وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 2 - بررسی ساختار جدید Solution
یک نکته‌ی تکمیلی در مورد نصب نگارش‌های جدید NET Core.

پس از نصب به روز رسانی‌های NET Core.، دستور ذیل را در خط فرمان اجرا کنید:
> dotnet --version
1.0.0-preview2-003131
حاصل آن، عبارتی است که در فایل global.json درج خواهد شد. پس از این تغییر:
{
  "projects": [ "src", "test" ],
  "sdk": {
    "version": "1.0.0-preview2-003131"
  }
}
نیاز است یکبار Solution را بسته و مجددا باز کنید. پس از آن به صورت خودکار، بازیابی بسته‌های مرتبط شروع می‌شوند.
به علاوه تنها در این حالت است که اگر به برگه‌ی Updates نیوگت مراجعه کنید، به روز رسانی‌های جدید را مشاهده خواهید کرد:



بنابراین تازمانیکه فایل global.json را با شماره‌ی SDK جدید به روز رسانی نکنید، نیوگت، بسته‌های به روز شده‌ی مرتبط را دریافت نخواهد کرد.

به علاوه اگر Solution شما دارای چندین پروژه است، بهتر است دستور ذیل را در کنسول پاورشل نیوگت وارد کنید تا تمام آن‌ها را به یکباره به روز رسانی کند:
PM> update-package
پس از آن اگر خطای ذیل را دریافت کردید:
Can not find runtime target for framework '.NETCoreApp,Version=v1.0' compatible with one of the target runtimes: 'win10-x64, win81-x64, win8-x64, win7-x64'
در فایل‌های project.json، سطر ناقص ذیل را یافته:
"Microsoft.NETCore.App": "vX",
و آن‌را به مدخل کامل ذیل تبدیل کنید: 
"Microsoft.NETCore.App": {
      "version": "vX",
      "type": "platform"
    },
‫۸ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۴۷
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
مبانی TypeScript؛ ماژول‌ها
- با هربار تغییر فایل tsconfig.json، کامپایل دوباره‌ی پروژه را فراموش نکنید (مهم). از منوی build گزینه‌ی rebuild solution را انتخاب کنید. این rebuild، کار کامپایل مجدد فایل‌های ts. را هم انجام می‌دهد.
- commonjs بیشتر برای برنامه‌های nodejs استفاده می‌شود. اگر علاقمند باشید که با سیستمی شبیه به AngularJS 2.0 کار کنید، از یک module loader ویژه، به نام SystemJS استفاده کنید (که قابلیت بارگذاری خودکار ES6 modules, AMD, CommonJS را دارد). بنابراین فایل tsconfig.json را به این صورت تغییر دهید:
{
    "compileOnSave": true,
    "compilerOptions": {
        "target": "es5",
        "module": "system",
        "sourceMap": true
    }
}
بعد فایل index.html شما چنین شکلی را پیدا می‌کند:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <title>TypeScript HTML App</title>
    <link rel="stylesheet" href="app.css" type="text/css"/>

    <script type="text/javascript" src="//cdnjs.cloudflare.com/ajax/libs/systemjs/0.19.22/system.js"></script>
    <script type="text/javascript">
        System.defaultJSExtensions = true;
        System.import('app');
    </script>
</head>
<body>
    <h1>TypeScript HTML App</h1>

    <div id="content"></div>
</body>
</html>
در اینجا System.JS کار بارگذاری اولین ماژول برنامه یا همان app.js را به صورت خودکار انجام می‌دهد (و همچنین تمام ماژول‌های مرتبط با آن‌را). بنابراین دیگر نیازی به ذکر اسکریپت‌های برنامه در اینجا نیست (هیچکدام از آن‌ها، منهای موارد عمومی مثل خود system.js).
بعد فایل app.ts را هم به این صورت تغییر دهید، چون این کدها پس از onload اجرا می‌شوند: 
import {Book} from "./testmd";

