین گزینه را انتخاب کنید و نام دیتابیس را به IdentityMySQLDatabase تغییر دهید. نزدیکترین ناحیه (region) به خود را انتخاب کنید و به مرحله بعد بروید.
5. روی علامت checkmark کلیک کنید تا دیتابیس شما ایجاد شود. پس از آنکه دیتابیس شما ساخته شد میتوانید از قسمت ADD-ONS آن را مدیریت کنید.
6. همانطور که در تصویر بالا میبینید، میتوانید اطلاعات اتصال دیتابیس (connection info) را از پایین صفحه دریافت کنید.
7. اطلاعات اتصال را با کلیک کردن روی دکمه مجاور کپی کنید تا بعدا در اپلیکیشن MVC خود از آن استفاده کنیم.
ایجاد جداول ASP.NET Identity در یک دیتابیس MySQL
CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`users` ( `Id` VARCHAR(45) NOT NULL, `UserName` VARCHAR(45) NULL, `PasswordHash` VARCHAR(100) NULL, `SecurityStamp` VARCHAR(45) NULL, PRIMARY KEY (`id`)); CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`roles` ( `Id` VARCHAR(45) NOT NULL, `Name` VARCHAR(45) NULL, PRIMARY KEY (`Id`)); CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`userclaims` ( `Id` INT NOT NULL AUTO_INCREMENT, `UserId` VARCHAR(45) NULL, `ClaimType` VARCHAR(100) NULL, `ClaimValue` VARCHAR(100) NULL, PRIMARY KEY (`Id`), FOREIGN KEY (`UserId`) REFERENCES `IdentityMySQLDatabase`.`users` (`Id`) on delete cascade); CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`userlogins` ( `UserId` VARCHAR(45) NOT NULL, `ProviderKey` VARCHAR(100) NULL, `LoginProvider` VARCHAR(100) NULL, FOREIGN KEY (`UserId`) REFERENCES `IdentityMySQLDatabase`.`users` (`Id`) on delete cascade); CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`userroles` ( `UserId` VARCHAR(45) NOT NULL, `RoleId` VARCHAR(45) NOT NULL, PRIMARY KEY (`UserId`, `RoleId`), FOREIGN KEY (`UserId`) REFERENCES `IdentityMySQLDatabase`.`users` (`Id`) on delete cascade on update cascade, FOREIGN KEY (`RoleId`) REFERENCES `IdentityMySQLDatabase`.`roles` (`Id`) on delete cascade on update cascade);
ایجاد یک اپلیکیشن ASP.NET MVC و پیکربندی آن برای استفاده از MySQL Provider
6. در پنجره New ASP.NET Project قالب MVC را انتخاب کنید و تنظیمات پیش فرض را بپذیرید.
7. در پنجره Solution Explorer روی پروژه IdentityMySQLDemo کلیک راست کرده و Manage NuGet Packages را انتخاب کنید. در قسمت جستجوی دیالوگ باز شده عبارت "Identity.EntityFramework" را وارد کنید. در لیست نتایج این پکیج را انتخاب کرده و آن را حذف (Uninstall) کنید. پیغامی مبنی بر حذف وابستگیها باید دریافت کنید که مربوط به پکیج EntityFramework است، گزینه Yes را انتخاب کنید. از آنجا که کاری با پیاده سازی فرض نخواهیم داشت، این پکیجها را حذف میکنیم.
8. روی پروژه IdentityMySQLDemo کلیک راست کرده و Add, Reference, Solution, Projects را انتخاب کنید. در دیالوگ باز شده پروژه AspNet.Identity.MySQL را انتخاب کرده و OK کنید.
9. در پروژه IdentityMySQLDemo پوشه Models را پیدا کرده و کلاس IdentityModels.cs را حذف کنید.
10. در پروژه IdentityMySQLDemo تمام ارجاعات ";using Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework" را با ";using AspNet.Identity.MySQL" جایگزین کنید.
11. در پروژه IdentityMySQLDemo تمام ارجاعات به کلاس "ApplicationUser" را با "IdentityUser" جایگزین کنید.
12. کنترلر Account را باز کنید و متد سازنده آنرا مطابق لیست زیر تغییر دهید.
public AccountController() : this(new UserManager<IdentityUser>(new UserStore(new MySQLDatabase()))) { }
13. فایل web.config را باز کنید و رشته اتصال DefaultConnection را مطابق لیست زیر تغییر دهید.
