Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
non empty(
topcount([Product].[Product Categories].[Subcategory],5)
) on rows
From [Adventure Works]

در اینجا تابع topcount دارای دو پارامتر می باشد  که پارامتر دوم آن مشخص کننده‌ی تعداد ردیف واکشی شده و پارامتر اول آن، مشخص کننده‌ی دایمنشنی می‌باشد که عمل واکشی برای آن صورت می‌گیرد. همچنین در بالا از تابع Non empty  برای حذف ردیف‌های دارای مقدار  Null استفاده شده است. حال تصور کنید بخواهیم پنج دسته بندی محصولی را دریافت کنیم که دارای بیشترین میزان فروش اینترنتی می‌باشند.

Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
non empty(
topcount(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
5,
[Measures].[Internet Sales Amount]
)
) on rows
From [Adventure Works]

Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
topcount(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
5,
[Measures].[Reseller Sales Amount]
) on rows
From [Adventure Works]

Select
{[Measures].[Internet Sales Amount],[Measures].[Reseller Sales Amount]} on columns,
topcount(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
5,
[Measures].[Reseller Sales Amount]
) on rows
From [Adventure Works]

Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
bottomcount(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
30,
[Measures].[Internet Sales Amount]
) on rows
From [Adventure Works]

ردیف‌ هایی که دارای مقدار Null  می باشند هم در خروجی قرار می گیرند

Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
non empty bottomcount(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
30,
[Measures].[Internet Sales Amount]
)on rows
From [Adventure Works]

Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
{
 toppercent(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
53,
[Measures].[Internet Sales Amount]
),
 [Product].[Product Categories]
} on rows
From [Adventure Works]

Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
non empty bottompercent(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
--0.01,
1,
[Measures].[Internet Sales Amount]
) on rows
From [Adventure Works]

Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
topsum(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
25000000,
[Measures].[Internet Sales Amount]
) on rows
From [Adventure Works]

در این کوئری از تابع TopSum  استفاده شده است که عملا حداکثر تعداد دسته بندی محصولاتی را بازیابی می‌کند که دارای بیشترین میزان فروش بوده اند و همچنین در مجموع بیش از 25000000   فروش داشته باشند .

تابع bottomsum  عملا تعداد دسته بندی محصولاتی را که دارای کمترین میزان فروش بوده اند و همچنین سرجمع میزان فروش اینترنتی آنها 100000 بوده است را بر می گرداند. البته خروجی توسط non empty ، فیلتر شده است و خروجی هایی که کاملا  Null  می باشند، حذف گردیده اند.

Select
[Measures].[Internet Sales Amount] on columns,
non empty bottomsum(
[Product].[Product Categories].[Subcategory],
100000,
[Measures].[Internet Sales Amount]
)on rows
From [Adventure Works]

چرا افسانه‌ای که می‌گوید PHP از ASP.NET سریعتر است اینقدر شایع است؟ در این مقاله به بیان حقایقی می‌پردازیم که این افسانه را زیر سوال می‌برد؟

خیلی وقتها در بسیاری از نوشته‌ها و اظهارنظر‌ها می‌بینیم ادعا می‌شود که PHP بسیار سریعتر از ASP.net است و اینکه ASP.net از لحاظ سرعت کند است. آزار دهنده‌ترین بخش این ادعاها، آن است که هر یک از آنها را که نگاه می‌کنی بصورت کاملا غیر واقع بینانه به موضوع نگاه می‌کنند و فقط بدون دلیل این موضوع را ادعا می‌کنند. زیرا به این موضوع بصورتی کاملا متعصبانه و بدور از واقعیتها نگاه می‌شود. به همین دلیل بصورت گسترده ای این افسانه در میان اهالی وب پذیرفته شده است.

حال بجای اینکه این موضوع را بارها و بارها در جاهای مختلف بیان کنیم، این مقاله را نوشته و در هر کجا که لازم باشد به آن ارجاع خواهیم داد. باید توجه کنید این حقیقت که زبان PHP یک زبان اصیل و قدرتمند است هیچ شکی در آن نیست اما اینکه بخواهیم بصورت مغرضانه و به این دلیل که ما از این زبان استفاده می‌کنیم، آنرا از هر لحاظ برتر از سایر زبانها بدانیم (کمی که نه) بسیار اغراق آمیز است.

