Signature = HMACSHA256(base64UrlEncode(header) + "." + base64UrlEncode(payload), secret)
public static Task RunAndDispose(Func<Task> action)
معرفی ASP.NET Identity
- منظور دیتابیس سیستم عضویت است، همانطور که گفته شد این دیتابیس توسط EF ساخته میشود، بنابراین جداول، فیلدها و دیگر موارد را میتوانید سفارشی کنید.
- همانطور که از امضای این متد مشخص است، عملیات بصورت Async پردازش میشوند. برای اطلاعات بیشتر به این لینک نمونه مراجعه کنید.
EF Code First #12
ASP.NET MVC #10
Iris Identity
نگاهی به ساختار طراحی اعتبارسنجی از راه دور در ASP.NET MVC و jQuery Validator
در نگارشهای مختلف ASP.NET MVC و ASP.NET Core، ویژگی Remote سمت سرور، سبب درج یک چنین ویژگیهایی در سمت کلاینت میشود:
data-val-remote="کلمه عبور وارد شده را راحت می‌توان حدس زد!" data-val-remote-additionalfields="*.Password1" data-val-remote-type="POST" data-val-remote-url="/register/checkpassword"
- متن نمایشی خطای اعتبارسنجی.
- تعدادی فیلد اضافی که در صورت نیز از فرم استخراج میشوند و به سمت سرور ارسال خواهند شد.
- نوع روش ارسال اطلاعات به سمت سرور.
- یک URL که مشخص میکند، این اطلاعات باید به کدام اکشن متد در سمت سرور ارسال شوند.
سمت سرور هم میتواند یک true یا false را بازگشت دهد و مشخص کند که آیا اطلاعات مدنظر معتبر نیستند یا هستند.
شبیه به یک چنین ساختاری را در ادامه با ایجاد یک دایرکتیو سفارشی اعتبارسنجی برنامههای Angular تدارک خواهیم دید.
ساختار اعتبارسنجهای سفارشی async در Angular
در مطلب «نوشتن اعتبارسنجهای سفارشی برای فرمهای مبتنی بر قالبها در Angular» جزئیات نوشتن اعتبارسنجهای متداول فرمهای Angular را بررسی کردیم. این نوع اعتبارسنجها چون اطلاعاتی را به صورت Ajax ایی به سمت سرور ارسال نمیکنند، با پیاده سازی اینترفیس Validator تهیه خواهند شد:
export class EmailValidatorDirective implements Validator {
export class RemoteValidatorDirective implements AsyncValidator {
validate(c: AbstractControl): Promise<ValidationErrors | null> | Observable<ValidationErrors | null>;
پیاده سازی یک اعتبارسنج از راه دور مبتنی بر Observableها در Angular
ابتدا یک دایرکتیو جدید را به نام RemoteValidator به ماژول custom-validators اضافه کردهایم:
>ng g d CustomValidators/RemoteValidator -m custom-validators.module
import { Directive, Input } from "@angular/core"; import { AsyncValidator, AbstractControl, NG_ASYNC_VALIDATORS } from "@angular/forms"; import { Http, RequestOptions, Response, Headers } from "@angular/http"; import "rxjs/add/operator/map"; import "rxjs/add/operator/distinctUntilChanged"; import "rxjs/add/operator/takeUntil"; import "rxjs/add/operator/take"; import { Observable } from "rxjs/Observable"; import { Subject } from "rxjs/Subject"; @Directive({ selector: "[appRemoteValidator][formControlName],[appRemoteValidator][formControl],[appRemoteValidator][ngModel]", providers: [ { provide: NG_ASYNC_VALIDATORS, useExisting: RemoteValidatorDirective, multi: true } ] }) export class RemoteValidatorDirective implements AsyncValidator { @Input("remote-url") remoteUrl: string; @Input("remote-field") remoteField: string; @Input("remote-additional-fields") remoteAdditionalFields: string; constructor(private http: Http) {} validate(control: AbstractControl): Observable<{ [key: string]: any }> { if (!this.remoteUrl || this.remoteUrl === undefined) { return Observable.throw("`remoteUrl` is undefined."); } if (!this.remoteField || this.remoteField === undefined) { return Observable.throw("`remoteField` is undefined."); } const dataObject = {}; if ( this.remoteAdditionalFields && this.remoteAdditionalFields !