let book: Book = new Book();
console.log(book.bookName);
document.getElementById("content").innerText = book.GetbookNmae;
‫۸ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۷ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۵۷
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #11
- روش توصیه شده برای کار با فرم‌ها در حالت post back، استفاده از الگوی PRG است و بازگشت مستقیم View در این حالت توصیه نمی‌شود.
- متدهای ویژه‌ی EditorFor، TextBoxFor و امثال آن، در Viewها و حالت Post (نه حالت Get)، مقدار خودشان را از ModelState کنترلر جاری دریافت می‌کنند (همان مقادیر و خواصی که در حالت Post به سرور ارسال شده‌اند) و اصلا کاری به model بازگشتی ندارند.
- اگر در این بین نیاز به تغییری در مقدار خاصیتی باشد، نیاز است حتما model بازگشت داده شود؛ ضمنا نکته‌ی ویژه‌ای هم برای به روز رسانی مقدار تغییر کرده وجود دارد (به علت استفاده از ModelState، تغییرات بر روی مدل دریافتی تا پیش از Remove اعمال نمی‌شوند) :
[HttpPost]
public ActionResult Create(User user)
{
   ModelState.Remove("Name"); // به روز رسانی مقدار یک خاصیت در حالت ویژه ارسال به سرور
   user.Name = "new name";
   return View(user);
}
- اگر در ViewModel بازگشتی به View، نیاز است مثلا drop down ایی پر شود، مقادیر آن لیست یا لیست‌ها به همراه HTTP Post معمولی به سرور ارسال نمی‌شوند و نیاز است توسط return View model مقدار دهی مجدد شوند.
- اگر از متدهای ویژه‌‌ی  For دار استفاده نکنید، باز هم نیاز است return View model انجام شود:
 <input type="text" name="User.Email" id="User_Email" value="@Model.User.Email" />

در کل در حین آموزش مطلبی، ارائه عمومی‌ترین حالت ممکن، که با اکثر سناریوها کار می‌کند توصیه می‌شود.
‫۹ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۳، ساعت ۰۶:۳۶
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
استفاده از چندین Context در EF 6 Code first
- عموما circular reference بین اسمبلی‌ها نشانه‌ی طراحی بد است.
- استفاده از چند Context برای اینکه هر کدام قرار است در یک دیتابیس جدا ذخیره شوند؟ نمی‌شود FK بین این‌ها (جداول دو دیتابیس مختلف) تعریف کرد (SQL Server چنین کاری را پشتیبانی نمی‌کند).
- اگر برنامه ماژولار است، در EF می‌توان به صورت خودکار تمام ماژول‌ها را در طی یک Context یکپارچه بارگذاری کرد (^ و ^).
- هدف از ایجاد Schema در SQL Server، ایجاد ظروفی برای گروه بندی منطقی اشیاء است. مثلا عده‌ای به سه SP خاص دسترسی داشته باشند. عده‌ای فقط بتوانند با Viewها کار کنند. یا حتی عده‌ای به تمام موارد دسترسی داشته باشند. بنابراین یک نوع ایزوله سازی قسمت‌های مختلف بانک اطلاعاتی مدنظر هست، در اصل. حالا اگر عده‌ای فقط به سه جدول خاص دسترسی دارند، آیا می‌توانند ارجاعی را به جدول چهارمی که در یک schema دیگر تعریف شده داشته باشند؟ بله. البته فقط به این شرط که کاربران schema سه جدول فعلی به schema جدول چهارم، دسترسی و مجوز لازم را داشته باشد و برای این دسترسی دادن‌ها هم باید مستقلا T-SQL بنویسید.
و ... ضمنا گاهی از اوقات از Schema برای مدیریت نام‌های هم نام استفاده می‌شود. چیزی شبیه به namespace در سی‌شارپ مثلا. نمونه‌اش طراحی چند مستاجری است.
نتیجه گیری؟ برای سرگرمی Schema ایجاد نکنید؛ مگر اینکه واقعا قصد ایزوله سازی قسمت‌های مختلف یک بانک اطلاعاتی را از کاربرانی خاص داشته باشید. به Schema به شکل یک Sandbox امنیتی (یک قرنطینه) نگاه کنید.