این مقاله برای این نیست که ما هریک از این زبانها را زیر سوال ببریم. بلکه برای آن است که این موضوع را با دلایل منطقی و حقیقی بررسی کنیم که آیا اینکه می‌گویند PHP از ASP.net سریعتر است واقعیت دارد یا نه؟

Compiled در مقابل Interpreted Languages:

قبل از هرچیز ذکر این نکته الزامی است که این دو زبان تفاوتهای اساسی در base دارند. ASP.net یک زبان بهینه سازی و کامپایل شده است، به این معنی که کدهای نوشته شده در این زبان قبل از اینکه قابل اجرا شوند، به مجموعه ای از دستورالعمل‌های خاص ماشین تبدیل می‌شوند. از سوی دیگر PHP یک زبان تفسیر شده است، به این معنی که کدهای نوشته شده به همان شکل ذخیره شده و در زمان اجرا این کدها تفسیر می‌شوند. این موضوع بطور گسترده‌ای پذیرفته شده و ثابت شده است که برنامه‌های کامپایل شده به مراتب سریعتر از برنامه‌های تفسیر شده اجرا می‌شوند، به این دلیل که برنامه‌های تفسیر شده نیاز دارند تا در زمان اجرا به دستورالعملهای ماشین تبدیل شوند.

در اینجا به یک نقل قول از دانشنامه آزاد ویکی پدیا اشاره می‌کنم که میزان سریعتر بودن برنامه‌های کامپایل شده را نشان می‌دهد:

"A program translated by a compiler tends to be much faster than an interpreter executing the same program: even a 10:1 ratio is not uncommon. The mixed solution's efficiency is typically somewhere in between."

به این معنا که یک برنامه بصورت کامپایل شده بسیار سریعتر از همان برنامه بصورت تفسیر شده، اجرا می‌شود.

اعداد و ارقام:

حال که تئوری خود را مبنی بر دلیل سریعتر بودن ASP.net بیان کردیم بیایید با هم نگاهی به برخی آمارها بیاندازیم تا این تئوری را در عمل هم نشان داده باشیم.

آمارهای زیر توسط شرکت WrenSoft جهت مقایسه زمان اجرای یک کد مشابه در زبانهای مختلف تهیه شده است. اگر می‌خواهید توصیف عمیق‌تری از آمارها داشته باشید لطفا لینک را دنبال کنید.

همانطور که میبینید زمان متوسط برای سایت PHP، 0.1500 ثانیه و برای سایت ASP.net، 0.0150 ثانیه است. یک تفاوت بزرگ: PHP ده برابر نسبت به ASP.net کندتر است!

نمودار دوم: زمان صرف شده برای تولید و نمایش نتایج برای جستجوی وب سایت‌های متوسط

PHP، 1.0097 ثانیه طول می‌کشد در حالی که ASP.net، 0.0810 ثانیه زمان نیاز دارد. می‌بینیم که PHP دوازده بار بیشتر از ASP.net زمان می‌برد.

درحال حاضر این آزمون با یک کد مشابه در زبانهای برنامه نویسی مختلف پیاده سازی و اجرا شد و نتیجه را مشاهده نمودید. حال این موضوع پیش میاید که این اجرای کدها بر روی سیستم عامل ویندوزی بوده است و این می‌تواند به نفع ASP.net باشد، پس همین آزمون را بر روی سیستم عامل لینوکسی مشاهده می‌کنیم.

آمارهای زیر از سایت معتبر shootout.alioth.debian.org گرفته شده است. این آمارها نحوه اجرای همان کد را بر روی سیستم عامل لینوکسی برای هردو زبان نشان می‌دهد: 

همانطور که مشاهده می‌کنید در سیستم لینوکسی نیز همچنان ASP.net سریعتر از PHP عمل می‌کند.

نتیجه گیری:

همین حالا جمله‌ی "asp.net vs php speed" را در google جستجو کنید. خواهید دید که در اکثر پست‌ها گفته شده که PHP از ASP.net سریعتر است اما دلیلی بر این ادعا نخواهید یافت و فقط در حد حرف است. مشکل این است که اکثر مردم وقتی چیزی را زیاد می‌بینند یا زیاد می‌شنوند بدون آنکه دلیل بخواهند آنرا می‌پذیریند و حتی بعضی اوقات از آن نیز دفاع می‌کنند که واقعا جای تاسف دارد.