== undefined ) { const otherFields = this.remoteAdditionalFields.split(","); otherFields.forEach(field => { const name = field.trim(); const otherControl = control.root.get(name); if (otherControl) { dataObject[name] = otherControl.value; } }); } // This is used to signal the streams to terminate. const changed$ = new Subject<any>(); changed$.next(); // This will signal the previous stream (if any) to terminate. const debounceTime = 400; return new Observable((obs: any) => { control.valueChanges .takeUntil(changed$) .take(1) .debounceTime(debounceTime) .distinctUntilChanged() .flatMap(term => { dataObject[this.remoteField] = term; return this.doRemoteValidation(dataObject); }) .subscribe( (result: IRemoteValidationResult) => { if (result.result) { obs.next(null); } else { obs.next({ remoteValidation: { remoteValidationMessage: result.message } }); } obs.complete(); }, error => { obs.next(null); obs.complete(); } ); }); } private doRemoteValidation(data: any): Observable<IRemoteValidationResult> { const headers = new Headers({ "Content-Type": "application/json" }); // for ASP.NET MVC const options = new RequestOptions({ headers: headers }); return this.http .post(this.remoteUrl, JSON.stringify(data), options) .map(this.extractData) .do(result => console.log("remoteValidation result: ", result)) .catch(this.handleError); } private extractData(res: Response): IRemoteValidationResult { const body = <IRemoteValidationResult>res.json(); return body || (<IRemoteValidationResult>{}); } private handleError(error: Response): Observable<any> { console.error("observable error: ", error); return Observable.throw(error.statusText); } } export interface IRemoteValidationResult { result: boolean; message: string; }
ساختار Directive تهیه شده مانند همان مطلب «نوشتن اعتبارسنجهای سفارشی برای فرمهای مبتنی بر قالبها در Angular» است، تنها با یک تفاوت:
@Directive({ selector: "[appRemoteValidator][formControlName],[appRemoteValidator][formControl],[appRemoteValidator][ngModel]", providers: [ { provide: NG_ASYNC_VALIDATORS, useExisting: RemoteValidatorDirective, multi: true } ] })
سپس ورودیهای این دایرکتیو را مشاهده میکنید:
export class RemoteValidatorDirective implements AsyncValidator { @Input("remote-url") remoteUrl: string; @Input("remote-field") remoteField: string; @Input("remote-additional-fields") remoteAdditionalFields: string;
<input #username="ngModel" required maxlength="8" minlength="4" type="text" appRemoteValidator [remote-url]="remoteUsernameValidationUrl" remote-field="FirstName" remote-additional-fields="email,password" class="form-control" name="username" [(ngModel)]="model.username">
- ویژگی remote-field مشخص میکند که اطلاعات المان جاری با چه کلیدی به سمت سرور ارسال شود.
- ویژگی remote-additional-fields مشخص میکند که علاوه بر اطلاعات کنترل جاری، اطلاعات کدامیک از کنترلهای دیگر را نیز میتوان به سمت سرور ارسال کرد.
یک نکته:
ذکر "remote-field="FirstName به معنای انتساب مقدار رشتهای FirstName به خاصیت متناظر با ویژگی remote-field است.
انتساب ویژهی "remoteUsernameValidationUrl" به [remote-url]، به معنای انتساب مقدار متغیر remoteUsernameValidationUrl که در کامپوننت متناظر این قالب مقدار دهی میشود، به خاصیت متصل به ویژگی remote-url است.