<add name="DefaultConnection" connectionString="Database=IdentityMySQLDatabase;Data Source=<DataSource>;User Id=<UserID>;Password=<Password>" providerName="MySql.Data.MySqlClient" />
مقادیر <DataSource>, <UserId> و <Password> را با اطلاعات دیتابیس خود جایگزین کنید.
اجرای اپلیکیشن و اتصال به دیتابیس MySQL
5. در این مرحله کاربر جدید باید ایجاد شده و وارد سایت شود.
6. به ابزار MySQL Workbench بروید و محتوای جداول IdentityMySQLDatabase را بررسی کنید. جدول users را باز کنید و اطلاعات کاربر جدید را بررسی نمایید.
برای ساده نگاه داشتن این مقاله از بررسی تمام کدهای لازم خودداری شده، اما اگر مراحل را دنبال کنید و سورس کد نمونه را دریافت و بررسی کنید خواهید دید که پیاده سازی تامین کنندگان سفارشی برای ASP.NET Identity کار نسبتا ساده ای است.
ASP.NET MVC #18
public interface IRoleService { bool IsUserInRole(string username, string roleName); string[] GetRolesForUser(string username); void AddUsersToRoles(string[] usernames, string[] roleNames); string ApplicationName { get; set; } void CreateRole(string roleName); bool DeleteRole(string roleName, bool throwOnPopulatedRole); string[] FindUsersInRole(string roleName, string usernameToMatch); string[] GetAllRoles(); string[] GetUsersInRole(string roleName); void RemoveUsersFromRoles(string[] usernames, string[] roleNames); bool RoleExists(string roleName); }
public class RoleService: IRoleService { private readonly IDbSet<Role> _role; private readonly IUnitOfWork _uow; public RoleService(IUnitOfWork uow) { _uow = uow; _role = uow.Set<Role>(); } public bool IsUserInRole(string username, string roleName) { throw new NotImplementedException(); } public string[] GetRolesForUser(string username) { throw new NotImplementedException(); } //... }
قسمت قبل به IIS7 اختصاص داشت که شاید برای خیلیها کاربرد نداشته باشد خصوصا اینکه برنامه نویسها ترجیح میدهند به روشهایی روی بیاورند که کمتر نیاز به دخالت مدیر سرور داشته باشد؛ یا زمانیکه سایت شما بر روی یک هاست اینترنتی قرار گرفته است عملا شاید دسترسی خاصی به تنظیمات IIS نداشته باشید (مگر اینکه یک هاست اختصاصی را تهیه کنید).
برای IIS6 و ماقبل از آن و حتی بعد از آن!، حداقل دو روش برای کش کردن اطلاعات استاتیک وجود دارد:
الف) استفاده از web resources معرفی شده در ASP.Net 2.0 به بعد
در مورد نحوهی تعریف و بکارگیری web resources میتوان به مقاله "تبدیل پلاگینهای jQuery به کنترلهای ASP.Net" رجوع کرد.
همانطور که در شکل فوق نیز ملاحظه میکنید، هدر مربوط به مدت زمان منقضی شدن کش سمت کلاینت یک web resource توسط موتور ASP.Net به صورت خودکار به سال 2010 تنظیم شده است و این مقدار خالی نیست.
ب) افزودن این هدر به صورت دستی
برای این منظور باید در نحوهی ارائه فایلهای استاتیک دخالت کنیم و اینکار را با استفاده از یک generic handler میتوان انجام داد.