برای مطالعه بیشتر
Understanding the Difference between Owners and Schemas in SQL Server
Implementation of Database Object Schemas
‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۰۳:۲۴
آرمان فرقانی آرمان فرقانی
نظرات مطالب
PHP سریعتر از ASP.NET! افسانه یا واقعیت؟
فناوری-زبان PHP بسیار محترم است و بسیار قابل توصیه اما برای آن زمانی که در رقابت با ASP کلاسیک بود و پدیده ای به نام دات نت ظهور نکرده بود حال آنکه پدیده یاد شده در زمان حال به پختگی و پیشرفت چشمگیری دست یافته است.
دنیای دات نت و مباحث مربوط به آن گسترده‌تر و پیچیده‌تر از آن است که برای توجیه استفاده از دات نت سرعت مقایسه شود. ده‌ها ویژگی منحصر به دات نت وجود دارد که برای انتخاب فناوری سمت سرور مجالی برای تفکر درباره سرعت باقی نمی‌گذارد و آنان که اهل تفکر باشند را جذب خود می‌کند و نه گمراهان (کسانی که یا تعصب دارند یا خسته‌تر از آن هستند که دنیای جدیدی را تجربه نمایند.)
در مورد سرعت کافی است نکات ساده ای که چند دقیقه بیشتر زمان نمی‌برند رعایت شود تا وب سایت‌های دات نتی چندین برابر سریعتر عمل کنند.
فراموش نکنید دنیای دات نت تا حد بیشتری با اصول مهندسی نرم افزار گره خورده است و باب میل همگان نیست.
عموماً سرویس دهنده بر حسب فناوری انتخاب می‌شود و نه برعکس! در مقالاتی که مقایسه انجام می‌دهند صحبت از رایگان بودن لینوکس و آپاچی و ... چندان ضرورتی ندارد.
بسیاری از آن‌ها که Open Source بودن PHP را با آب و تاب و به عنوان برتری مطرح می‌کردند هرگز در عمر خود به کدهای سورس آن نگاهی نکرده اند. البته اگر بداند از کجا باید دانلود کنند. توصیه می‌کنم در مورد رویکرد و سیاست‌های چند سال اخیر مایکروسافت در رابطه با Open Source تحقیق بیشتری صورت گیرد.
مثال هایی از سایت‌های موفق و یا تعداد سایت‌ها در یک فناوری هرگز دلیلی برای انتخاب فناوری نیست. ضمناً زمان ظهور این دو فناوری یکسان نبوده است که تعداد وب سایت‌ها معیار مقایسه باشد.
فناوری-زبان PHP هنوز وجود دارد. هنوز قدرت خود را دارد. و هنوز هر کجا به هر دلیلی امکان استفاده از دات نت نبود، با کمال افتخار و خوشحالی از این که چند سال عمری که برای آن گذاشته ام هدر نرفته است به آن باز می‌گردم و آن را مورد استفاده قرار می‌دهم.
‫۱۱ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۳۹
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
نظرات مطالب
آموزش Prism #1
ممنون.
من از Prism  به عنوان بهترین فریم ورک نام نبردم بلکه از عنوان قوی‌ترین فریم ورک استفاده کردم
"می‌تونیم Prism رو به عنوان قوی‌ترین فریم ورک برای پیاده سازی پروژهای بزرگ و قوی و ماژولار با تکنولوژی WPF یا Silverlight بنامیم. " که لزوما به معنی بهترین نیست.
MVVM Light در حال حاضر به عنوان محبوب‌ترین فریم ورک برای MVVM است که این محبوبیت بیشتر به خاطر راحتی کار با اون هست.
MVVM Light نظیر Prism هم قابلیت استفاده در WPF را دارد و هم Silverlight (مزیت). MVVM Light راهکار مشخصی برای پیاده سازی پروژه‌های ماژولار ندارد(منظور Modular Composite Application است) در حالی که Prism برای تولید Modular Composite Application‌ها طراحی شده است. برای اینکه بتونید، بعضی از قابلیت‌ها موجود در Prism را برای پروژه‌های ماژولار شبیه سازی کنید باید از ترکیب MEF و MVVM Light استفاده کنید.
 Prism به شما این امکان رو می‌ده که حتی برای Popup Window‌ها هم Region طراحی کنید(مزیت). با Prism می‌تونید به راحتی برای یک Command رفتار تعریف کنید(به صورت توکار از Interaction‌ها استفاده می‌کنه(مزیت)) برای این کار در MVVM Light شما باید از EventToCommand‌ها استفاده کنید که اصلا قابل مقایسه به مباحث Composite Command و Command Behavior نیست.
 معادل Messaging در MVVM Light در Prism شما EventAggregator‌ها رو در اختیار دارید. 
Prism به صورت توکار از dependency Injection استفاده میکنه و دو فریم ورک هم به شما پیشنهاد میده یکی MEF و دیگری UnityContainer(مزیت).
Prism به صورت توکار از Composite UI هم پشتیبانی می‌کند. به تصویر زیر دقت کنید:


به راحتی می‌تونید با استفاده از RegionManager موجود در Prism نواحی هر صفحه رو تقسیم بندی کنید و هر ناحیه هم می‌تونه توسط یک ماژول لود شود. برای طراحی و مدیریت صفحات در MVVM Light باید خودتون دست به کار بشید.
یادگیری و استفاده از قابلیت‌های MVVM Light در حد دو یا سه روز زمان می‌برد در حالی که برای یادگیری قابلیت‌های Prism یک کتاب نوشته شده است(^)
*در پایان دوباره تاکید می‌کنم که اگر نیازی به تولید و توسعه پروژه به صورت ماژولار رو ندارید بهتره که اصلا به Prism فکر نکنید.
‫۱۱ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۱ تیر ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۲۶
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
نحوه کار با ftp - بخش اول
ممنون از مطلب شما.
چند نکته جزئی در مورد کدهای تهیه شده:
- وجود این try/catch در اینجا هیچ هدفی رو برآورده نکرده. از قسمت throw ex هم توصیه می‌شود که استفاده نکنید. از thow خالی استفاده کنید تا stack trace پاک نشه.  به علاوه زمانیکه مشغول به طراحی یک کتابخانه هستید تا حد ممکن از ذکر try/catch خودداری کنید. وظیفه بررسی این مسایل مرتبط است به لایه‌های بالاتر استفاده کننده و نه کتابخانه پایه.
- if ابتدای متد هم ضرورتی ندارد. اگر قرار است باشد، باید به استفاده کننده در طی یک استثناء اعلام شود که چرا فایل درخواستی او آپلود نشده. در کل استفاده از متد File.Exists به همراه صدور استثناء در صورت عدم وجود فایل، در اینجا مناسب‌تر است.
- نامگذاری‌هایی مانند obj_ftp مربوط به دوران C است. در سی‌شارپ روش دیگری رو باید استفاده کنید که در مطلب اصول نامگذاری در دات نت به تفصیل بررسی شده.
- بررسی صفر بودن readBytes بهتر است پیش از فراخوانی متد Write انجام شود.
- یک سری از اشیاء در دات نت پیاده سازی کننده IDispoable هستند. به این معنا که بهتر است از using برای استفاده از آن‌ها کمک گرفته شود تا کامپایلر قسمت finally به همراه آزاد سازی منابع را به صورت خودکار اضافه کند. این نکته برای مواردی که در بین کار استثنایی رخ می‌دهد جهت آزاد سازی منابع لازم است. یعنی بهتر بود بجای try/catch از try/finally و یا using در مکان‌های مناسب استفاده می‌شد.
- علت استفاده از شیء Application دراینجا چه چیزی بوده؟ AppSettings خوانده شده از وب کانفیگ برنامه و کل اطلاعات آن در آغاز به کار یک برنامه ASP.NET به صورت خودکار کش می‌شوند. به همین جهت است که اگر حتی یک نقطه در فایل وب کانفیگ تغییر کند برنامه ASP.NET ری استارت می‌شود (تا دوباره تنظیمات را بخواند). بنابراین مستقیما از همان امکانات ConfigurationManager بدون انتساب آن به شیء سراسری Application استفاده کنید. اینکار سرباری آنچنانی هم ندارد؛ چون از حافظه خوانده می‌شود و نه از فایل. هر بار فراخوانی ConfigurationManager.AppSettings به معنای مراجعه به فایل web.config نیست. فقط بار اول اینکار انجام می‌شود؛ تا زمانیکه این فایل تغییر کند یا برنامه ری استارت شود.
‫۱۱ سال و ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۰۳:۰۸
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
EF Code First #2
در SQL Server برای کار با بانک اطلاعاتی یک سری سطوح امنیتی وجود دارد. عنوان کردید که من یک نام کاربری دارم و پسود و از آن در رشته اتصالی استفاده می‌کنیم. بله. این درسته. اما این فقط ابتدای کار است. زمانیکه کاربری در SQL Server تعریف می‌شود یک سری سطح دسترسی را می‌شود به آن داد یا از آن گرفت. مثلا دسترسی اجرای SPها را نداشته باشد؛ دسترسی drop بانک اطلاعاتی را نداشته باشد؛ یا امکان فراخوانی delete را نداشته باشد. برای اینکه این موارد را بهتر مدیریت کنند یک schema تعریف می‌شود که در حقیقت قالبی است جهت مشخص سازی این سطوح دسترسی. dbo یکی از این قالب‌ها است که جزو مجموعه بالاترین سطوح دسترسی است. در هاست‌های اشتراکی که به مسایل امنیتی اهمیت می‌دهند امکان نداره به شما دسترسی dbo بدن. بله شما نام کاربری و کلمه عبور دارید اما schema سفارشی شما ممکن است دسترسی drop یا create بانک اطلاعاتی رو نداشته باشه (که در هاست‌های خوب ندارید).