export class UserRegisterComponent implements OnInit { remoteUsernameValidationUrl = "api/Employee/CheckUser";
[remote-field]="'FirstName'"
ساختار مورد انتظار بازگشتی از سمت سرور
در کدهای فوق، یک چنین ساختاری باید از سمت سرور بازگشت داده شود:
export interface IRemoteValidationResult { result: boolean; message: string; }
namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class EmployeeController : Controller { [HttpPost("[action]")] [ResponseCache(Location = ResponseCacheLocation.None, NoStore = true)] public IActionResult CheckUser([FromBody] Employee model) { var remoteValidationResult = new { result = true, message = $"{model.FirstName} is fine!" }; if (model.FirstName?.Equals("Vahid", StringComparison.OrdinalIgnoreCase) ?? false) { remoteValidationResult = new { result = false, message = "username:`Vahid` is already taken." }; } return Json(remoteValidationResult); } } }
همچنین اعتبارسنج سفارشی از راه دور فوق، پیامها را تنها از طریق HttpPost ارسال میکند. علت اینجا است که در حالت POST، برخلاف حالت GET میتوان اطلاعات بیشتری را بدون نگرانی از طول URL، ارسال کرد و همچنین کل درخواست، به علت وجود کاراکترهای غیرمجاز در URL (حالت GET، به درخواست یک URL از سرور تفسیر میشود)، برگشت نمیخورد.
تکمیل کامپوننت فرم ثبت نام کاربران
در ادامه تکمیل قالب user-register.component.html را مشاهده میکنید:
<div class="form-group" [class.has-error]="username.invalid && username.touched"> <label class="control-label">User Name</label> <input #username="ngModel" required maxlength="8" minlength="4" type="text" appRemoteValidator [remote-url]="remoteUsernameValidationUrl" remote-field="FirstName" remote-additional-fields="email,password" class="form-control" name="username" [(ngModel)]="model.username"> <div *ngIf="username.pending" class="alert alert-warning"> Checking server, Please wait ... </div> <div *ngIf="username.invalid && username.touched"> <div class="alert alert-danger" *ngIf="username.errors.remoteValidation"> {{username.errors.remoteValidation.remoteValidationMessage}} </div> </div> </div>
زمانیکه یک async validator مشغول به کار است و هنوز پاسخی را دریافت نکردهاست، خاصیت pending را به true تنظیم میکند. به این ترتیب میتوان پیام اتصال به سرور را نمایش داد:
همچنین چون در اینجا نحوهی طراحی شکست اعتبارسنجی به صورت ذیل است:
obs.next({ remoteValidation: { remoteValidationMessage: result.message } });
مزایای استفاده از Observableها در حین طراحی async validators
در کدهای فوق چنین مواردی را هم مشاهده میکنید:
// This is used to signal the streams to terminate. const changed$ = new Subject<any>(); changed$.next(); // This will signal the previous stream (if any) to terminate. const debounceTime = 400; return new Observable((obs: any) => { control.valueChanges .takeUntil(changed$) .take(1) .debounceTime(debounceTime) .distinctUntilChanged()
همچنین وجود و تعریف new Subject، دراینجا ضروری است و از نشتی حافظه و همچنین رفت و برگشتهای اضافهی دیگری به سمت سرور، جلوگیری میکند. این subject سبب میشود تا کلیه اعمال ناتمام پیشین، لغو شده (takeUntil) و تنها آخرین درخواست جدید رسیدهی پس از 400 میلیثانیه، به سمت سرور ارسال شود.
بنابراین همانطور که مشاهده میکنید، Observableها فراتر هستند از صرفا ارسال اطلاعات به سرور و بازگشت آنها به سمت کلاینت (استفادهی متداولی که از آنها در برنامههای Angular وجود دارد).
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
حال مواقعی پیش میآید که نیاز داریم پیغام هایی با گرافیک و عبارات متفاوت نمایش دهیم . برای رفع این نیاز میتوانیم از پلاگین jQuery Impromptu استفاده کنیم . البته این پلاگین قابلیتهای دیگری هم دارد که در این مقاله با آنها آشنا میشویم .
از ویژگیهای این پلاگین میتوان حجم کم (حدود 11 کیلوبایت) و قدرت شخصی سازی بالا اشاره کرد .
طرز استفاده به این شکل است :
$.prompt( msg , options )
msg میتواند یک string یا یک شئ از states باشد . string ارسال شده میتواند شامل کدهای html باشد .