کد این generic handler میتواند به صورت زیر باشد:
using System;
using System.IO;
using System.Web;
using System.Web.Services;
using System.Reflection;
namespace test1
{
[WebService(Namespace = "http://tempuri.org/")]
[WebServiceBinding(ConformsTo = WsiProfiles.BasicProfile1_1)]
public class cache : IHttpHandler
{
private static void cacheIt(TimeSpan duration)
{
HttpCachePolicy cache = HttpContext.Current.Response.Cache;
FieldInfo maxAgeField = cache.GetType().GetField("_maxAge", BindingFlags.Instance | BindingFlags.NonPublic);
maxAgeField.SetValue(cache, duration);
cache.SetCacheability(HttpCacheability.Public);
cache.SetExpires(DateTime.Now.Add(duration));
cache.SetMaxAge(duration);
cache.AppendCacheExtension("must-revalidate, proxy-revalidate");
}
public void ProcessRequest(HttpContext context)
{
string file = context.Request.QueryString["file"];
if (string.IsNullOrEmpty(file))
{
return;
}
string contetType = context.Request.QueryString["contetType"];
if (string.IsNullOrEmpty(contetType))
{
return;
}
context.Response.Write(File.ReadAllText(context.Server.MapPath(file)));
//Set the content type
context.Response.ContentType = contetType;
// Cache the resource for 30 Days
cacheIt(TimeSpan.FromDays(30));
}
public bool IsReusable
{
get
{
return false;
}
}
}
}
این generic handler دو کوئری استرینگ را دریافت میکند؛ file جهت دریافت نام فایل و contetType جهت مشخص سازی نوع محتوایی که باید سرو شود؛ مثلا جاوا اسکریپت یا استایل شیت و امثال آن. سپس زمانیکه محتوا را Response.Write میکند، هدر مربوط به کش شدن آنرا نیز به 30 روز تنظیم مینماید.
تابع مربوط به کش کردن اطلاعات از مقاله ASP.NET Ajax Under-the-hood Secrets استخراج شد.
روش استفاده در مورد فایلهای CSS
بجای تعریف یک فایل CSS در صفحه، به صورت استاندارد، اکنون تعریف متداول را به صورت زیر اصلاح کنید:
<link type="text/css" href="cache.ashx?v=1&file=site.css&contetType=text/css" rel="Stylesheet" />
روش استفاده در مورد فایلهای JS
<script type="text/javascript" src="cache.ashx?v=1&file=js/jquery-1.3.2.min.js&contetType=application/x-javascript"></script>
معرفی ASP.NET Identity
ApplicationDbContext : IdentityDbContext<ApplicationUser>
نقش ngModel در data binding
ngModel دایرکتیوی است که وجود آن سبب میشود تا Angular آن المان ورودی خاص را تحت نظر قرار دهد:
<!--no binding --> <input name="firstname" ngModel>
برای رفع این مشکل میتوان با data binding یک طرفه شروع کرد:
<!--one way binding --> <input name="firstname" [ngModel]="firstName">
در حالت data binding یک طرفه، اگر کاربر اطلاعات فیلد firstname را در فرم برنامه تغییر دهد، این اطلاعات به خاصیت عمومی firstName منعکس نخواهد شد.
برای رفع این مشکل (در صورت نیاز)، میتوان از data binding دو طرفه استفاده کرد:
<!--two way binding --> <input name="firstname" [ngModel]="firstName" (ngModelChange)="firstName=$event">
البته این حالت دو طرفه، syntax ساده شدهی زیر را که به banana in the box نیز معروف شدهاست (موز همان () است و جعبه به [] اشاره میکند)، نیز میتواند داشته باشد که بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد:
<!--two way binding --> <input name="firstname" [(ngModel)]="firstName">
تعریف مدل فرم ثبت اطلاعات کارمندان
برای نگهداری اطلاعات فرم کارمندان، کلاس Employee را به ماژول Employee اضافه میکنیم:
> ng g cl Employee/Employee
installing class create src\app\Employee\employee.ts
export class Employee { constructor( public firstName: string, public lastName: string, public isFullTime: boolean, public paymentType: string, public primaryLanguage: string ) {} }
پس از آن، به فایل employee-register.component.ts مراجعه کرده و وهلهای از کلاس را به صورت یک خاصیت عمومی در اختیار قالب HTML ایی آن که فرم جاری را تشکیل میدهد، قرار میدهیم:
import { Employee } from "app/employee/employee"; export class EmployeeRegisterComponent implements OnInit { languages = ["Persian", "English", "Spanish", "Other"]; model = new Employee("Vahid", "N", true, "FullTime", "Persian");
تغییر قالب فرم ثبت اطلاعات کارمندان برای اتصال به model
در ادامه، مرحله به مرحله قالب فرم جاری را جهت اتصال به شیء model فوق تغییر خواهیم داد:
اتصال به Text boxes
<form #form="ngForm" novalidate> <div class="form-group"> <label>First Name</label> <input type="text" class="form-control" name="firstName" [(ngModel)]="model.firstName"> </div> <div class="form-group"> <label>Last Name</label> <input type="text" class="form-control" name="lastName" [(ngModel)]="model.lastName"> </div>