توسعه وب بوسیله PHP کار خوبی است، بسیاری از اپلیکیشن‌ها و وبسایتهای شگفت انگیز توسط این زبان نوشته شده اند. اگر احساس می‌کنید PHP یک زبان برتر است از آن استفاده کنید اما این دلیل نمی‌شود که اطلاعات غلط را به دیگران القاء کنید و بدون دلیل و مدرک این زبان را از هر لحاظ برتر بدانید حال آنکه در این مقاله دیدیم که براساس چیزی که ارائه شد، ASP.net سرعت بیشتری نسبت به PHP دارد.

اگر با من در این امر موافق نیستید می‌توانید با نظرهای مستدل خود ما را راهنمایی کنید. 

• فیلدهای FirstName و LastName از جدول Persons
• فیلد HireDate از جدول Instructors
• فیلد EnrollmentDate، Credits و Degree از جدول Students
• فیلد AdminDate از جدول Admins
• فیلدهای BusinessCredits و Discipline از جدول BusinessStudents

یک فیلد با نام PersonCategory نیز اضافه شده است که «مقداری عددی» می‌پذیرد و برای «متمایز کردن رکوردها» استفاده می‌شود:

• 1 ، نمایانگر Student
• 2 ، نمایانگر Instructor
• 3 ، نمایانگر Admin
• 4 ، نمایانگر BusinessStudent

از این جدول می‌خواهیم به مدل قسمت اول برسیم اما این بار با استفاده از روش TPH. در شکل زیر، جدول Persons به صورت مدل شده در برنامه نشان داده شده است.

حال باید خصیصه‌های موجودیت Person را به موجودیت‌های مشتق شده منتقل کرد. بدین منظور، هر خصیصه از موجودیت Person را انتخاب، کلیدهای Ctrl+X را فشار دهید، سپس بر روی قسمت Properties موجودیت مشتق شده‌ی مورد نظر رفته و کلیدهای Ctrl+V را فشار دهید. نتیجه در شکل زیر نشان داده شده است.

اکنون زمان آن رسیده است تا جدول متناظر با هر یک از موجودیت‌های مشتق شده را معرفی کنیم. تمامی موجودیت‌های مشتق شده از جدول Persons استفاده می‌کنند. بر روی هر یک از آنها کلیک راست کرده و گزینه‌ی Table Mapping را انتخاب کنید. پنجره  ی Mapping Details نشان داده می‌شود. ابتدا بر روی عبارت Add a Table or View و سپس بر روی نشانگر رو به پایینی که کنار آن ظاهر می‌شود کلیک کنید (شکل زیر). 

آیتم Persons را انتخاب کنید. اکنون باید فیلد تفکیک کننده‌ی رکوردها را مشخص کنیم. برای این حالت باید یک شرط ایجاد نمود. در همان پنجره‌ی Mapping Details، عبارتی با عنوان Add a Condition وجود دارد. بر روی آن کلیک و در لیستی که ظاهر می‌شود، آیتم PersonCategory را انتخاب کنید (شکل زیر).

سپس در ستون Value/Property، مقدار آن را "1" قرار دهید (شکل زیر).

تناظر میان موجودیت و جدول Persons و مقداردهی مناسب به فیلد متمایز کننده را برای تمامی موجودیت‌های مشتق شده انجام دهید. دلیل این کار این است که EF بداند هر رکورد در چه زمانی باید به چه موجودیتی تبدیل شود. دقت کنید که پیشتر به مقدار فیلد متمایز کننده برای هر موجودیت اشاره کردیم. نکته‌ی مهم اینکه یک شرط نیز باید برای موجودیت Person ایجاد و مقدار فیلد متمایز کننده‌ی آن را "صفر" تعریف کنید.
مثال ما آماده است. آن را امتحان می‌کنیم.

using (PersonDbEntities context = new PersonDbEntities())
{

    var people = from p in context.Persons
                 select p;

    foreach (Person person in people)
    {
        Console.WriteLine("{0}, {1}",
            person.LastName,
            person.FirstName);

        if (person is Student)
            Console.WriteLine("    Degree: {0}",
                ((Student)person).Degree);
        
        if (person is BusinessStudent)
            Console.WriteLine("    Discipline: {0}",
                ((BusinessStudent)person).Discipline);
    }

    Console.ReadLine();
}

• سرعت بالای عملیات CRUD، به دلیل وجود تمامی داده‌ها در یک جدول
• تعداد جداول در پایگاه داده، کم و مدیریت آنها آسان‌تر است