یک شئ states هم شامل مجموعه ای از وضعیتهای prompt است . برای مثال میتوان یک prompt ایجاد کرد که مثل یک Wizard شامل چند مرحله باشد .
options هم تنظیماتی است که میتوان مشخص کرد . تنظیماتی مثل : prefix,classes,persistent,timeout,...
msg :
گفتیم شئ states شامل وضعیتهای مختلف prompt است . هر وضعیت ( state ) میتواند شامل بخشهای زیر باشد :
- html : مقدار Html وضعیت
- buttons : یک شئ شامل متن و مقدار دکمه هایی که کاربر میتواند کلیک کند
- focus : ایندکس دکمهی focus شده در وضعیت
- submit : تابعی که زمانی که یکی از دکمههای وضعیت انتخاب شود فراخوانی میشود .
اگر در این تابع false بازگشت داده شود یا متد preventDefault از event فراخوانی شود ، prompt باز میماند . ( روشی برای جلوگیری از بسته شدن prompt هنگام تغییر state یا اعتبار سنجی فرم )
همچنین شئ event شامل state ( المنت state ) و stateName ( نام state ) میباشد .
پیشفرض :
function(event, value, message, formVals){}
- position : مشخص کنندهی موقعیت state که شامل موارد زیر است :
position: { container: '#container', x: 0, y: 0, width: 0, arrow: 'lm' }
container : selector المنتی است که state باید در آن مکان قرار بگیرد .
x/y : موقعیت نسبی prompt نسبت به container
arrow : جهت نمایش فلش prompt است که میتواند یکی از این مقادیر باشد : tl, tc, tr, rt, tm, tb, br, bc, bl, lb, lm, lt.
var tourSubmitFunc = function (e, v, m, f) { if (v === -1) { $.prompt.prevState(); return false; } else if (v === 1) { $.prompt.nextState(); return false; } }; var states = { state0: { html: "State1", buttons: { Next: 1 }, //position: { container: '#container', x: 10, y: 0, width: 350, arrow: 'lm' }, submit: tourSubmitFunc }, state1: { html: "State2", buttons: { Prev: -1, Next: 1 }, submit: tourSubmitFunc }, state2: { html: "State3", buttons: { Prev: -1, Done: 0 }, submit: tourSubmitFunc } }; $.prompt(states);
تا به اینجا با پارامتر اول prompt آشنا شدیم و فهمیدیم که میتوانیم یک رشته یا یک شئ states به عنوان message به prompt ارسال کنیم .
options :
اکنون با optionهای prompt ( پارامتر دوم ) آشنا خواهیم شد .
توجه کنید که زمانی که یک رشته به prompt ارسال کنید ، مقادیر buttons,focus,submit از این تنظیمات دریافت میشود .
به عبارت دیگر ، زمانی که یک شئ states به prompt ارسال کنید ، از مقادیر فوق که در تنظیمات است ، استفاده نمیشود .
- loaded
یک تابع که زمانی که prompt کامل بارگزاری شده فراخوانی میشود .
$.prompt("Message", { loaded: function() { alert("Prompt Loaded !"); } });
- submit
یک تابع که زمانی که یکی از دکمههای state کلیک شود ، فراخوانی میشود .
( زمانی اتفاق میوفتد که یک رشته به عنوان متن به prompt ارسال کرده باشید و زمانی که یک شئ از states ارسال میکنید ، هنگام کلیک دکمههای آنها ، این تابع فراخوانی نمیشود . )
پیشفرض :
function(event){}
- statechanging
یک تابع که زمانی که یک state در حال تعویض شدن هست فراخوانی میشود .
پیشفرض :
function(event, fromStateName, toStateName){}
- statechanged
یک تابع که زمانی که یک state در حال تعویض شدن هست فراخوانی میشود .
پیشفرض :
function(event, toStateName){}
- callback
یک تابع که زمانی که ( یکی از دکمههای prompt کلیک شود و ) prompt بسته شود ، فراخوانی میشود .
پیشفرض :
function(event[, value, message, formVals]){}
- buttons
یک شئ شامل مجموعه ای از دکمهها .