برای بررسی این مورد، در پایان فرم جهت دیباگ data binding، اطلاعاتی را که در مدل داریم و همچنین اطلاعاتی را که Angular در حال نظارت بر آنها است، به صورت json در صفحه درج میکنیم:
<button class="btn btn-primary" type="submit">Ok</button> </form> Model: {{ model | json }} <br> Angular: {{ form.value | json }} <br> form.pristine: {{ form.pristine }}
اتصال به Check boxes
<div class="checkbox"> <label> <input type="checkbox" name="is-full-time" [(ngModel)]="model.isFullTime"> Full Time Employee </label> </div>
اتصال به Radio buttons
<label>Payment Type</label> <div class="radio"> <label> <input type="radio" name="paymentType" value="FullTime" checked [(ngModel)]="model.paymentType"> Full Time </label> </div> <div class="radio"> <label> <input type="radio" name="paymentType" value="PartTime" [(ngModel)]="model.paymentType"> Part Time </label> </div>
اتصال به Drop downs
<div class="form-group"> <label>Primary Language</label> <select class="form-control" name="primaryLanguage" [(ngModel)]="model.primaryLanguage"> <option *ngFor="let lang of languages"> {{ lang }} </option> </select> </div>
نحوهی فراخوانی یک متد در حین data binding دو طرفه
همانطور که در ابتدای بحث نیز عنوان شد، data binding دو طرفه را به نحو دیگری نیز میتوان تعریف کرد:
<div class="form-group"> <label>First Name</label> <input type="text" class="form-control" name="firstName" [ngModel]="model.firstName" (ngModelChange)="firstNameToUpperCase($event)"> </div>
firstNameToUpperCase(value: string) { if (value.length > 0) this.model.firstName = value.charAt(0).toUpperCase() + value.slice(1); else this.model.firstName = value; }
در قسمت بعد مباحث اعتبارسنجی فرمهای مبتنی بر قالبها را بررسی میکنیم.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-template-driven-forms-lab-03.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
الف) دریافت کدهای EFTracingProvider اصلی: (+)
از کدهای دریافتی این مجموعه، فقط به دو پوشه EFTracingProvider و EFProviderWrapperToolkit آن نیاز است.
ب) اصلاح کوچکی در کدهای این پروایدر جهت بررسی نال بودن شیءایی که باید dispose شود
در فایل DbConnectionWrapper.cs، متد Dispose را یافته و به نحو زیر اصلاح کنید (بررسی نال نبودن wrappedConnection اضافه شده است):
protected override void Dispose(bool disposing) { if (disposing) { if (this.wrappedConnection != null) this.wrappedConnection.Dispose(); } base.Dispose(disposing); }
ج) ساخت یک کلاس پایه Context با قابلیت لاگ فرامین SQL صادره، جهت میسر سازی استفاده مجدد از کدهای آن
د) رفع خطای The given key was not present in the dictionary در حین استفاده از EFTracingProvider
در ادامه کدهای کامل این دو قسمت به همراه یک مثال کاربردی را ملاحظه میکنید:
using System; using System.Configuration; using System.Data; using System.Data.Common; using System.Data.Entity; using System.Data.Entity.Infrastructure; using System.Data.Entity.Migrations; using System.Diagnostics; using System.Linq; using EFTracingProvider; namespace Sample { public class Person { public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } } public class Configuration : DbMigrationsConfiguration<MyContext> { public Configuration() { var className = this.ContextType.FullName; var connectionStringData = ConfigurationManager.ConnectionStrings[className]; if (connectionStringData == null) throw new InvalidOperationException(string.Format("ConnectionStrings[{0}] not found.", className)); TargetDatabase = new DbConnectionInfo(connectionStringData.ConnectionString, connectionStringData.ProviderName); AutomaticMigrationsEnabled = true; AutomaticMigrationDataLossAllowed = true; } protected override void Seed(MyContext context) { for (int i = 0; i < 7; i++) context.Users.Add(new Person { Name = "name " + i }); base.Seed(context); } } public class MyContext : MyLoggedContext { public DbSet<Person> Users { get; set; } } public abstract class MyLoggedContext : DbContext { protected MyLoggedContext() : base(existingConnection: createConnection(), contextOwnsConnection: true) { var ctx = ((IObjectContextAdapter)this).ObjectContext; ctx.GetTracingConnection().CommandExecuting += (s, e) => { Console.WriteLine("{0}\n", e.ToTraceString()); }; } private static DbConnection createConnection() { var