• افزونگی داده ها. مقادیر برخی ستون‌ها برای بعضی از رکوردها، حاوی مقدار NULL است و تعداد این ستون‌ها به تعداد زیر مجموعه‌ها ارتباط دارد
• عیب اول، باعث می‌شود تا در صورتی که داده‌ها به صورت دستی تغییر پیدا کنند، جامعیت داده‌ها از بین برود
• افزایش بی دلیل حجم داده ها
• اضافه و حذف کردن موجودیت‌ها به مدل، عملی زمانبر و پیچیده است

routes.MapHttpRoute(
    name: "DefaultApi",
    routeTemplate: "api/{controller}/{id}",
    defaults: new { id = RouteParameter.Optional }
);

• {controller} به نام Controller تناظر پیدا می‌کند.
• نوع درخواست ارسالی (GET، POST، PUT، DELETE) به نام متد تناظر پیدا می‌کند.
• اگر قسمت {id} در آدرس وجود داشته باشد، به پارامتر id متد انتخاب شده پاس داده می‌شود.
• اگر آدرس دارای Query String باشد، به پارامترهای همنام خود در متد، تناظر پیدا می‌کنند.

در ذیل، مثال هایی را از چند آدرس درخواستی و نتیجه‌ی حاصل از فراخوانی آنها مشاهده می‌کنید. 

• آدرس api/products/ با نوع درخواست GET به متد ()GetAllProducts
• آدرس api/products/1/ با نوع درخواست GET به متد (1)GetProductById
• آدرس api/products?category=hardware/ با نوع درخواست GET به متد ("GetProductByCategory("hardware

در آدرس اول، عبارت "products" به ProductsController تطبیق پیدا می‌کند. درخواست نیز از نوع GET است، بنابراین Web API به دنبال متدی در Controller می‌گردد که نام آن با عبارت GET "آغاز" شده باشد. همچنین، آدرس شامل قسمت {id} نیز نیست. بنابراین، Web API متدی را انتخاب می‌کند که پارامتر ورودی ندارد. متد GetAllProducts در ProductsController، تمامی این شروط را دارد، پس انتخاب می‌شود.
در دومین آدرس، همان حالت قبل وجود دارد، با این تفاوت که در آدرس درخواستی، قسمت {id} وجود دارد. از آنجا که نوع قسمت {id} در متد int ،GetProductById تعریف شده است، باید یک عدد صحیح بعد از آدرس /api/products وجود داشته باشد تا متد GetProductById فراخوانی شود. این عدد به طور خودکار به نوع int تبدیل شده و در پارامتر اول متد GetProductById قرار می‌گیرد. در ذیل، برخی آدرس‌ها را ملاحظه می‌کنید که معتبر نیستند و باعث بروز خطا می‌شوند.

• آدرس api/products/ با نوع درخواست POST، باعث خطای 405Method Not Allowed می‌شود.
• آدرس api/users/ با نوع درخواست GET، باعث خطای 404Not Found می‌شود.
• آدرس api/products/abc/ با نوع درخواست GET، باعث خطای 400Bad Request می‌شود.

در آدرس اول، Client یک درخواست از نوع POST ارسال کرده است. Web API به دنبال متدی می‌گردد که نام آن با عبارت Post آغاز می‌شود. اما متدی با این شرط در ProductsController وجود ندارد. بنابراین، پاسخی که دریافت می‌شود، عبارت "405 Method Not Allowed" است. درخواست برای آدرس /api/users/ نیز معتبر نیست، چون Controllerیی با نام UsersController وجود ندارد. و سومین آدرس نیز بدین دلیل نامعتبر است که قسمت abc نمی‌تواند به یک عدد صحیح تبدیل شود. 

اگر قسمت Response body را انتخاب کنید، پاسخ دریافت شده در قالب JSON را خواهید دید. 

نسخه جدید برنامه مدیریت بسته‌های دات نت هم آماده شد. میتونین از اینجا دانلودش کنین. (2.5MB)

طبق آمار خود سایت نوگت تا حالا بیش از 14.6 میلیون بار بسته‌های اون توسط کاربران دانلود شدن و بیش از 7000 بسته متمایز در این گالری موجوده!

NuGet 2.0 Release Notes

یکی از مشکلاتی که تو این نسخه رفع شده موردی بود که در ارتباطات کند اینترنت بوجود میومد (^). تو کنسول این افزونه پس از وارد کردن قسمتی از نام یک بسته با فشردن کلید TAB نام تمام بسته‌هایی که اول اسمشون اون عبارت تایپ شده باشه، لیست میشه (Tab Completion).