پیشفرض :
{ Ok : true }
[ {title: 'Hello World',value:true}, {title: 'Good Bye',value:false} ]
- prefix
یک پیشوند برای همه css classها و idهای المنتهای html که توسط prompt ایجاد میشود .
پیشفرض : jqi
- classes
یک css class که به بالاترین سطح prompt داده میشود .
در حالت پیشفرض مقداری ندارد .
- focus
ایندکس دکمهی focus شده
پیشفرض : 0
- zIndex
zIndex اعمال شده بروی prompt .
پیشفرض : 999
- useiframe
استفاده از یک iframe برای overlay در IE6
پیشفرض : false
- top
فاصلهی prompt از بالای صفحه
پیشفرض : 15%
- opacity
میزان شفافیت لایهی ای که صفحه را پوشانده است .
پیشفرض : 0.6
- overlayspeed
سرعت نمایش افکت fadeIn , fadeOut لایهی پوشاننده .
مقادیر قابل قبول : "slow", "fast", number(milliseconds)
پیشفرض : "slow"
- promptspeed
سرعت نمایش prompt .
مقادیر قابل قبول : "slow", "fast", number(milliseconds)
پیشفرض : "fast"
- show
نام یک متد jQuery برای animate کردن نمایش prompt .
مقادیر قابل قبول : "show","fadeIn","slideDown", ...
پیشفرض : "promptDropIn"
- persistent
بسته شدن prompt زمانی که بروی لایهی fade کلیک شود .
false : بسته شدن
پیشفرض : true
- timeout
مدت زمانی که پس از آن ، prompt بصورت خودکار بسته میشود . ( milliseconds )
پیشفرض : 0
returns :
مقدار بازگشتی متد prompt ، یک شئ jQuery ، شامل همهی محتویات تولید شده توسط prompt است .
Events using Bind :
- promptloaded
معادل loaded در optionها .
- promptsubmit
هنگام submit شدن ( کلیک شدن یکی از دکمههای ) state فعال میشود .
- promptclose
معادل callback در optionها .
- promptstatechanging
معادل statechanging در optionها .
- promptstatechanged
معادل statechanged در optionها .
ظرز بایند کردن یک event به شئ prompt :
var myPrompt = $.prompt( msg , options ); myPrompt.bind('promptloaded', function(e){});
- jQuery.prompt.setDefaults(options)
تعیین مقادیر پیشفرض برای همهی promptها .
jQuery.prompt.setDefaults({ prefix: 'myPrompt', show: 'slideDown' });
- jQuery.prompt.setStateDefaults(options)
تعیین مقادیر پیشفرض برای stateها .
jQuery.prompt.setStateDefaults({ buttons: { Ok:true, Cancel:false }, focus: 1 });
- jQuery.prompt.getCurrentState()
یک شئ jQuery از state جاری برمیگرداند .
- jQuery.prompt.getCurrentStateName()
نام state جاری را برمیگرداند .
- jQuery.prompt.getStateContent(stateName)
یک شئ jQuery از state مشخص شده برمیگرداند .
- jQuery.prompt.goToState(stateName, callback)
state مشخص شده را در prompt نمایش میدهد .
callback تابعی است که بعد از تغییر state فراخوانی میشود .
- jQuery.prompt.nextState(callback)
prompt را به state بعدی منتقل میکند .
- jQuery.prompt.prevState(callback)
prompt را به state قبلی منتقل میکند .
- jQuery.prompt.close()
prompt را میبندد .
حال که با این پلاگین آشنا شدیم ، سه دستور جاوا اسکریپتی که در ابتدای مقاله ذکر کردیم را با این پلاگین پیاده سازی میکنیم .