st = new StackTrace(); var sf = st.GetFrame(2); // Get the derived class Type in a base class static method var className = sf.GetMethod().DeclaringType.FullName; var connectionStringData = ConfigurationManager.ConnectionStrings[className]; if (connectionStringData == null) throw new InvalidOperationException(string.Format("ConnectionStrings[{0}] not found.", className)); if (!isEFTracingProviderRegistered()) EFTracingProviderConfiguration.RegisterProvider(); EFTracingProviderConfiguration.LogToFile = "log.sql"; var wrapperConnectionString = string.Format(@"wrappedProvider={0};{1}", connectionStringData.ProviderName, connectionStringData.ConnectionString); return new EFTracingConnection { ConnectionString = wrapperConnectionString }; } private static bool isEFTracingProviderRegistered() { var data = (DataSet)ConfigurationManager.GetSection("system.data"); var providerFactories = data.Tables["DbProviderFactories"]; return providerFactories.Rows.Cast<DataRow>() .Select(row => (string)row.ItemArray[1]) .Any(invariantName => invariantName == "EF Tracing Data Provider"); } } public static class Test { public static void RunTests() { Database.SetInitializer(new MigrateDatabaseToLatestVersion<MyContext, Configuration>()); using (var ctx = new MyContext()) { var users = ctx.Users.AsEnumerable(); if (users.Any()) { foreach (var user in users) { Console.WriteLine(user.Name); } } var rnd = new Random(); var user1 = ctx.Users.Find(1); user1.Name = "test user " + rnd.Next(); ctx.SaveChanges(); } } } }
توضیحات:
تعریف TargetDatabase در Configuration سبب میشود تا خطای The given key was not present in the dictionary در حین استفاده از این پروایدر جدید برطرف شود. به علاوه همانطور که ملاحظه میکنید اطلاعات رشته اتصالی بر اساس قراردادهای توکار EF Code first به نام کلاس Context تنظیم شده است.
کلاس MyLoggedContext، کلاس پایهای است که تنظیمات اصلی «EF Tracing Data Provider» در آن قرار گرفتهاند. برای استفاده از آن باید رشته اتصالی مخصوصی تولید و در اختیار کلاس پایه DbContext قرار گیرد (توسط متد createConnection ذکر شده).
به علاوه در اینجا توسط خاصیت EFTracingProviderConfiguration.LogToFile میتوان نام فایلی را که قرار است عبارات SQL تولیدی در آن درج شوند، ذکر نمود. همچنین یک روش دیگر دستیابی به کلیه عبارات SQL تولیدی را با مقدار دهی CommandExecuting در سازنده کلاس مشاهده میکنید.
اکنون که این کلاس پایه تهیه شده است، تنها کافی است Context معمولی برنامه به نحو زیر تعریف شود:
public class MyContext : MyLoggedContext
insert [dbo].[People]([Name]) values (@0) select [Id] from [dbo].[People] where @@ROWCOUNT > 0 and [Id] = scope_identity() -- @0 (dbtype=String, size=-1, direction=Input) = "name 0" insert [dbo].[People]([Name]) values (@0) select [Id] from [dbo].[People] where @@ROWCOUNT > 0 and [Id] = scope_identity() -- @0 (dbtype=String, size=-1, direction=Input) = "name 1" insert [dbo].[People]([Name]) values (@0) select [Id] from [dbo].[People] where @@ROWCOUNT > 0 and [Id] = scope_identity() -- @0 (dbtype=String, size=-1, direction=Input) = "name 2" insert [dbo].[People]([Name]) values (@0) select [Id] from [dbo].[People] where @@ROWCOUNT > 0 and [Id] = scope_identity() -- @0 (dbtype=String, size=-1, direction=Input) = "name 3" insert [dbo].[People]([Name]) values (@0) select [Id] from [dbo].[People] where @@ROWCOUNT > 0 and [Id] = scope_identity() -- @0 (dbtype=String, size=-1, direction=Input) = "name 4" insert [dbo].[People]([Name]) values (@0) select [Id] from [dbo].[People] where @@ROWCOUNT > 0 and [Id] = scope_identity() -- @0 (dbtype=String, size=-1, direction=Input) = "name 5" insert [dbo].[People]([Name]) values (@0) select [Id] from [dbo].[People] where @@ROWCOUNT > 0 and [Id] = scope_identity() -- @0 (dbtype=String, size=-1, direction=Input) = "name 6" SELECT [Extent1].[Id] AS [Id], [Extent1].[Name] AS [Name] FROM [dbo].[People] AS [Extent1] SELECT [Extent1].[Id] AS [Id], [Extent1].[Name] AS [Name] FROM [dbo].[People] AS [Extent1] name 0 name 1 name 2 name 3 name 4 name 5 name 6 update [dbo].[People] set [Name] = @0 where ([Id] = @1) -- @0 (dbtype=String, size=-1, direction=Input) = "test user 1355460609" -- @1 (dbtype=Int32, size=0, direction=Input) = 1
قسمتی از این خروجی مرتبط است به متد Seed تعریف شده که تعدادی رکورد را در بانک اطلاعاتی ثبت میکند.