این عملیات در نسخه‌های قبلی با استفاده از یک درخواست HTML به OData (^) انجام میشد که داده‌هایی بیش از حد نیاز رو برمیگردوند. اما تو این نسخه این عملیات با استفاده از یک درخواست سریع JSON انجام میشه. (^)

من خودم این ویژگی رو تست کردم و افزایش سرعتش قابل ملاحظه بود!

یکی دیگه بهبودهای حاصله در دریافت بسته‌های وابسته نسبت به نسخه دات نت فریمورک در پروژه هدف هستش. یعنی میشه  تنظیماتی روی بسته‌های نوگت اعمال کرد تا به صورت هوشمندانه نسخه متناسب با دات نت فریمورک مورد استفاده رو دانلود و نصب کنه.

اگه به صفحه مربوط به مشکلات و درخواستهای کاربران برای این افزونه (^) مراجعه کنین میبینید این دو موردکه تو این نسخه برطرف شدن بیشترین تقاضا رو داشتن. مورد اول با توجه به سرعت پایین اینترنت برای خود من خیلی کاربردیه.

نکته: اگر از VS 2010 SP1 استفاده میکنین هنگام به روز رسانی نوگت با استفاده از Extension Manager خود VS ممکنه با خطا مواجه بشین. اصولا بهترین روش نصب نوگت ابتدا unistall کردن نسخه قدیمی این افزونه از طریق appwiz.cpl و سپس نصب نسخه جدید با اجرای فایل vsix. هست (در هر دو قسمت نیاز به دسترسی administrator دارین).

و در نهایت: 

You can develop your own package and share it via the NuGet Gallery. (^) 

ویرایش:

متاسفانه دیروز وقت نکردم نتایج آزمایش با Fiddler رو اینجا بزارم.

مورد اول (Tab Completion) رو با سه نسخه از نوگت (1.6 و 1.8 و 2.0) برای دو عبارت jque و signa تست کردم و نتایج بدست اومده به شرح زیره. در زیر url درخواست مربوطه به همراه حجم دیتای دریافتی آورده شده:

نوگت 1.6:

nuget ver 1.6

jque:
GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'jque')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1
53691 bytes

signa:
GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'signa')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1
11536 bytes

نوگت 1.8:

nuget ver 1.8

jque:
GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'jque')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1
53694 bytes

signa:
GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'signa')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1
11536 bytes

نوگت 2.0:

nuget ver 2.0

jque:
GET https://nuget.org/api/v2/package-ids?partialId=jque HTTP/1.0
598 bytes

signa:
GET https://nuget.org/api/v2/package-ids?partialId=signa HTTP/1.0
457 bytes

پاسخ سرور به عبارت signa در نسخه 2.0:

HTTP/1.1 200 OK
Cache-Control: private
Content-Type: application/json; charset=utf-8
Server: Microsoft-IIS/7.0
X-AspNetMvc-Version: 3.0
X-AspNet-Version: 4.0.30319
X-Powered-By: ASP.NET
Date: Thu, 28 Jun 2012 07:23:06 GMT
Connection: close
Content-Length: 457

["SignalR","SignalR.Client","SignalR.Client.Silverlight","SignalR.Client.Silverlight5","SignalR.Client.WP7","SignalR.EventStream","SignalR.Hosting.AspNet","SignalR.Hosting.Common","SignalR.Hosting.Owin","SignalR.Hosting.Self","SignalR.Js","SignalR.MicroSliver","SignalR.Ninject","SignalR.RabbitMq","SignalR.Reactive","SignalR.Redis","SignalR.Sample","SignalR.Server","SignalR.StructureMap","SignalR.WebSockets","SignalR.WindowsAzureServiceBus","Signals.js"]

میبینید که غیرقابل مقایسه هستن! و همونوطور که آقای هنسلمن (^) در مورد نسخه‌های قدیمی گفتن: «داده‌های بیش از حد نیاز رو برمیگردونن»

نسخه‌های قبل از 2.0 همگی از odata استفاده میکردن و داده‌های برگشتی تماما encrypt شده‌اند. اما در نسخه 2.0 داده‌های برگشتی از نوع JSON هست (به Fiddler مراجعه کنین تا تفاوت واقعی رو ببینین. البته برای اینکه داده‌های encrypt شده رو در fiddler ببینین باید طبق راهنمایی خودش از تنظیمات مربوط به decrypt ترافیک https استفاده کنین)