- alert
$.prompt("یک پیام تستی", { prefix: 'dnt', buttons: { 'تایید': true } });
نتیجه :
- confirm
$.prompt("درخواست تایید - موافقید ؟", { prefix: 'dnt', buttons: { 'تایید': true, 'انصراف': false } });
نتیجه :
- prompt
یک فرم html مخفی برای نمایش در prompt :
<div class="prompt-content" style="display: none;"> <span>نام خود را وارد نمایید : </span> <span> <input type="text" name="name" /> </span> </div>
نمایش prompt :
$.prompt( $(".prompt-content").html(), { prefix: 'dnt', buttons: { 'تایید': true, 'انصراف': false } });
نتیجه :
در این سه مثال آخر ، از یک css متفاوت استفاده کردیم . این پلاگین یک سری کلاس دارد که نام این کلاسها از ترکیب مقدار prefix که در option مشخص کردیم حاصل میشود .
div.dnt .dntmessage { color: #444444; line-height: 20px; padding: 10px; /* Edited */ direction:rtl; text-align:right; }
البته راه بهتری هم هست که نیاز به آشنایی با فایرباگ دارد . در این روش ابتدا کل قالب jqi ( موجود در قالب پیشفرض ) را در برنامه خود کپی میکنیم ، مقادیر jqi را با نام قالب جایگزین میکنیم ، مقدار prefix را در prompt برابر با نام قالب قرار میهیم .
اکنون در FireFox یک prompt ایجاد میکنیم و توسط فایرباگ استایل هایی که با نام قالب بروی prompt اعمال شدهاند را مطابق سلیقه تغییر میدهیم . در مرحله آخر به تب CSS در فایرباگ میرویم و کل استایلهای مربوط به قالب را کپی و جایگزین استایل قبلی در برنامه میکنیم .
/* Start : DotNetTips Theme */ .dntfade { background-color: #AAAAAA; position: absolute; } div.dnt { background-color: #FFFFFF; border-radius: 10px 10px 10px 10px; border: 1px solid #FFFFFF; box-shadow: 0px 0px 10px 1px #6D6D6C; font-family: tahoma; font-size: 11px; padding: 7px; position: absolute; text-align: left; width: 400px; } div.dnt .dntcontainer { font-size: small; } div.dnt .dntclose { color: #BBBBBB; cursor: pointer; font-weight: bold; position: absolute; top: 4px; width: 18px; } div.dnt .dntmessage { color: #444444; line-height: 20px; padding: 10px; } div.dnt .dntbuttons { background-color: #F4F4F4; border: 1px solid #EEEEEE; padding: 5px 0px; text-align: right; } div.dnt button { background-color: #2F6073; border: 1px solid #F4F4F4; color: #FFFFFF; font-size: 12px; font-weight: bold; margin: 0px 10px; padding: 3px 10px; } div.dnt button:hover { background-color: #728A8C; } div.dnt button.dntdefaultbutton { background-color: #0099CC; } .dnt_state { direction: rtl; text-align: right; } .dnt_state button { font-family: tahoma; } .dntwarning .dnt .dntbuttons { background-color: #CCDDFF; } .dnt .dntarrow { border: 10px solid transparent; font-size: 0px; height: 0px; line-height: 0; position: absolute; width: 0px; } .dnt .dntarrowtl { border-bottom-color: #FFFFFF; left: 10px; top: -20px; } .dnt .dntarrowtc { border-bottom-color: #FFFFFF; left: 50%; margin-left: -10px; top: -20px; } .dnt .dntarrowtr { border-bottom-color: #FFFFFF; right: 10px; top: -20px; } .dnt .dntarrowbl { border-top-color: #FFFFFF; bottom: -20px; left: 10px; } .dnt .dntarrowbc { border-top-color: #FFFFFF; bottom: -20px; left: 50%; margin-left: -10px; } .dnt .dntarrowbr { border-top-color: #FFFFFF; bottom: -20px; right: 10px; } .dnt .dntarrowlt { border-right-color: #FFFFFF; left: -20px; top: 10px; } .dnt .dntarrowlm { border-right-color: #FFFFFF; left: -20px; margin-top: -10px; top: 50%; } .dnt .dntarrowlb { border-right-color: #FFFFFF; bottom: 10px; left: -20px; } .dnt .dntarrowrt { border-left-color: #FFFFFF; right: -20px; top: 10px; } .dnt .dntarrowrm { border-left-color: #FFFFFF; margin-top: -10px; right: -20px; top: 50%; } .dnt .dntarrowrb { border-left-color: #FFFFFF; bottom: 10px; right: -20px; } /* End : DotNetTips Theme */