این مساله چه مشکلی رو ایجاد می‌کنه؟
اگر کوئری پیش فرض شما select * from dbo.table1 باشد، در یک هاست اشتراکی با سطح دسترسی بالا که به شما دسترسی drop و create یک بانک اطلاعاتی رو نداده، دیگر اجرا نخواهد شد چون dbo نیستید. ضمنا روش صحیح و توصیه شده کار با SQL Server نیز ذکر schema در کوئری‌ها است زیرا سرعت اجرا را بالا می‌برد از این لحاظ که اگر آن‌را ذکر نکنید، SQL Server مجبور خواهد شد دست به سعی و خطا بزند. اما با ذکر آن یک راست از سطح دسترسی صحیح استفاده می‌شود. EF هم از همین روش استفاده می‌کنه. بنابراین لازم است schema رو اینجا در صورت مساوی نبودن با dbo حتما ذکر کرد و گرنه کوئری‌های شما دیگر اجرا نخواهند شد، چون دسترسی dbo رو ندارید.
‫۱۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱، ساعت ۲۳:۵۶
محبوبه محمدی محبوبه محمدی
مطالب
حرکت روی سلول های دیتا گرید با فشردن کلید Enter در برنامه های WPF
کاربران بیشتر برنامه‌های فارسی تمایل دارند که توسط  کلیدEnter درون فرم‌ها حرکت کنند.در برنامه‌های WPF و مخصوصا زمانی که شما از الگوی MVVM استفاده می‌کنید ،انجام این کار اگر از روش‌های مناسب استفاده نکنید تا حدودی سخت می‌شود.
برای حرکت روی TextBox‌ها و کنترل‌های مشابه می‌توانید این کار را به راحتی با Register کردن رویداد مربوط به آن  نوع کنترل‌ها توسط EventManager  یک بار در ابتدای برنامه انجام دهید.
public partial class App : Application
{                                                                                                                                                                                                                                                                  EventManager.RegisterClassHandler(typeof(TextBox), TextBox.KeyDownEvent, new KeyEventHandler(TextBox_KeyDown));
     ...
} 
 private void TextBox_KeyDown(object sender, KeyEventArgs e)
   {
         if (e.Key != Key.Enter)
             return;
         var focusedElement = Keyboard.FocusedElement as TextBox;
          focusedElement.MoveFocus(new TraversalRequest(FocusNavigationDirection .Next));
   }
اما همانطور که در عنوان مطلب آورده شده است در این مطلب تصمیم دارم حرکت روی سلول‌های دیتا گرید توسط کلید Enter را شرح بدهم.
برای این کار نیز یک راه حل ساده وجود دارد و آن شبیه سازی فراخوانی کلید Tab هنگام فشرده شدن کلید Enter  است.چون همانطور که می‌دانید کلید Tab به صورت پیش فرض حرکت روی سلول‌ها را انجام می‌دهد.برای انجام آن کافی ست دیتاگرید خود را  سفارشی کرده و در متد OnPreviewKeyDown  عملیات زیر را انجام دهید:
public class CommonDataGrid : DataGrid
{
        protected override void OnPreviewKeyDown(KeyEventArgs e)
        {
            base.OnPreviewKeyDown(e);
            if (e.Key != Key.Enter || Keyboard.PrimaryDevice.ActiveSource == null) return;
            this.CommitEdit();
            var args = new KeyEventArgs
                (Keyboard.PrimaryDevice,
                Keyboard.PrimaryDevice.ActiveSource, 0, Key.Tab) { RoutedEvent = Keyboard.KeyDownEvent };
            InputManager.Current.ProcessInput(args);
        }
}