دو select نیز در انتهای کار قابل مشاهده است. اولین مورد به علت فراخوانی متد Any صادر شده است و دیگری به حلقه foreach مرتبط میباشد (چون از AsEnumerable استفاده شده، هربار ارجاع به شیء users، یک رفت و برگشت به بانک اطلاعاتی را سبب خواهد شد. برای رفع این حالت میتوان از متد ToList استفاده کرد.)
در پایان کار، متد update مربوط است به فراخوانی متدهای find و save changes ذکر شده. این خروجی در فایل sql.log نیز در کنار فایل اجرایی برنامه ثبت شده و قابل مشاهده میباشد.
کاربردها
اطلاعات این مثال میتواند پایه نوشتن یک برنامه entity framework profiler باشد.
var firstControllerObj = function ($scope) { // Initialize the model object $scope.firstModelObj = { firstName: "John" }; }; var secondControllerObj = function ($scope) { // Initialize the model object $scope.secondModelObj = { lastName: "Doe" }; // Define utility functions $scope.getFullName = function () { return $scope.firstModelObj.firstName + " " + $scope.secondModelObj.lastName; }; }; var thirdControllerObj = function ($scope) { // Initialize the model object $scope.thirdModelObj = { middleName: "Al", lastName: "Smith" }; // Define utility functions $scope.getFullName = function () { return $scope.firstModelObj.firstName + " " + $scope.thirdModelObj.middleName + " " + $scope.thirdModelObj.lastName; }; };
<div ng-controller="firstControllerObj"> <h3>First controller</h3> <strong>First name:</strong> {{firstModelObj.firstName}}<br /> <br /> <label>Set the first name: <input type="text" ng-model="firstModelObj.firstName" /></label><br /> <br /> <div ng-controller="secondControllerObj"> <h3>Second controller (inside First)</h3> <strong>First name (from First):</strong> {{firstModelObj.firstName}}<br /> <strong>Last name (from Second):</strong> {{secondModelObj.lastName}}<br /> <strong>Full name:</strong> {{getFullName()}}<br /> <br /> <label>Set the first name: <input type="text" ng-model="firstModelObj.firstName" /></label><br /> <label>Set the last name: <input type="text" ng-model="secondModelObj.lastName" /></label><br /> <br /> <div ng-controller="thirdControllerObj"> <h3>Third controller (inside Second and First)</h3> <strong>First name (from First):</strong> {{firstModelObj.firstName}}<br /> <strong>Middle name (from Third):</strong> {{thirdModelObj.middleName}}<br /> <strong>Last name (from Second):</strong> {{secondModelObj.lastName}}<br /> <strong>Last name (from Third):</strong> {{thirdModelObj.lastName}}<br /> <strong>Full name (redefined in Third):</strong> {{getFullName()}}<br /> <br /> <label>Set the first name: <input type="text" ng-model="firstModelObj.firstName" /></label><br /> <label>Set the middle name: <input type="text" ng-model="thirdModelObj.middleName" /></label><br /> <label>Set the last name: <input type="text" ng-model="thirdModelObj.lastName" /></label> </div> </div> </div>