‫۱۰ سال و ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۰۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
چگونه در یک پروژه سورس باز مشارکت کنیم؟
مشارکت در پروژه‌های سورس باز الزاما به معنای هدیه کدهای جدیدی به آن پروژه یا حتی مشارکت مالی در آن نیست. در ادامه لیستی از مواردی را مرور خواهیم کرد که سبب زنده نگه داشته شدن یک پروژه سورس باز خواهند شد:

مشارکت در نگهداری پروژه
  • مشکلی را در این کتابخانه پیدا کرده‌اید؟ آن‌را در سیستم bug tracking پروژه گزارش کنید و بی‌تفاوت از کنار آن عبور نکنید.
  • مشکلی برطرف شده است؟ بررسی کنید، آیا واقعا این تغییرات مفید بوده است یا خیر و نتیجه را اعلام کنید.

بهبود کدهای موجود
  • در بهترین حالت، کدی را جهت رفع یک مشکل ارسال کنید. همچنین در این حالت سعی کنید یک مطلب جدید را ایجاد کرده و در مورد کدهای خود توضیح دهید. برای ارسال کدی جدید بهتر است تنها قسمت‌های تغییر کرده را ارسال کنید و اصطلاحا باید بتوانید توسط قابلیت‌های سورس کنترل‌ها یک patch را تهیه نمائید.
  • یک unit test جدید را به پروژه اضافه کنید. یک مثال جدید را برای قسمتی خاص تهیه نمائید.
  • ثوابت برنامه را به زبان‌های دیگر ترجمه کنید.
  • یک گزینه و قابلیت جدید را درخواست دهید.

بهبود مستندات پروژه
  • اگر توضیحات قسمت‌های مختلف و commentهای ارائه شده به نظر شما کافی نیست؛ آن‌ها را تکمیل کرده و یک patch برای آن ارائه دهید.
  • مستندات موجود را تکمیل کنید یا بهبود ببخشید.
  • یک مقاله‌ی جدید در مورد نحوه‌ی استفاده از آن پروژه بنویسید.
  • یک ویدیوی ساده آموزشی را در مورد آن تهیه کنید.

مشارکت در انجمن‌ها و شبکه‌های اجتماعی
  • به لیست سؤالات مطرح شده در یک پروژه مراجعه کرده و در آن مشارکت کنید. سعی کنید حضور مثبتی داشته باشید.
  • به دیگران در مورد وجود این پروژه اطلاع رسانی کنید.
  • اگر پروژه مفیدی است، به دیگران بگوئید این پروژه چقدر بر روی کار شما تاثیر داشته است و چه برنامه‌هایی را از طریق آن پیش برده‌اید.
 
‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۳۰